Πόσο βαριέμαι

Πόσο βαριέμαι

Πόσο βαριέμαιιιιιιιιι

Έχουμε πρόβα παρέλασης και απλά βαριέμαιιιιιιιιι

Έχει περάσει μια εβδομάδα από το πάρτι της Σονιας. Και αν αναρωτιέστε όχι δεν έγινε τίποτα με τον Νίκο. Κοιμήθηκαμε στο ίδιο δωμάτιο γιατί φοβόμουν. Τι να κάνω φοβάμαι. Και δεν έγινε κάτι. Ευτυχώς. Δεν ξέρω πως έγινε αυτό αλλά ο Νίκος με εμένα δεν. Καλό? Κακό? Δεν ξέρω. Τώρα έχουμε πρόβα παρέλασης τα κορίτσια. Και μαντέψτε είμαι τελευταία σειρά. Δεν είμαι τόσο κοντή αλλά ο ηλιθιος ο γυμναστής με έβαλε πίσω 

Τον Μαλακα. Έχω πει πόσο δεν τον πάω?

(..)

Πάλι πρόβα παρέλασης. Βαριέμαι την ζωή μου. Κάθε μετά αυτό. Την Κυριακή είναι η παρέλαση και σήμερα είναι Τετάρτη. Θα κάνουμε την επόμενη ώρα όλο το σχολείο μαζί. Να δούμε τι κάνουν και τα αγοράκια μας. Και ποιοι θα είναι βασικά.

Έχω και μπροστά μου την ξινελο την.... Την.... Αυτή την τσουλα.. Την Νάσια. Ούτε το όνομα της δεν θέλω να πω. Τα νεύρα μου. Με έχει πριξει. Όλη την ώρα μιλάει. Τι μιλάει παράπονιεται. Γιατί είναι προτελευταία. Σιγά καλέ. Για δες εμένα. Τελευταία είμαι.

Πάμε κάτω και Οχιιι ο Νίκος κάνει παρέλαση? Πέρσι δεν έκανε!

Οοοοο τον φαντάζομαι με μαύρο παντελονι και πουκάμισο. Αχ και γραβάτα. Και απλά κόλαση.

(..)

Και μαντέψτε ο γυμναστής φτιάχνει τα αγόρια και έχει έρθει ο Νίκος και φασωνετε με την άλλη τσουλα. Την. Πως την είπαμε μωρέ δεν θυμάμαι....
Α ναι την Αντρια.

Είναι το αρχιτσουλακι της Α υπάρχει και της Β και της Γ υπάρχει και του σχολείου. Βασικά του σχολείου είναι αυτές οι τρεις. Αντρια, Νασια, Εμμα. Η "αγια" τριάδα της πουτανιας μην χεσω. Τα νεύρα μου. Ευτυχώς έχω τις κολλητες μου στην σειρά. Δηλαδή την Ελένη, η Δώρα μπήκε στην σημαία και αντί για εμένα έβαλαν ένα αγόρι που είχε μεγαλύτερο μέσο όρο από εμένα. Αλλά είχε μπει και πέρσι αυτός.

Αδικία. Τέλος πάντων.

Ευτυχώς έφυγε από μπροστά μου ο Νίκος. Πήγε πίσω στα αγόρια. Πάω στην Ελένη να μιλήσουμε λίγο οσο φτιάχνει ο γυμναστης τα αγόρια Οσπου

"αου ποιος στο π" πάω να πω αλλά ακόμα ένα πορτοκαλί προσγείωνετε στο κεφάλι μου. Κοιτάω και βλέπω τον Νίκο να έχει πεθάνει στα γέλια ενώ κρατάει ακόμα ένα πορτοκάλι στα χέρια του.

"καριολη θα πεθάνεις"
Του φωνάζω και πάω προς το μέρος του αλλά η Ελένη με προλαβαίνει.

"ήρεμα Μαρία ασ'τον" Μου λέει για να ηρεμήσω

Αυτός γελάει με πλησιάζει κοιτώντας με ειρωνικά

"τι θα μπορέσεις να μου κάνεις εσύ κοριτσάκι?" λέει και γελάει

"Οοο αγοράκι δεν έχεις δει τίποτα " του λέω και το πόδι μου προσγείωνετε στο ευαίσθητο σημείο του με αποτέλεσμα να διπλωθει στην μέση.
Καλά δεν του την έριξα και δυνατή αλλά σίγουρα πόνεσε. Χι χι χι

" πουτανα θα μου το πληρώσεις" λέει μέσα από τα δόντια του

Ο καθηγητής δεν έχει καταλάβει τίποτα. Βλέπω με την ακρη του ματιού μου τον Αλεξ και τον Αλεξ να κοιτάνε σοκαρισμένοι.

