"Συγνωμη ο Αλεξ δεν ερχεται;"ρωταω χωρις να εχω καταλαβει τι στο καλο εχει γινει.

Ο Μαριος προσπαθει να απαντησει αλλα τον διακοπτει η φωνη που πριν δυο βδομαδες ημουν ερωτευεμενη.

Γιατι ακομα δεν ειμαι;

"Γεια σου Μαριε,γεια σου Νεφελη"μας χαιρετάει τον καθενα ξεχωριστα με ενα πλατυ χαμογελο.

Πλησιαζει στο μερος του Μαριου και αφου κανουν τη γνωστη αντρικη χειραψια ερχεται στο μερος μου.Και ειναι αυτη η αβολη στιγμη που δεν ξερεις τι να κανεις.Στην αρχη μένει ακίνητος καθως τον κοιταω πολυ εντονα και αδιακριτα αλλα μετα με αγκαλιαζει;

Εντάξει,αυτο δεν το περιμενα.Δεν ήταν από τα πράγματα που περίμενα ότι θα κάνει.Εχει τυλιξει τα χερια του γυρω απο τη μεση μου και μετα απο κατι νοηματα του Μαριου καταλαβα οτι πρεπει να τον αγκαλιασω και 'γω.Ετσι περναω και γω τα χερια μου γυρω απο τη μεση του.Ομως ο Μαριος με μουτζωνει χωρίς να ξέρω καν τον γιατί.Τον κοιταω μπερδεμένη και αυτός ξεφυσαει.

"Πως και απο δω παιδια;"ρωταει αφου έχω κατσει στη θεση μου φεύγοντας από την αγκαλιά του.

"Να εδω μωρε ειπαμε να βγουμε αδερφικα"απανταει ο Μαριος και καθεται και αυτος στον καναπε με ένα σφιγμένο χαμόγελο.

"Αα κομπλέ"απανταει και περναει το χερι του μεσα απο το μαλλι του.

Από τότε που γνωρίζω τον Δημητρη ξέρω πως του αρέσει να πειραζει με το χερι του συνεχεια τα μαλλια του.Ειναι τοσο γοητευτικο οταν το κανει.Απλα αγαπω αυτη του την κινηση.

"Θες να αραξεις μαζι μας;"ακουω τον Μαριο να λεει και γουρλωνω τα μάτια μου από την έκπληξη.

"Οχι νταξει αφου βγηκατε αδερφικα μην το χαλασω"απανταει και τραβαει τη μπλουζα που ειχε κολλησει στο σωμα του.

Αυτη την κινηση την κανει οταν ανγχωνεται και απο οτι παρατηρησε την αντιδραση μου μολις του προτεινε ο αδερφος μου να κατσει μαζι μας μαλλον πιστευει οτι δεν θελω.Ίσως και είναι η αλήθεια..δεν ξέρω.

"Ουτε καν εκτος και αν εχεις κανονισει και δεν θες τοτε δεν υπαρχει προβλημα"λεω γρηγορα εγω τον κοιταζω στα ματια.Αυτα τα ματια.

"Δεν εχω κανονισει με κανεναν.Μπηκα εδω μεσα επειδη σας ειδα αλλα σιγουρα με θελετε σαν παρεα;"ρωταει και συνεχιζει να με κοιταει.

Τα συναισθήματα που έκρυβα εδώ και 2 εβδομάδες πλέον έχουν αρχίσει και κάνουν την εμφάνιση τους υπενθυμίζοντας μου τον λόγο που ήμουν κολλημένη μαζί του.

"Αραξε μαλακα φυσικα και σε θελουμε, κατσε"πεταγεται ο αδερφος μου και χαλαει τη οπτικη επαφη που εχουμε.

Ο Δημητρης παει και καθεται διπλα στον αδερφο μου και πνιγω το συναισθημα στεναχωριας που αρχισε να με καταλαμβανει.

"Και για πειτε παιδια τι νεα;"ρωταει μετα απο λιγη ωρα σιωπης το αγόρι απέναντι μου.

"Τιποτα εδω χαλαρα.Τελευταια χρονια στο γυμνασιο και προσπαθω να περασω οσο καλυτερα μπορω"απανταει ο αδερφος μου και παιρνει το κινητο του στα χερια του.

"Εσυ Νεφελη;"με ρωταει και η καρδια μου φτερουγιζει και μονο που αναφερει το ονομα μου.

