Kabanata 42
Trust

Celestia Rogue

We were both lying on the grass, while looking at the beautiful stars while I am in his arms the moment we decided to come out of the water.

"Bakit mo hinuhubad yan?"

Kunot noong tanong ko nang makitang hinuhubad nito ang suot na polo. I saw how his cheeks and his turned red the moment his eyes landed on my body.

It full of desire, admiration and passion. I bit my lips as I met his tantalizing eyes that almost changed into silver by the sight of me.

Doon ko lamang napagtantong bakat na bakat pala ang bawat kurba at detalye ng kabuuan ko sa manipis at puting damit na suot. Napangiwi ako roon, sana pala ay naghubad nalang ako, kung ganito kita na ang halos lahat saakin.

Shet akala ko ba hindi ito spg, author? Magbagong buhay ka na! please lang!

Nakagat ko ang labi roon dahil upang lalong mag init ang tingin niya saakin. Parang gusto ako nitong lapain at sunggaban sa klase ng titig na iginagawad niya saakin.

I know what he feels, hindi ako inosente para hindi malaman iyon dahil iyon din ang init na nararamdaman ko ngayon.

"Cover yourself, while I can still stop myself from claiming you, non stop."

Paos na saad niya.

"Ay gusto ko yorn."

Ngisi kong nagpasamid sakaniya at napaubo pa habang namumula saka madilim akong tinitigan. Natutuwa ako dahil nakakita nanaman ako ng bagong side niya.

"Jokis lang, eto naman parang gustong seryosohin, sige na nga payag nako."

Biro ko pa, gusto ko tuloy matawa nang panlakihan niya ako ng mga matang nagkulay pilak na.

"Celestia..."

He warned, binato pa niya ako ng polong suot na nagpatawa saakin saka sinalo iyon.

"W-What are you doing?"

Gulantang niya pang saad.

"I'm removing my damn clothes, it's wet, ayokong mabasa ang damit mo. Bahala ka kung tatalikod ka o hindi."

Irap ko na ikinasinghap niya saka agad na tinalikuran ako't nakahalukip kip na tumingala nalamang sa mga bituin na tila ba binibilang ang mga ito habang namumula ang kaniyang mga tenga.

Nailing nalang akong hinubad ang nabasang damit at saka isinuot ang polo ni Drashit.

"Arbor ko na to, Drashit."

Sambit ko habang ibinubutones iyon. May kalakihan ang matipuno niyang katawan, kaya naman ay nagmistulang bestida ang damit niya saakin na umabot hanggang sa kalahati ng hita ko.

Humarap siya saakin habang madilim padin ang kaniyang ekspresyon na titig na titig saakin.

Kaya naman ay matamis ko siyang nilapitan at hinaplos ng daliri ko ang dibdib niya.

"I can hear your heart beat, it's as if it wants to chant my name."

I chuckled then met his eyes.

"You beautiful tease."

He frowned then held my wrist that is on his chest then his other hand wrapped on my wait as he pulled me closer.

"My heart only knows how to chant your name, it's aching for you. You're the only one who can shake my system this much, Celestia, you drive me crazy, you make my whole being feel alive."

He whispered as he held my hand and kissed the back of it while still looking at me straight in my eyes with full of intensity making me feel breathless.

My heart is beating so fast that it is the only that I can hear, as if our hearts were beating in rhythm as we both look at each other's eyes.

Napakaganda ng mapupungay niyang mga mata na nasisinagan ng ilaw ng buwan. Tila ba nahihipnotismo ako ng gwapo niyang muka at ang malalambot niyang mga labi na angkinin ito.

"You're full of bullshit, you honestly annoy me so much before. But heck I love you, I fucking fell in love with you, so kiss me now Drashit..."

Sambit ko habang hindi padin namin maialis ang tingin sa isa't isa kasabay ng wala ng espasyong pagdilikit ko sakaniya ay ang pagtatagpo ng aming mga labi.

Iba talaga ang nagagawa ng karupukan...

