Φοβάμαι.

Μια λέξη μπορεί να περιγράψει ακριβώς τα συναισθήματα μου αυτή την στιγμή και είναι αυτή.Πανικός με κυριεύει για το τι πρόκειται να γίνει αν βγω,αγχος που θα πρέπει να αντιμετωπίσω τον Δημήτρη μετά από την συζήτηση που είχαμε και κυρίως φόβος που εμπιστεύομαι τον Άλεξ.

Μπορώ να κάνω εικόνα το κλίμα που επικρατεί έξω.Ο Αλεξ με φωναζει να βγω,η Κατια ετοιμη να με ξεμαλλιασει κατά πάσα πιθανότητα και ο Δημηρης σαστισμενος.Το να βγω απο το μικρο παραθυρο αποτελει μια πολυ καλη ιδεα αλλα γαμωτο ουτε το χερι μου δεν χωραει εκειΧωρις να χρονοτριβω αλλο βγαινω εξω απο τη τουαλετα με σκυμμενο το κάναμε.Όχι από ντροπή,απλά δεν ξερωτι έκφραση να πάρω.Συνήθως όταν ντρέπομαι χαμογελάω,δεν ξέρω γιατί,και δεν διακινδυνεύω να σηκώσω το κεφάλι μου καθώς αν χαμογελάσω την επόμενη στιγμή θα είναι χωρίς μαλλιά.Πλησιαζω τον Αλεξ χωρις να πω τιποτα.Αυτός σε μια προσπαθεια να με φέρει πιο κοντά του με τραβάει από το χέρι.

"Νεφελη;"ρωταει ο Δημητρης χωρις να πιστευει σε αυτο που βλεπει.

Ούτε γω θα το πίστευα.

"Αα γνωριζεστε εσεις,χαιρομαι"λεει σαρκαστικα το αγόρι δίπλα μου.

"Και που να ειναι και πρωην σου φανταζεσαι συμπτωση;"γελαει.

"Ωστε με απατησες με αυτο το ξυλαγγουρο;"ρωταει η Κατια θιγμένη και με δειχνει με το μεγαλο,μαύρο νύχι της.

"Μιλα καλυτερα"απανταει αποτομα ο Αλεξ και μπαινει μπροστα μου σαν να θελει να με προστατεψει.

Βασικα τι σαν..θελει.Δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι αν τύχει και συναντηθούμε κάπου τυχαία,έξω από το σχολείο τι θα γίνει.

"Τι να μιλαω καλυτερα;Κοιτα την,ειναι ενα ακωλο"η φωνή της βγαίνει τσιριχτη από τα νεύρα της.

Θελω να φωναξω και να της πω οτι ειμαι καλυτερη απο αυτην αλλα κατι τετοιο θα προκαλουσε γελιο σε ολους.Ακόμα και σε εμενα.

"Αυτο το ξερω εγω και οχι εσυ διοτι εγω την χουφτώνα πριν"απανταει χυδαία και μου πιανει το χερι.

Η έκφραση μου πρεπει να ηταν πιο κοκκινη και απο ντοματα και δεν μπορουσα να σταυρωσω λεξη.Ο Αλεξ με οδηγει στο παγκακι που καθοταν και το πρωι.

"Κοιτα ξερω οτι ηταν για σενα λιγο αμηχανο αλλα δεν θα αντεχα να έβγαιναν φημες οτι με απατησε αυτο το τσουλακι.Οποτε προτιμουσα να γινει ετσι"εξηγει και με το χέρι του βάζει τα μαλλιά του πίσω.

"Ναι"ψελλιζω και κοιταω τα κορδονια μου.

"Σε πειραξε εε;"ρωταει και φερνει τα δαχτυλα του στο πιγουνι μου.

Το σηκωνει και πλεον εχω προσβαση στα ματια του.

"Οχι-εγω-δεν-απλα"προσπαθω να αρθρωσω μια προταση ενω εξεταζει το πρόσωπο μου.

"Κοιτα δεν ξερω αν μπορεις να με καταλαβεις αλλα αν ακουγοταν οτι με απατησε με αυτον το φλωρο που είναι και μικρότερος θα ντρεπόμουν να κυκλοφορησω μετά.Οποτε δεν ειχα αλλη επιλογη.Σορρυ"σηκωνει το δεξι του φρυδι ως ενδειξη ειλικρινιας.

