Αλεξ

"Σηκω και φυγε τωρα"φωναζει ο πατερας μου αλλα συνεχιζω και καπνιζω αμεριμνος το τσιγαρο μου.

"Μπαμπα ασ'τον.Πρεπει να ειναι εδω αυτες τις δυσκολες στιγμες που αντιμετωπιζει η οικογενεια μας"εξηγει ο Μιχαλης.

"Ναι μπαμπα ασ'τον"ειρωνευομαι την φωνη του και με κοιταει οσο πιο εχθρικα μπορει.

Νομιζει οτι τον φοβαμαι;

"Δεν εισαι παιδι μου εσυ.Δεν εισαι"λεει και ξελυνει την γραββατα του.

"Την εσκασες.Εξαιτιας σου πεθανε"συνεχιζει και αρχιζει να κλαιει.Ωω τι συγκινητικο θα κλαψω.

"Δεν σε θελω αλλο εδω.Σηκω φυγε απο το σπίτι.Μην ξαναπατησεις το πόδι σου"φωναζει και σηκωνεται απο την πολυθρονα με δακρυα στα ματια.

"Μπαμπα"προσπαθει να τον εμποδισει ο αδερφος μου αλλα αυτος αποφευγει το κρατημα μου.

Με πλησιαζει και δεν ειμαι προετοιμασμενος για την επομενη κινηση του.

"Θυμασαι Αλεξ τι της ειπες;"λεει και με κοιταει με γουρλωμενα τα ματια.

"Οχι"ψευδομαι.

Χαμογελαει αυταρεσκα.Γαμωτο γιατι το κανει αυτο;

"Της ειπες οτι δεν αξιζει να ειναι μητερα.Οτι ολα σκατα τα κανει.Και οτι δεν την αγαπας.Και ετσι επαθε εφραγμα"λεει και χαμογελαει.

Το τσιγαρο εχει γινει ενα με το πατωμα και προσπαθω να κρυψω την θλιμμενη εκφραση μου.

"Εσυ την σκοτωσες"με κατηγορει και πιεζει το δακτυλο του στο στερνο μου.

"Σταματα"ρουθουνιζω νευρικα.

"Γιατι Αλεξ;Δεν σου αρεσει η αληθεια;Μα εσυ την σκοτωσες.Εσυ παντα ησουν ενας αχρηστος π-"

"ΣΚΑΣΕ ΓΑΜΩ ΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΣΟΥ ΣΚΑΣΕ ΕΙΠΑ"ριχνω οτι βρω μπροστα μου θυμωμένος.

"Αλ-"ψελλιζει ο αδερφος μου αλλα συνεχιζω ακαθεκτος να σπαω πραγματα.

"Εσεις την σκοτωσατε.Οχι εγω,εσεις"συνεχιζω να φωναζω και ο πατερας μου στέκεται στην πορτα δακρυσμενος χαμογελωντας ταυτόχρονα χαιρεκακα.

"Μολις επιστρέψω θα φυγω απο το σπιτι.Μεινε μονος σου αφου σε αφησε και αυτη"λεω και παιρνω την σχολικη τσαντα μου.

Παω να ανοιξω την πορτα αλλα η φωτογραφια της μου τραβαει την προσοχη κατω στο πατωμα.Αα ρε μανα.Χωρις δισταγμους την παιρνω στα χερια μου και φευγω απο αυτο το κωλοσπιτο.

Περπατω γρηγορα.Οχι οτι θελω να προλαβω την πρωτη ωρα αλλα η αδρεναλινη μεσα μου με ωθει να κανω κατι τετοιο.Φτανω στο σχολειο και περνω την καγκελοπορτα.Αγορια και κοριτσια με κοιταζουν εξεταστικα και μια εκφραση λυπης και οικτου υπαρχει στα ματια τους.

"Γαμηθειτε"τους φωναζω και πηγαινω στην πισω αυλη του σχολειου.

Το κουδουνι χτυπαει αλλα δεν κανω καν τον κοπο να σηκωθω.Για μαθημα ειμαι εγω τωρα.

"Συλληπητηρια"λεει μια φωνη πισω μου.

"Δεν μου ηταν και κατι για να λυπηθω"λεω και την νιωθω να καθεται διπλα μου.

"Αλεξ ξερω τι ενιωθες για αυτη.Μαζι μεγαλωσαμε"εξηγει και μου τριβει την πλατη συμπονετικα.

"Μαριλενα αν ειναι να αρχισεις σπασε"λεω μονοτονα και ψαχνω τα τσιγαρα μου.

Που ειναι γαμω;

"Τι θα κανεις απο δω και περα;"ρωταει με ενδιαφέρον.

"Θα φυγω απο το σπιτι.Με εδιωξε αλλα θα εφευγα ετσι και αλλιως"απαντω στην ερωτηση της και βγαζω τα τσιγαρα απο την δεξιά τσεπη μου.

"Που θα μεινεις;"ρωταει ανησυχα.