Hindi ko alam kung gaano katagal kaming nagbubugahan ng hininga--charot. Pero ang alam ko lang ay nakasandal na ako sa malaking puno habang nakahawak ako sa batok niya't ang mga kamay nya naman ay nasaaking bewang.

Hingal na hingal akong napamulat ng mga mata't sinalubong ang nagbabaga niyang titig saakin.

"Leonard is gonna kill me for this."

I sighed then burried my face on his neck, hindi ko alam pero para bang nakaramdam ako ng nakakakilabot na pwersa mula sakaniya.

"Who the heck is Leonard?"

Mariing tanong niyang nagpangiwi saakin. Sa itsura niya kasi ay parang gusto niyang katayin at letchonin ang tinik---este tandang na iyon.

'For some reason, I felt shivers.'

I heard Leonard's thought in my mind, mukang hindi ito naapektuhan ng pagkatigil ng oras.

Hindi padin naman niya naririnig ang naiisip ko dahil nakablock silang tatlo saakin, pero naririnig ko padin ang iniisip ng mga ito na pwede ko din namang iblock kapag nakakaasar na.

"Seloso."

Ngiti ko saka muling pinatakan ng masuyong halik ang labi niya, sa isang iglap ay umamo ang muka niya habang nakatingin padin saakin na para bang takot na mawala ako sakaniyang paningin.

"He's the one who helped me in that leak."

I shrugged, napasimangot lang doon si Draco.

"Would you hate it if I become territorial? Heck I might accidentally kill someone."

He frowned.

"It's okay, accident happens, I might accidentally kill some of your fans too, if ever I see you mingling with them, so were quits."

I grinned making him laugh and heck, it sounds so good I might kiss him again.

"No one's better than you in my eyes, Celestia, you're the only one I see and I prefer being with you than anyone in this world. You're perfect."

He whispered then bit my ears making me whimper.

"I have attitude problem, anger issues, I don't have any patience and my personality sucks, so I'm not perfect, wag mo akong bolahin."

I rolled my eyes on him while he's towering me. Masakit na ng leeg ko kakatingala sakaniya dahil sa tangkad niya.

Mukang naintindihan niya ang pagkairita sa muka ko't natatawang hinawakan ang pang upo ko't binuhat ako habang nakasandal padin sa malaking puno't nakaharap sakaniya.

Napahawak ako sakaniyang malapad na balikat saka hinaplos ang dibdib niya.

"Ang yummy."

Malandi kong saad dahilan upang mapangisi siyang nagpainit sa pisngi ko. Iniyakap ko nalamang ang binti sakaniyang bewang saka hinaplos ang buhok niya.

"That's who you are, that's what makes you perfect in my eyes and that is the Celestia that I know and love."

He said, wala akong kaide ideya na matamis palang magsalita ang walking yelo na ito. Paano ba naman ay asar na asar ako sa bawat pagbuka ng bibig niya noon.

"Kainis."

I frowned when I couldn't say anything even if I want to. Natawa siya doon ng mahina saka muli nanamang humalik saakin.

"Strict ang parents ko."

Sambit ko matapos mamaga ang bibig sa klase ng halik na aming pinagsaluhan. Na agad din namang gumaling dahil sa pagiging imortal ko.

"But seriously, thank you Draco."

I sighed, nakita ko ang kislap sakaniyang mga mata nang sabihin ko iyon.

"Damn, why does my name sounds so good on you? I can't get enough of it."

He frowned making me laugh then caressed his face while he's still carrying me.

"Masyado akong nabulag noon sa galit ko sa mga guardians at nobles. Masyado akong nagpakain sa pride ko at hindi ako humingi agad sa iyo ng tulong."

Tumulo ang luha ko roon na agad niyang pinahid.

"Hush baby.."

He said gently.

"Thank you for saving my mother, for being my protector before."

I said while crying, malungkot siyang napailing saakin.

"But I couldn't protect you at end, I was so late... Kung alam ko lang, s-sana, sana ay hindi nalang ako umalis."

Mariing saad nito habang puno ng sakit ang mga matang tumitig saakin.

"And heck, I don't how it happened but I am so glad to have you in my arms again. Hindi mo alam kung gaano ako kadesperadong ipinagdasal na dumating ang pagkakataong ito."

