Chapter 13: Quarrel

Tumalikod agad ako at yumuko sa menu na hawak ko. Sinitsitan ko si Namhyun na busy sa pagbabasa nung menu. Yumuko sya para marinig ako kasi bulong tae ginagawa ko sa kanya. "Sabihin mo sa friend mo lilipat tayo ng restaurant. Sa Difalasfag nalang kamo." Malayo yun dito eh wala na maisip.

"Pero sabi nila, malapit na sila."

Winagayway ko ang kamay ko, "Bahala na. Halika na. Umalis na tayo." sabi ko. Hindi ko binaba yung menu. Paglingon ko sa gilid ko. Bulge ang nakita ko. Pagangat ko naman ng tingin, napamura ako. "I.. I can explain, Chanyeol." Hindi nya naman ako pinansin.

"My wife and-my brother having lunch together? Wow." Chanyeol said in sarcastic manner, "Nawalan ako ng gana." bulalas nya. I felt his hand at the back of my chair. Hindi ko magawang tignan sya. I know he's angry. When it comes to Namhyun, mabilis syang magalit. Alam ko may family issues sila. Si Chanyeol kasi ay illegitimate child. Nung middle school, namatay ang Mother nya at kinuha sya ni Mr. Park. Iniisip nya, hindi sya tanggap sa pamilya ng mga Park.

"Chanyeol," I held his arm.

"Magusap tayo sa bahay." sabi nya lang at hinawi ang kamay ko. Sinundan ko sya ng tingin habang papalapit sya sa isang table doon na nareserved. Guess what, he is not alone. May kasama sya, si Im Jin Ah known as Nana nung high school. Isa ding doktor si Nana sa hospital nila and worst, magkateam sila lagi. Hindi ako nagseselos. I clenched my fist. Hindi talaga. Promise, hindi talaga. NO.

"Excuse me, Namhyun. Sorry talaga. Tell your friends, hindi ako available. Meron pa namang iba. Pasensya na talaga." sabi ko at ngumiti lang sya. Di ko maintindihan.

Why are they in bad terms? Gusto ko silang magbati. We are all grown up to accept the issues na naman. In good terms naman sila ni Yoora and Dara pero bakit kay Namhyun eh hindi? I asked Chanyeol about this pero sinasabi nya lang na sundin ko sya at, wala ng maraming tanong. Sabi naman nitong si Namhyun, he tried to work things out with him but Chanyeol is too hot tempered daw.

Pasado-alas dose nang makarating ako sa bahay pero wala pa si Chanyeol. "MUMU! Saan ka po galing? Can you please draw here what a boobs looks like po please? Sige na po, ayaw idrawing ni Nanny Tey eh." Nanlaki ang mata ko. San nya naman nakuha yun?! Yumuko ako para magtama ang mukha namin. Jeske lerd, ayoko pa po maging Lola. Huwag nyo muna mulatin to.

"San mo natutunan yun?"

"Narinig ko po sa labas. Sabi po nung Nanny ni Fife, bumibigat ang boobs ko sayong bata ka!" Paggaya nya sa narinig nyang linya. Anong gagawin ko? Ano kaya idodrawing ko? Hindi to titigil kakatanong. Nagdrawing nalang ako ng '8' na nakahiga. His eyebrows met. "Ganito po pala boobs mamu. Paano po ito bumibigat?!" aniya.

"Pag nabasa ng tubig. Pag hindi pantay, mas mabigat yung isa. Haha." Tumango tango naman sya. "Kumain ka na ba?" he nodded as an answer, "Osige, manuod ka muna dyan. Kapag dumating si Appa mo mamaya, tawagin mo agad ako ha?" bilin ko na syang tinanguan nya ulit. Nasan kaya yun? Kung galit yun, uuwi agad yun eh. xx

Sakto pagupo ko sa kama sumigaw si Jesper sa baba, "EOMMA! NANDITO NA SI DADA! WALANG DALANG GULAY!" I snapped my forehead. Ano namang kinalaman ng gulay sa binilin ko sa kanya? Magtayo nalang kaya ako ng gulayan para sa bulilit namin? Agad na lumabas ako ng kwarto at, nakita ko sya papaakyat na ng hagdan.. I could easily tell that he is in BAD mood. Dinaanan nya ako.

"Can we talk?" bungad ko at-sinara ang pinto para hindi kami marinig ni Jesper if ever, we end up shouting. Nanatili syang walang imik. Hinubad nya ang puti nyang uniporme at niyakap ko sya mula sa likod nya. "Sayang naman kasi yung offer eh. Naisip ko, hindi naman si Namhyun ang ikakasal so bakit ko tatanggihan di ba?"

"Sinabi ko na sayo, tanggihan mo di ba? Alam mo namang in bad terms kami eh. Basta, lapitan mo na lahat! 'Wag lang si hyung, love." Kinalas nya ang yakap ko sa kanya at sinapo ang kanang pisngi ko. He's eyes looking straight at me. "Wag lang sya. Wag lang lahat ng may kinalaman dun!"

"Why not made up?" I asked.

"It is our own issues! Hindi lang talaga kami magkasundo eh! Enough with this topic! I don't want to talk about it. I just want to rest for now. My head hurts!" he said, moving his way to get a new clothes. I don't get it. Sa kakaiwas nya kay Namhyun, we end up not going to any family parties. I just want him to try to cope with them a bit.

I took a deep breath. "I understand. So, bakit kayo magkasama ni Nana? Mind to tell me your reasons?" I asked, crossing my arms to my middle. He took his shirt off and wear his plain shirt. Hindi nya ako sinagot. He pulled his pants down at iniwan lang ang boxer nya. Then nilagay nya sa laundry basket at-humiga agad sa kama. "Bakit di ka sumasagot?!"

