Ξυπναω λουσμενος στον ιδρωτα.Οι βαθιες ανασες δεν βοηθανε.

Αλεξ ηρεμησε,ηταν ενα ονειρο.Ξαφνικα μπαινει η μαμα μου μεσα δενοντας τη ζωνη απο τη ρομπα γυρω της.

"Αλεξ εισαι καλα;"ρωταει και με πλησιαζει.

Φτανει στην ακρη του κρεββατιου μου και καθεται εκει.

"Γιατι τι εχω;"ρωταω για να καταλαβω τι εγινε.

Μητρικο ενστικτο και ετσι;

"Παιδι μου φωναζες τοσο πολυ σαν να σε μαχαιρωναν."

Οχι σαν..με μαχαίρωναν.

"Σε ακουσε ολη η γειτονια.Ηταν ενα εφιαλτης,παει περασε"προσθετει και μου χαιδευει στοργικα στο μαγουλο.

"Ναι ρε μανα ηρεμησε ολα καλα ειναι.Αντε πηγαινε κοιμησου"την καθησυχάζω και γυριζω πλευρο με σκοπο να κοιμηθω.

"Σιγουρα αγορι μου;"ρωταει με την απαλή φωνη της.

Παλι η υπερπροστατευτικοτητα της.

"Ναι μανα δεν ειμαι μωρο αντε"γρυλιζω και της κανω νοημα με το χερι μου.

"Καλα αν θες τιποτα διπλα ειμαστε" λεει και αφου μου φιλαει το μετωπο σηκωνεται και φευγει απο το δωματιο.

Τι ηταν παλι αυτο;Ενας γαμωεφιαλτης,τιποτα παραπανω.Δεν θα ξανασυμβει.

Μετα απο 3 μερες

Για καθε χτυπημα που μου εδωσες"λεει και βγαζει το μαχαιρι απο την καρδια μου και φευγει.

Θελω να αντιδρασω μα δεν μπορω.Ξερω οτι ειναι παλι αυτο το ηλιθιο ονειρο αλλα οσο διαταζω το σωμα μου να σηκωθει αλλο τοσο δεν σηκωνεται.Σφιγγω τα ματια μου απο τον πονο που νιωθω απο τις τοσες μαχαιριες.Αλεξ ξυπνα δεν ειναι αληθεια.

Μα γιατι ποναω τοτε;

"Αλεξ Αλεξ"φωναζει η μαμα μου και ειμαι σιγουρος οτι κλαιει.

Το ιδιο γαμημενο σκηνικο καθε τρεις μερες.Να προσπαθουν να με ξυπνησουν και να μην μπορουν.Ο πατερας μου φωναζει και αυτος ταρακουνωντας με.Γαμωτο μπορω να αντιληφθω τι συμβαινει γυρω μου.Απλα δεν μπορω να αντιδρασω.ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΟ.Σαν απο θαυμα σηκωνω το σωμα μου απο τη μεση και πανω απο το στρωμα.Ακουω τους γονεις μου να ξεφυσανε και μετα απο καποια λεπτα βαθιων ανασων απο μερους μου η μαμα μου κανει κινηση να με πλησιασει.

"Αλ-"παει να πει ομως τη διακοπτω.

"Φυγετε"λεω οσο πιο ηρεμα μπορω.

"Ακουσες μας αγορι μου.Γιατι δεν θες να επισκεφτεις αυτο το γιατρο που σου παμε;"ρωταει ο πατερας μου.

"ΓΑΜΩΤΟ ΦΥΓΕΤΕ"τους φωναζω θυμωμένος.Δεν είμαι διαταραγμένος,είμαι καλά.

"Θα το συζητησουμε αυριο θες δεν θες"με προειδοποιει και φευγει απο το δωματιο.

Η μητερα μου προσπαθει να ζεστανει το σωμα της με τα χερια της.Το δωματιο μου ανεκαθεν ηταν κρυο και τωρα που ειναι Οκτωβρης το κρυο εχει μπει για τα καλα.Πλησιάζει έτσι ώστε να με φιλησει.

"Μαμα οχι τωρα" λεω και βαζω το χερι μου με σκοπο να την αποτρεψω.

