Kobi's Pov.

Napaganda niya... Bakit ko nga ba hinayaan ko pang makawala sa 'kin 'to noon?

Dapat mas iningatan ko ang katulad niya, baka hindi na ako makahanap ng katulad niya.

Tinititigan ko lang ang tulog na Margaret ngayon... Nakatulog siya. Dahil sa pagod kakaiyak kanina at mukha alam kona ang nangyari bakit naiiyak ang babaeng 'to ng pumunta rito. Nakangiti lang akong nakatitig kay Marga nang bigla tumunog ang cellphone ko.

Napilitan akong tumayo at lumabas ng kwarto para sagutin ang tawag.

"Hello?" Walang gana kong sagot.

"Kamusta bro? Nagkabalikan naba kayo?"

"Yeah... Ano bang nangyari at bakit naiiyak itong babae na 'to ng pumunta rito?" Tanong ko malakas lang siya tumawa bago ulit nagsalita.

"Ate mismo ni Marga ang nagplano, sabi niya sabihin daw namin kay Marga na aalis ka para makipagbalikan agad sa iyo." I just smiled then sat on the sofa.

"Where is marga?" He asked.

"Fell asleep due to fatigue from the amount of crying." Sambit ko saka nilibot ang paningin sa buong condo.

"Kailangan magising 'yan bro, nandito kami sa bahay niyo kasama si Tita at ang mMmmy at Daddy ni Marga."

"Try ko gisingin, mahirap gisingin ang isang 'yun." Sabi ko at bahagya natawa nang araw na una namin punta rito sa condo gusto ko siyang gisingin kaso mukhang tulog mantika.

"Pero bro alam mo LT talaga kanina mukha ni Marga." Kwento niya pa, napailing nalang ako. "Dali-dali ba naman nagtatakbo palabas ng bahay ng sabihin namin na aalis ka, muntik na nga pumalpak ang balak namin gawa ni Jack tatawa na kasi dapat siya buti nalang napigilan ni Ate Angela."

Grabe ang lakas ng trip nila naawa nalang ako sa girlfriend ko.

Girlfriend ko... Sounds good, but wife is better than girlfriend.

Nagkwentuhan lang kami hanggang sa ako na ang unang nagpaalam dahil kailangan ko pa gising si Marga.

When I enter the room, she was still sound asleep.

Why I am so in love with this girl? I said to myself before that I will never fall in love with her, because I do not want to be with her.

She has no self-shame. She doesn't care what people will say to her as long as she only gets what she wants.

But what I really admired about her. Her resilience that even though I know she is hurting and she is not okay she shows she is still okay and she is still happy even if she is not really happy. I don't know how she was able to do that... to show other people that she is happy. She was able to accompany the people who were hurt even though she was also hurt.

"I love you..." I whispere before giving her a quick kiss on the cheek.

"Marga, wake-up..."  "Hmm...." Tanging ungot niya saka yumakap sa 'kin.
Bahagya pa ako nagulat nang bigla niya ako yakapin.

"Baby... Aalis pa tayo." Pag-gising ko pa rin sa kaniya at mukhang nagising naman siya tumingala siya saka ako deretsyo tinignan saka siya ngumiti.

Her smiles are really beautiful, only her smile can changes my mood.

"Anong oras na?" Tanong niya saka dahan-dahan humiwalay sa pagkakayakap sa 'kin.

"5:30 PM, hapon na, mag-gagabi na." Sagot ko tumungin lang siya sa 'kin saka tumayo at naglakad palabas agad ko naman siya sinundan.

"Saan ka pupunta?" Tanong ko pero hindi siya sumagot at tuloy-tuloy lang siya naglakad hanggang sa masarado niya ang pinto ng condo ko.

Where is she going? That's what I don't like at her, she doesn't know how to say goodbye when she leaves.

Ilang minuto ng lumipas ng biglang tumunog ang cellphone ko.

"Hello, where are you going?"

"'Wag kang OA hindi ako lalayas, mag-toothbrush lang ako rito sa condo ko pumasok ka nalang dito, alam kong may susi ka ng condo ko malay ko nga paano ka nakapasok noon dito." Sabi niya sabay halaklak, napatawa nalang din ako.

"I will just take a shower." Wika ko rinig ko naman na sinarado niya ang pinto.

"Ako rin liligo muna ako bago tayo bumalik sa bahay pinapapunta ako nila Dwin sa bahay ulit, dito dapat ako matutulog." Mahinahon niyang sabi.

"Sige bye, I love you." Nakangiti kong sabi saka pinatay ang tawag.

Agad naman akong pumunta sa kwarto ko at nagpunta sa walk-in closet. Napabaling ako ng tingin sa isang box.

"Magugustohan niya kaya ito?" Tanong ko sa sarili ko saka binuksan ang kahon.

"Sabi sa 'kin ni Mommy ibigay ko ang bagay na 'to sa pinaka mahalagang babae sa buhay ko, gusto ko ibigay sa kanya 'to pero, siguro hindi muna sa ngayon, never ko inisip na ibibigay ko kay Fritz ito kahit ang tagal ko siya nagustohan but, kay Marga? I don't know naalala ko agad ito." Sabi ko saka sinara ang kahon at pumunta na sa mga damit ko.

I just choose the white polo shirt, black short and white shoes. Then I took a shower. After I took a bath, I immediately got dressed and arranged that I would also decide to wear my watch and necklace that Daddy gave me on my 16th birthday. After I adjusted myself, I immediately took the gift for marga I bought it from italy. I ordered it last month and this morning came. When I fixed myself, I immediately went out and went to Marga's unit.

There was no knock-knock. I immediately went in and there I saw the girl, she really love wearing simple pink dress and high heels.

"Are you done?" Tanong ko tumungo lang siya saka naglakad palapit sa 'kin.

"Ang pogi mo 'wag kana magpapogi baka maagaw kapa." Biro niya ngumisi lang ako saka kinuha ang kamay niya at naglakad na kami palabas hanggang sa makarating kami sa parking lot.

"Baby, are you happy?" I asked she just smiled at me then before she speak.

"Sobra..." Mahinahon niyang sabi saka sumandal sa upuan.

"Wala pa ako nagiging boyfriend noon... Kaya hindi ko alam ang feeling ng may boyfriend. Pero hindi ko akalain na ganito kasaya ang magmahal, kaya ang immature ko pa talaga sa bagay-bagay eh dahil doon nag-aaway tayo.." Sambit niya kahit hindi ko tignan ay alam kong masaya siya.

"No, you're not, your feelings are valid, it's my fault afterall kung binibigyan kita ng tamang assurance hindi ka mag-iisip, I'm sorry about that, hindi ako mangangako but gagawin ko, magiging much better na boyfriend ako para sa iyo." I am happy too, because you are the one who I love right now. And I think it's will be forever.