"I just met my daughter, the day when she's dying"

Having our own family is one of the best part that we all want to happen into our lives. Pero paano kung saka mo lang nakilala ang anak mo ay kung kailang....nag-aagaw buhay na siya? Kakayanin mo ba?

                        »»»»«««««

"Babe, come here." nakangiting sabi ko sa girlfriend ko na si Thea Peralta.Naupo siya sa tabi ko kaya inakbay ko ang kamay ko sa kanya. "Hows my babe? Are you okay?"

My smile immediately faded when I saw her teary eyes. "How can I be okay, Allenon? Gusto tayong paghiwalayin ng parents natin!"

"I won't let that happen. I love you."

We've been three years in a relationship pero kahit kailan ay hindi ito naging madali para sa amin. Palagi kaming patagong nagkikita. Our parents want us to be separated. Hindi ko alam kung bakit pati kami ay gusto nilang idamay sa mga business problems nila. Thea's parents wants her to live in America while my parents wants me to marry a woman who's a daughter of a bigtime businessman.

I love Thea, so much. A lot. Hindi ko kayang pakasalan ang iba, gusto ko ay ang babaeng pinakamamahal ko lang.

One time, our parents saw us on the restaurant. Aalis na sana kami nang hilahin ng Mama ni Thea ang kamay niya. At parang gustong sumabog ng dibdib ko dahil sa kakaibang nararamdaman nang bitawan niya ang kamay ko at pumunta sa likod ng mga magulang niya.

Panay ang tanong ko sa sarili ko kung bakit. Nangako kami sa isa't isa na wala kaming papakinggan at susundin na iba. Dapat kami lang. Pero sa inasta niya..parang wala na siyang pakialam para saming dalawa.

"B-Babe mag-usap tayo." inabangan ko na siya sa kotse niya para kausapin. She can't look directly into my eyes. "Are we good?" marahan siyang umiling na dahilan kaya napaawang ang labi ko. "What's with you?"

"Allenon, b-bakit ba kaylangan mo pang itanong? Alam mo kung anong problema ang meron sa relasyon nating dalawa!!" her tears slowly falls with her deep sigh.

Napatitig ako ng panandalian sa kanya. "Come with me" marahas ko siyang hinila papasok sa kotse ko. Akala ko ay aangal pa siya pero wala akong narinig mula sa kanya.

Dinala ko siya sa condo ko. She sat on the edge of my bed while sobbing.

"Thea, kaya kong gawin lahat para manatiling tayong dalawa. Pero oras na ikaw mismo ang gumawa ng paraan para magkalayo tayo...wala akong magagawa." I sat beside her. "I love you at all cost, wala akong pakialam kung tanggalan ako ng mana ng parents ko....as long as kasama kita."

I held her chin and give her a gently passionated kiss. Nagtagal iyon ng ilang minuto bago naghiwalay ang mga labi namin.

"Allow me to give you a free travel to heaven, Ms. Peralta."

She held my cheeks before answering. "If that was my Mr. Mallari wants, then I am willing to accept that travel. As long as I'm with him." dinampian niya ng halik ang labi ko. "I am willing to do everything, just for you babe."

That time. May nangyari samin. We made love. Sobrang saya ko parang ayoko ng sumikat muli ang araw at manatiling gabi na lang para magkasama kaming dalawa.

Kinaumagahan nun. Nagising na lang akong nakabihis na siya.

Lumapit ako sa kanya at niyakap siya ng patalikod. "Good morning my love." humarap siya sakin at emosyonal na tinitigan ang mga mata ko.

"I-I love you" biglang bumalik sa alaala ko ang inasta niya nung nakaraan. "There's a lot of hindrance in our relationship, but we've been for a years. Mahal na mahal kita, Alle. Kaya kong gawin lahat para sayo. K-Kahit mahirap, kahit masakit. Kakayanin ko para sayo." ngumiti siya pero kasunod nun ay ang paghikbi niyang hindi na niya napigilan.

"I love you more than everything, Thea. Wag kang aalis....hindi ko kaya."

Niyakap namin ng sobrang higpit ang isa't isa. Yakap na sana ay hindi paalam.

Inihatid ko lang siya sa resto kung saan niya naiwan ang kotse niya. And I didn't expect her to gave me a deep but gently kiss before she leave.

Simula nung araw na yon. Wala na akong naging koneksiyon sa kanya. I tried everything to beg her parents to ask them where she is. The day that I notice na umalis na siya ng bansa, para akong mababaliw. We promise to each other na walang aalis. Na mananatili lang kaming dalawa. But she did. She obey her parents. She left me. I-I can't do anything about it.

S-Sobrang sakit. Akala ko, simula nung araw na may nangyari samin, akala ko iyon na yung patunay na kaylangan na naming ipaglaban ang pag-iibigan namin. Pero hindi pala...U-Umasa ako, Thea. You said that you love me...but you left me.

            »»» Three years past«««

Nakatayo ako sa labas ng resto na paborito naming kainan noon. And I can't help but to cry in silence nang maalala ang sinabi ng mutual friends namin ni Thea. She's back.

Hindi ko alam ang gagawin ko. Yurie, closest friend ni Thea, invited me on a lunch dahil may sasabihin daw siya sakin tungkol kay Thea. Kaya curious ako, hindi na ako tumanggi.

"Is there something happens between you and thea before she leave??"

Mas lalo akong nacurious sa tanong niya. "M-Meron"

Inabot niya ang isang picture sakin. "So, maybe sayo 'yang anak ni Thea?"