Δεν ξέρετε για ποιους λέω Ε? Καιρό έχουμε να τους δούμε. Ο Αλεξ από την Α το καινούριο παιδί. Μιλάμε που και που και μπορεί κάτι να γίνει μεταξύ μας αν το αφήσω Εγώ δηλαδή. Και ο Αλεξ ο κολλητος του Νίκου.

"Ε Αλεξ έλα μάζεψε αυτό το πράγμα από εδώ" του φωνάζω και πάω στη θέση μου

Για να μάθει να με λέει κοριτσάκι εμένα.

(..)

Θα σε γαμησω καμία ώρα που θα μου πάει. Σκάσε γαμω το κέρατο σου. Ρε Αντε στο διαολο

**γκαπ**

Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι έσπασε??

Πέταγομαι από το κρεβάτι και όχι ρε γαμωτο. Πέταξα το τηλέφωνο στο τοίχο. Όχι όχι όχι. Γιατί σε εμένα. Γιατί έβαλα στο κινητό το Κωλοξυπνητήρι?? Γιατί??

Πες μου ότι δεν έσπασε. Όχι γαμωτο όχι. Το σηκώνω από το πάτωμα και

Εγκεφαλικό

"όχιιιιι"
Ουρλιάζω τόσο που η μάνα μου μπήκε μέσα στο δωμάτιο με γουρλωμενα ματιά και πίσω της ο Στέλιος τρομαγμενος. Με βλέπει να έχω πέσει στο πάτωμα και να Κλαίω με λυγμους ενώ κρατάω το σπασμένο πια τηλέφωνο μου στα χέρια μου.

"Γι...*λυγμος*... Γιατί σε.... *κλάμα*... εμένα οό...ολα θεε μου γιατί? *λυγμος*"

Είπα μέσα στους λυγμους μου

"τι έπαθες κοριτσάκι μου" έρχεται η μαμα κοντά μου ενώ ο Στέλιος έχει μείνεις αγκαλιά με την πόρτα.

Έπεσα αμέσως στην αγκαλιά της και αυτή μου χαιδευε την πλάτη και μου έκανε σσς να ηρεμήσω. Αλλά δεν μπορούσα πως να μπορέσω?

Το κινητό μου καταστράφηκε. 

"πες μου τι έπαθες αγάπη μου " Μου είπε γλυκά η μαμα

" το... Το κιν...το κινητό" προσπάθησα να πω αλλά ένας λυγμος βγήκε και άρχισα να Κλαίω πάλι στην αγκαλιά της.

"τι έπαθε το κινητό? " με ρώτησε

" το έσπασα" είπα και έρχεσαι να Κλαίω ακόμα πιο δυνατά.

"πως? Γιατί?" με ρώτησε η μαμά βγήκα από την αγκαλιά της σκουπισα τα δάκρυα και είπα

"τι ξυπνητήρι φταίει. Ε.. Εγώ τα πήρα στο κρανίο με το ξυπνητήρι Γτ είναι Κυριακή και το πέταξα στον... Τ..τοιχο"

"είσαι ηλίθια? Είναι η παρελαση για αυτό ήταν το ξυπνητήρι. Και τι τώρα ότι σου σπάει τα νεύρα θα το πετάς στον τοίχο? Και θα το κάνεις χίλια κομμάτια? Λοιπόν αν θες καινούργιο κινητό να μαζέψεις μόνη σου τα χρήματα. Τώρα σήκω πλησου ντισου να πας στην παρέλαση και δεν ακούω κουβέντα και το ταμπλετ κατασχετε" είπε Θυμωνη και έφυγε παίρνοντας μαζί και το ταμπλετ μου.

'Τέλεια!!'

'Ειρωνεία Μάρω; '

Μπαίνω από το λαπτοπ και στέλνω στην Σονια

Προς Σονια
Σοσ έλα από εδώ τώρα επείγον

Τώρα γιατί να μην στείλω στις κολλητες? Γιατί θα με βρίσουν η Σονια με καταλαβαίνει.

