"Εισαι ηλιθιος.Θεε μου δεν το πιστεύω είσαι πολύ ηλίθιος"περπατώ δεξιά και αριστερά,στον μικρό χώρο ανάμεσα στο γραφείο και στο κρεββάτι του Μάριου.

"Εντάξει Νεφελη το καταλαβα και σου ζητω για πολλοστη φορα συγνωμη.Τωρα ασε με να κοιμηθω δηλαδη ελεος"ξεφυσαει απεγνωσμένα.

"Μεσανυχτα εφτασαν δεν με λυπασαι;Με εχει πιασει πονοκεφαλος"συνεχιζει να παραπονιεται ο Μαριος και γυριζει πλευρο για να κοιμηθει.

"Θα στο λεω μεχρι να πεθανεις.Ηταν αναγκη να του τα πεις όλα;Μα όλα;"φωναζω μεσα στο αυτι του.

"Νεφελη η υπομονη μου εξαντλειται.Απο τοτε που φυγαμε απο το μαγαζι μου σπας τα νεύρα.Ασε με να κοιμηθώ"φωναζει και πεταει το μεξιλαρι κατω.

Αποφασίζω να μην συνεχίσω να του φωνάζω αφού το μόνο που θα κερδίσω είναι βρισιές και μαξιλάρια στο κεφάλι.

"Καποια στιγμη θα μου το πληρωσεις να το θυμασαι"τον προειδοποιω αφου εχω σηκωθει και τον δειχνω με το δαχτυλο μου.

Με κοιταζει νευριασμένα μέχρι που κλείνω την πόρτα οπου σωριάζεται στο κρεββάτι του.Φευγω απο το δωματιο του αδερφου μου και κατευθυνομαι προς το δικό μου.Βγαζω τα ρουχα μου και αφου ξεβαφτω βαζω τις πιτζαμες και πεφτω για υπνο.Πρεπει να αναθεωρησω καποια πραγματα.Ολοι πιστευουν οτι τρεχει κατι με τον Αλεξ και δεν ειναι αληθεια.

Τι αλλο δηλαδη να κανω για να σταματησει αυτο το ψεμα;Να το γραψω στο κουτελο μου;Πρέπει να τον πάρω τηλέφωνο,να ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση.Χωρις να το σκεφτω παραπανω καλω το νουμερο του.Απαντάει στο έκτο χτύπημα.

"Ποιος;"τον ακουω να λεει μεσα απο το ακουστικό.

Μπερδεμένη κοιτώ ξανά τον αριθμό που κάλεσα.Αφού επιβεβαιώνω στις σκέψεις μου ότι πήρα τον Αλεξ αναρωτιέμαι μήπως δεν ξέρει τον αριθμό μου.Δεν εξηγείται αλλιώς.

"Θα απαντησεις;"τον ακούω να λέει.

"Ν-ναι γεια σου Αλεξ.Η Νεφελη ειμαι"απαντω τραυλιζοντας λιγο.

"Γιατι με πηρες;"ρωταει με βαρια φωνη.

"Ναι λοιπον σε πηρα για ενα πολυ σοβαρο θεμα.Πρεπει να ξεκαθαρισουμε καποια πραγματα.Αρχικα θ-"του λεω αλλα κατι δεν μου αρεσει εδω περα.

Νιωθω οτι μιλαω στον τοιχο.

"Αλεξ εισαι εδ-"παω να ρωτησω αλλα μια γυναικεία φωνη ακουγεται απο μεσα.

"Το κλεισες;"ρωταει με ναζιαρικη φωνη η κοπελα απο την άλλη μερια του ακουστικου.

"Ναι,ελα να συνεχισουμε τωρα"ακουω τον Αλεξ να λεει.

Η καλη πλευρα του εαυτου μου μου λεει να τερματισω την κληση αλλα ειμαι τοσο εγωιστρια που δεν θα το κανω.Θα ακουσω τι εχουν να πουν.

"Μην εισαι τοσο αγριος"λεει η γυναικα απο μεσα.

"Ετσι ειμαι εγω.Κανω άγριο σεξ"λεει ο Αλεξ και μου πεφτει το κινητο καταληγωντας στο πατωμα.