Pag amin niya, para bang may humaplos sa puso ko nang marinig iyon.

"Hindi mo ginusto ang nangyari Draco, at kahit pa todo bantay ang gawin mo ay nakatadhana akong mamatay, iyon ang kapalaran ko."

Turan kong nagpaseryoso sa muka niya, ngumiti akong marahang hinaplos iyon.

"I am fated to die to fulfill my mission, hindi kakayanin ng katawang mortal ko ang kapangyarihang ibinigay saakin sa hindi ko malamang dahilan. They chose me for this role, Draco, kahit pa ibalik mo ang oras ay tadhana ko ito. That's why I am here now, that's how I got this power, kaya huwag na huwag mong sisisihin ang sarili mo."

Ngiti ko habang seryoso padin ang muka nito.

Humalik ako muli sakaniya saka bumaba na at umayos ng tayo mula sakaniyang pagkakakarga saakin.

"After I died, I was in a never ending darkness. It's a very long dream, I ran and ran untill I saw the light. And when I woke up, five hundred years since I died in Yara and two and half years in Mytheia's time. I already got this overwhelming power, a fascinating warm light inside me that is given to me for a role I should fulfill. I woke up from the dead, to stop this world's horrifying fate."

Mahabang litanya ko habang seryoso siyang nakatitig lamang saakin.

"I still hate it, I fucking hate that fate! bakit ikaw pa? bakit kailangan madamay ka pa! Bakit kailangang ikaw pa ang itakdang humarap sa tanginang diyos na iyon!"

Galit na galit na saad nitong nagpatigil saakin..

"You know what happened to the heavens.."

I asked----no it's a statement, he knows what happened. Nararamdaman kong may alam siya na tanging mga nasa kaharian ng langit lamang ang nakakaalam.

Patungkol sa pagtatraydor na ginawa ni Lucian ang diyos ng araw at ang pagpatay niya sakaniyang mga kapatid.

"Yes, I know what happened..."

Mariing sambit niya habang madilim ang matang naikuyom ang kaniyang kamao. The darkness is leaking as he seems like remembered something.

"And heck I'd die first before he fucking touch you!"

Mariing sambit niyang bahagyang nagpatambol sa puso ko.

"W-What are you Draco? Cause I honestly don't know if you're an ally of our enemy..."

I asked seriously.

"Do you trust me?"

He asked instead, saglit akong natahimik doon at hindi nakasagot.

"I don't know if I should."

I sighed.

"But something inside me tells me that I trust you more than I should."

I told him making him smile.

I know I shouldn't be careless, but I feel like I should believe in him. That Draco will never turn his back on me...

Katangahan man lalo na't nababalot siya ng misteryo na maaring mapanganib saamin, pero maging ako ay hindi din maintindihan ang sarili.

But deep inside I know, that Draco will never hurt me....

"Then trust me, Celestia, please trust me."

Seryosong saad niya.

"Cause no matter what happen, I will never be your enemy."

He said as he leaned closer and gently kissed my forehead.

HAVING TO LEAVE him again sucks, but I couldn't involve him with my mission yet. Even though I know that I could trust him, the other gods don't.

Pero hindi naman doon matatapos ang pakikipagkita ko sakaniya bilang si Celestia.

I promised to meet him every night in that lake and I will.

Bakit? kasi tanga at malandi ako, obvious ba? Hindi ko din inaasahang ganito pala ako kaharot na kasamaang palad ay mukang namana ko pala sa dalawang matandang hukluban sa bahay na inaaraw araw ata ang pagbawi sa mga taong nagkahiwalay sila.

Nalaman na din ni Draco na si Ayesha ang may kagagawan ng sinapit ko, limang taon na ang nakararaan.

And he's furious, muntik ng magleak ng tuluyan ang delikadong kapangyarihan niya upang paslangin si Ayesha.

Ayesha used a strong potion to block her mind while Draco is interogating her back then. Wala ding nakakaalam sa mga inutusan niya noon na siya ang nag utos upang magipit ako.

