Ανήμπορη να πω κάτι εξαιτίας των χειλιών του,εκπληκτη με όλο αυτό που συμβαίνει και κυρίως επηρεασμενη ενδιδω στο φιλί του.

"Μμ"αφηνει ενα επιφωνημα οταν νιώθει τα χείλη μου να κουνιούνται.

Παιρνοντας περισσοτερο θαρρος βαζω τα χερια μου στα μαλλια του.Τα τραβαω ελαφρα απο τις ακρες του με αποτελεσμα να βαλει τα χερια του στους γλουτούς μου και να τον πιεζει.

"Μην φρικαρεις τοσο"λεει σπαζοντας λιγο το φιλι μας.

Όταν το κάνει αυτό θέλω να αρπάξω και να συνεχίζω να τον φιλάω μέχρι να μας κοπούν οι ανάσες.

"Δεν φρικαρω"ψευδομαι.

"Ωραια γιατι ηθελα να το κανω αυτο"λεει και με φερνει πιο κοντα του.

Το μοριο του πιεζει την περιοχη μου και απο οτι καταλαβαινω το ευχαριστιεται.Ενα παραξενο υγρο κυλαει αργα αργα αναμεσα στα ποδια μου και δεν ξερω τι ειναι.Βγαζει το σορτσακι μου και αναρωτιέμαι ποτε πηραμε τοσο θαρρος;

"Εισαι υγρη"διαπιστωνει και ενα χαζο χαμογελο εμφανιζεται στα χειλη του.

"Υγρη;"ρωταω και ακουμπαω τα χερια μου στους κοιλιακους του.

Βασικά στις γυμνασμενες γραμμωσεις του.

"Θα πει οτι εχω επιρροη πανω σου.Και οτι εισαι ετοιμη να το κανεις"εξηγει και με κοιταει με ενα στραβο,γοητευτικο χαμογελο.

"Με την ιδια λογικη και εγω εχω επιρροη πανω σου"αντιπετιθεμαι αναψοκοκκινισμενη.

"Δεν το αρνουμαι"με κραταει απο τη μεση πλεον.

Άρα δεν είναι τόσο κακό για να το δέχεται.

"Και δεν ειμαι ετοιμη να κανω κάτι τετοιο,ειδικα μαζι σου"σηκωνομαι απο πανω του.

"Γιατι οχι;Ειμαι πολύ ελκυστικος" θαυμαζει τον εαυτο του στο καθρέφτη.

"Θελω οταν το κανω να το κανω με καποιον που να με αγαπαει και οχι με καποιον κοπανο"εκφραζω την γνωμη μου και μαζευω καποια ρουχα απο το πατωμα.

"Δεν ειμαι κοπανος"εναντιωνεται στα λόγια μου.

Βάζω το σορτσάκι μου και χαμογελώ ειρωνικά.

"Οτι πεις"λεω θελοντας να τελειωσω τη συζητηση.

"Ετσι οπως συμπεριφερεσαι δεν προκειται να το κανεις με κανεναν.Και ουτε 'γω ηθελα να το κανουμε"εξηγει υποτιμητικα και φοραει τη μπλουζα του.

"Χαιρομαι που κανενας απο μας δεν το θελει λοιπον"απαντω με ενα χαμογελο.

Η αλήθεια είναι ότι πιστευα οτι δεν θα με ειχε τοσο χαμηλα στις προτιμησεις του.Μάλλον έκανα λάθος για αλλη μια φορά.

"Πρεπει να φυγω"κοιταει μια το παράθυρο και μια εμένα.

"Θα σε βγάλω κρυφα από την πόρτα.Οι γονείς μου θα έχουν φύγει λογικα"εξηγω και ανοίγω την πόρτα με αργές κινήσεις.

