Αλεξ

"Ρε μαλακα"παραπονιεται για αλλη μια φορα ο Μαριος.

Ωρες-ωρες μπορει να γίνει τοσο σπαστικος.

"Λοιπον Μαριε αν ξανα παραπονεθεις θα το πω στους αλλους και θα γινει της πουτανας"γρυλιζω ενω εχουμε σταματησει στον δρομο.

"Ρε δεν εισαι καλα"μου πιανει συμπονετικα τον ωμο ομως με μια αποτομη λαβη του το γυριζω.

"Μην το ξα-να-πεις αυ-το"συλλαβιζω ενω του κραταω σφικτα το χερι.

"Ασε με Αλεξ.Νομιζεις οτι σε φοβηθηκα τωρα;Μπορω να σε καταλαβω καλυτερα απο ολους στην ηλίθια παρεα.Δεν εισαι καλα ρε φιλε.Γιατι δεν μου λες;"με κοιταει παρακλητικα.

"Την εδιωξα"απαντω και καθομαι σε ενα σπασμενο παγκακι.

Η Αθήνα στις 22:00 ωρα ειναι πολυ επικινδυνη αλλα ποιος χεστηκε.Δεν εχω και κανεναν πλεον να ανησυχεί για μενα.

"Το ξερα"μουρμουριζει και καθεται διπλα μου.

Μου προσφερει τσιγαρο και γω δεν το αρνουμαι.Ειναι κατι που προσπαθουσα κα κοψω οσο ημουν μαζι της.Μου το ειχε πει αλλωστε.

Flashback

"Θελω να το κοψεις"απαιτει και μου πιανει το τσιγαρο απο τα χερια.

Το πεταει κατω και το σβηνει με το παπουτσι της.

"Τι διαολο εκανες μολις τωρα;"ρωταω νευριασμενος και σηκωνομαι πανω.

"Ηταν το τελευταιο Νεφελη γαμω"κλοτσαω τα αδεια μπουκαλια μπυρας.

"Σου κανει κακο.Σε βλαπτει.Δεν το καταλαβαινεις;"ρωταει και τοποθετει τα χερια της στο στερνο μου.

Νιωθω ηδη να μου παιρνει την καψα για να καπνισω το αναθεματισμενο.

"Ξερω οτι μου κανει κακο δεν χρειαζομαι μαμα"απαντω νευρικα.

Στην αναφορα της ενα πονος ερχεται στην καρδια μου αλλα τον αφηνω εκει.Τους εχω συνηθισει πλεον.

"Πρεπει να παλευεις καθε μερα για το καλυτερο Αλεξ.Να γινεσαι καλυτερος ανθρωπος"εξηγει και μας οδηγει και τους δυο στις απλωμενες πετσετες.

"Ξερεις τι ειναι να κοιτας πισω,στο παρελθον σου και να εχεις πετυχει κατι;"μονολογει με ενα χαμογελο.

Ποτε δεν θα μπορεσω να γινω τοσο καθαρος στην ψυχη σαν αυτη.

"Δεν εχω κανει τιποτα για το οποιο ειμαι περηφανος"απαντω.

"Καιρος να κανεις"λεει και με φιλαει.

End of flashback

"Τοσο σου λειπει εε;"ρωταει ο φιλος μου ενω εγω δεν καταλαβαινω τον λογο που χαμογελω.

"Θα σου πω αληθειες σημερα.Αληθειες που πηγαζουν απο μεσα μου και δεν τις εχω πει ποτε.Αληθειες που θα τις ξεστομισω για πρωτη φορα σημερα με ακροατη εσενα"μονολογω και εισπνεω τον καπνο απο το τσιγαρο.

"Ρε φιλε ποτε δεν περιμενα οτι θα ειναι τοσο ασχημα το συναισθημα να ζω μακριά της.Ξαπλωνω τα βραδια και την σκεφτομαι χωρις να το θελω.Ερχεται με εναν τροπο στο μυαλο μου που δεν ξερω αν την μισω ή την αγαπω.Υποσχεθηκε ρε φιλε οτι θα μεινει και εφυγε.Υποσχεθηκε γαμω"κλοτσαω οτι βρω μπροστα μου.

"Μου λειπει Μαριε.Μου λειπει να μιλαμε,να λεω αυτα που σκεφτομαι,οι βολτες στην παραλια,τα ματια της,τα χειλη της,η καλοσυνη της.Μου ελειψε να μου χαιδευει τα μαλλια,μου ελειψε να μου λεει τις δυο λεξεις μας.Μου ελειψε η Νεφ"τον κοιτω δακρυσμενος.

"Ελα ρε μαλακα"με παιρνει μια αγκαλια και απο την φωνη του μπορω να καταλαβω οτι συγκινηθηκε.

"Θα βρεις αλλη"μου χτυπαει τον ωμο και με σηκωνει πανω.

"Ηταν απλα θεμα χρονου.Ολα καποτε τελειωνουν"συμφωνω μαζι του.