Μετά από 10 λεπτά το κουδούνι χτύπησε και η πόρτα του δωματίου μου άνοιξε απότομα και μέσα μπήκε μια αναστατωμενη Σονια. Μόλις με είδα κουλουριασμενη στο κρεβάτι γουρλωσε τα μάτια της.

"Μαρία τι έγινε?" Μου είπε καθως με πλησίασε

"είμαι ηλίθια" είπα και έβγαλα έναν λυγμο

"πες μου τι έγινε ποιος σε πείραξε? Ο Νίκος? Θα τον κάνω κιμά"

"ο.. Όχι εγώ φταίω" είπα και κατέβασα το κεφάλι μου

"πες μου" είπε γλυκά

"έσπασα τι τηλέφωνο" είπα γρήγορα και άρχισα πάλι να Κλαίω.

"Αχαχαχαχαχαχα" αρχίζει και γελάει και την κοιτάω σαν εξωγήινο.

Ει εσύ, ποιος είσαι και τι έκανες στην Σονια?

"ρε ηλίθιο για αυτό κάνεις έτσι? Θα πάρεις άλλο" λέει

"όχι η μαμά είπε να το κάνω με δικά μου χρήματα αυτοί δεν θα μου δώσουν και θα με βάλουν και τιμωρία μου πήρε και το ταμπλετ" είπα και ρουφιξα την μύτη μου

"θα στο έδινα σήμερα το απόγευμα αλλά δεν πειράζει" λέει και βγάζει κάτι από την τσάντα της.

Και μένω

Είναι..... Το... IPhone X

Δεν το πιστεύω

"τι είναι αυτό?" λέω με γουρλωμενα ματιά

"Ένα δωράκι. Δεν αξίζει η κολλητή μου ένα δώρο?"

Λέει και μένω ακόμα περισσότερο

"ήμαστε κολλητες δηλαδή?"

"δεν ήμαστε?" λέει με ένα λυπημένο ύφος

"ήμαστε ρε χαζουλα" της λέω και την παίρνω αγκαλιά

"είσαι η καλύτερη Σονια" της λεω και γελάμε

"Αντε να ετοιμαστείς για την παρέλαση θα τα πούμε μετά φιλάκια" λέει και φεύγει από το δωμάτιο.

Δεν το πιστεύω ότι μου πήρε ένα iPhone X

Δεν μπορώ αν το πιστέψω αυτή η κοπέλα είναι θεα.

(..)

Σήμερα 28 Οκτωβρίου
Έχουνε την παρέλαση.

Ή ώρα είναι 10 και περιμένουμε να μας φτιάξουν να ξεκινήσουμε.

Όπως είμαι με τα κορίτσια βλέπω τον Νίκο.

Αχ τι όμορφος που είναι.

Με το μαύρο παντελόνι και το άσπρο το πουκάμισο και η γραβάτα. Σκέτη κόλαση.

Δεν γινόταν να μην το έχω αυτό έβγαλα το κινητό και διακριτικα τράβηξα φωτογραφια.

Φακ...

Με είδε. Φακ. Φακ. Φακ. Γκαντέμο

Γελάει. Αχ αυτό το γέλιο.

Μισό γιατί γελάει??

Εμμμμμ......

(...)

Τέλος η παρέλαση!!! Επιτέλους.

"γειά σου Μαρία" ακούω μια φωνή μισώ μου γυρίζω και βλέπω τον Αλεξ

"ο γειά σου Αλεξ τι κάνεις?" του λέω χαμογελοντας

Οχι ο κολλητος του Νίκου ο άλλος Αλεξ.

"καλά μωρέ εδώ. Έλεγα αν θες να πάμε καμία βόλτα για κανέναν καφέ " είπε ενώ εξινε τον σβέρκο του

Σημάδι αμηχανία

Τόνισε η φωνουλα πονηρά

" Εμμ ναι γιατί όχι"

"τέλεια. Που θες να πάμε?" ρωτάει ενθουσιασμενος θα έλεγα.