Στα ματια της διακρινεται μια απογοητευση αλλα δεν με νοιαζει.Αυτη τη στιγμη με νοιαζει ο εαυτος μου.Προχωραει προς την εξοδο του δωματιου και κλεινει τη πορτα.

"Γαμωτο"φωναζω και πεταω το ξυπνητηρι απεναντι,στη ντουλαπα.

Ξεμπερδευω τα σκεπασματα απο τα ποδια μου και σηκωνομαι πανω.Παιρνω τα ρουχα που φοραγα το πρωι απο τη καρεκλα του γραφειου μου και ντυνομαι.Αφου φορεσω τα παπουτσια μου ανοιγω το παραθυρο.Το εχω κανει τοσες πολλες φορες που πλεον δεν φοβαμαι το υψος.Εχει γινει μια συνήθεια.

Πηδαω απο 'κει και προσγειωνομαι με επιτυχια κατω.Κοιταω δεξια και αριστερα και αφου δω οτι δεν υπαρχει ψυχη βγαινω απο το κωλοσπιτο.Περπαταω τον δρομο προς το νοσοκομειο.Δεν πρεπει να πας σε αυτον Αλεξ.Σε κανει χειροτερα το μπασταρδο,οχι νοσοκομειο σκεφτομαι και αλλαζω κατευθυνση.Οσο πηγαινω προς το σπιτι της τα ερωτηματα πολλα.

Τι κανει;Γιατι παω εκει;Θα είναι ξύπνια τώρα;

Φτανω εξω απο τη πολυκατοικια και πιανω μερικα πετραδακια.Ειναι τοσο ηλίθιο όλο αυτό αλλα εχω να την δω 3 μερες και δεν ξερω καν πως ειναι.Αρχιζω και πεταω τα πετραδακια αλλα δεν βλεπω κινηση.

Η ωρα ειναι 1:30 το βράδυ,θα κοιμαται σιγα μην τα ακουει σκεφτομαι.Βγαζω εξω το κινητο και αφου βρω την επαφη της την καλω.Ενα απο τα χιλιαδες πλεονεκτηματα του να εισαι προεδρος ειναι οτι μπορεις να βρεις ευκολα οτι τηλεφωνο θες.Περιμενω να το σηκωσει αλλα δεν γινεται τιποτα.

Το κλεινω και ξανακαλω.

Πρωτος χτυπος,δευτερος χτυπος,τριτος χτυπος στον τεταρτο επιτελους απανταει.

"Παρακαλω;"ρωταει,φαίνεται ότι μόλις ξύπνησε.

"Εγω"απαντω και τη βλεπω να ανοιγει το φωτιστικο της.

"Αλεξ;"αναρωτιέται και απο τι μπορω να καταλαβω απο το παραθυρο εχει σηκωθει απο το κρεββατι της.

"Ειμαι κατω απο το σπιτι σου σαν μαλακας και περιμενω να μου ανοιξεις"βριζω και κλοτσαω μια πετρα.

"Εμ μισο.Ειχαμε κανονισει κατι και δεν το ηξερα;"πλησιαζει το παραθυρο.

"Οχι"ψελλιζω ενώ ανοιγει το ενα παραθυροφυλλο.

"Ιι Αλεξ εισαι με τη κοντομανικη πας καλα;"

Πλεον μπορω να διακρινω τη φιγουρα της.

"Ερχομαι να με ζεστανεις τοτε" απαντω πονηρα και κλεινω το τηλεφωνο.

Ανεβαινω τα μπαλκονια του καθε οροφου προσεκτικα.Μολις φτανω στον τριτο οροφο πιανομαι απο το πεζουλι του παραθυρου της και τη βλεπω να κοβει βολτες περα δωθε στο δωματιο.

"Εισαι ηλιθιος;Τι κανεις μπορει να πεσεις"ψιθυροφωναζει και ερχεται να με βοηθησει.

Αφου μου δωσει τα χερια της με τραβαει προς τα μεσα και μπαινω στο δωματιο της.

"Και να πεσω ποιος θα νοιαστει;"αναρωτιεμαι και χτυπω ελαφρα τη φορμα μου για να φυγει η σκονη.

