Ολο το βραδυ δεν μπορουσα να κοιμηθω.Ο συνεχης πονος στην κοιλια μου δεν ελεγε να σταματησει.Αρχισε απο τοτε που επινα μια μπυρα συντροφια με τον Αλεξ και δεν εχει σταματησει ακομα.Η ξαφνικη περιεργεια μου να δω γιατι στο καλο με ποναει τοσο πολυ με οδηγει στο μπανιο μου.

Οπως το ειχα προβλεψει.Κόκκινο αιμα κυλαει αναμεσα απο τα ποδια μου και το μισω τοσο πολυ.Ειναι απλα οτι χειροτερο.Ξερω οτι εχω πονεσει πολυ περισσοτερο απο εναν απλο πονο περιοδου αλλα αυτο τωρα ειναι ανυποφορο.Χωρις να χασω αλλο χρονο βαζω μια σερβιετα στο εσωρουχο μου και πηγαινω παλι στο δωματιο μου.Ξαπλωνω στο κρεββατι μου και χωνομαι κατω απο τα ζεστα παπλωματα μου.Ενα ακομα ελλατωμα πανω μου ειναι οτι δεν μπορω να κοιμηθω οταν ποναω.

Με βλεπω να την βγαζω στο κινητο.Ετσι και εκανα.Το ανοιξα,χαμηλωσα την φωτεινότητα  και μπηκα να δω για τυχον μηνύματα.Απαντωτας σε μερικα μου ερχεται ακομα ενα.

Δεν κοιμασαι;

Ο Αλεξ μου στέλνει μήνυμα.Χαμογελάω χωρίς να ξέρω τον λόγο και πληκτρολογώ την απάντηση μου.

Όχι,πως το ξέρεις;

Είδα ότι συνδέθηκες και απορούσα..

Αα.Εσυ που είσαι;♡

Με τα παιδιά.

Δεν ρώτησα με ποιόν είπα που XD♡

Κάπου γιατί ρωτάς;Και μην στέλνεις καρδιές,είναι κουραστικό.

Δαγκώνω το εσωτερικό του μαγουλου μου για να μην κλάψω έτσι όπως μου μιλάει.Θα έχει μεθύσει Νεφέλη με τον παρεξηγείς.

Συγγνώμη που ενδιαφέρομαι για να μάθω που είναι το αγόρι μου και συγγνωμη επίσης που σε κουράζω Αλεξ με το να σου δείχνω την αγάπη μου.

Μαλακιες.Απλα θέλεις να μάθεις αν ειμαι με κοπέλα.Και μην το παίζεις έξυπνη.

Συγγνώμη:(

Αφου πρωτα μου τα κανες τσουρεκια μετα ζητας συγγνωμη.

Κ

λεινω το κινητο και το αφηνω στο κομοδινο.Δεν ξερω γιατι κλαιω.Υποτιθεται οτι αυτος ειναι ο πρωτος μας τσακωμος.Μα ποιον κοροιδευω;Απο την πρωτη μερα που ειμαστε μαζι τσακωνομαστε.Παντα θα τσακωνομαστε ομως;Τα βλεφαρα μου κλεινουν και μετα απο λιγο εχω αποκοιμηθει.

Το επόμενο πρωί

Ο πονος πολυ δυνατος.Νιωθω σαν να με χτυπουν με μια βαριοπουλα κατω στο στομαχι.Μα γιατι να ειναι τοσο επωδυνο;Κλεινω τα ματια μου σαν να μπορω να τον μεταφερω απο την κοιλια μου εκει και τοτε μπαινει μεσα η μαμα μου.

"Εχεις αργησει ηδη δυο λεπτα για να κατεβεις κατω.Σηκω"φωναζει και μου τραβαει το ποδι.

"Μαμα δεν μπορω κα πω σημερα σχολειο.Ποναω"βογγαω απο τον πονο.

"Τι επαθες Νεφελη;"ρωταει και ερχεται κοντα μου.

Ανησυχια διακρινεται στα ματια της.

"Απλα ειμαι στις δυσκολες μερες μου αυτο"λεω και ξανακλεινω τα ματια μου.

"Αι στο καλο και με τρόμαξες"πιανει την καρδια της.

"Καλα μεινε αφου πονας τοσο"μουρμουριζει καθως φευγει ενώ με κοιτάει περίεργα.

Το παραθυρο ειναι ακομα κλειστο και εχω την ευκαιρια να απολαυσω τον υπνο μου οσο μπορω.Το μυαλο μου σκεφτεται διαφορα ενω παραλληλα αγγιζω την κοιλια μου προσπαθωντας να την ηρεμησω.Ακουω τα βηματα των αδερφων μου να κατεβαινουν τα σκαλια και καταλαβαίνω ότι ήρθε η ώρα να φύγουν για το σχολείο.Αφου ανοιξω την μικρη τηλεοραση που μου εχει παραχωρηθει ανακαθομαι καλυτερα στο κρεββατι μου.