But I stopped Draco from killing that bitch. Masyadong madali ang kamatayan para sa lahat ng ginawa niya hindi lamang saakin, ngunit sa lahat ng kaniyang naging biktima.

Darating ang araw na ako ang magpapataw ng parusang karapat dapat sa babaeng iyon.

I will be her karma, I will make her feel the wrath of all her victims in the right time.

I will bring justice to them.

Masyado pang maaga sangayon, kaya sulitin muna niya ang masasayang sandali habang hindi pa ako nagdedesisyong ipataw ang kaniyang parusa.

"You're meeting up with Draco, Aren't you?"

Aragon asked while he's inside my waiting area in the stadium. Ilang rounds din ang naipanalo ko hanggang sa makarating sa Championship kung saan ang makakalaban ko ay si Ryu Higgins.

"How did you know?"

I asked the fire dragon while roasting marshmallow on his hand.

"You seems extra happy today."

He shrugged.

"Don't worry, hindi naman ako chismosong ipagsasabi iyon kay Allen at Leonard."

Ngisi niya, ngunit biglang sumeryoso ang muka.

"It was more than two decades ago, back in Zacharia."

He stated then glanced at me.

"What are you saying?"

Kunot noong tanong ko habang nakatingin padin siya saakin.

"The reason why we cannot trust that man, Celestia. The reason why fate will just keep pulling you two apart and if you plan to continue to associate with Draco, it will only hurt more as fate tears you apart in the end. So listen to what I am gonna say."

He uttered, naikuyom ko ang kamao roon habang nakikinig sa kwento niya.

Buong oras na iyon ay hindi nawala ang kaniyang ikinwento saaking isipan. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

I shouldn't trust him, I know that I shouldn't be careless. Pero anong gagawin ko? kung sa loob loob ko ay pilit na isinisigaw na dapat kong pagkatiwalaan ang lalaking mahal ko?

"Lucius Xavier Strella!"

The announcer called my name as some audience started screaming specially my so called fan club.

Nang tawagin naman ang makakalaban ko ay mas malakas ang ugong ng audience dahil sa dami ng kaniyang taga suporta at sa magandang reputasyon niya sa Zaveri.

"You should've listened to me and backed out when I told you to do so."

Ngisi nito nang magkaharap kami habang walang gana ko naman siyang tinignan.

"Hindi ko alam kung paano mo natalo ang kapati----"

"Can we just get over this? your blabbering is boring and your mouth stinks so do me a favor and stop opening it."

I said on a bored tone then gave my fan girls a flying kiss, dahilan upang mapuno ng nakabibinging kilig na kilig na tilian ang buong stadium.

Nakita ko ang matalim na tingin ng extrang ito saakin na pinapatay na ako sakaniyang isipan na ni sa panaginip niya ay hindi niya magagawa.

"Mayabang ka, satingin mo ba may ibubuga ka? nanalo ka lang ng kaunti sa mga mahihinang nakalaban mo? I am the champion since I entered this university, at hindi mababago iyon ng isang baguhang katulad mo. Tignan nalang natin kung makaasta ka pa ng ganiyan kapag naghihingalo ka na mamaya."

Ngising ngising pagmamayabang niya.

"In this school I am the king. I hate weaklings and kills them, and they can't do anything about it, ganoon ang mangyayari saiyo."

Tangina pwedeng umatake nalang siya? ang dadaldal ng mga nakakalaban ko, puro lang naman salita.

"I can't wait to see how you'll be on your knees begging for your worthless---"

Hindi ko na ito pinatapos dahil mukang debate ata ang ipinunta dito at hindi ang laban saka malakas na tinadyakan siya sa sikmura na kaniyang ikinatalsik at ikinaluhod saka napasuka ng maraming dugo.

"That's my weakest attack, why are you kneeling already?"

Walang ganang sabi ko habang nakangisi ngunit nanatiling blangko ang aking mga matang nakatingin sakaniya. I saw how shocked he is on how strong my attack when I actually controlled my strength in that kick.

Baka kasi mapisat at magkalan ang mga lamang loob dito sa stage kapag buong lakas ko ang ginamit.