"It's lunch! That's just it! God!"

Binato ko agad ang bedroom slippers ko sa kanya sa inis ko. Napabangon agad sya. "I can't believe it! Lakas mo makamarcos tapos, ikaw pwede kang makipaglunch kahit kanino? Pwes, ayoko ring may kalunch kang iba! Pitingini mo isasagad ko para masaya! Untog mo yang ULO mo at baka gumaling at magising kang, IT'S LUNCH! THAT'S JUST IT! GOD!" Panggagaya ko pa.

Lalabas na sana ako ng pinto pero agad na hinawakan nya ang braso ko. "I'm sorry. Masakit lang ang ulo ko. May i-memeet sana kami dun after namin sa hospital. Dad told me to persuade that doctor to work with us and that's just it." he stated in a frail voice. Kinalma ko ang sarili ko. It seems like, masakit nga talaga ang ulo nya.

"Napersuade mo ba sya?"

Umiling sya, "I failed again,"

I looked at him, his sad eyes met mine. The same look on his face when we were captured and when I remembered him that day in the pool area. His worried face and, his fat lies denying his affection.

"Baekhyun!? Ano nangyayari?"

"Masakit ang ulo ko, Chanyeol."

And everything went black. Nang magising ako, nasa clinic na ako. May suot na rin ako na damit. "Okay ka na?" Babangon dapat ako pero pinigilan nya ako. "Humiga ka," Tinulak nya ang BOOBS ko pahiga ulit dun.

"Channie, boobs ko yan."

"Cha..channie?" he said, stuttering.

Umangat ang kamay ko at hinawakan ang mukha nya. Ibang iba na sya sa Chanyeol sa memory ko. He's now not a boy. "Ang sama mo!" bulalas ko, "Bakit ngayon ka lang?! I'm sorry, nakalimutan kita, bebe ko 143. Sorry.. sorry.." iyak ko at, naramdaman ko ang yakap nya sa akin. "Ngayon.. alam ko na... CRUSH MO RIN AKO!" I said, smiling.

His tight hug, naiipit boobs ko. :x

Dinuro nya ang noo ko, "Bebe ko 143, ang baduy mo talaga kahit kelan at isa pa," Inilapit nya ang mukha nya sa akin, "Hindi kita crush! Wag kang assuming, midget. Wala akong crush na dugyutin." he said.

"Sus sabi mo, you like me.. A lot." Inilapit ko rin ang mukha ko sa kanya. Naduduling tuloy ako dahil sa lapit ng mukha namin sa isa't-isa. "Kunwari ka pa, patay na patay ka naman pala sa beauty ko." bulalas ko.

"Oo," he paused, "P.E.T." Nagulat ako nang biglang nyang hawakan ang batok ko atsaka hinalikan sa labi. Nanlaki mata ko para mata ng kwago. Hindi ko alam kung paano ba ako gagalaw. His lips is just moving and sucking. My body stiffened, don't know what to do.xx

"Ahihihi! Talap." sabi ko.

Napailing naman sya at dinuro ang noo ko. I want to return his kisses pero naninigas ako. "Hindi ko alam kung matutuwa ako kasi naalala mo na ako. I caused you so much trouble. You were in comatose back then, Baekhyun and, I was so scared. Ni hindi kita binisita sa ospital nun, natakot ako. Ayaw kitang makita sa ganung estado."

"Hindi mo naman kasalanan, Chanyeol. Wag mo sisihin ang sarili mo. Di ba ang mahalaga, buhay ako? Buhay ka, di ba? I'm not blaming you for what happened. Please," I scratched my arm. Ayaw ko ring pagusapan, somehow, bumabalik ang takot ko. "Wag na natin pagusapan yun. And don't you ever leave my side this time!"

Ngumuso ako sa kanya pero tinulak nya ang noo ko pahiga ulit sa kama at kinumutan ng puting kumot. "Matulog ka na. Daldal mo talaga, pasukin kita dyan eh." bulong nya.

"Aish! Basta, MAG-UN NA TAYO!"

"Hindi pa kita sinasagot." aniya.

"Pakipot, chicks ka ba?!" I said, pouting.

Natawa sya, "I missed you, Byunnie."

I smiled, his fingers intertwined with mine.

"Nie, sino nagpalit ng damit ko?"

He smirked, "Ako.. wag ka magalala.
.
.
.
Pumikit ako." he wiggled his eyebrows.

Sinong maniniwala sa kanya? Not me.

Niyakap ko sya at tinapik ang likod nya, remembering the old days. Chanyeol have been working hard to prove himself to the Park family. He only wanted to let them see he's deserving to be acknowledge as one of them kahit na anak sya sa labas ni Mr. Park.

"It's okay, love. You can try. Kukuha lang ako ng gamot sa baba." Pinaupo ko sya sa kama, "Humiga ka muna dyan at babalik agad ako." ani ko at tumakbo pababa para kumuha ng gamot. I stopped halfway kasi sinalubong ako ni Jesper, tuwang tuwa sya.

Nakakita ba ito ng gulay?

"Mamu!" sigaw nya.

Mamu. Mumu. Kahit ano tawag nyan.

"Bakit?" tanong ko.
.
.
.
"Panget ka din!" Ano daw?
.
.
.
"Mas panget ka! Mana ka sa tatay mong puro bayag ang pinapairal!" sagot ko din.

Ganyan kami magmahalan magnanay.