"έχει ένα ωραίο καφέ εδώ κοντά θες να πάμε εκεί?" τον ρωτάω βασικά έχω τον κωδικό από το WiFi εκεί. Χιχιχι

"τέλεια φύγαμε" είπε και με έπιασε από το χέρι και με τραβαγε. Η Σονια λίγο πιο πέρα με τον αλεξ. Τον άλλον Αλεξ γύρισε και με είδε και της κάνω νόημα ότι θα της στείλω μυνημα.

Μετά από λίγο φτάσαμε στην καφετέρια και καθησαμε. Παράγγειλαμε.

Και καθώς περίμεναμε βγάζαμε φωτογραφιες. Και εκεί που δεν το περιμενα καθώς πήγαμε να βγάλουμε μια φώτο μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και μου πήρε το τηλέφωνο από το χέρι.

"λοιπόν αυτή η φώτο πάει στορυ να το ξέρεις" είπε και πάτησε το κουμπί να μπει ιστορία

"Οχιιιι" φωναξα αλλά ήταν αργά.

"και μισό να την στείλω σε εμένα την θέλω αυτή την φώτο" είπε και δεν μου έδινε το κινητό

"Ρεε δώστο μουυυ" γκρινιαζα

"μην νιαουριζεις θα στο δώσω μωρό μου" Μου λέει και μένω κόκαλο. Παρατηρω ότι.......

Φακ τραβάει βίντεο

"κλείσε το βίντεο και δωσμου το κινητό μην σε πάρει ο διαολος" του φώναξα και άρχισε να γελάει

"τσου" απάντησε.

Έχουμε γίνει θέαμα στην καφετέρια

"Αλεξ κάτσε κάτω και κλείσε το βίντεο γιατί έχουμε γίνει θέαμα σε παρακαλώ" του είπα παρακαλωντας τον

Γέλασε και με πλησίασε

"αν μου δώσεις ένα φιλί" Μου είπε και καλα αισθησιακα "και όχι στο μάγουλο" συμπληρωσε και που έκλεισε το μάτι.

Έκλεισε το βίντεο και μου έδωσε το κινητό.

Πέρασε το χέρι του πίσω από την μέση μου και με πλησίασε εγώ δεν ήξερα τι να κάνω. Όχι ότι δεν έχω ξανά φιλισει αγόρι. Ας μην ξεχνάμε τι έγινε στην παραλία με τον Νίκο.

Και τώρα που είπα Νίκος.

Να τος και αυτός και με κοιτάει Χμμμ...

Χαμογελάω. Βλέπω τον Αλεξ που με κοιτάει και περιμένει απάντηση. Περνάω τα χέρια μου γύρο από τους ώμους του και τον κοιτάω με ένα χαμόγελο.

"δελεαστική προσφορά λέω να την δεχτώ" λέω και χαμογελαει στραβά. Με μια απότομη κίνηση δική μου? Δική του? Δεν ξέρω τα χείλη μας ενώνονται μηδενιζουν την απόσταση μεταξύ μας.

Έχω κλειστά τα μάτια μου όπως και αυτός. Υποθέτω.

Με φιλαει απλά στην αρχή αλλά μετά μετατρέπεται σε παθιασμενο. Και φιλαει πάρα πολύ ωραία.

Τα χέρια του μεταφέρονται στουε γοφους μου και με ανεβάζουν πάνω του ενώ ταυτόχρονα τους ζουλαει.

Ενώ φασωνομαστε. Μισό φάση. Οοο πάει και αυτό το βήμα να θυμηθώ να το πω στην Σονια.

Ξαφνικά ακούω χειροκρότηματα.

"ποιον παιδάκια σπάστε Μαρία μαζί μου" ακούω την φωνή του Νίκου. Ωχχχχ

"Δεν το κατάλαβα αυτό? Γιατί τι σου είναι για να έρθει μαζί σου?" του λέει ο Αλεξ.

Ωχ προβλέπονται προβλήματα

"Γιατί είναι σε εσένα κάτι σπορε?" του απαντάει ειρωνικά ο Νίκος

"ναι είναι για αυτό στρίβε τώρα εσυ" του λέει ο Αλεξ. "σπορε" συμπληρώνει και ο Νίκος τα πήρε στο κρανίο

"σταματήστε και οι δύο" φωνάζω που τόση ώρα ήμουν αμετοχη

"Νίκο φύγε έχω βγει με τον αλεξ για αυτό θα σε παρακαλούσα φύγε με το καλό" του λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ αλλά και να ακουστω θυμωμένη.