"Μην ακουω βλακειες Αλεξ.Θα νοιαστουν οι γονεις σου,οι φιλοι σου, απειρες κοπελες με τις οποιες εχεις συναναστραφει"εξηγει και φυσαει τη μυτη της με ενα χαρτομαντηλο.

Μου τους ειπε ολους εκτος απο το μονο ατομο που ηθελα.

"Εσυ θα νοιαστεις;"ρωταω και τη κοιταω.

"Εε;"αναφωνει μπερδεμενη.

"Οι φιλοι μου θα με ξεχασουν,οι γκομενες το ιδιο οι γονεις μου καποια στιγμη θα το ξεπερασουν.Εσυ θα νοιαστεις;"επαναλαμβάνω την ερώτηση μου και σε καθε πραγμα που ελεγα τη πλησιαζα με αποτελεσμα να τη κολλησω στον τοιχο.

"Δεν συμφωνω με αυτα που λες αλλα για ποιο λογο κανουμε αυτη τη συζητηση στις 2 παρα τα μεσανυχτα;"ρωταει και κοιταει το ρολοι.

Γαμωτο δεν θα νοιαστει.Γιατι να το εκανε αλλωστε;

"Σορρυ που σε ενοχλησα,την κανω"λεω και παω να φυγω.

"Φυσικα και θα νοιαζομουν για σενα Αλεξ"απανταει και μου πιανει το χερι.

"Εισαι φιλος μου πλεον"συνεχιζει.

"Οκ"απαντω ψυχρα σε αντιθεση με το τι νιωθω.

Μια αβολη σιωπη υπαρχει ματαξυ μας μεχρι που τη σπαει αυτη.

"Για ποιο λογο ηρθες εδω περα;"ρωταει και παιζει με μια κλωστη απο τη μπλουζα της.

"Ετσι"απαντω αδιάφορα.

"Μαλιστα"κοιταει το πατωμα χωρίς να πει κάτι άλλο.

"Τι κανεις;"ρωταω και καθομαι στο κρεββατι.

"Τιποτα.Πλεον δεν εχω ορεξη για τιποτα"καθεται διπλα μου.

"Δεν θελω να μιλησω γιατι θα τσακωθουμε."

"Οχι πες.Πλεον σε εχω συνηθισει"εξηγει και γυριζει προς το μερος μου ολο το σωμα της.

"Εισαι τοσο αξιολυπητη που καθεσαι και ασχολεισαι με αυτον.Ηθελε και τα επαθε.Αν δεν εμπλεκε δεν θα παθαινε τιποτα"λεω ψεματα.

Φυσικα και θα παθαινε.

Με κοιταει για λιγο πριν μιλήσει.

"Εντάξει."

"Τι;"σμιγω τα φρυδια μου απορημενος.

"Ενταξει,συμφωνω με αυτα που λες"εξηγει μπερδευοντας με ακόμα περισσότερο.

"Εσυ συμφωνεις με αυτα που λεω;Πριν 3 μερες με χαστουκισες που το ειπα"εκφραζω την απορια μου.

"Αλεξ"ερχεται πιο κοντα μου.

Εντάξει,δεν ειναι η Νεφελη αυτη.

"Εισαι τοσο-"κομπιαζει λιγο.

"Ομορφος;"ρωταω με χαμόγελο.

"Πληγωμενος"συμπληρωνει και μου χαιδευει το μαγουλο.

"Τι;"συνοφρυωνομαι εκνευρισμένος.

"Μην νευριαζεις μαζι του,δεν φταιει σε τιποτα ο Δημητρης για αυτα που σου συμβαινουν"εξηγει ηρεμα.

"Τι μαλακιες λες;"ρωταω και σηκωνομαι απο το κρεββατι.

"Αναζητας συνεχεια τη προσοχη των αλλων και επειδη δεν μιλησαμε 3 μερες δεν σημαινει οτι σε ξεχασα"συνεχιζει να λέει ήρεμα.

"Μα δεν ηρθα για να-"ξεφυσάω δυνατά.

"Τι καθομαι και εξηγω.Ηρθα επειδη ετσι μου καπνισε,δεν ειχα τι να κανω πως να το πω αλλιως;"εξηγω προσπαθωντας να την πεισω.

