"ΤΙ ΣΤΟ ΠΟΥΤΣΟ ΘΕΣ ΕΔΩ;ΣΗΚΩ ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ!ΔΕΝ ΒΑΡΑΩ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΗΝ ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ"ουρλιαζει κυριολεκτικά και ειμαι σιγουρη οτι εχουμε ακουστει σε ολο το τετραγωνο.

"Αλεξ εγω-"προσπαθω να δικαιολογηθω αλλα για άλλη μια φορά  η φωνή του με διακόπτει.

"ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΝΑ ΠΑΣ"βριζει και πεταει κατω οτι υπαρχει στο γραφειο.

Πρωτη φορα τον βλεπω ετσι και τολμώ να πω ότι φοβαμαι πολυ.

"Ασε με να σου εξηγησω λιγο" προσπαθω να δικαιολογηθω για δευτερη φορα.

"ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ"συνεχίζει να φωναζει και ριχνει καποια βιβλια απο τη βιβλιοθηκη.

Νιωθω τα ματια μου να υγραινονται αλλα δεν τα παραταω.

"Ηρθα να σε βοηθησω με τα τραυματα σου σε παρακαλω μην φωναζεις"ψελλιζω βουρκωμένη με όλη αυτή την κατάσταση.

Με πλησιαζει και στεκεται μπροστα μου ενω εγω εχω κατεβασμενο το κεφαλι μου.

"Κοιτα με"με προσταζει.

Τον κοιταω.Το δεξι του ματι ειναι μαυρισμενο και εχει μια σχισμη στο φρυδι.Το κατω χειλος του εχει σκιστει στη μεση και απο πανω εχει ξεραμενο αιμα.Μώλωπες υπαρχουν στα μαγουλα του.

"Επειδη δεν ειμαι καλα φυγε με το καλο μην σε βρισω ή κανω κατι ακομα χειροτερο"εξηγει ηρεμα.

"Αν δεν τα περιποιηθείς θα μολυνθουν και θα ναι ακομα χειροτερα μετα" προσπαθω να τον πεισω.

"Γαμω τη πουτανα μου καλα"δεχεται και ριχνει ενα ρουχο απο τη καρεκλα του γραφειου του στο πάτωμα.

Προχωραει στο διπλο κρεββατι και ξαπλωνει στη μεση.

Εγω τον ακολουθω και πλησιαζω το κρεββατι.Για να πω την αληθεια δεν περιμενα οτι θα δεχτει τοσο γρηγορα.

"Θα ανεβεις;"με ρωταει αποτομα όπως πάντα.

"Δεν θα σε βολευει ετσι"συνεχιζει με πιο ηρεμο τονο.

Βγαζω τα παπουτσια μου και ανεβαινω στο κρεββατι.Αυτος καθεται στη μεση του κρεββατιου και εγω απο διπλα του.Στο κομοδινο υπαρχουν ηδη τα καταλληλα πραγματα κατι που με διευκολύνει από να τα ζητήσω. Πιανω το οινοπνευμα και βαζω λιγο σε ενα βαμβακι.Η θεση μου δεν με βολευει και ετσι περναω τα ποδια μου γυρω του χωρις να καθομαι πανω του.

Ακομα θυμαμαι τη γροθια που εφαγε στο στομαχι.Αυτος δεν λεει τιποτα και βαζω το βαμβακι στην σχισμη.Μολις το ακουμπαω βαζει τα χερια του στη μεση μου.

"Γαμωτο ποναει μην το πιεζεις τοσο"παραπονιεται και πιεζει τη μεση μου με τα χέρια του.

"Συγνωμη"απολογουμαι.

Δεν λεει τιποτα και συνεχιζει να εχει τα χερια του εκει.Εγω με το ενα χερι στηριζομαι ατο κρεββατι και με το αλλο κραταω το βαμβακι.Οσο με κραταει νιωθω το δέρμα μου καυτό στα σημεία αυτά.Ποτέ δεν με έχει αγγίξει αγορι με τέτοιον τρόπο και είναι κάτι πρωτόγνωρο για εμένα.Πότε εκτός από αυτόν.Μόνο αυτός.

