Νιωθω τα μαγουλα μου να κοκκινίζουν και παράλληλα τη θερμοκρασια να ανεβαινει.Κρυο αερακι δεν υπαρχει πλεον και το μονο που κοιταω ειναι τα πράσινα ματια του Αλεξ.Περιμενουν υπομονετικα την απαντηση μου προσμονωντας να ειναι θετικη.Ετσι πιστευω τουλαχιστον.

Εχει τοσο αναγκη να μην απορριφθεί αυτη την στιγμη απο καποιον αλλα δεν μπορω στην ιδεα οτι αυριο θα τα παρει ολα πισω και θα ισχυριστει οτι ηταν υπο την επήρεια αλκοολ.

"Αλεξ εχεις πιει ας μιλησουμε αυριο"προσπαθω να αποφυγω ολα αυτα που μου ειπε και δεν κοιτάω τα ματια του.

Δεν θέλω να τον πληγωσω αλλά δεν θέλω να πληγωθώ και εγώμ

"Νεφελη δεν θα παρω οτι ειπα, απαντα.Πες αυτο το ναι,αφου και συ το θες"κουναει το κεφάλι του δεξιά και αριστερά για να βρει την οπτική επαφή μας.

"Αλεξ αυριο καλυτ-"

"Οχι σημερα!Νεφελη θα ηθελες να γινεις η κοπελα μου;"επιμενει στα λόγια του.

"Θελω αλλ-"

"Σταματα τοτε"με διακοπτει και ορμαει στα χειλη μου.

Υποθετω οτι αυτο ειναι το πρωτο μας φιλι ως..ζευγαρι και δεν κανω κατι αλλο απο το να το απολαυσω.Αυτη τη στιγμη υπαρχω μονο εγω και ο Αλεξ.Κανενας αλλος.Φιλιομαστε για πολλη ωρα μεχρι να μας κοπει η ανασα.Νομιζω οτι εδω ηταν η στιγμη που επρεπε να μου πει ολα αυτα που λενε τα φυσιολογικά ζευγαρια αλλα δεν χρειαζεται.Το κανει με πραξεις.

Μολις σταματησουμε το φιλι ο Αλεξ βαζει το κεφαλι του στα ποδια μου που ειναι σε θεση οκλαδον.Κοιταμε και οι δυο την πανσεληνο ενω εγω του χαιδευω τα μαλλια στοργικα.

"Μιλα μου"του λεω και τον κοιταω.

"Τι να σου πω;"ρωταει και βαζει τα χερια του πισω απο το κεφαλι του,πανω στα ποδια μου.

"Μιλα μου για σενα Αλεξ.Για τη ζωη σου τι θες να κανεις στο μελλον κατι που θα ηθελες να μου πεις,οτιδηποτε"εξηγω και συνεχιζω να του χαιδευω τα μαλλια.

"Ειμαι ενα ματσο σκατα"λέει και εγω χαμογελαω σε αυτον τον χαρακτηρισμο.

"Οχι δεν εισαι"συνεχιζω να χαζογελαω.

"Ωω ναι.Δεν ξερω τι θα κανω στο μελλον.Ισως παω καπου αλλου βασικα αυτο ειναι το μονο σιγουρο.Θα φυγω απο αυτο το μερος.Μετα οπου με βγαλει.Θα κανω οτι δουλεια υπαρχει για να ζησω και δεν θα ξαναδω κανεναν απο δω.Αν εξαιρεσεις τον Μαριο δηλαδη"λεει και κοιταει τη θαλασσα.

Ενα ξαφνικο παραπονο και μια μικρη απογοητευση με πιανει στο γεγονος οτι δεν συμπεριλαμβανομαι στα σχεδια του,ομως το μυαλό μου προσπαθει να διωξει αυτα τα αρνητικα συναισθηματα υπενθυμίζοντας μου ότι ειναι κατι τωρινο και δεν προκειται να κρατησει.

"Εσυ τι θα κανεις;"ρωταει βγαζοντας με απο τις σκεψεις μου.

"Αμ εγω θελω να σπουδασω δεν ξέρω τι ακριβώς αλλα οχι εδω.Θα παω καπου αλλου δεν ξερω ακομα αν ειναι Ελλαδα ή εξωτερικο.Θα τελειωσω τις σπουδες μου και θα βρω μια αξιοπρεπη δουλεια.Παραλληλα θα προσπαθω να βρω κάποιον να παντρευτώ και να κάνουμε οικογένεια"λεω και ο Αλεξ σηκωνεται απο τα ποδια μου.