Γαμω τη ζωη πως το καταλαβε;

"Θες να κοιμηθουμε μαζι;"αλλάζει θεμα.

"Ειναι πιο δυσκολο να κατεβεις και δεν μπορω να ανησυχω για σενα μεσα στο βραδυ οποτε θες να κοιμηθουμε μαζι;"εξηγεί τον λόγο που μου το είπε.

"Μην πεις κατι πονηρο χαλας τη στιγμη"προειδοποιει και μετατρεπω το πονηρο χαμογελο μου σε σοβαρο.

"Αμ οκ"πλησιαζω το κρεββατι ανέκφραστος.

"Θα βγαλεις παπουτσια,καλτσες,παντελονι και μπλουζα.Τα παπλωματα ειναι χοντρα"με συμβουλευει και σηκωνεται απο το κρεββατι.

"Θα αντεξεις να κοιμηθεις με εμένα διπλα σου;"βγαζω τα παπουτσια μου για αρχή.

"Βλακα θα βαλεις αυτη τη βερμουδα" λεει και βγαζει απο τη ντουλαπα της μια βερμουδα.

"Οκευ"συμφωνω και βγαζω τα υπολοιπα ρουχα μου.

"Αλεξ δεν βρισκω μπλουζα"παραπονιεται και γυρναω να τη δω.

Εχει σκυψει στη ντουλαπα με αποτελεσμα να ανεβει πιο πολυ το σορτσακι που φοραει.Οχι τωρα..

"Αμ-εμ"προσπάθω να εξηγήσω αλλά η "θέα" με εμποδίζει.

Η Νεφελη γυρναει και με κοιταει.

"Σε πειραζει να κοιμηθεις χωρις μπλουζα;"

"Εμενα καθολου,εσενα δεν ξερω" χαμογελαω.

"Αρχισες τις μαλακιες σου βραδιάτικα αρα δεν δινω σημασια"μονολογει και πηγαινει στο κρεββατι.

"Εγω στον τοιχο,εσυ εξω"προσθετει.

"Δεν θα ηταν καλυτερο αν ησουν απο κατω και γω απο πανω;"ρωταω και πλησιαζω το κρεββατι.

"Για ονομα του Θεου ελα να κοιμηθουμε"παρακαλει και στριφογυριζει τα ματια της.Ξαπλωνει στη μεσα πλευρα του κρεββατιου.

"Νεφελη παρε αυτον τον αρκουδο απο το κρεββατι"γρυλιζω και δειχνω των τεραστιων διαστασεων αρκουδο.

"Μα δεν μπορω να κοιμηθω χωρις αυτόν"παραπονιεται την ωρα που τον παιρνω απο το κρεββατι.

"Πρωτον εισαι 16 χρονων και κοιμασαι με αρκουδια;Ελεος και δευτερον που θα χωρεσω αφου το κρεββατι ειναι μονο"εξηγω και ξαπλωνω στο κρεββατι διπλα της.

"Πρωτον να με αφησεις ησυχη και δευτερον χεστηκα που θα κοιμηθεις" λεει και γυρναει πλευρο.

"Ωω ελα μωρο δεν χεστηκες.Αν δεν σε νοιαζε δεν θα μου προτεινες να κοιμηθουμε μαζι"ψιθυριζω με αισθησιακη φωνη και αυτη γυρναει το σωμα της μπρούμυτα.

"Πως θα χωρεσουμε"κατσουφιαζει κοιτάζοντας το ταβάνι.

"Ετσι"λεω και τοποθετω το κεφαλι μου στο στηθος της.

Θελω να της κανω τοσα πολλα αλλα δεν ειναι η ωρα τωρα.

"Αλεξ πάρε το κεφάλι σου από το στήθος μου.Με γρατσουνανε τα γένια σου"γκρινιαζει.

"Σκασε"λεω με νυσταγμενη φωνη.

"Με γρατσουνανε και...ωω Θεε μου"βογγαει και γουρλωνω τα ματια μου.

"Νεφελη βογγηξες"διαπιστωνω και σηκωνω το κεφαλι μου να τη κοιταξω.

"Οχι δεν το εκανα"αρνειται και κουναει περα δωθε το κεφαλι της.