Η αερινη μπλουζα που εχω βαλει οταν ειμαι σκυμμένη δειχνει πολλα.Το μαυρο κολαν μου ειναι επισης αβολο.Γαμωτο γιατι εβγαλα το τζιν μπουφαν μου;

"Πιεσε το μεχρι να σταματησει το αιμα"με συμβουλεύει και κανω αυτο που ειπε.

Συνεχιζουμε να βρισκομαστε για λιγο ακομα σε αυτη τη θεση κατι πολυ αβολο για μενα αφου νιωθω τα ματια του στο στηθος μου.Οταν βλεπω οτι η σχισμη εχει πλεον καθαριστει παω στα χειλη του.Αμομα και σκισμενα ειναι τοσο ωραια.Θες να τα γευτεις τοσο πολυ.Απο τις αμαρτωλες φαντασιωσεις μου με βγάζει η φωνή του.

"Γιατι ηρθες;"ρωτάει κοφτά.

"Για να δω αν εισαι καλα"σταματαω αυτο που κάνω και τον κοιταω στα ματια.

"Και γιατι σε νοιαζει;"συνεχίζει να ρωτάει.

"Επειδη εισαι φιλος μου και σε νοιαζομαι"απαντω με ενα τονο αβεβαιοτητας.

Δεν λεει τιποτα.Πλησιαζω ενα αλλο βαμβακι με οινοπνευμα και τον ποναει ακομα περισσοτερο.

"Γαμωτο τσουζει"κανει εναν ηχο αηδιας με τα χείλη του.

"Θα περασει σε λιγο,δεν θα το νιωθεις καν"προσπαθω να απαντάω το τσούξιμο.

"Δεν μπορω ποναει πολυ"συνεχιζει να παραπονιεται σαν μικρο παιδί.

Αν δεν ειχα μεριδιο ευθυνης θα τον ειχα παρατησει έτσι όπως κάνει.

"Εκτονωσου καπου τοτε αλλα μην μιλας γιατι δεν θα κλεισει η πληγη."

Ο Αλεξ κατεβαζει τα χερια του πιο χαμηλα και χαιδευει αισθησιακα τους γλουτους μου.

"Σε πειραζει;"ρωτάει ενώ τους κάνει μασάζ.

"Ο-οχι"ψευδομαι.

Σκατα θα καταλάβει.

"Ωραια γιατι μου το χρωστας.Τοσο ξυλο εφαγα"μουρμουριζει.

Δεν μπορουσα να μιλησω,ειχε δικιο.Εκανε τοσα πολλα για μενα.Του ημουν υπόχρεη εν μερει.Και μου άρεσε κιόλας.Θεέ μου έχω αλλάξει εντελώς. Εγώ δεν σκεφτόμουν τέτοια πράγματα.Ούτε άφηνα κάποιον να με αγγίξει έτσι χωρίς να έχει μια σχέση μαζί μου. Συνεχιζει και με χαιδευει κατα μηκος των γοφων μου και ανεβαινει.Επαναλαμβανει αυτο το πραγμα πολλες φορες ενω εγω προσπαθω με ολη μου τη δυναμη να κρατηθω και να μην τον πονεσω πιεζοντας το.

"Αχ Αλεξ"βογγαω πλεον και το στήθος μου συναντά το δικό του.

Ειναι τοσο παραξενο το πως ελενγχει το σωμα μου.Οταν απομακρυνει για λιγο το χερι του το σωμα μου το ζηταει τοσο πολυ που προσπαθει να το μαγνητισει.

"Μην μου κάνεις τέτοια εμενα Νεφελη"γρυλιζει και με χουφτωνει.

"Στ-σταματα το εκει και μην με χ-χουφτωνεις"λεω με μεγάλη δυσκολία.

Θέλω να το συνεχίσει.

"Μην κυρτωνεσαι γαμω δεν θα αντεξω."

"Λ-λεω ν-να κατεβω απο π-πανω σου ειναι π-πολυ αβολο"το τραυλισμα δεν βοηθά καθόλου την κατάσταση.

"Και γω αυτο λεω"συμφωνει μαζι μου.

Ομως οσο και αν διεταζα τα ποδια μου να ξεκουμπιστουν απο πανω του εγω ειχα μεινει εκει και τον κοιταζα.