"Στον διαολο.Ειμαστε πολυ καλοι φιλοι"αστειευομαι και πλησιαζω τον αναπτηρα στον τσιγαρο.

"Μπορεις να σοβαρευτεις λιγο;Σε μενα θα μεινεις τελος"απανταει τελεσιδικα και σηκωνει το χερι της για να μην πω τιποτα.

"Δεν θελω να γινομαι βαρος οποτε χεσ-"

"Μιλησα"με διακοπτει.

"Καλα"παραδινομαι.

"Γιατι δεν μιλας για αυτο Αλεξ;Θα σε βοηθησει αν ανοιχτεις"εξηγει και μου πιανει το χερι στοργικα.

"Ωχου μην αρχιζεις τα ρομαντικα δεν θελω να μιλησω.Δεν εχω να πω κατι".

Σε σενα.

"Παντως να ξερεις ο,τι οτι θες ειμαι εδω"μου λεει και με αγκαλιαζει.

"Την αγαπουσα την Κυρια Γεωργια"κλαιει στην μπλουζα μου.

"Και αυτη"της χαιδευω τα μαλλια.

Το κουδουνι ηχει στα αυτια μου σημαίνοντας την ληξη της ωρας.Η Μαριλενα συνεχιζει και με εχει αγκαλια αγνοωντας τα βλεμματα των παιδιων.

Ψιθυροι του τυπου ειναι ορφανος τωρα,τον παρατησε ετσι οπως ηταν,τον καημενο ακουγονται κανοντας την Μαριλενα να σηκωθει απο την αγκαλια μου νευριασμενη.

"Τα μπασταρδα ζωη δεν εχουν;"ρωταει και ρουθουνιζει.

"Δεν τρεχει κατι.Ασ'τους"λεω και φυσαω τον καπνο.

"Ας μην ασχολούνται"λεει επιτηδες δυνατα και σηκωνεται πανω.

"Θα σου παρω κατι να φας και ερχομαι"προτείνει και πριν αρνηθω εχει φυγει απο το παγκακι.

"Αλεξ;"ακουγεται η γνωστη φωνη πισω μου.

Δεν απαντω.Ερχεται και καθεται διπλα μου.

"Ειπες οτι δεν θα ερθεις.Γιατι ηρθες;"ρωταει.

"Ετσι".

"Που ειναι οι φιλοι σου."συνεχιζει την ανακριση.

"Σε μια διαδηλωση.Στην Ομόνοια"απαντω.

"Μαλιστα"μπλεκει τα δαχτυλα της.

"Ηθελα να σου πω να μην ακους τι λενε.Ειναι μαλακιες.Δεν θελω να στεναχωριεσαι για αυτους"εξηγει και με κοιταει.

"Ποιος ειπε οτι στεναχωριεμαι;"ρωταω και χαμογελαω στραβα.

"Νεφελη πρεπει να καταλαβεις οτι δεν με νοιαζει τι θα πουν.Τους εχω γραψει ολους εδω και καιρο.Επρεπε να το ηξερες"προσθετω και σβηνω το τσιγαρο.

"Ολοι νοιαζονται για το τι θα πει ο κοσμος"υπερασπιζεται την αποψη τους.

"Ομως εγω δεν ειμαι ολοι.Ειμαι ενας".

"Σου εφερα πιτσα και καφε.Ηξερα οτι ειναι ο αγαπημενος σου συνδυασμος"ακουω την Μαριλενα να λεει  απο πισω μας.

"Ωω σορρυ αν διεκοψα κατι απλ-"

"Αραξε σιγα"μουρμουριζω και πιανω την πιτσα με τον καφε.

"Εγω θα φυγω τωρα θα τα πουμε"λεει η Νεφελη απο διπλα μου και φευγει.

"Εκανα χαλαστρα;"ρωταει μετανιωμενη λιγο για την αφιξη της η φίλη μου ενώ η Νεφέλη αποχωρεί.

"Ρε σκασε γαμω.Θα σου ελεγα αν εκανες κατι"προσπαθω να την κανω να σταματησει.

"Καλα να σου πω.Αφου δεν προκειται να μπεις στα μαθηματα ας παμε σπιτι σου να μαζεψουμε τα πραγματα σου"εξηγει και σηκωνεται πανω.

"Βαριεμαι"τρωω με μεγαλες μπουκιες την πιτσα μου.

"Καλα ναι σηκω πανω"με τραβαει απο το χερι.

Εχει παρει τις τσαντες μας στα χερια της και βγαινουμε εξω απο το σχολειο.Κουμπωνει το μπουφαν της και ξεκιναμε με προορισμο το σπιτι μου.Μεσα σε πεντε λεπτα ειχαμε φτασει.Ξεκλειδωνω την πορτα και μπαινουμε μεσα.Κανεις δεν βρισκεται και τα σπασμενα γυαλια που εσπασα πριν ωρα ειναι καθαρισμενα.Χωρις να χασω χρονο ανεβαινω τις σκαλες και πηγαινω στο δωματιο μου.Ανοιγω την βαλιτσα που υπαρχει κατω απο το κρεββατι μου και πεταω οτι βρω μπροστα μου.

