Το μυαλο μου σκέφτεται πυρετωδώς για το πως μπορεσε και βρηκε την φωτογραφια.

"Α-αλεξ εγω"τραυλιζω χωρίς να ολοκληρώσω την πρόταση μου.

Γαμωτο ουτε μια προταση δεν μπορω να αρθωσω.

"ΣΚΑΣΕ"φωναζει και πεταει μια χουφτα απο πετρες στην θαλασσα.

"Εγω φταιω ο μαλακας.Που ειπα οτι εχουμε σχεση.Και συ"ερχεται προς το μερος μου.Θα με χτυπησει;

"Και συ πηγαινεις και φασωνεσαι με οποιον θες"με κατηγορει πιεζοντας το δαχτυλο του στο στερνο μου.

Θεε μου,αυτο πιστευει για μενα;

"Αλεξ δεν ειναι αυτο που νομιζεις"προσπαθω να διαψευσω ολα αυτα που μου λεει.

Αυτη η εκφραση ειναι πολυ παραξεγημενη.Και απο ολα οσα περιμενα να κανει με εκπλησσει.Αρχιζει και γελαει.Γελαει τοσο δυνατα λες και μολις ακουσε το πιο αστειο πραγμα στον κοσμο.

"Με δουλευεις;"λεει αναμεσα στα γελια του.

"Κατι καλυτερο δεν βρηκες;"ρωταει και σκουπιζει καποια δακρυα.

"Αλεξ ειλικρινα"κανω μια παυση μην ξεροντας τι να πω.

"ΓΑΜΩ"φωναζω.

Εχει ηρεμησει.Πλεον καθεται στις πετσετες που εχει απλωσει.Χωρις να χασω χρονο τον πλησιαζω.

"Πηγαμε να τον δουμε.Να δουμε πως ειναι στην υγεια του.Τιποτα το πονηρο.Εξαλλου αν ειχε παιχτει κατι θα πηγαινα μονη μου"εξηγω και καθομαι διπλα του.

"Και που ξερω γω οτι δεν τις πηρες για καλυψη;"ρωταει με δυσπιστια.

Ειναι τοσο εκνευριστικος που προσπαθει να βρει οτιδηποτε για να δημιουργησει κατι.

"Μου εχεις εμπιστοσυνη.Εμπιστευσου με σε αυτο δεν εγινε τιποτα το πονηρ-"

"Δεν σου εχω εμπιστοσυνη"με διακοπτει.

Μενω αναυδη στα λογια του.Και τοτε γιατι ειμαστε μαζι;

"Και τοτε γιατι ειμαστε μαζι;"εκφραζω την σκεψη μου δυνατα.

"Χθες τα φτιαξαμε πως μπορω μεσα σε 2 μερες να σε εμπιστευτω;Η εμπιστοσυνη ειναι κατι που χτιζεται χρονια και μπορει να διαλυθει μεσα σε μια στιγμη.Η εμπιστοσυνη που σου χα απο χθες διαλυθηκε μολις ειδα αυτην την φωτογραφια"λεει και νιωθω ηλιθια.

"Δεν θελω να χωρισουμε για μια παρεξηγηση"λεω και ακουω το ειρωνικο του γελιο.

"Παρεξηγηση;Εσυ τι θα ελεγες αν εβλεπες εμενα στη θεση σου και μια αλλη;"ρωταει και γυρναει να με κοιταξει.

"Σου εχω εμπιστοσυνη"απαντω ξεροκαταπινοντας.

"Οχι Νεφελη.Την ιδια αντιδραση θα ειχες.Μην κρυβομαστε"λεει και αγγιζει με τα δακτυλα του το πιγουνι του.

"Τι θες να κανω;"ρωταω και ενα συνοφρυωμα δημιουργειται στο πρόσωπο του.

"Τι θες να κανω για να με ξαναεμπιστευτεις;"ρωταω και γυρναει μπροστα ατενιζοντας την θαλασσα.

Τον επιασα απροετοιμαστο.Περιμενω  λεπτα την απαντηση του,κατι αλλα το μονο που ακουω ειναι τις βαθιες ανασες που παιρνει.

"Να μην του ξαναμιλησεις"λεει.

Δεν το λεει απλα.Το..επιβαλλει.

"Σε κανενα αγορι.Οχι μεχρι να σου δωσω εγω το δικαιωμα να το κανεις"συνεχιζει και ενας κομπος στο στομαχι μου δημιουργειται.

Για πρωτη φορα καταλαβαινω την χθεσινη του φραση.Ειμαι ενα ματσο σκατα.Δεν ειναι απλα ενα πληγωμενο αγορι.Εχει προχωρησει.Ειναι στο σταδιο της αυταρχικοτητας.

"Ενταξει"απαντω ξεροκαταπινοντας.

