Νεφελη

Το κεφαλι μου ποναει.Νιωθω οτι το χτυπαει καποιος με σφυρι.Σφυροκοπαει στην κυριολεξια.Κάνω μια κίνηση να σηκωθώ από το μαλακο στρώμα που βρίσκομαι αλλά δεν τα καταφέρνω. Ο αφόρητος πόνος δεν με αφήνει.Μένω σε αυτή την θέση για ακόμα 10 λεπτά. Ο πόνος έχει αρχίσει να υποχωρεί και πιο αποφασισμένη πλέον σηκώνω το σώμα μου από την μέση και πάνω.

Εξετάζω με τα μάτια μου το δωμάτιο και η ματιά μου σταματάει στο παράθυρο. Ο Αλεξ στέκεται εκεί και κοιτάει έξω. Κρατάει ένα βιβλίο και πιπιλαει τον αντιχειρα του σκεπτικός. Δυο-τρεις τρίχες πετάνε κάνοντας τον πιο γοητευτικό. Το μπεζ πουλόβερ που φοράει με κάνει να θέλω να του το βγάλω την ίδια στιγμή.Αχ Αλεξ.

Φωναζω το όνομα του και γυρνάει απότομα να με κοιτάξει.

"Θεέ μου Νεφ"παραταει το βιβλίο στο τραπέζι και περπατάει με γρήγορα βήματα προς το μέρος μου.

"Είσαι καλά μωρό μου;"ρωτάει και μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

Με κοιτά με στοργή και λιώνω στην ματιά του,στο άγγιγμα του.

"Ναι είμαι καλά.Πως έγινε αυτό;"ρωτάω και κοιτάω για κάποιον ανεξήγητο λόγο το δωμάτιο.

"Λιποθύμησες όταν σου είπαν τα κορίτσια για τον-"κάνει μια μακροχρόνια παύση.

"Για τον Δημητρη"ξεφυσαει και καταλαβαίνω από τα λόγια του ότι καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να τον αποκαλέσει με το όνομα του και όχι με του συνηθισμένους χαρακτηρισμούς που του αποδίδει.

"Θεέ μου.Η Κάτια.Ο Δημητρης"αναφωνω και καλύπτω το στόμα μου με το χέρι μου.

Πως το ξέχασα αυτο;Τόσο ηλίθια και αφηρημένη. Στα λόγια των κοριτσιών βουρκώνω και βγάζω τον εαυτό μου από τα σκεπάσματα.

"Που πας;"με ρωτάει προβληματισμένος κρατώντας τον καρπό μου.

"Στο νοσοκομείο.Θελω να δω πως ειναι"απαντω και απομακρύνομαι από το άγγιγμα του.

"Όχι.Οχι.Οχι.ΟΧΙ"φωναζει και σηκώνεται όρθιος.

Μπορώ να διακρίνω τον εσωτερικό του κόσμο να είναι σε μια μάχη.Γιατί παλεύει;Γιατί τι έχει;

"Αλέξη θα παω"απαντω σοβαροτερα από ποτε.

Η σοβαρότητα ωστόσο μπορεί να κατανοήθει και μόνο από μια λέξη. Το όνομα του.Δεν θα εμποδίσει κανείς να πάω στο νοσοκομείο.Κάνενας οργισμένος,θυμωμένος, ζηλιάρης Αλεξ.

"Δεν θα πας"λεει και τραβάει απεγνωσμένα τα μαλλιά του.

Νιώθω τα νεύρα μου να κορυφώνονται. Χωρίς να του δώσω σημασία βγάζω τα ρούχα μου από την ντουλάπα.Ανοίγοντας το συρτάρι με τα εσώρουχα μου ακούω την θλιμμένη φωνή του.

"Σήμερα η μητέρα μου κλείνει σαράντα μέρες που πέθανε.Ειναι το μνημόσυνο ξερεις"εξηγει χαμηλόφωνα και σταματώ την οποιαδήποτε κίνηση μου.

Βρίζω τον εαυτό μου με τον χειρότερο τρόπο. Πως μπόρεσα να το ξεχάσω γαμω το κεφάλι μου; Πως μπόρεσα να ξεχάσω κάτι τόσο σημαντικό για αυτόν;Αφηνω τον εγωισμο μου στην ακρη.Δεν ειναι ωρα για τετοια.

Ο πατερας του,του εχει απαγορεψει να παει στον ταφο της απειλωντας τον με περιοριστικα μετρα και γω ειμαι εδω να ντυνομαι για το νοσοκομειο;

"Ξέρεις δεν μπορώ να πάω και προκειμένου να ξεχαστώ με όλο αυτό έλεγα μήπως ηθελες να κάνουμε..κάτι"κοιτάει το πάτωμα νευρικός.