Οχι σε μενα αυτα.Πλησιαζω το γυμνο ντεκολτε της και το γδερνω απαλα με τα ελάχιστα γενια μου.

"Στ-σταματα"λεει τραυλιζοντας με σφιγμενα δοντια.

Εχει τοσο ωραια μυρωδια.

"Ωχ Αλεξ"βογγαει μετα απο λιγο και τραβαει τα μαλλια μου.

"Θελω τοσο πολυ να σε κανω να τελειωσεις αλλα ειμαι πολυ κουρασμενος αυτη τη στιγμη.Σορρυ που θα σε αφησω στα κρυα του λουτρου"γελαω και βαζω το κεφαλι μου στο στηθος της για να κοιμηθω.

"Εγω ομως δεν θελω και δεν με αφηνεις στα κρυα του λουτρου"εναντιωνεται.

"Νομιζω μπορουμε και οι δυο να νιωσουμε τους σφυγμους σου τωρα που σε αγγιζω."

"Θα μου το πληρωσεις αυτο Αλεξ"απειλει και καλά νευριασμένη.

"Οτι πεις"απαντω και μετα απο λιγο καταληγουμε να κοιμομαστε μαζι αγκαλια.

Νεφέλη

Λιγο φως ξεπροβαλλει απο τις κουρτινες ενοχλωντας τα ματια μου.Γαμωτο παλι ξεχασα να κλεισω τις κουρτινες χθες;Κουνιεμαι αβολα πανω στο κρεββατι μου.Ο αρκουδος που εχω απο τα 5 μου χρόνια παιρνει αρκετό χωρο τελικα.Απο αυριο θα ακουσω τη μητερα μου και θα τον βαλω κάπου αλλού.

Θελοντας να κοιμηθώ λίγο παραπάνω ανεβαινω πανω του.

"Μμ"ακουω ενα μουγκρητο.

"Μμ"επαναλαμβανω και γω.

Για μια στιγμη.Απο πότε μιλάει ο αρκουδος;Ανοιγοκλεινω τα βλεφαρα μου σιγα-σιγα για να συνηθισω την εικονα που εχω απο κατω μου.

"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ"φωναζω και ημουν διατεθειμενη να συνεχιζω να φωναζω μεχρι που ο Αλεξ μου κλεινει το στομα.

"Παιδι μου εισαι καλα;"φωναζει η μητερα μου και ταυτόχρονα ακουω βηματα στην σκάλα.

Εχω παγωσει και δεν ξερω τι να κανω.Ο Αλεξ ριχνει το παπλωμα πανω μας και εγω πεφτω πανω του.

"Ναι μαμα"φωναζω και τοτε η μητέρα  μου μπαίνει μεσα.

"Τι επαθες πρωινιατικα και φωναζες λες και σε σφάζανε;"ρωταει μενοντας στη πορτα.

"Απλα-ειδα-μια κατσαριδα ναι αυτο"εξηγω και γυρναω το κεφαλι μου λοξα για να τη δω.

"Που ειναι να τη σκοτωσω"ρωταει και βγαζει τη παντοφλα της.

"Ασε ρε μαμα θα το κανω εγω βγες τωρα εξω"την παρακαλαω.

"Καλα αλλα μην ξαναφωναξεις ετσι.Σηκωσες ολη τη γειτονια στο ποδι.Και ρε κοριτσι μου ασε αυτην την αρκουδα και κοιμησου μονη σου.Ελεος δηλαδη"στριφογυριζει τα μάτια της ενώ κλείνει την πόρτα.

Αφου σιγουρευτω οτι εχει παει κατω αφηνω μια βαθια ανασα.

"Καλημερα"λεει ο Αλεξ και τεντωνεται.

Γιατι ειναι εδω αυτος ειπαμε;

"Αλεξ"τον κοιταω σοβαρα.

"Μην ρωτησεις γιατι ειμαι εδω.Θα σου ερθουν σε λιγο"απανταει και χασμουριεται.

"Οχι δεν ειναι αυτο.Αμ νιωθω κατι να με πιεζει"λεω μην ξεροντας τι ειναι.

"Τι ειν-"τα χειλη του σταματάνε το στόμα μου πριν ολοκληρώσω την πρόταση μου.