"Καταλαβαινω"κουνω πανω-κατω το κεφαλι μου χωρίς να χαλάσω την οπτική επαφή μας.

"Δεν το βλεπω."

Λογικό.Πόσο επιφανειακός μπορεί να ναι κάποιος για να συμπεριφερθεί ετσι;Δεν μπορώ να τον καταλάβω.

"Τι θες να πω;"ρωταω καπως..εκνευρισμενη.

Δεν φτάνει που έκανε χειρότερα τα πράγματα με μένα θέλει να βγει και από πάνω.

"Κατι."

"Κατι"απαντω ειρωνικα και στριφογυριζει τα ματια του.

"Τον φλωρο που τον ηξερες;"ανοίγει συζήτηση.

"Δεν ειναι φλωρος"μουρμουριζω και βρίζω τον εαυτό μου που τον υπερασπίζεται ακόμα.

"Ωραια τον μαλακα που τον ηξερες;"αλλάζει τον χαρακτηρισμό του προς το πρόσωπο του Δημήτρη.

"Αλεξ"τον κοιτάω βλοσυρα.

"Πες μου απο που τον γνωριζεις και μην μου σπας τα νευρα"γρυλιζει σαν ζώο και σηκώνεται ορθιος.

"Να αυτος ειναι..ο..Δημητρης"απαντω σιγανά και τρίβω τα χέρια μου μεταξύ τους.

"Ναι παρακατω"μου κάνει νόημα με το χέρι του να συνεχισω.

"Ειναι πρωτη λυκειου,στο ιδιο τμημα με μενα."

"Κάτσε είναι αυτός που μου έλεγες;Που χωρίσατε;"ρωτάει και με κοιτάει.

Δεν το πιστεύω ότι το θυμάται ακόμα. Διάφορες σκέψεις μου έρχονται στο μυαλό.Και αν η Κάτια σε συνεργασία  με τον Δημήτρη δείξουν τα μυνήματα που έστειλα στον Δημήτρη;Απίστευτο αλλά την έχω ικανή για όλα.Ειδικά τώρα που θα ακουστεί ότι την απάτησε ο Αλέξ με κάποια σαν εμένα.
Πρέπει να προφύλαξω τον εαυτό μου από την ντροπή.

"Ναι"απαντω χωρίς να σκέφτομαι παραπάνω.

"Άρα σε χώρισε για αυτήν;Αφου είπε ότι ήταν αλλού προφανώς εννοούσε αυτη"συλλογιζεται και περπατάει γύρω από το παγκάκι.

"Αυτό σημαίνει ότι γνωριζοντουσαν, είχαν κάνει κάτι από πριν τα μαλακισμενα"συμπεραινει και κλοτσάει ένα πετραδάκι.

"Πρεπει να τους εκδικηθουμε"γυριζει αποφασιστικά προς το μέρος μου.

"Ορίστε;"ρωτώ μπερδεμένη.

"Τον θες ακόμ;?"ρωτάει.

Τον θέλω;

"Θελω να τον ξεπερασω αλλα ναι τον θελω ακομα"απαντω ειλικρινά.

"Ωραια.Λοιπον πρεπει να δουμε και αν σε θελει και αυτος ομως."

"Δεν το νομιζω"αρνουμαι αυτό που είπε.

Που να 'ξερες..

"Ποτε δεν ξερεις.Για αυτο ειναι η ωρα για το σχεδιο"χαμογελαει πονηρά.

"Ποιο σχεδιο;"

Από το λίγο που τον ξέρω μπορώ να πω ότι κάτι άσχημο ετοιμάζει.

"Ωωω ελα τωρα δειξε λιγο εμπιστοσυνη"παραπονιεται και με σηκώνει από το παγκάκι.

Το χέρι μου ακουμπάει το δικό του και νιώθω πόσο άγριο δέρμα έχει.Ωστόσο αυτό είναι..ωραίο.

Με οδηγεί κάπου και μετά από λίγο περπάτημα καταλαβαίνω ότι είμαστε στην πίσω αυλή του σχολείου.

"Γιατι ερχόμαστε εδώ; "αναρωτιέμαι φωναχτά.

Κάθεται σε ένα παγκάκι ανίκητος και μου κάνει νόημα να κάτσω και γω. Πάω να κάτσω δίπλα του αλλά βάζει το χέρι του εκεί που θα καθόμουν.