"Σοβαρα τωρα πιστευεις σε αυτες τις μαλακιες;"ρωταει χλευαστικα.

"Φυσικα και πιστευω.Και καλα θα κανεις να πιστευεις και 'συ.Ολοι εχουμε εναν ανθρωπο ιδανικο για μας απλα οι περισσοτεροι δεν τον εχουμε ανακαλυψει"εξηγω και τον κοιταω ευθεια,στα ματια.

"Νεφελη οχι.Διαφωνω σε ολα αυτα που λες.Δεν υπαρχει ενας ιδανικος ανθρωπος γιατι πολυ απλα ολοι ειμαστε εγωιστες.Και δεν καταλαβαινω γιατι ανοιξαμε αυτην την συζητηση"παιρνει στα χερια του μια μπυρα.

"Δεν θα επεκτείνω αλλο το θεμα για να μην τσακωθουμε"απαντω και παιρνω την μπυρα που μου προσφερει.

"Εχεις ξανακανει σχεση;"ρωταει και αρχίζω και νιώθω άβολα.

"Νομιζα οτι ηξερες την απαντηση"λεω και πινω λιγο απο το υγρο στο κουτακι.Πικρο.

"Θελω να ξερω Νεφελη"επιμενει και πινει λιγο και αυτος.

"Βασικα οχι".

"Δηλαδη πριν απο μενα δεν υπαρχει κατι αλλο;"ρωταει και νιωθω οτι ειμαι πολυ κακη για τα γουστα του.

"Οχι Αλεξ γιατι το κανεις αυτο τωρα;"αποκτω ενα θυμωμενο βλεμμα.

"Τι κανω;"ρωταει συνοφρυωμενος.

"Με κανεις και νιωθω οτι δεν ειμαι για σενα,με γεμιζεις ανασφαλειες"εξηγω και κουναω αγχωμενα τα χερια μου για να του δωσω να καταλαβει την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι.

"Χαλαρωσε δεν ηταν αυτος ο σκοπος μου.Απλα ηθελα να ξερω για να σου συμπεριφερθω αναλογως"λεει και τοποθετει το αλουμινενιο κουτακι στο εδαφος.

"Τι εννοεις;"σμιγω τα φρυδια μου.

"Εννοω οτι Νεφελη ειναι η πρωτη σου σχεση.Θα την θυμασαι για τα υπολοιπα χρονια της ζωης σου.Πρεπει να εχεις καλες αναμνησεις απο αυτην.Οσο καλες μπορω να σου δωσω δηλαδη"κοιταει τη θαλασσα.

"Καλες θα θυμαμαι,ειμαι σιγουρη" χαμογελαω αληθινά.

"Δεν ειμαι ο τυπος που θα σε πηγαινει για φαγητο και θα σου λεει γλυκολογα.Ουτε αυτος που θα σου λεει οτι θα σε αγαπαει για παντα και αλλα τετοια.Δεν ειμαι ικανος να σου δωσω καν κατι τετοιο γιατι πολυ απλα δεν πιστευω σε αυτα.Ισως το κανω οταν το νιωσω αλλα δεν νομιζω να γινει.Ελπιζω να καταλαβαινεις μωρο μου"αγγιζει το μαγουλο μου με τα δακτυλα του.Τουλαχιστον ειναι ειλικρινης.

"Καταλαβαινω"ψελλιζω καθως τον κοιταω.

Χωρις να πει τιποτα ενωνει τα χειλη του με τα δικα μου σε ενα αργο,γλυκο φιλι.Ακομα και αυτα που λεει ειναι τοσο γλυκα χωρις να το καταλαβαινει.

"Νεφελη;"ρωταει μεσα απο το φιλι μας.

"Μμ"αποκρινομαι.

"Μπορουμε να κρατησουμε τη σχεση μας κρυφη για λιγες μερες;"ρωταει και απομακρυνομαι από κοντά του.

"Γιατι;"περιεργεια με καταβάλει.

"Γινεται;"επαναλαμβάνει.

"Αν μου πεις τον λογο ισως".

"Απλα θελω να προετοιμαστω,να το πω στους φιλους μου,στην οικογενεια μου στις-"κανει μια παυση.

"Στις πολυαριθμες κοπελες που σε γουσταρουν"συμπληρωνω ειρωνικα.

"Και αυτο αλλά υπερβάλλεις λίγο"συμφωνει.Ωραια,αρχισαμε.

"Οτι θελεις"κοιταω τα μπερδεμενα τα κορδονια των παπουτσιων μου.

"Τι τωρα θυμωσες;"ρωταει και ανεβαζει την ενταση της φωνης του.

"Καθολου η ιδεα σου".

