Τα ματια μου εχουν γουρλώσει στο ακουσμα αυτων των λεξεων αλλα καταφερνω γρηγορα και ανακτω την ηρεμια μου.

"Χαχα ελα ρε Αλεξ και με τρομαξες"λεω με ενα ψευτικο χαμογελο να στολιζει τη πρόσωπο μου.

"Και συ το πιστεψες;"προσθέτω μετα απο λιγο ηρεμα και ριχνω τα χέρια δίπλα στο σώμα μου.

Νιωθω οτι εχω τρεξει μαραθωνιο.

"Βασικα το πες πολυ πειστικα και εμ δεν ξερω"λεει και τραβαει τα μαλλια του ως ενδειξη οτι δεν εχει να πει κατι.

"Ημουν μεθυσμενη βρε"του τσιμπαω το μαγουλο παιχνιδιάρικα.

"Σωστα μεθυσμενη"μουρμουριζει και κοιταει τον τοιχο.

Η εκφραση του ειναι απογοητευμενη και νομίζω ότι λυπαμαι για αυτο.

"Ντυσου να σε παω σπιτι"σηκωνεται απο το κρεββατι απότομα.

"Παω στο μπανιο να ντυθω.Που ειναι τα ρουχα μου;"ρωταω και κοιταω το χώρο για να τα βρω.

"Εκει"λεει και μου δειχνει την γωνια του δωματιου.

Πηγαινω να τα παρω αλλα διακρινω πανω τους ενα γυαλιστερο πραγμα.

"Οπως βλεπεις ιδου η αποδειξη οτι δεν καναμε τιποτα"λεει και κοιταει αυτο το ανοιγμενο αλλα αχρησιμοποιητο προφυλακτικο.

"Ναι το βλεπω"απαντω και χαμογελαω σφιγμενα πηγαινοντας στο μπανιο.

Φοραω τα ρουχα μου και αφου πλυνω ξανα το πρόσωπο μου και φτιαξω τα μαλλια μου που ειναι σαν ζουγκλα βγαινω εξω.

"Ετοιμη;"ρωταει και σβηνει το τσιγαρο που μολις ειχε καπνισει.

"Ναι"απαντω.

Ο Αλεξ βγαινει απο το δωματιο και ακολουθω και γω.Κατεβαινουμε τις σκαλες και μπροστα μας βλεπουμε το σαλονι να ειναι πραγματικα ενα χαλι.Δεν θελω να ξερω τι θα γινεται κατω στον χωρο του ''εγκληματος.''

"Ποιος θα τα μαζεψει αυτα;"ρωτάω εμφανώς απορημενη.

"Η μανα μου"λεει αδιάφορα και αρπαζει τα κλειδια της μηχανης.

"Θα βοηθησει κανεις αλλος;"συνεχίζω τις ερωτήσεις καθως περναμε την εξωπορτα.

"Μπα"απανταει και ανεβαινει στην μηχανη.

Ειναι κριμα για την κυρια Γεωργια να καθεται να μαζευει ολο αυτο το χαλι το οποιο δεν δημιουργησε.Θα 'ναι ακομα πιο κουραστικο για αυτην να το κανει καθε φορα που εχει ο Αλεξ παρτυ.Θελω τοσο πολυ να την βοηθησω αλλα πρεπει να παω σπιτι μου,θα με ψαχνουν οι γονεις μου.

"Αλεξ που ειναι τα αδερφια μου και τι ωρα ειναι;"ρωταω στην θυμιση των γωνιων μου.

Θα με ψαχνουν και τα αδερφια μου. Εφυγαν χωρις εμενα.Ωχ Θεε μου τι θα ακουσω στο σπιτι.

"Σε εψαχναν χθες αλλα δεν μπορουσαν να συνεχισουν για πολυ ακομα γιατι ειχαν τον μικρό σου αδερφό να κουβαλησουν.Και η ωρα ειναι 11:00"λεει και βάζει τα κλειδιά στην μίζα.

"Θεε μου Αλεξ ξεκινα γρηγορα"λεω και ανεβαινω γρήγορα πανω στην μηχανή.

"Γιατι;"ρωταει και βάζει μπρος.

Ασυναισθητα βαζω τα χερια μου γυρω απο τη μεση του.

"Γιατι εγω λειπω ολο το βραδυ και δεν εχουν ιδεα που ειμαι.Και αν τα αδερφια μου τους πουν οτι μεθυσα κιολας με βλεπω να μην ξαναβγαινω ποτε"εξηγω στον Αλεξ λιγο δυνατα για να με ακουσει.

"Ελα μωρε σιγα δεν θα σου πουν τιποτα"λεει ανετα και στριβει σε μια γωνια.

"Μακαρι"ευχομαι και μετα απο πεντε λεπτα ειμαστε εξω απο την πολυκατοικια που βρίσκεται το σπίτι μου.Γαμωτο.Επρεπε να πω στον Αλεξ να σταματησει ενα τετραγωνο πιο πριν.

