Αλεξ

"Τι σκοπευεις να κανεις;"ρωταει η Μαριλενα ενω επιστρεφουμε απο το σχολειο.

"Το μονο σιγουρο οτι θα σε αφησω ησυχη σε λιγες μερες"απαντω καθως κλοτσαω κατι πετραδακια που υπαρχουν στο εδαφος.

"Δεν θελω να φυγεις Αλεξ"λεει και μου πιανει το χερι.

Ξεφυσαω δυσανασχετωντας για την τρυφερη κινηση της και ευτυχως το παιρνει.

"Δεν θελω να γινομαι βαρος".

"Δε γινεσαι"αρνειται αμεσως αυτό που είπα.

"Μαριλενα ακου"λεω και την σταματαω.

"Ξερω οτι θες να μενουμε μαζι και ολα αυτα αλλα θελω να μεινω μονος.Ειλικρινα απολαμβανω την παρεα σου και εισαι και γαμω τα παιδια αλλα θελω τον χωρο μου.Και καλως ή κακως τωρα που με εδιωξε ο λεγομενος πατερας μου ειναι ευκαιρια να το κανω"εξηγω και νευει θετικα.

"Θα μου λειψεις"ψελλιζει και με αγκαλιαζει.

Περναει τα λεπτα χερια της απο την γεροδεμενη μεση μου και περναω τα δικα μου απο τους ωμους της.

"Απομακρυνομαστε Αλεξ"λεει λυπημενα και την νιωθω να μυριζει το αρωμα του.

"Προσπαθω για να μην γινεται αυτο"μουρμουριζω.

"Η κοπελα σου"ξεστομίζει και απομακρυνομαι απο την αγκαλια της ασυνείδητα.

"Που;"ρωταω και εξετάζω τον χωρο για να την δω.

"Στον απεναντι δρομο μιλαει με..καποιον"με πληροφορει και γυριζω γρηγορα την ματια μου εκει.

"Χαζη Νεφελη,μαλακα Αλεξ που την πιστευεις"γρυλιζω και νιωθω τα χερια της Μαριλενας στο μπρατσο μου.

"Παμε μεσα"λεει χαμηλόφωνα αλλα εχω επικεντρωσει το βλεμμα μου εκει.

Γυρισε μωρο μου.Γυρισε να καταλαβεις την μαλακια σου.

"Ξερεις το αγορι;"ρωταει.

"Ναι.Ειναι ο μαλακας που της ελεγε να παει στο σπιτι του για μια εργασια"εξηγω και επιτελους με κοιταει το μπασταρδο.

Μαλακα εσενα θα σε γαμησω χειροτερα απο τον αλλον.

"Ας παμε μεσα,θα τα πειτε μετα οταν βρεθειτε μονοι σας"λεει η Μαριλενα και με τραβαει μεσα.

"Δεν μου γλυτωνεις Νεφ"μουρμουριζω ενω με κοιταει και αυτη τρομοκρατημενη θα έλεγα.

"Ελα να φαμε.Εχω μαγειρεψει μακαροναδα"λεει η Μαριλενα ενω αφηνει τις τσαντες μας σε μια γωνια.

"Δεν πειναω"απαντω μονολεκτικα.

"Και τι θα κανεις;"ρωταει ενω σερβιρει το φαγητο.

"Θα ψαξω για σπιτι και δουλεια"λεω και καθομαι στην καρεκλα διπλα της.

"Αλεξ δεν νομιζω να μπορεσεις να βρεις.Εισαι μικρος και για να ζησεις ενα σπιτι και για να δουλεψεις.Ασε που εχεις το σχολειο"εξηγει ενω τρωει.

"Με τοσες γνωριμιες που εχω καποιος μαλακας θα βρεθει να με παρει.Οσο για το σπιτι ασε με να ξερω εγω τι ειμαι ικανος να κανω.Για το σχολειο χεστηκα εξαλλου οι βαθμοι μου χαλια ειναι το πολυ πολυ να αποφευγω τις μαλακιες για να με περασουν αυτη τη χρονια"υπερασπιζομαι την αποψη μου ενω πινω λιγο νερο.

"Δεν σκεφτεσαι να περασεις καπου;Πλησιαζουν Χριστουγεννα,τα περιθωρια στενευουν"αφηνει το πιατο της στο νεροχυτη ενω μιλαει.

"Οχι.Χεστηκα για το σχολειο,χεστηκα για ολα"μουρμουριζω ενω αφηνω το ποτηρι στο τραπεζι.

