Νεφελη

"Παντως πρεπει να παραδεχτεις οτι επιλεγω ωραία μέρη για καφέ"μου λεει ο αδερφος μου και περναμε το δρομο για να μπουμε στην καφετερια.

"Δεν το εχω δει καν ηρεμησε λιγο"του απανταω με ενα γελακι.

"Καλα θα δεις"μουρμουριζει και μου κλεινει το ματι.

Ειπαμε σημερα μιας και δεν εχει κανενας φροντιστηριο να με βγαλει για καφε.Θα κερασει αυτος επισης καθως μου το χρωσταει μετα απο οσα εκανε..Η ιδεα μου αρεσε παρα πολυ και ειναι και μια ευκαιρια να μιλησω με τον αδερφο μου.Ο Νικος και ο Στελιος,τα αλλα αδέρφια μου,δεν μπορουσαν και ετσι εμεινα εγω και ο Μαριος.

"Φτασαμε"με ειδοποιεί ο Μαριος και ανοιγει τη πορτα για να μπουμε μεσα.

Με μια πρωτη ματια ειναι αρκετα ωραιο το μερος.Ενας ακομα λογος για το οποιο το αγαπησα ειναι επειδη εχει καναπεδες αντι για καρεκλες.Μπαινει ο αδερφός μου μεσα και ακολουθω και 'γω.Σταματαμε για λιγο στην εισοδο του μαγαζιου για να βρουμε τραπεζι καθως εχει κοσμο.

"Θες να κατσουμε εξω;"με ρωταει αφου βλεπει να μην υπαρχει τραπεζι.

"Πας καλα;Ουτε καν Οκτωβρης μηνας.Καπου θα υπαρχει ας δουμε λιγο καλυτερα" λεω και παρατηρω τα τραπεζια μηπως βρω καποιο αδειο.

"Ωω"ακουω το Μαριο να παραπονιεται.

"Τι εγινε;"ρωταω και σμιγω τα φρυδια μου απορημενη.

"Σε χαιρετάει μια κοπελα εκει στη γωνια κατω απο τη σκαλα"μου δειχνει και βλεπω τη Μαριλενα.

Οχι αυτη.Ειμαστε γειτόνισσες και ειναι τριτη λυκειου.Δεν ακουγονται καλα σχολια για τη προσωπική της ζωη ωστόσο δεν με ενδιαφερει τι κανει κιολας.Πλησιαζω προς το μερος της αφου μου κανει νοημα και βλεπω και ενα αγορι  να καθεται απεναντι της,πλατη σε μενα.Φυσικα με γκομενο θα ηταν.Αφου ειμαστε δυο μετρα αποσταση σηκωνεται και με αγκαλιαζει.

"Νεφελη;"

"Μαριλενα;"ρωταω και γω και χαμογελαω λιγο..ψευτικα.

"Πως και απο δω;"με ρωταει αφου σταματησε να με αγκαλιαζει.

"Ηρθα εδω με τον Μ-"παω να πω αλα με διακοπτει.

"Καλε δεν σας γνωρισα.Αλεξ απο εδω η Νεφελη,γειτονισσα μου και Νεφελη απο εδω ο Αλεξ,φιλος μου"μας συστηνει και γυρναω να δω το αγορι.

Κοιταζομαστε και οι δυο αλλα κανεις δεν μιλαει.Τα ματια του Αλεξ εχουν μικρύνει και απο αυτο μπορω να καταλαβω οτι εχει θυμωσει.

"Χαρηκα"λεω και τεινω το χερι μου για χειραψια.

Το χαμογελο στα χειλη μου τόσο ψευτικο αλλα δεν θελω να δειξω οτι με επηρεάσε που τον ειδα.Αλλο που απο μεσα μου εχω παθει 10 κρίσεις πανικού.Αυτος κοιταει το χερι μου και εμενα και μετα απο λιγο γνεφει.

Γνεφει.Απλα.Σαν να μην με ξερει.

"Νεφ βρηκα τραπεζι"ακουγεται η φωνη του Μαριου απο πισω μας και γυρναμε να τον δουμε ολοι.

"Ποιος ειναι αυτος;"ρωταει η Μαριλενα και τον κοιταει.

Ο Αλεξ δεν με κοιταει αλλα ξερω πολυ καλα οτι θελει να μαθει.

"Καποιος και γεια σας τωρα"τους λεει με ειρωνικο υφος και με πιανει απο τη μεση και φευγουμε απο εκει.

Η Μαριλένα γενικά από την γειτονιά ξέρει μόνο εμένα και κάποιες άλλες κοπέλες συν τον αδερφό μου τον Νίκο που είναι μεγαλύτερος μου.Για άτομα κάτω από τα 16 δεν ενδιαφέρεται και για αυτό δεν γνωρίζει ότι έχω και αλλα αδέρφια.

Με τον αδερφό μου να με οδηγεί πάμε και καθομαστε σε ενα τραπεζι στην αλλη γωνια του μαγαζιου.

"Εε ρε τι συμπτωση"ειρωνευεται ο Μαριος.

"Μαριε ασε με γιατι με το ζορι κρατιεμαι"γρυλιζω νευριασμενη.

"Γιατι τι επαθες;"με ρωταει καθως κοιταζει τον καταλογο με τους καφεδες.

"Μα να τον χαιρετήσω και να μην ανταποδώσει.Ποσο κόπανος μπορει να ναι;"αναρωτιεμαι και παιρνω και γω τον αλλον καταλογο.

"Κοιτα εγω τον δικαιολογώ εν μερει για να πω την αληθεια.Δεν του εκανα και λιγα"λεει και γελαει στο τελος.

"Εσυ εγω ομως δεν του εκανα κατι"απαντω και επιλεγω το καφε που θα πραγγειλω.

"Για θυμισου τι εγινε την τελευταια φορα που πηγες στο σπιτι του"μου λεει και μου κλεινει το ματι.

Ενας σερβιτορος ερχεται για να μας παρει παραγγελια.

"Καλησπερα τι θα θελατε;"

"Ενα φρεντο εσπρεσσο σκετο"παραγγελνει ο αδερφος μου.

"Το ιδιο"απαντω και γω και αφου ακούσει τις παραγγελίες μας φεύγει.

"Για το χαστουκι λες;"ρωταω και αναμνήσεις από την στιγμη που τον χαστουκισα έρχονται μέσα στο μυαλό μου.Ενιωσα τοσο αδρεναλινη μεσα μου.

"Ναι για αυτο λεω.Στη θεση του δεν θα σου ξαναμιλαγα και δεν ξερω και γω τι αλλο"εξηγει ο Μαριος και βαζει λιγο νερο στο ποτηρι του.

"Το ηθελε"ειναι το μονο που λεω και του κανω νοημα να βαλει νερο και σε μενα.

"Να πω κατι αλλα δεν θα πανικοβληθεις;"

"Εξαρταται"απανταω και τριβω τα χερια μου στο τζιν μου.

"Ερχεται"λεει και κοιταει μεσα απο τη φραντζα του.

"Τι;"ψιθυροφωναζω.

"Ερχεται ο Δημητρης"μου λεει και παθαινω δευτερο συνεχομενο εγκεφαλικο.

"Ποιος;"