"Δεν γαμιεται"μουρμουριζει μετα απο λιγο αφου ειμασταν ακινητοι.

Ορμαει στα χειλη μου και με φιλαει.Ο Αλεξ με φιλαει.Για δευτερη φορα μεσα σε 3 μερες.Ενδιδω και μετα απο λιγο προσπαθει αυτος να παρει το πανω χερι.Παει να σηκωθει αλλα ενα αγκομαχητο του βγαινει εξαιτίας του πονου που νιωθει.

"Και ετσι ωραια ειναι"λεει οταν σταματαει για να παρουμε ανασα.

Μοιράζει μικρά φιλιά στον λαιμο μου.Νιωθω το ξεραμένο αιμα του σε καποια σημεια και αυτο με ερεθιζει περισσοτερο.Εγω του τραβαω τα μαλλια-οπως μου ειχε μαθει-και αυτος μετα μου κατεβαζει το κολαν.Αφου το εχει βγαλει ολο μου χαιδευει τα ποδια.Ανεβαινει προς τι γαμπες και επειτα στα μπουτια μου.Ντροπιασμένη κοιταω τον τοιχο μπροστα μου.

"Μηπως το προχωραμε πολυ;"ψιθυρίζω και δεν είμαι σίγουρη αν το άκουσε.

"Εχεις πολυ ωραια ποδια"μου λεει βραχνιασμενος καπως κανοντας τον αυτη η φωνη περισσοτερο αρρενωπο και..ερωτικο και..σεξυ και..

"Ε-ε-υχαριστω"απαντω ανικανη να τον κοιταξω.

"Ομως ο κωλος σου ειναι ξεχωριστος μωρο μου"βογγαει και τον χαιδευει μαλακα.

"Ο Μαριος ζηταει συγνωμη για τη συμπεριφορα του"ξεστομιζω απο το να τον αποτρεψω να με γδυσει τελειως.

"ΤΙ;"ρωταει βγαζοντας τα χερια του απο τον..εκει τελοσπαντων.

"Ειπα ο- "

"Με εχεις καβαλησει,ειμαστε ετοιμοι να το κανουμε και μου λες για αυτόν;"απορεί φανερά ξενερωμενος με όλο αυτό.

"Δεν σε εχω καβαλησει και δεν ειμαστε ετοιμοι να το κανουμε"αρνουμαι όλα αυτά που μόλις είπε.

Σηκωνεται απο το κρεββατι τσιτώμενος. Σφίγγει τις γροθιές του.

"Μην μου ριχνεις όλες τις ευθυνες εμενα.Πες μου οτι δεν σου αρεσε κιολας"με δείχνει με το δάχτυλο του.

"Δεν εχω συνηθισει να πηγαινω σε σπιτια αγοριων και να με γδυνουν και δεν ειμαι τσουλακι για να μου αρεσει" υπερασπίζομαι σθεναρά τον εαυτό μου.

"Ναι γιατι δεν εχεις ξαναπαει για να στο κανουν.Ειχες καθισει σε σταση ετοιμη για πηδημα στα τεσσερα και αν δεν σου αρεσε δεν θα βογγουσες"εξηγει συνεχίζοντας να μιλάει έντονα.

Χωρις να ελέγχω το χερι μου τον χαστουκιζω.Εγω χαστουκισα τον Αλεξ τόσο δυνατα που γυρισε το κεφαλι του.

"Δεν το εκανες"γρυλιζει ανήμπορος να το πιστεψει.

Και γω στη θεση του δεν θα με πιστευα.

"Αυτο για να μαθεις να με σεβεσαι.Δεν φταιω μονο εγω,μαλακα να μαζευεις τα χερια σου"τον βρίζω όσο δεν έχω βρίσει κανέναν άλλον στην ζωή μου.

"Μαλακα"επαναλαμβανω και ψαχνω το κολαν μου.

Το φοραω γρηγορα οπως και τα παπουτσια μου.Κατεβαινω γρηγορα τις σκαλες και ανοιγω τη πορτα.Βγαινω απο το σπιτι του.

Κοιταω το παραθυρο του και τον βλεπω εκει.Με κοιτάει έντονα και η τελευταία εικόνα που έχω πριν στρίψω είναι να χτυπάει το χέρι του στο τζάμι.