"Οχι εδω χαζουλα.Στα ποδια μου"λεει και τα δειχνει.

"ΤΙ;"φωνάζω έχοντας γουρλωμένα να τα μάτια μου.

"Εισαι κουφη;"ρωτάει με ένα βαρετό βλέμμα.

"Οχι απλα-"

"Εμπιστευσου με"με διακόπτει και με τραβάει με αποτελεσμα να κατσω πανω του.

"Μην κουνηθεις θα σε φτιαξω εγω"ψελλιζει και νιώθω την καυτή του ανάσα στο αυτί του.

Δεν το πιστεύω ότι γίνεται αυτό τωρα.Ότι είμαι στα πόδια ενός άγνωστου αγοριού.

Αγγίζει τα πόδια μου και τα τοποθετεί γύρω από την μέση του.Ακόμα να καταλάβω τον λόγο που γινονται όλα αυτά αλλά φοβάμαι να ρωτήσω.

"Ωραια"λεει και τα χαιδευει.

"Τωρα βαλε τα χερια σου στα μαλλια μου"προσθετει και τον κοιτώ ανίδεη.

"Για ποιο λόγο;"απορώ και τον βλέπω να εκνευρίζεται.

"Και τραβα τα ελαφρα"με καθοδηγει για το πως θα τα κανω.

"Καταλαβες;"

"Νομίζω πως ναι."

Το κουδουνι χτυπαει και εχω ξεχασει πληρως για το ποτε περασε η ωρα και γιατι ημουν εξω.

"Για οτι κανω μην με χαστουκισεις ενταξει;"

"Μα γιατι να σε χαστ-"τα λογια μου σταματάνε απο το φιλι του.

Ορίστε;

Τι γίνεται εδώ;

Έχω χάσει κάτι!;

Αυτό δεν νοείται να γίνει.

"Κουνα τα χειλη σου μωρο μου"λεει βγαζοντας με απο τις σκεψεις μου.

"Δεν ξερω να φιλαω"ψιθυριζω και απομακρύνομαι από την ζέστη αγκαλιά του.

Ακόμα δυσκολεύομαι να κατανοήσω τι έχει γίνει.

"ΤΙ;Αυτο δεν γίνεται.Αφου είχες σχεση"λεει φανερά μπερδεμένος.

Όλα σκατα.Τι σκεφτόμουν όταν είπα αυτό το πραγμα;Ο Αλέξ κοιταει δεξια αριστερα και βλεπει λιγα ατομα να μας παρακοκουθουν.

"Το εξηγείς μετα"λεει και με τραβάει πάλι να κάτσω πάνω του.

"Σε λιγο θα μαζευτει ολο το σχολειο εδω οποτε μην τους το χαλασουμε.Παρε παλι θεση και θα σε καθοδηγω εγω"με ενημερώνει και με φιλάει.

Για δεύτερη φορά νιώθω τα χείλη του να αγγίζουν τα δικά μου.

"Κανε αυτα που σου ειπα αλλιως θα τη πληρωσεις άσχημα"με προειδοποιεί και με τα χέρια του πιέζει την μέση μου.

Μην εχοντας αλλη λυση περναω τα ποδια μου γυρω του και του τραβαω τα μαλλια ετσι οπως ειπε.Απομακρυνεται για να παρει ανασα και ορμαει στον λαιμο μου.
Συνεχιζω να του τραβαω τα μαλλια και αυτος μου δαγκωνει το λαιμο μου.

"Φοβαμαι οτι αυτο θα αφησει σημαδι."

"Τι σημαδι;"

"Μολις αφησε"λεει και χαμογελαει.

"Τι εκανες;"τον ρωταω και τον αγριοκοιταω.

Εχω αρχισει και φοβαμαι για τη σωματικη μου ακεραιοτητα.

"Εχουν αρχισει και μαζευονται οποτε μην φωναξεις απλα ας συνεχισουμε"με εμημερωνει χαιδευοντας τα μπουτια μου.

Το χαδι του καίει το δέρμα μου και νιώθω ζέστη στα μάγουλα μου.

"Τελεια"μουρμουριζει και κοιτάει προς μια μεριά.

Γυρνάω να κοιτάξω και γω προς τι κατεύθυνση που βρίσκονται τα μάτια του αλλα η φωνή της με προλαβαίνει προτού την δω.

"Σκύλα πεθανες"ακουω να γρυλίζει η Κάτια.