"Μπαμπα"αναφωνω καθως κατεβαινω απο την μηχανη.

Το φορεμα εχει ανεβει επικινδυνα πολυ και ο πατερας μου το παρατηρει.Προφανως δεν του αρεσει.

"Που ησουν Νεφελη;"ρωταει και το αυστηρο βλεμμα απο το πρόσωπο του δεν εχει σβηστει απο τότε που με είδε.

"Σπιτι μου"πεταγεται ο Αλεξ.

"Αλεξ,χαρηκα"προσθετει και τείνει το χερι του για χειραψια.

Τουλάχιστον είναι ευγενικός. Ο πατερας μου νευριαζει ακομα περισσοτερο και δεν του προσφέρει καν το χερι του.Ποιος ξερει τωρα τι θα σκεφτεται οτι καναμε.

"Και τι κανατε στο σπιτι σου Αλεξ;"ρωταει επικριτικα ο πατερας μου και κοροιδευει λιγο το ονομα του.

Ο Αλεξ καταπινει καθως δεν του αρεσουν οι ειρωνιες.Το ξέρω πολύ καλά.

"Τιποτα απλα κοιμηθηκαμε"λεει με ενα χαμογελο ψευτικο.

"Μαζι;"

"Ναι ποιο ειναι το προβλημα;"ρωταει και απο οτι καταλαβαινω εχει αρχισει και νευριαζει.

"Το προβλημα ειναι οτι η κορη μου δεν θελω να κανει παρεα με μπασταρδους σαν εσενα"λεει ο πατερας μου και γουρλωνω τα ματια που ετσι οπως μιλησε.

"Ποιον ειπες μπασταρδο ρε μαλακα;"λεει ο Αλεξ και σηκωνεται απο την μηχανη.

"Βλεπεις κανεναν αλλον;"ρωταει ο πατερας μου και κανει ενα βημα μπροστα.

"Ενα βραδυ κοιμηθηκε εξω.Δεν καταλαβαινω γιατι γινεται θεμα.Εχω κοιμηθει τοσες φορες εξω και οι γονεις μου δεν εχουν πει τιποτα"εξηγει ο Αλεξ και εκτιμω αυτη τη στιγμη παρα πολυ την συμπεριφορα του.

Προσπαθει να συνεννοηθει με διαλογο κατι που δεν το κανει σχεδον..ποτε.

"Ναι υπαρχει μια μικρη διαφορα ομως.Εμεις νοιαζομαστε για την Νεφελη"λεει ο πατερας μου και μπορω να νιωσω την καρδια του Αλεξ να σπαει.

Γαμωτο.Το ευαισθητο σημειο του.Δεν μπορω να κανω κατι,όσο και αν το θέλω καθως ο πατερας μου με τραβαει απο το χερι και μπαινουμε στην πολυκατοικια.Θελω τοσο πολυ να τρεξω,να παω μαζι του και να του πω οτι ολα αυτα που ελεγε ο πατερας μου δεν ισχύουν αλλα δεν προκειται να με αφησει.

"Αντωνη;"ρωταει η μητερα μου καθως μπαινουμε μεσα στο σπιτι.

"Την βρηκα την κορη σου"χλευαζει ο πατερας μου και απελευθερωνει το χερι μου απο τη λαβη του.

"Κοριτσι μου ανησυχήσαμε"λεει η μαμα μου και με πλησιαζει.

"Οχι πια ομως.Δεν ξαναβγαινεις απο το σπιτι και η παρεα με το μπασταρδο κομμένη"απαιτει και καθεται στον καναπε.

"Δεν μπορεις να μου επιβαλλεις ΕΣΥ με ποιον θα κανω παρεα"του φωναζω.

"Και ομως το εκανα.Και για να μην παρω αλλα μετρα κανε αυτο που σου λεω"φωναζει με την σειρά του.

"Οπως τι μετρα μπορεις να παρεις;"λεω και τον κοιταω με θυμο.

"Να σε παω στην γιαγια σου και να τελειωσεις το σχολειο εκει"λεει και γω ανεβαινω μετα απο προτροπη της μητέρας μου πανω.

Τα δακρυα δεν αργουν να κανουν την εμφανιση τους και μετα απο λιγο εχω καταληξει να κλαιω με λυγμους.Ενα γιατι απλωνεται στις σκεψεις και δεν μπορω να το απαντησω.

Ο νους μου μετα απο λιγο παει στην σκεψη του Αλεξ.Πρεπει να του τηλεφωνησω να απολογηθω για τη συμπεριφορα του πατέρα μου.Καλω τον αριθμό του και μετα απο 5 χτυπους το απανταει.

"Ποιος;"ειναι το μονο που λεει.

Ομως υπαρχει διαφορα στην φωνη του.Ειναι πιο κλειστη και βραχνη.

Ο Αλεξ κλαιει.