Obudził mnie rano przyjemny zapach świeżo zaparzonej kawy. Otworzyłam oczy, a przy łóżku na stoliku stało śniadanie. Omlet z borówkami, mała miska owoców, sok pomarańczowy oraz kawa. Zaskoczyło mnie takie śniadanie, a jakby tego było mało na tacy znalazłam nawet kwiatka. Widać, że zadbali o każdy szczegół. Chyba nigdy się do tego nie przyzwyczaję. Jestem dość leniwą osobą z rana, dlatego śniadanie zjadłam w łóżku

-A zresztą wiecie jestem Królową to mogę - zaśmiałam się na tą myśl

Po śniadaniu postanowiłam wziąć szybką kąpiel, a następnie udałam się kręconymi schodami do mojej garderoby. Otworzyłam pierwszą szafę i co w niej znalazłam duży wybór sukienek, w drugiej bluzki, w trzeciej narzutki, w czwartej spodnie, lecz wszystkie ubrania były bardziej eleganckie. Zdaję sobie sprawę, że jestem Cesarzową to muszę się elegancko prezentować, ale kiedy nie ma takiej potrzeby wolałabym zwykłe jeansy i t-shirt. Nie otworzyłam jeszcze piątej szafy i wiecie mile się zaskoczyłam. Znalazłam tam zwykle ubrania, a nie Królewskie. Na drzwiach szafy wewnątrz przyklejona była mała karteczka, na której zostały napisane następujące słowa ,,Wiedzieliśmy, że zmiana stylu jeszcze trochę potrwa :) Lecz na ważne okazje ubieraj się elegancko". Jednak o mnie pomyśleli jak m miło. Ciekawa czyja sprawka ta kartka. Założyłam na siebie czarne jeansy, biały top oraz trampki. Zadbali nawet o normalne buty bo większość to była obcasów i w dodatku wcale nie niskich jak się kiedyś na nich nie zabiję to będzie dobrze. Kiedy już byłam wyszykowana usiadłam przy mojej pięknej toaletce i lekko się umalowałam. Gdy skończyłam poranne szykowanie wróciłam do pokoju z zamiarem przeczytania książki. Chciałam się chwilkę zrelaksować zanim znów zacznę dalej poznawać swoje Królestwo. W tym czasie łóżko zostało pościelone, taca po śniadaniu zabrana, a na stoliku przy, którym czytam książki pojawiła się misa z najróżniejszymi owocowcami i karafka wypełniona czerwonym napojem. Kiedy oni to wszystko robią, że nawet nie wiem jak wchodzi służba i robi porządki. Zaskakują mnie z każdym dniem. Już miałam siadać i brać się za czytanie, gdy ktoś zapukał do moich drzwi.

-Proszę - zawołałam

-Pani mnie szukała? - skinął lekko głową

-Luke! Wróciłeś już?

-Powiedzmy, że czegoś zapomniałem - mrugnął do mnie

-Słyszałem, że mnie szukałaś, a więc o co chodzi?

-Mam kilka pytań. Chciałam dowiedzieć się tego od innych, ale nikt nie chce mi nic powiedzieć

-Lerrodiel nie opowiedział ci o Królestwie?

-Opowiedział, ale nie chciał odpowiedzieć na pytania

-To dość zarozumiały elf, więc nie dziw się jego zachowaniu

-Elf?! - krzyknęłam 

-Nie powiedział ci prawda? - na jego twarzy malowało się zakłopotanie

-Nie! - zawołałam lekko przerażona

-Żyjesz w świecie, w którym otaczają cię istoty fantastyczne to zrozumiałe, że ciężko ci w to uwierzyć, ponieważ o elfach czy magii czytałaś tylko w książkach, a tutaj jest to wszystko obecne - ostatnie słowo wyraźnie podkreślił

-Chcesz mi powiedzieć, że to wszystko prawda? I może macie jest wróżki, której latają sobie  wszędzie albo może zamiast koni macie jednorożce bądź może jeszcze pegazy?! Też jesteś elfem o szpiczastych uszach czy może jeszcze czymś innym bo już nie wiem

-Aż tak szpiczastych uszu nie mamy, a jednorożce i pegazy też istnieją, ale to nie znaczy, że nie mamy koni bo kilka masz w swojej stajni Królewskiej - do pokoju wszedł Lerrodiel

-A co ty tutaj robisz? - nie ukrywałam zdziwienia

-Słychać cię wszędzie - poszedł bliżej

-Nie powiedziałem ci tego żebyś właśnie tak nie zareagowała

-A ja jestem człowiekiem, nie pracuje w pałacu oraz w nim nie mieszkam. Pochodzę z twojego świata razem z Carlosem  zostaliśmy poproszeni żeby cię tutaj przywieźć, abyś nie przestraszała się za bardzo 

-Czyli zostałam oszukana przez wszystkich?