Γυρναει και με κοιταει σαν να μην περιμενε οτι θα συμφωνησω.Τα ματια του σκαναρουν καθε εκατοστο του προσώπου μου.Εγω κοιταω την μπλουζα του.Αγγιζει το πιγουνι μου και το χαιδευει.Πλησιαζει τα χειλη του στα δικα μου και τα αγγιζει ελαχιστα.Τα τριβει μεταξυ τους ενώ εγώ μυριζω μπυρα στην ανασα του.Υποθετω αυτο ειναι ενα ειδος συγνώμης.Αφου τα αγγιζει τα φιλαει ελάχιστα.Οχι αγρια ουτε κτητικα οπως συμπεριφεροταν προηγουμενως αλλα γλυκα και τρυφερα.Απομακρυνεται μετα απο λιγο ωστε να παρει ανασα.

"Στο εχω πει οτι δεν ειμαι αυτος που θες.Ειμαι ετσι.Οπως σου δειχνω.Μην περιμενεις να σε αγαπησω και ξαφνικα να σου συμπεριφερομαι οπως θα ηθελες.Οποιαδηποτε στιγμη μπορουμε να βαλουμε τελος σε αυτην την σχεση.Ακομα και τωρα αν θες"λεει και στο τελος χαμηλωνει την φωνη του σαν να ηθελε να μην το ακουσω.

Απο την μια χαιρομαι που δεν μου δειχνει ενα διαφορετικο πρόσωπο αλλα απο την αλλη θλιβομαι.Θλιβομαι γιατι ειχα μια μικρη ελπιδα οτι θα μπορουσε να αλλαξει.Και ποια κοπελα δεν θα ειχε;

"Δεν θελω να χωρισουμε.Τουλαχιστον οχι τωρα"προσπαθω να κανω την φωνη μου να ακουστει σταθερη.

Τοποθετει το κεφαλι του πανω στα ποδια μου και κοιταει τον ουρανο.

"Μίλησε μου"του λεω μετα απο λιγο.

Ξερω οτι θελει κατι να πει και περιμενει να τον προσταξω για να το κανει.

"Εισαι τρελη"λεει και μου ξεφευγει ενα γελακι.

"Γιατι το λες αυτο;"ρωταω ενω του χαιδευω τα μαλλια.

"Εισαι ακομα μαζι μου.Ειναι αρκετο για να καταλαβεις"απανταει και κλεινει τα ματια του.

"Γιατι εισαι μαζι μου;"ρωταει μετα απο λιγο.

Αρχιζω και καταλαβαίνω ότι αυτό ηθελε να ρωτησει.

"Θα σου πω για μενα μονο οταν μου  πεις εσυ γιατι εισαι μαζι μου"απαντω και με κοιταει προληματισμενος.

"Ρωτησα πρωτος"μου κλείνει το μάτι παιχνιδιάρικα.Αποφευγει την απαντηση ή είναι η ιδέα μου;.

"Δεν εισαι τοσο χαλια οσο πιστευεις οτι εισαι Αλεξ.Απλα δεν ειχες βρει εναν ανθρωπο να σου βγαλει τον καλο σου εαυτο"εξηγώ.

"Δεν εχω καλο εαυτο Νεφ"απανταει και χαιδευει την γαμπα του ποδιου μου.

"Και ομως εχεις.Ολοι εχουν.Ελπιζω καποια στιγμη να γραψω τις λεξεις που σε περιγραφουν ετσι ωστε οταν αισθανεσαι κατι λιγοτερο απο καλος να διαβαζεις την αληθεια"λεω και γελαει.

Γυρναει το σωμα του και ειναι ξαπλωμενος πανω μου.Το κεφαλι του με κοιταει ενω εχει βαλει το καθε χερι του διπλα απο τα ποδια μου.

"Για πες μου λοιπον.Πως θα με περιεγραφες;"ρωταει με ενα σκεπτικό και παιχινιδιαρικο υφος.

"Πρεπει να σκεφτω"απαντω.

"Ειμαι καλος,ευγενικος,ευαισθητος;"ρωταει και με κοιταει.

"Εε"αναφωνω χωρις να μπορεσω να απαντησω.

Η αληθεια ειναι οτι δεν ειναι τιποτα απο ολα αυτα αλλα δεν γινεται να μην εχει κατι καλο.

"Οχι Νεφελη.Οποτε δεν γινεται να με κανεις να αισθανομαι καλυτερα οταν λες οτι νιωθω οτι δεν ειμαι καλος.Γιατι πολυ απλα δεν νιωθω"απανταει και ξαπλωνει παλι στα ποδια μου.

Θελω να του πω τοσα πολλα.Οτι καποιο θετικο θα υπαρχει πανω του που δεν το εχουμε ανακαλυψει ακομα.Δεν βρισκω ομως.Και οσο και να προσπαθω εχω αρχισει και χανω τις ελπιδες μου.Οχι γιατι πιστευω οτι δεν υπαρχει αλλα επειδη ο Αλεξ δεν προκειται να το δειξει.

_____________

Ψηφίστε,σχολιάστε αν σας άρεσε.Αν όχι πείτε μου τον λόγο παρακαλώ.

Yours♡