"Ρε Νεφελη δεν καταλαβαινεις"ριχνει ενα πετραδακι στη θαλασσα.

"Τι να καταλαβω ρε Αλεξ;Ειναι λογικο αυτο που μου ζητας;Θες χρονο για να ανακοινωσεις οτι εισαι σε σχεση;Για ποιο λογο;"ρωταω και σηκωνομαι πανω.

"Τι για ποιον λόγο;Οταν χωρίσουμε εγώ τι θα κανω;"ρωταει και ορκιζομαι οτι ακουσα την καρδια μου να χανει εναν χτυπο.

Τον κοιταω στα ματια βουρκωμενη και μεσα τους μπορω να διακρινω οτι μετανιωσε αυτο που ειπε.Ομως δεν αλλαζει.Το πε.

"Δεν ηθελα να το πω ετσι δεν-δεν το εννουσα ετσι.Απλα χρειαζομαι λιγο χρονο,ειναι η πρωτη μου σοβαρή σχεση"εξηγει χωρις να με κοιταει καν.

"Καταλαβαινω"τιναζω την αμμο απο τα ρουχα μου.

"Μην φυγεις τωρα γαμωτο"λεει και σηκωνεται και αυτος πανω.

"Φευγεις για αυτο που ειπα;"προσθετει και με πλησιαζει.

"Οχι απλα εχω φυγει στα κρυφα και μπορει να με καταλαβουν"κουμπωνω τη ζακετα μου.

"Σιγουρα;"

"Ναι".

"Μαλιστα θα σε παω εγω τοτε"λεει και παω να φερω αντίρρηση αλλα μου κανει νοημα με τα χερια του να σιωπήσω.

Αφου πεταξω στα σκουπιδια τα αδεια κουτακια μπυρας ο Αλεξ φοραει τα παπουτσια του.Ηθελα να κλαψω αλλα δεν επρεπε να το δειξω.Προχωραμε στους αδειους δρομους χωρις να λεμε τιποτα.Τα λογια δεν μπορουν να ειπωθουν.

Εδω δεν ειναι;"ρωταει και δειχνει την πολυκατοικια μου.

"Ναι εδω.Φτασαμε λοιπον"διαπιστωνω και κοιταω το παραθυρο μου.

"Εμ θα τα πουμε αυριο λογικα"λεει και ξυνει τον αυχενα του.Νιωθει αμηχανα.

"Ναι Καληνυχτα"τον φιλαω στο μαγουλο.

Ειναι πολυ ηλιθιο αλλα δεν ξερω απο αυτα.

"Καληνυχτα"απανταει και με παιρνει μια αγκαλια.

Κανε λιγο υπομονη Νεφελη μην κλαψεις στην πλατη του.Μετα απο λιγα δευτερα τον σπρωχνω ελαφρια και απομακρυνομαστε.Ανεβαινω με γατισια βηματα και ο Αλεξ με κοιταει απο πανω.Ενα πραγμα ειναι σιγουρο.Δεν ειμαστε φυσιολογικο ζευγαρι.Αφου μπω στο παραθυρο μου τον βλεπω που με κοιταει ενω φτιαχνει το μαλλι του.Με ενα νευμα του χεριου μου τον χαιρετάω ξανα και κατευθυνομαι στο κρεββατι μου.

Καληνυχτα Αλεξ.

_________________

Η στιγμή που όλοι περιμέναμε έφτασε λοιπον!Όπως βλέπουμε ηδη,ξεκίνησαν τα βάσανα και τα προβλήματα από την μερια του Αλεξ.Και αυτο δεν ειναι τιποτα.Μεσα απο αυτό το βιβλιο θέλω να περάσω ένα μήνυμα,δεν θα πω λεπτομέρειες σε αυτό το κεφάλαιο απλά λίγα λόγια.Οι περισσότεροι άνθρωποι θυμούνται την πρώτη φορά που έκαναν σχεση ή κατι άλλο.Οπως ειναι προφανες συνήθως δεν χειριζόμαστε καλά τις καταστάσεις και τα προβλήματα που εμφανίζονται λόγω άγνοιας.Οπότε να θυμάστε ότι συνήθως την πρώτη φορά που κάνουμε κάτι είναι κατά πάσα πιθανότητα χάλια το αποτέλεσμα.Αλλωστε,ο Χέμινγουεϊ είχε πει οτι τα πρώτα "drafts" που κάνουμε είναι χάλια.Μην θυμωνετε ουτε να τα παρατάτε.Θέλει υπομονή,και πείσμα.

Ψηφίστε,σχολιαστε.

Yours♡