"Γιατί αν δεν φύγω με το καλό?" Μου λέει πονηρά

"θα σε δίωξω με το άγριο" πετάγεται ο αλεξ

"τίποτα δεν θα μου κάνεις" λέει ο Νίκος και με πιάνει από το χέρι και ξεκινά να περπατάει

"άσε με" του φωνάζω αλλά σαν να μην με ακούει

"ρε Νίκο τα πράγματα μου" κλαψουριζω

Εστριψε και πήγαμε πάλι πίσω όπου καθόταν ο Αλεξ και κοιτούσε. Ευχαριστώ πολύ Αλεξ που προσπαθησες να με βοηθήσεις. Υδρωσες από την προσπάθεια. Γουρούνι και εσύ.

"έλα παρτα και φύγαμε" λέει άγρια.

"Εμ Αλεξ συγνώμη αλλά πρέπει να πάω" του λέω. Πάω να πάρω το τηλέφωνο και σκιβω κοντά στον Αλεξ.

"θα σου στείλω μυνημα. Είναι σοβαρό αλλιώς δεν θα έφευγα" του λέω ψυθιριστα.

"θα τα πούμε" λέω και του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο

Οκ πολύ φορά πήρα

"πάμε" λέει ο άλλος και με ξανά τραβάει

"με πονάς Νίκο" του φωνάζω. Φτάνουμε στη μηχανή του.

"ανέβα" προσταζει και κάνω ότι μου λέει και ξεκινάει την μηχανή.

Αμάν ρε Νίκο.

Ο Νίκος έτρεχε. Έτρεχε πολύ. Γαμωτο φοβάμαι.

Σταματάει και ήμαστε πάλι σε εκείνη την παραλία.

"Εμμ τι κάνουμε πάλι εδώ?" λέω μιας και είναι ακόμα μεσημέρι. Και εγώ είμαι με την κοντή την φούστα μου.

"αραζουμε" λέει χαλαρά

"Είναι μεσημέρι" λέω

"Ε και?" λέει και ανασηκωνει τους όμως. "μήπως ήθελες να έρθουμε βράδυ να συνεχίσουμε ότι αφήσαμε?" ρωτάει πονηρά

"όχι" φωνάζω που μέσα μου φωνάζω ναι αλλά άλλο αυτό.

"χμ. Καλά" είπε και προχώρησε μπροστά

Αυτό το παιδί θα με τρελανει

(..)

Και Νοεμβρης τι ωραία εποχή.

Στις 17 είναι και το πολυτεχνειο και μαντέψτε. Θα πάω Αθήνα. Ναι καλά άκουσατε. Να νε καλά η Σονια μου τα κανόνισε όλα θα είναι και ο Νίκος μόνο η δώρα θα μείνει πίσω.

(..)

Άλλη μια βαρετή μέρα στο σχολείο.

Την τελευταία εβδομάδα δεν έχει γίνει τίποτα. Μα τίποτα όμως.

"Μαρία"

"Οο Αλεξ"

Ο Αλεξ με ξύπνησε από τις σκέψεις μου.

"τι κάνεις?"

"καλά είμαι Αλεξ εσύ?"

"καλά και εγώ. Λοιπόν έφυγες πολύ απότομα από τον καφέ για αυτό σήμερα Παρασκευή τι λες να πάμε για καφέ? Κερνάω"

Ουαου πολύ επιμονή έχει. Αα γιατί να πω όχι

"κοίτα έχω κανονίσει με τα κορίτσια μετά το σχολείο αλλά αν θες πάμε για ποτο το βράδυ"

Θέλω πολύ να παιχτεί φάση με τον Αλεξ. Αλλά μόνο φάση τίποτα άλλο.

Φιλάει ωραία ο άτιμος

"ωραία κανονίστηκε θα περάσω να σε πάρω στις 10 τα λέμε" είπε

Ξαφνικά από εκεί που δεν τι περίμενα έπιασε το πιγουνι μου και με φίλησε. Παιδιά που ήταν εδώ κοντά γύρισαν να κοιτάξουν. Απομάκρυνθηκε μου έκλεισε το μάτι και έφυγε.

Ουαου.

2216 λέξεις

Τα άσχημα; στερεότυπα σε αυτο το κείμενο μου ραγίζουν την ψυχή...