Η Μαριλενα ακουλουθει αυτο που κανω εγω σε μια δευτερη βαλιτσα.Οταν πλεον εχουμε μαζεψει οτι μπορουσαμε αφηνοντας μονο τα επιπλα βγαίνουμε εξω.

"Θα παρω και την μηχανη μου"λεω στην Μαριλενα.

"Οι βαλιτσες ειναι πολλες Αλεξ.Πως θα τις φορτωσουμε στην μηχανη;"αναρωτιεται και μου παιρνει λιγο χρονο να σκεφτω.

"Πηγαινε εσυ με δυο στα χερια σου και ακοκουθω εγω με τις αλλες δυο στην μηχανη"απαντω και νευει θετικα ξεκινωντας.

[•••]

"Δεν θα μεινεις;"ρωταει η Μαριλενα ενω τακτοποιει τα τελευταια πραγματα μου.

"Οχι θα παω μια βολτα στην παραλια"εξηγω και ανοιγω την πορτα.

"Ενταξει"ειναι το τελευταιο πραγμα που ακουω από το στόμα της κλεινοντας την πορτα.

Περπατω αργα απολαμβανοντας την ησυχια της νυχτας.Μπορει να σε κανει να τρελαθεις τοσο ηρεμα που ειναι.Μετα απο δεκα λεπτα περπατημα φτανω στην παραλια και βλεπω την συνηθισμενη φιγουρα να καθεται στο συνηθισμενο μερος.

"Τοσο πολυ φαινεται;"ρωταω βλεποντας την εκφραση της.

"Εγω μπορω να διακρινω ποτε εισαι καλα και ποτε οχι.Και τωρα βλεπω οτι εισαι χαλια"εξηγει και κανει νοημα να κατσω στα ποδια της.

"Θελω να σου μιλησω για αυτη.Θελω να τα πω σε καποιον"λεω ενω καθομαι στα ποδια της.

"Μιλησε μου.Εχω αναγκη να σε ακουσω να ξεσπας.Πρεπει να το κανεις"μου χαιδευει τις ριζες των μαλλιων μου ενώ εγώ αναπνέω βαθιά και αρχίζω να μιλώ.

"Την αγαπουσα.Στο ειχα πει οτι την αγαπουσα;Στο λεω τωρα γιατι αυτη δεν το ακουσε ποτε απο μενα.Ποτε δεν της ειπα σε αγαπω μαμα οπως λεγανε τα αλλα παιδακια στην ηλικια μου.Ειμαι ενας εγωιστης μαλακας.Εγω την σκοτωσα.Της μιλησα ασχημα πριν αφησει την τελευταια ανασα της.Ηταν τοσο καλη σε ολα.Παντα μας φροντιζε ολους.Ηταν η μαμα μου Νεφ.Η μια και μοναδικη μαμα μου.Την αγαπουσα οσο μπορουσα περισσοτερο να αγαπησω καποιον σε ολη την ζωη μου.Της εκανα τοσα και ποτε δεν με κατεκρινε.Βεβαια παντα ειχε καημο να ημουν καλυτερο παιδι αλλα ποτε δεν μου το ειπε.Παντα συμπεριφεροταν με τον ιδιο τροπο και στον Μιχαλη.Και εφυγε.Θυμασαι τι σου ελεγα;Οτι ολοι φευγουν;Οριστε.Εφυγε ο μοναδικος ανθρωπος που με αγαπουσε.Η μητερα μου"ψιθυριζω την τελευταια προταση και νιωθω τα δακρυα της στα μαλλια μου.

"Κ-και γω σε αγαπαω Αλεξ"λεει μεσα απο το κλαμα της.

"Τι σημασια εχει;Και αυτη με αγαπουσε αλλα εφυγε"εξηγω και ηρθε η σειρα μου να χαιδεψω τα μαλλια της.

"Παγωσε την καρδια σου Νεφ μου.Ετσι δεν θα πληγωνεσαι για κανεναν μωρο μου".

"Δεν μπορω να το κανω για σενα".

"Πρεπει να το κανουμε.Δεν θελω να πληγωθω ξανα οπως τωρα οταν σε χασω".

"Δεν υπαρχει ελπιδα να ειμαστε μαζι;"ρωταει και με κοιταει δακρυσμενα.

"Οχι Νεφ.Ολα καποια στιγμη τελειωνουν.Ετσι και η σχεση μας".

"Μην κλαις.Δεν αξιζει"προσθετω.

"Αφησε με να το κανω.Το χρειαζομαι"σκουπιζεται στην μπλουζα μου.

"Θελω να σου πω κατι"μουρμουριζω και δεν ειναι σιγουρος αν με ακουει.

"Σε αγαπω Νεφ"λεω και την φιλαω.

_____________

Ψηφίστε,σχολιάστε για το πρώτο σ'αγαπω του Αλεξ:)

Yours♡