Napalunok na lang ako habang pinagmamasdan ang bata sa picture. Ewan ko pero bumilis bigla ang tibok ng puso ko habang pinagmamasdan ang bata.

"Three years na yang picture na yan. So maybe four years old na yan ngayon."

Four years old. Mas lalong lumawak ang curiousity ko. Hindi ako mapakali sa kaiisip. Ako ba ang ama?.

Hinanap ko si Thea nun. At hindi ko akalaing sa labas ng ospital ko siya makikita. I grabbed her hand at isinandal ko siya sa kotse. She look shocked and at the same time nervous.

"Mag-usap tayo ng maayos....Thea" 

"N-Nagmamadali ako, Alle." marahas niya akong itinulak. Napaawang na lang ang labi ko at hindi na napigilan ang pagtulo ng luha na kanina pang nagbabadya.

"N-Nagka-anak ba tayo?" mahina ngunit sapat para marinig niyang tanong ko. Humarap ako sa kanya. Umiwas siya ng tingin ngunit kita ko ang mga luha niya. "A-Anak ko ba 'to?" pinakita ko ang picture ng bata.

Lumapit siya sakin at hinila ako papasok sa loob ng kotse niya. Kapwa kami lumuluha.

"I-I'm sorry...s-sorry, Alle. It was never my attention to leave you. M-My parents gave me an option. To live in America...or to marry someone I didn't love. I choose to leave than to be marry with someone. I-Iove you, Alle. Mahal kita eh."

Nalinawan na 'ko sa dahilan niya kung bakit siya umalis. Pero hindi niya pa nasasagot ang tanong ko.

"May anak tayo?" marahan siyang tumango. "B-Bakit Thea? B-Bakit hindi mo sinabi?....Why did you hide my child on me?" I can't do nothing but to cry. "I want to met my child"

"H-Hindi ko kaya....m-magagalit ka sakin"

"I won't. Just please..take me where she is."

Biglang nagring ang phone niya kaya napatitig na lang ako sa kanya habang sinasagot ang tawag.

"Nasa labas pa 'ko ng hospital...'-what?! A-Anong nangyayari?!" tumingin siya sakin at kita ko ang pagbilis ng agos ng luha niya. "A-Alle....come with me" mabilis siyang lumabas ng kotse kaya nagmadali rin akong sumunod sa kanya.

Kinakabahan ako sa di malamang dahilan. I just followed her. Patuloy parin siyang umiiyak hanggang makarating kami sa isang kwarto.

"Althea, anak. Mommy is here na. I-I have a surprise anak...." umiiyak na wika niya sa batang inaasikaso ng mga doctor. "H-Here's your Daddy na anak.."

I suddenly stock on my position when I heard it from her. My tears fall that easy.

Anak ko ang inaasikaso ng mga doctor. "Ms. Peralta, your daughter lost her immune system. Hindi na kinakaya ng katawan niya ang pagki-chemotherapy. Masyado siyang bata para sa sakit na Lukaemia."sabi ng isang doctor.

"D-Doc. help my daughter please. Save my daughter.."

"Mommy.." lahat kami ay natigilan nang marinig ang bata.

"A-Anak.." lumapit si Thea sa bata. Bago lumingon sakin. "A-Alle...she's our daughter Althea."

Lumuluha akong lumapit sa mag-ina ko. Hindi ko alam kung magiging masaya ako sa pagkakataon na 'to. I finally met my daughter, but I didn't expect here at hospital.

"A-Anak....I'm here...I-I'm sorry...s-sorry." I kissed her forehead. Ramdam ko ang paghawak ni Thea sa balikat ko.

"Mommy...loves Daddy...a lot" nahihirapan sa pagsasalitang sabi niya. I smiled to Thea and my daughter.

"Daddy...loves Mommy more than a lot, anak." I said. Ako ang nasasaktan sa bawat mabibigat na hiningang inilalabas ng anak ko. "Daddy loves you more than everything, anak."

"I love Mommy and Daddy a lo-' " napatingin kaming lahat sa monitor at nakita ang unti-unting pagkawala ng pulso ng anak ko.

"A-Alle, ang anak natin'" napayakap na lang ako kay Thea habang lumuluhang pinagmamasdan ang pagre-revive ng mga doctor sa anak ko. "L-Lumaban ka anak. Baby, wag mong iiwan si Mommy ha. H-Hindi ko kaya."

"I-I'm sorry Thea, sorry..ngayon lang ako." mas lalong lumakas ang iyak naming dalawa ng makita ang straight line sa monitor.

"We're sorry for the both of you. We did our best to save her but....your daughter give in."

"No!Anak gising! Althea! A-Althea.." panay ang gising ni Thea sa anak namin. Lumapit ako sa anak ko at niyakap ng sobrang higpit ang katawan niya.

"B-Baby, why did you leave us? You said, you love us...w-why?"" yumakap rin samin si Thea. Pahagulgol na kong naiyak. Sobrang sakit. I wanted to have this feeling na yakap ko ang sarili kong pamilya..pero h-hindi yung ganito. H-Hindi yung..hindi na humihinga ang anak ko.

I promised to myself that I would be a better father to my child, but I didn't. Sinasabihan ko ng walang kwenta ang mga magulang ko, but I didn't know na ganun rin pala ako. Dapat nasa tabi ako ng mag ina ko, ng anak ko noong panahong sinusubok siya ng sakit na 'yon. I-I let them suffer without me by their side. Gusto kong bumawi sa pagkukulang ko sa anak ko, pero hindi ko na magagawa.

Bacause I just met my daughter, the day when she's dying.

I just hug my daughter, the time when she's lifeless.

And thats the most painful time for me.

                         ~The End~