"Μαζί"προσθετει.

"Εννοώ να σε πάω κάπου να φάμε κάτι..καποια βόλτα ή αυτό το ραντεβού πως λεγεται"μιλάει γρήγορα και εγω εχω μείνει έκπληκτη στα λόγια του.

Με ζητάει σε ραντεβου;

"Με ζητάς σε ραντεβου;"εκφράζω την απορία μου δυνατά.

Αφήνω τα ρούχα στο κρεββάτι και τον πλησιάζω.

"Καιρός δεν ήταν;"λέει και υψωνει το δεξί του φρύδι μην απαντώντας ξεκάθαρα στην ερώτηση μου.

"Ναι φυσικά και ναι απλά τα έχασα λιγο"εξηγω και τον κοιτώ ντροπαλά.

Οχι Νεφελη οχι τωρα.Οχι μετά από όλα αυτά που έχετε περάσει να σε πιάνουν ακόμα οι ντροπές.

"Εε θα φύγω τώρα θα ρθω σε μια ώρα να σε πάρω"λεει και σηκώνεται πάνω.

"Τι;Μια ωρα;Οχι αυτό δεν γίνεται"λέω έντονα ενώ σκέφτομαι με τι απο όλα θα ξεκινήσω να ετοιμάζομαι.

"Ποτέ θα προλάβω να κάνω όλα αυτά που θέλω;Πρεπει να πλύθω να βαφτώ να-"σταματω το παραλήρημα μου αφού βάλει το δάχτυλο του στο στόμα μου.

"Ηρέμησε.Σε μια ώρα θα προλάβεις μια χαρά.Απλα κανε ότι είναι να κάνεις γρηγορα"λεει και φεύγει από το διαμέρισμα αφήνοντας μου ενα πεταχτο φιλι.

Περνάει λίγος χρόνος για να σιγουρευτώ ότι δεν θα επιστρέψει και τρέχω σίφουνας στο μπάνιο. Κατά την διάρκεια του τρεξίματος μου αφαιρώ τα ρούχα από το σώμα μου. Μπαίνω στο ντουζ και κλείνω την κουρτίνα.Ρυθμίζω το νερό στο ζεστό. Για τέλη Νοέμβρη μήνα έχει κρύο και δεν θα μπορούσα να κάνω μπάνιο με χλιαρό. Αφου ρίξω στον εαυτό μου κρύο νερό βάζω σάμπουαν στα μαλλιά μου. Τα τρίβω γρήγορα και παράλληλα τρίβω το σώμα μου με το σφουγγάρι.Μυρίζω Αλεξ.

Κοιτάω γυρω-γυρω για κανένα ξυραφάκι.Μην εντοπίζοντας κανένα ανοίγω το ντουλαπάκι που υπαρχει διπλα απο τον νιπτηρα.Αρπάζω ένα και ξυρίζομαι παντου.Αφού ξεπλένομαι από τις σαπουνάδες βγαίνω από το μπάνιο και με μια πετσέτα σκουπίζω τον εαυτό μου.Αφαιρώ το περισσότερο νερό από τα μαλλιά μου και βγαίνω έξω.

25 λεπτά.Ουφ. Βάζω στα γρήγορα τα εσώρουχα μου και στέκομαι απέναντί από την ντουλάπα χωρίς να ξέρω τι να φορέσω.Τζιν,φόρεμα ή φούστα;Απορρίπτω την πρώτη επιλογη θεωρώντας ότι είναι πολύ καθημερινή.Απορριπτω και την δευτερη καθώς το φορεμα είναι και αυτό πολύ επίσημο. Καταλήγω στην φούστα και βγάζω έξω ότι συνολακι έχω με αυτη. Μετά από λεπτά βρίσκω τον εαυτό μου να έχει φορέσει την μαυρη δερματινη φούστα μου.Κανονικα δεν θα επρεπε καθως ο..'πατερας' μου μου την ειχε αγορασει αλλα με ενα ασπρο πουλοβερ-ριχτο στον ενα ωμο-ειναι τελεια.Τελειωνω το ντυσιμο μου με τις μαυρες πλατφορμες μου.

Κοιτάζω το ρολόι και βλέπω ότι έχω ακόμη μισή ώρα.Βγάζω το μπιστολάκι για να ισιώσω τα μαλλιά μου όταν η πόρτα χτυπάει.Ποιος ειναι;

________________

Ψηφίστε,σχολιάστε.

Yours♡