"Παμε στο μπαρακι ρε θα μας περιμενουν"χαμογελαει σφιγμενα και σκουπιζει τα δακρυα του.

Αν εσυ κλαις φιλε μονο που στα λεω τι θα εκανες αν τα ζουσες;

[•••]

"Θα φυγω"απαντω και πινω μονοκοπανια το σφινακι μου.

"Ελα ρε μην το χαλας"παραπονιεται ο Γιαννης και κοιταει την μπραγουμαν.

"Αραξε αφου θα πας να γαμησεις σε λιγο τι με θες;Να σου κρατω το φαναρι;"λεω και γελανε οι υπολοιποι.

"Χαχα.Τουλαχιστον εγω θα παω εσυ;"ρωταει και με κοιταει μετα απο κατι χρονια.

"Κατι θα κανω και γω"απαντω και τους κλεινω το ματι φευγοντας.

"Αλεξ"με φωναζει ο Γιωργος καθως αποχωρω.

"Τι ρε;"ρωταω και τον κοιτω απορημενος.

"Χαιρομαι που επεστρεψες"λεει και μου σφιγγει το χερι.

"Και γω ρε μαλακα"απαντω και χαμογελω ελαχιστα.

"Τα λεμε ρε"με χαιρεταει και βγαινω εξω.

Περπατω κατα μηκος του δρομου με αργο βημα και μετα απο 20 λεπτα βρισκομαι στην παραλια.Το μερος αδειο,χωρις τις καποτε στρωμενες πετσετες κατω.Βγαζω την ζακετα μου και την στρωνω οπως-οπως στην αμμο.Ξαπλωνω εκει και κοιτω τον ουρανο.

"Που είσαι Νεφ;"μονολογω ενώ γέρνω προς τα δεξιά ανίκανος να είμαι καθιστός.

"Σου λείπω ή όχι;Με θες ακόμα;Εγω σε θέλω αλλά έφυγες.Βεβαια λογικό είναι,κάποια στιγμή θα έφευγες αλλά..σε αγαπώ γαμωτο.Θελω να γίνω όπως πριν,να μην νιώθω.Να γίνω καλά"κλείνω τα μάτια μου για να ηρεμήσω.

"Ναι Αλεξ.Κοιτα να περνας καλα.Παντα τον εαυτο σου σκεφτοσουν"απαντα στον μονολογο μου μια εξοργισμενη Νεφελη.

Θεε ποσο ηπια;Ακουω την φωνη της.Γαμημενο μυαλο μην παιζεις με τα συναισθηματα.Νιωθω το μπουκαλι να φευγει απο τα χερια μου και μετα ενας ηχος απο την θαλασσα ακουγεται.

"Τι θες απο μενα;Τι πραγματικα θες απο μενα;"ουρλιαζει και τα ματια μου στενεύουν.

"Εισαι εδω.Δεν ειναι παραισθηση,εισαι οντως εδω"διαπιστώνω και τεινω το χερι μου για να την αγγιξω.Κανει πισω και με κοιτα νευριασμενη.

"ΑΠΑΝΤΑ ΜΟΥ"απαιτει και χτυπαει το ποδι της.

"Θελω ολα αυτα τα οποια ενιωθα οταν ημουν μαζι σου.Τα οποια φεύγοντας πηρες.Θελω εσενα γιατι εσυ εισαι η μονη που μπορει να μου τα δωσει"προσπαθω να ολοκληρωσω την φραση μου τραυλιζοντας λιγο.

"Τωρα ομως δεν θελω εγω"λεει επιθετικα και φευγει.

"Νεφελη"την ακολουθω.

"Δωσε μου μια ευκαιρια.Μια ευκαιρια ζητω να επανορθωσω.Να σου δειξω οτι μπορω να γινω καλυτερος"εξηγω και τρεκλιζω.

"Μην με ακολουθεις"με διωχνει και περπατα πιο γρηγορα.

"Εγω θα σε παρακαλω μεχρι να πεις ναι.Μου ειχες πει καποτε να γινω καλυτερος ανθρωπος.Αυτο μονο με σενα μπορω να το κανω"μονολογω και ξαφνικα σταματαει.

"Αλεξ φυγε"παρακαλα και η φωνη της ειμαι τοσο λεπτη που ειμαι σιγουρος οτι κλαιει.

"Εσεις οι γυναικες οταν λετε κατι τετοιο στην ουσια θελετε να γινει το αντιθετο"πλησιαζω και την αγκαλιαζω απο πισω.

"Σε παρακαλω"κλαψουριζει.

"Και γω σε παρακαλω να μου δωσεις μια ευκαιρια"απομακρυνω τα χερια μου απο το σωμα της.

Νιωθω να ζαλιζομαι αλλα τωρα ποιος την χεζει την ζαλαδα.

"Δεν θα γινει αυτο.Εγω πλεον δεν νοιαζομαι για σενα"ακουω την Νεφελη να λεει και μετα το μονο που βλεπω ειναι μαυρο.

____________

Ψηφίστε,σχολιάστε.

Ένα από τα αγαπημένα μου κεφάλαια:)

Yours♡