"Καταστρεφεσαι"λεει θλιμμενα η κοπελα διπλα μου.

"Ασε με να καταστρεφομαι"απαντω και φευγω απο το σπιτι.

[•••]

"Αργησα;"ρωταει μια γνωριμη φωνη απο πισω μου.

"Οχι Νεφ.Καθολου,καθισε"λεω ήρεμα και καθεται διπλα μου φοβισμενα.

"Πες μου τα νεα σου.Πως περασες;Πως ηταν με αυτόν;Πηδηχτηκατε καλα;"ρωταω κοροιδευτικα.

"Ημουν σιγουρη"μουρμουριζει ενώ κοιτάει την θάλασσα.

"Ο Κώστας μετακομισε διπλα μου και μου ζητησε να τον βοηθησω να μαθει την γειτονια.Δεν ειναι κατι πονηρο-Αλεξ εχεις πιει;"ρωταει ανησυχα καθώς βλεπει τα δυο μπουκαλια βοτκας αδεια.

"Εισαι μια πουτανα οπως ολες οι αλλες Νεφελη.Και γω ο μαλακας σε πιστεψα"σηκωνομαι στα γονατα.

"Αλεξ τι λ-"προσπαθει να πει αλλα την διακοπτει η φωνη μου.

"ΣΚΑΣΕ ΠΟΥΤΑΝΑ"φωναζω και κοπαναω τα μπουκαλια.

Σηκωνεται πανω και κανει δυο βηματα πισω.

"Τι εγινε μωρο μου;Ειδες τον πραγματικο μου εαυτο και φευγεις;"ρωταω και σηκωνομαι και γω.

"Αλεξ εισαι μεθυσμενος.Ηρεμησε.Ελα να σε αγκαλιασω αγαπη μου"λεει με την ηρεμη φωνη της καθως την πλησιαζω.

Δακρυα τρεχουν απο τα ματια της.

"Νεφελη φυγε.Δεν με ελέγχω.Φυγε"ειμαι απεναντι της πλεον.

"Δεν θα φυγω Αλεξ"προσπαθει να με αγγιξει αλλα τραβαω το χερι της.

"Με πονας"κλαψουριζει.

"Στο λεω αληθεια.Θελω να σε σπασω στο ξυλο,φυγε"της λεω ηρεμα.

Διαολε το νιωθω,ερχεται.Θεε μου διωξ'την απο κοντα μου τώρα.

"Δεν θα σε αφησω"την ακουω να λεει πριν αρχιζω να την χτυπάω.

"Σου είπα να φυγεις γιατί δεν το έκανες;"ουρλιάζω ενω συνεχιζω να την χτυπαω.

Καθεται και δεχεται τα χτυπηματα μου,το ξεσπασμα μου χωρις να λεει τιποτα.

"ΠΕΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ.ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ" συνεχιζω να ουρλιαζω ενω την χαστουκιζω δυνατά.

Δεν λεει τιποτα.Απλα κλαιει.

"Σε αγαπω"λεει με τα ματωμενα χειλη της πριν χασει τις αισθησεις της.

"Και γω Νεφ.Και γω".

____________

Απρόοπτο,θλιβερό και πάνω απ'όλα αληθινό το σημερινό κεφάλαιο.Και ναι συμβαίνουν αυτά δυστυχώς στα ζευγάρια πόσο μάλλον και σε άτομα που δεν έχουν ξανακάνει και σχέση και υπομένουν πράγματα που ίσως..δεν θα έπρεπε.Το να σε χτυπάει κάποιος θεωρείται κακοποίηση όπως και να σε πιέζει να κάνεις κάτι μαζί του.Εγω προτίμησα να θιξω το ξύλο γιατι στα περισσότερα βιβλία συνήθως μιλάνε για βιασμούς όταν εννοούν κακοποίηση και απλά ήθελα να βάλω κάτι διαφορετικό.

Η γνώμη μου είναι να μην δέχεστε τους ανθρώπους που σας συμπεριφέρονται άσχημα.Εκτός και αν..τους αγαπάτε..πολύ.Ναι,πολλοί λένε ότι είναι άρρωστο αλλά αν σε κάνει καλύτερα να 'σαι μαζί του ακόμα και αν είναι κόπανος δίκη σου επιλογή,ευθύνη και προβλημα.

Ποια είμαι εγώ ή εσύ για να κρίνουμε τις επιλογές του άλλου;

Ψηφίστε και σχολιαστε.

Yours ♡