Ειδησεις και εκπομπές με κουτσομπολιά κυριαρχουν στα καναλια και ετσι αποφασιζω να βαλω καμια ταινια να δω.Βρισκω μια τυχαια και παταω το player. Η ταινια αρχιζει χωρις να ξερω καν την υποθεση.Παντα μου αρεσε να μην ξερω τιποτα.Να βαδιζω στα τυφλα και να ανακαλύπτω μονη μου την πλοκη.Στα μισα της το τηλεφωνο μου δονειται και καταλαβαινω οτι καποιος με καλει.

Μα ποιος αλλος πέρα απο τα κοριτσια;Σιγουρα εχουν ανησυχήσει που δεν ειμαι σχολειο αλλα το πηρα αποφαση.Μεχρι να περασουν οι πρωτες μερες δεν θα μιλησω σε κανεναν.Δεν εχω ορεξη να το κανω κιολας.Ετσι το αφηνω εκει να δονειται.Ομως αφου εξακολουθει να χτυπαει τελικα το βαζω στην σιγαση για να μην με αποσπαει καθολου.

Τελικα η μοναξια ειναι ωραια.

Μετα απο δυο μερες

Η ωρα 7:00 και η μαμα μου ανοιγει την πορτα.

"Να φανταστω οτι ουτε σημερα θα πας;"ρωταει ενω στεκεται στο κουφωμα.

"Ελα ρε μαμα εσυ που με αγαπας.Αφου ξερεις πως ειμαι εγω σε αυτα"παραπονιεμαι και κλεινει την πορτα προκειμενου να μην ακουσει την γκρινια μου.

Μπορω να πω οτι χωρις παρεα περναω καλυτερα.Σχολειο και φτοντιστηριο δεν πηγαινω και ολη τη μερα καθομαι και βλεπω ταινιες με συντροφια την σοκολάτα.Δεν σηκωνομαι απο το κρεββατι περα απο το να παω τουαλετα και να αλλαξω τα Cd για τις ταινιες.Φαγητο μου φερνει η μητερα μου και εχω αρχισει να στεναχωριεμαι που αυτες οι μερες τελειωνουν.

Μπορει να 'μαι βοδι και να "ποναω" αλλα το διασκεδαζω.Μετα απο λιγο η μητερα μου μπαινει μεσα με ενα μπολ στα χέρια της.

"Οριστε"μου δίνει το μπολ με τα δημητριακά.

"Γιατι εισαι ετσι;"την ρωταω ενώ παίρνω το βαθύ πιάτο στα χέρια μου.

"Νεφελη τελευταία μέρα που δεν πας σχολείο.Απο αύριο θα κάνεις κανονικά το πρόγραμμα σου"απανταει και βγαίνει έξω χωρίς να μου αφήσει περιθώρια να αρνηθώ.

Ξανανοιγει την πορτα και ξεπροβαλλει το κεφαλι της.

"Παρε και τα κοριτσια τηλεφωνο.Εχουν αρχισει και σε ζητουν και απο το σταθερο"λεει και κλεινει την πορτα.

Ξεφυσαω και υποσχομαι στον εαυτο μου οτι μολις φαω θα τις παρω να μιλησουμε.Καθως απολαμβανω το πρωινό μου ο ηχος του κινητου μου με διακοπτει.Διαολε θα το σπασω,το νιωθω.

"Παρακαλω;"ρωταω με μπουκωμενο στομα από γάλα και νιφάδες βρώμης.

"Δοξα σοι ο Θεός και η Παναγια απάντησε.Ελεαννα απαντησε"φωναζει η Κατερινα και πνιγομαι με τις φωνες της.

"Σκασε θα με σκοτωσεις"παραπονιεμαι απο το ακουστικο.

"Οχι ηλιθια εσυ θας μας σκοτωσεις.Που εισαι δυο μερες;Σχολειο δεν ερχεσαι,τηλεφωνο δεν παιρνεις, στα μηνύματα δεν απαντας στις κλησεις μας επισης.Ρωταω τα αδερφια σου μου απαντανε μονο οτι εισαι καλα πω-"φλυαρει η Κατερινα και την διακοπτω.

"Ειμαι καλα απλα ηθελα να μεινω μονη μου για λιγο"εξηγω και τρώω μια γερή ποσότητα δημητριακά.

"Καταθλιψη"ρωταει η Ελεαννα.

"Οχι περιοδος"απαντω και τις ακουω να γελανε.

"Πες το ετσι"λεει η Ελεαννα και γελαει.