Θελω να κλεισω το κινητο αυτη την στιγμή αλλα αλλο τόσο θελω να ακούσω τι γίνεται.

"Αλεξ"αναστεναζει η κοπελα.

"Ποναω"συνεχιζει.

Μετα απο λιγους αναστεναγμους και βογγητα ακουω παλι την γυναικεία φωνη.

"Τελειωνω"λεει με δυσκολια.

"Εγω πρωτος"απαιτει.

"Νεφελη"φωναζει ο Αλεξ και γουρλωνω τα ματια μου από το σοκ.

Κλεινω το τηλεφωνο γρηγορα και το αφήνω οπως οπως στο κομοδινο.Δεν το πιστευω οτι εγινε αυτο.Δεν μπορω να πιστεψω ότι άκουσα να φωνάζει το ονομα μου.Στην σκέψη αναστατώνομαι.Ο Αλεξ σκέφτηκε εμενα.Εκανε σεξ και σκεφτηκε εμενα.Ενας κομπος δημιουργείται στο στομάχι μου.

Νιώθω..ωραια.

Αλεξ

"Τι ειπες;"ρωταει η γκομενα αφου εχω τελειωσει και προσπαθει να απεγκλωβιστει απο τα χερια μου.

Κατι μου λεει οτι την εχω γαμησει.Οχι τη γκομενα.Εγω εννοω.

"Με ειπες Νεφελη;"ρωταει και δειχνει με το δειχτη τον εαυτο της.

"Δεν σε ειπα"το αρνουμαι και καθομαι στο κρεββατι.

Παιρνω το πακετο με τα τσιγαρα και αναβω ενα.

"Μην το αρνεισαι"τσιριζει και πιανει το τσιγαρο και το πεταει κατω.

Τη πουτανα.

"Κοιτα Μιραντα"προσπαθω να πω ηρεμος αλλα με διακοπτει η σπαστική  φωνη της.

"Μαρινα με λενε"λεει με τσιριχτη φωνη.

"Οπως στο διαολο σε λενε δεν ξερω τι ακουσες και χεστηκα κιολας.Αν θες να συνεχισουμε κανενα προβλημα αλλα δεν θα μου τα πριζεις"λεω και αρχιζω και ντυνομαι.

"Δεν ξερεις ομως πως νιωθει μια γυναικα οταν δεν σε κανει να τελειωνεις και σκεφτεσαι αλλη"λεει και αρχιζει και κλαιει.

Ώω δεν τις μπορω αυτες.Ας τη κανω γρηγορα γιιατι ειναι ικανη να κλαιει ολη νυχτα.

"Χεστηκα πως νιωθεις.Να μην εισαι τοσο ευκολη για να μην σου τυχαινουν τέτοιοι οπως εγω"την συμβουλεύω και βαζω το κινητο στη κωλοτσεπη μου.

"Μαλακες εννοεις;"ρωταει και ρουφαει τη μυτη της ενω δακρυα συνεχιζουν να τρεχουν.

"Οπως θες πες το αλλα πριν με παρακαλεγες να σε πηδηξω"της λεω και ανοιγω τη πορτα.

"Μαλακα"φωναζει και ξεσπαει σε δυνατότερα κλάματα.

Κλεινω τη πορτα και φευγω απο το σπιτι της.Πρεπει να αλλαξω στεκι.Πλεον στα μπαρ δεν βρισκεις καλες.Τουλαχιστον οχι στο συγκεκριμενο.

Τοσα νευρα εχω που σκοτωνω και ανθρωπο.Δεν γινεται να το επαθα εγω αυτο.Απλα δεν γινεται να εχυσα σκεφτομενος αυτην.Ειναι απλα απαισιο.

Αλεξ μια μερα ετυχε να 'ναι λιγοτερο μπαζο ηρεμησε τον εαυτο σου.

Ερωτήσεις ξεπετάγονται από το μυαλο μου.Για να χυσω με τη σκεψη της;Γιατι να με παρει τηλεφωνο μεσανυχτα;Ειμαι κάφρος που το εκλεισα;

Ηλιθια Νεφελη τι μου εκανες.

Ηλιθια βλαμμενη Νεφελη τι μου έκανες.

Ηλιθια βλαμμενη ομορφη Νεφελη τι μου έκανες.