-Dla twojego dobra i zachowuj się jak Królowa, a nie nastolatka

-Przypominam ci, że nigdy nie byłam Królową

-W takim razie czas cię nauczyć 

-Nie będę wam przeszkadzał. Z resztą muszę wracać już do świata ludzi, lecz jeszcze się spotkamy Królowo Leilo - Luke pocałował mnie w rękę na pożegnanie i opuścił pokój zostawiając mnie sam na sam z Lerrodielem, który stwierdził, że zrobi ze mnie Królową

Obawiam się troszkę przemiany jaką wymyślił, ponieważ widzę jak dostojnie się zachowuje i jak elegancko wygląda, prezentuje się naprawdę po Królewsku i zapewne będzie chciałbym była taka sama, ale czy ja podołam jego oczekiwaniom. Dlaczego akurat on mnie zaciekawił. Choć muszę przyznać, że im więcej się o nim dowiaduje tym bardziej chcę go poznać. Nie podejrzewałam również, że Luke tak naprawdę został specjalnie wynajęty by mnie tutaj przywieźć. Myślałam, że pracuje w zamku i tu mieszka, gdyż polubiłam tego chłopaka i jakby tego było mało on jedyny nie ukrywa nic przede mną i mówi mi całą prawdę. A ja niezmiernie to doceniam. Nie mam tutaj przyjaciół i może właśnie, dlatego tak polubiłam Luka bo jako pierwszy wyciągnął do mnie dłoń. A natomiast co do Lerrodiela mam mieszane uczucia, a to z tego powodu, iż mam wrażenie, że on jednak bierze mnie za dziecko. Wiem, że może i 20 lat oraz niedoświadczenie w rządzeniu sprawia pewne problemy, lecz on mi o tym ostatnio dość często przypomina. 

Wraz z białowłosym mężczyzną udałam się do mojej garderoby. Usiadłam na fotelu pod ścianą, a on postanowił przejrzeć moje szafy, aby wybrać dla mniej najbardziej odpowiedni strój.

-Gdyś sama miała wybrać strój, który by to był? 

Musiałam zastanowić się dłuższą chwilę bo miałam z tym malutki problem, ale to tylko i wyłącznie, dlatego że mam za dużo ubrań, a nie że zupełnie się na tym nie znam. Dobrze co ja się będę okłamywać zupełnie się na tym nie znam Lerrodiel jest w tym lepszy.

-Niebieska sukienka? 

-A więc przymierz - podał mi sukienkę, a ja poszłam się przebrać

Założyłam sukienkę do tego czarne nie za wysokie szpilki oraz komplet biżuterii, którą wybrał do mnie Lerrodiel.

-I jak?

-Od razu lepiej, a następnym razem nauczę cię jak się zachowywać. Pamiętaj, że masz się udać do sali tronowej, gdyż poddani chcą cię poznać

-Dobrze - mężczyzna opuścił pokój

Dlaczego mam wrażenie, że traktuje mnie jak dziecko. Oczywiście jestem mu wdzięczna za pomoc jaką mi okazuje, ale o ile dobrze pamiętam kto inny jest moim doradcą Królewskim. Choć w sumie jak teraz pomyślę sobie to czy przypadkiem mój doradca nie powinien być zawsze obok mnie, a jest na odwrót. Lerrodiel, który jest władcą bądź Królem w swoim Królestwie pomaga mi i doradza zamiast Wilfreda i Corneliusa. Muszę z nimi poważnie porozmawiać.

Stresuję się poznaniem poddanych, ponieważ zważając na to co powiedzieć mi białowłosy moi poddani na pewno nie są ludźmi.

Powoli staję się taką Królową jak pragną wszyscy.