"Καλα εσυ;"απανταω και ξεροκαταπινω.

Τοτε ερχεται ο σερβιτορος και μας φερνει την παραγγελια μας.

Αφου παραγγειλει και ο Δημητρης τι θελει να παρει γυρναει προς τα εμενα.Παλι,και με κοιταει.

"Εδω βαρεμαρα"απανταει και πινει λιγο απο το νερο του καθως συνεχιζει και με κοιταει επιμονα.

"Μαλιστα"ειναι το μονο που λεω.

"Κανα γκομενακι παιζει ρε;"ρωταει ο Μαριος και τοτε ειναι που θέλω να εξαφανιστώ από εδώ πέρα.

H κανάτα πέφτει από τα χέρια μου με αποτέλεσμα να σπάσει σε μικρότερα κομμάτια.

Μια αβολη σιωπη εχει απλωθει σε ολο το μαγαζι με αποτέλεσμα να ντρέπομαι περισσότερο για αυτό που έκανα.

Ευτυχως ερχεται αμεσως η σερβιτορα και σκουπιζει τα γυαλια και το νερο που επεσε κατω.Αφου περασουν πεντε λεπτα απο το ατυχημα οι περισσοτεροι εχουν σταματησει να μας καρφωνουν με τα μάτια τους.

"Καλα αταρη εισαι;"με ρωταει ο αδερφός μου αρκετα θυμωμενος.

"Ηταν ατύχημα"απαντω και κοιταω το πατωμα.

"Τι ατυχημα γυρισε ολο το μαγαζι να μας κοιταξει"ψιθυροφωναζει.

"Καλα συγνωμη"φωναζω και γω ελαχιστα.

"Παω στο μπανιο να χαλαρωσω λιγο"ειναι το μονο που λεει και σηκώνεται όρθιος χωρίς να πει τίποτα σε κανένα από τους 2 μας.

"Οτι έγινε έγινε.Εισαι καλα τώρα;"με ρωταει ο Δημητρης αφου εφυγε ο Μαριος.

"Ναι"απαντω και κοιταω την κούπα με τον καφέ πλεον απο τι το πατωμα.

"Εισαι πολυ ομορφη σημερα"αλλαζει θεμα και χαμογελάω ντροπαλά με τα λόγια του αυτά.

"Ευχαριστω"απαντω αφου τον κοιτάξω στα μάτια και δω το χαμόγελο του.

"Νεφ"με αποκαλεί πλεον με το υποκοριστικο μου και περναει το χερι του μεσα απο τα μαλλια του.

"Ναι;"τον κοιταω όλο προσμονή.

"Άστο"μουρμουριζει και πίνει λίγο νερό.

"Ειναι τοσο σπαστικο οταν το κανεις αυτο"του εξηγω και χτυπαω τα δαχτυλα μου στο τραπεζι.

Νιωθω καποιος να μου σταματαει το ρυθμο των δαχτυλων μου και ενα κυμα ηλεκτρισμου με διαπερνα.

"Μην με ντρεπεσαι τοσο"εχει πιασει το χερι μου,βασικα τα δαχτυλα μου.

Ειναι τοσο ζεστα και ωραια αλλα αυτη η στιγμη επρεπε να την διακόψει κάποιος και πιο συγκεκριμένα ο αδερφός μου.

"Ηρθα"μας ενημερωνει και καθεται στη θεση του.

Ο Δημητρης παιρνει τα χερια του απο τα δικα μου για να μην καταλαβει ο Μαριος τιποτα.Η κουβεντα συνεχιζοταν ομαλα μεχρι που ειδα ενα ζευγαρι να πηγαινει στις τουαλετες.

Ο Αλεξ με την Μαριλενα.Ξεροκαταπίνω χωρίς να ξέρω γιατί έχω αρχίσει να τρέμω εσωτερικά.

"Αυτος ειναι τοσο απελπισμενος"λεει ο αδερφος μου και κοιταει αυτον που κοιταω και 'γω.

"Δεν κρατεται με τιποτα.Οπου παει γαμαει και γαμιεται"βριζει ο Δημητρης και με κοιταει με ενα απροσδιοριστο υφος.

"Ασε,πλακωθηκαμε προσφατα"συνεχιζει ο αδερφός μου και ευχομαι να μην πει αυτο που φανταζομαι.

"Γιατι τι εγινε;"ρωταει ο Δημητρης και μας κοιταει και τους δυο.

Μην του πεις Μάριε.