Αφού κοιτάξω τον διάδρομο και δω ότι δεν υπάρχει κανείς κάνω νόημα στον Αλεξ να με ακολουθήσει. Κατεβαίνουμε αργά τις σκάλες μέχρι που ακούγεται ένας γδουπος. Ο Αλεξ περπατάει πιο γρήγορα μαζί με μενα και τοτε ανοίγω την πόρτα διώχνοντας τον έξω.Ουφ.

Αφου ηρεμήσω παιρνω τα κοριτσια τηλεφωνο και κανονιζουμε να συναντηθουμε σε μια ωρα στο παρκο.Στρωνω το κρεββατι μου,τρωω ενα καλο πρωινο και παω να βρω τι θα φορέσω.Καταληγω σε ενα μαυρο τζιν με μια ασπρη πλεκτη μπλουζα.Χτενιζω λιγο τα μαλλια μου και βγαινω εξω απο το δωματιο μου.Καθως προχωραω στο χολ βλεπω τον μικρο αδερφο μου να βγαινει απο το δωματιο του.Μου κανει νοημα με το δεικτη του να ερθω εκει και ακολουθω παραξενεμενη.

Μπαινω στο δωματιο και βλεπω τον Στελιο να καθεται σταυροποδι στη καρεκλα γραφειου.Κραταει ενα πουρακι στα χερια του και κανει οτι το καπνιζει.Ωχ.

"Τι θες πρεπει να φυγω;"ρωταω και τον κοιταω.

"Λοιπον τα πολλα λογια ειναι φτωχεια κουκλα.Ξερω τι εκανες το προηγουμενο βραδυ"λεει και κανει πως φυσαει τον καπνο.

Οκ.Την γαμησα.

"Ναι κοιμομουν,ασε με τωρα"λεω ψεματα και παω να φυγω ομως η φωνη του με σταματαει.

"Ο Αλεξακος καλα;"ρωταει με και καλα μαγκικη φωνη.

Οκ.Τωρα την γαμησα για τα καλα.

"Ποσα;"ρωταω ξεροντας τι θα ζητησει.

"20"απανταει και τρωει το πουρακι.

Γαμωτο και τα χρειαζόμουν.Ο Στελιος ειναι ο σπιουνος της οικογενειας.Οταν ξερει ενα μυστικο μας,μας εκβιαζει οτι θα το αποκαλυψει αν δεν του δωσουμε κατι ως αντάλλαγμα την σιωπή του.

Συνηθως ζητάει λεφτα εκτος στη περιπτωση του Μαριου που θελει να του δωσει ρουχα και αλλα τετοια αγορίστικα πράγματα.

"Που το καταλαβες;"εκφραζω την απορια μου καθως του δινω το εικοσαρικο.Θα μου λειψει.

"Πες του αλλη φορα να μην πεταει πετραδακια"πλησιαζει να παρει τα λεφτα γελώντας.

"Δεν ηρθε για το λογο που πιστευεις οτι ηρθε"μουρμουριζω και του τα δινω.

"Μας τα παν και αλλοι κουκλα αυτα"χαζογελαει και τα βαζει στη τσεπη του.

"Δεν θα σου δωσω σημασια φευγω.Που ναι οι αλλοι;"ρωταω.

"Η μαμα πηγε να παρει τον Μαριο απο το νοσοκομειο με τον Νικο και ο μπαμπας για δουλεια"εξηγει και πλεον τρωει ολο το πουρακι.

"Οκευ αν ερθουν πες τους οτι θα ειμαι με τα κοριτσια στο παρκο"λεω και αφου γνεψει καταφατικα κλεινω τη πορτα.

Βγαινω απο την πολυκατοικια και πηγαινω στο παρκο.Εκει βλεπω τα κοριτσια να καθονται.Μολις με βλεπουν μου κανουν νοημα να πλησιασω γρηγορα.

"Δεν θα το πιστεψεις"λεει η Ελεαννα με ενα παραξενο βλεμμα.

"Τι εγινε;"ρωταω σμιγοντας τα φρυδια μου.

"Ο Αλεξ"λεει η Κατερινα και με κοιταει.

"Τι;"η απορια να με καταβαλλει.