"Ναι λοιπον αφου ειδατε οτι ζω αφηστε με στην ησυχια μου"λεω αλλα δεν απαντανε.

Φωνες ακουγονται απο μεσα και προσπαθω να εστιασω στη φωνη της Κατερινας που φωναζει.

"Αστο παλιομαλακα δικο μου ειναι.Δεν θα το παρεις"φωναζει.

"Ασε μας κοπελα μου"φωναζει ο Αλεξ και μετα ακουω την φωνη του μεσα απο το ακουστικο.

Ακούω την καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατά και παίρνω μια κοφτή ανάσα προσπαθώντας να τον αντιμετωπίσω.

"Νεφελη?;Νεφελη εσυ;Ο Αλεξ ειμαι"λεει και η φωνη του ακουγεται σαν μελωδια στα αυτια μου.

Ειναι βραχνη και μπασα και νομιζω οτι εχω αρχισει και τα χανω.

"Νεφελη απάντα γαμω.Εχω αρχισει και τα χανω.Σου 'χω αφησει τοσα μηνύματα,σε παιρνω τηλεφωνο καθε μια ωρα μεχρι και το κινητο της φιλης σου πηρα για να μιλησουμε λιγο"εξηγει και παιρνει μια βαθια ανασα.

Εμενα θα μου πεις.

Χθες ειχα 12 κλησεις.Μην μιλήσω για τα μηνύματα.Η φωνη μου παει να βγει απο το στομα μου ομως δεν ακουγεται.Εχω κολλησει,δεν μπορω να μιλησω.Ακομα θυμαμαι ετσι οπως μου μιλησε την τελευταια φορα στην συνομιλία μας.

"Κοιτα,ξερω οτι με ακους και οτι ειμαι μαλακας αλλα συγγνώμη.Ειλικρινα συγγνωμη που σου φωναξα και τελοσπαντων σου μιλησα ετσι.Απλα ηταν νυχτα και υπηρχε ενταση και αυτο.Γιατι δεν ερχεσαι στην παραλια;Παω καθε βραδυ εκει και δεν εισαι και Νεφελη μου λειπεις"λεει ξεφυσωντας και νιώθω να συγκινούμαι.

Αν του πω τον πραγματικο λογο που δεν ερχομαι σχολειο θα με μισησει οποτε συνεχιζω και δεν μιλαω.

"Παρ'το και μιλησε της.Δεν με θελει"ακουω τον Αλεξ να λεει και μετα απο λιγο η φωνη της Κατερινας ακουγεται.

"Μου το αρπαξε μεσα απο τα χερια δεν φταίω εγω"δικαιολογείται και κουναω το κεφαλι μου σαν να μπορει να με δει.

"Κατερινα σε κλεινω θα σε παρω γω"της λεω και πριν ακουσω την απαντηση της τερματιζω την κληση.

Οι ωρες κυλουσαν γρηγορα και δεν καταλαβα ποτε ειχε ερθει το βραδυ.Ειχα αποφασισει να παω στην παραλια αλλα εβρεχε και δεν ημουν και τοσο καλα.Ο πονοκοιλος είχε επανελθει δυναμικά.

Εβλεπα στο παραθυρο τις σταλες του νερου να τρεχουν και αποφασισα να το ανοιξω λιγο.Το δωματιο μου μυριζε κλεισουρα και ο αερας χρειαζοταν ανανεωση.Μολις το ανοιγω ο αερας με χτυπα και νιωθω το πρόσωπο μου να δροσιζεται.Τι ωραια αισθηση.Η βροχη ολο και δυναμωνε και ετσι μετα απο λιγο το εκλεισα.Σηκωνομαι με την κουβερτα να με τυλιγει να κλεισω την τηλεοραση που τρεμοπαιζε και μολις γυριζω για να παω στο κρεββατι μου τα ματια μου ασυναισθητα πεφτουν στο παραθυρο.

Εκει ειναι ο Αλεξ μουσκεμα και με κοιταει.Τα χερια του αγγιζουν το παραθυρο και σταλες νερου τρεχουν κατω απο το σαγονι του.Ηρθε να με δει σκεφτομαι.Ποσο πιο πολυ να τον αγαπησω;

____________

Ψηφίστε,σχολιάστε σας παρακαλώ.

Ενα πράγμα που θα ήθελα να πω ειναι ότι δεν είμαι ρομαντική και δεν νομίζω στο υπόλοιπο βιβλίο να υπάρξουν στιγμές καθαρά ρομαντικές του τύπου γλυκολογα οπότε θα ήθελα να ξέρω αν αυτές οι μικρές πράξεις που κάνει ο Αλεξ τα θεωρείτε ρομαντικά.Αυτο.

Yours♡