Hinang hina siyang nanginginig ang mga tuhod habang dinaanan ang takot ang mga matang nakatingin saakin. I am letting out a very intimidating presence that I used on his brother.

Pinilit niyang tumayo habang nanginginig padin sa takot dahil sa epekto palamang ng presensya ko.

"Kneel and I'll think about sparing you."

Nakakikilabot na utos ko habang nakatingin ng diretso sakaniyang mga mata. He's quiet lucky that I'm distracted as I secretly glances at Draco who is one of the audience. So I will go easy on him since wala ako gaano sa focus ngayon dahil sa pinag usapan namin ni Aragon.

"W-What is this! it's not allowed to use mana!"

He said trembling making me laugh, lalong napuno ng takot ang kaniyang muka dahil sa tawa kong iyon.

"Then the detective should've sensed it already, hindi ko pa ginagamit ang kapangyarihan ko ay nanginginig ka na? Pathetic little shit."

I chuckled while looking at him kneeling infront of me.

"S-Shut up!"

Tapang tapangang saad nito saka pilit na umaatras habang palapit ako sakaniya.

"Give up, before I kill you in the worst way you could ever think of, don't try my patience."

I said coldly, bahagya siyang natumba doon.

"I-I give up! I give up! spare me! ilayo niyo ako sakaniya!"

Pagmamakaawa niya habang pilit na lumalabas sa barrier.

"Boring."

I frowned as I look at the pathetic fool trying so hard to get away from me. Lumuluha siya at nagsilabasan na ang uhog habang takot na nakatingin saakin.

Hindi na ako ang mahinang Celestia na walang magagawa kung hindi ang maramdaman kung gaano ako kawalang kwenta sa tuwing inaapi.

I am now someone whom they cannot mess up with no matter how high and powerful they think of themselves.

I will fucking drag them down, if they get in my way.

I am their damn karma...

Tumunog ang buzzer at nagtungo saaking tabi ang principal at ang ilan pang matataas na opisyal ng eskwelahan para ianunsyo ang pagkapanalo ko.

"Just give me the core I don't care about the other prices, toss it somewhere or keep it to yourselves, for all I care."

I shrugged then took the chess from the principal. Napanganga nalamang ang mga itong nagpailing saakin saka parang wala lang na umalis roon.

Wala akong panahong makipag plastikan sakanila.

I can hear their disgusting, cruel thoughts clearly and most of the audience are fucking devils in theian form, that's how disgusting most theians are.

They wanted to control me, use me for their own good like they do with other gifted theians.

Fuck them all, I just wanted the price that I could easily steal bit that would be boring.

Napangisi akong binasag ang core nang makarating sa kwarto ko sa dormitoryo at naglagay ng malakas na barrier sa paligid. Kasabay nito ay isang nakasisilaw na liwanag at ang paglabas animo'y kristal na paro parong nagtungo sa birthmark ko.

I got another core part, at nararamdaman kong unti unti ng nabubuo ang shattered core ni Aisha at Percival, ang diyos ng buhay at pagkawasak.

Muli ay naalala ko ang inilahad saakin ni Aragon kanina.

"Mahigit dalawang dekada na ang nakararaan nang mapadaan ako sa isang lugar sa Zacharia nang makaramdam ng hindi ko maipaliwanag na enerhiya. The demons rejoiced and the trees and creatures in the sacred forest started dying. Kasabay nito ay nilukob ng hindi maipaliwanag na kadiliman ang buong Mytheia."

Pagsisimula niya.

"Sa parehong oras ay ang pagbubukas ng lagusan mula sa mundo ng mga tao at ang pagpasok ng isang mortal na nakatakdang magdalang tao sa liwanag."

I blinked on that, si mama?

"Alam mo ba kung bakit nilukob ng hindi maipaliwanag na kadiliman ang mundo sa mga oras na iyon? kung bakit nagsilabasan ang mga demonyo? at halos mawalan ng buhay ang sagradong gubat ng Zacharia?"

Tanong niya habang nakatuon saakin ang buong atensyon.

"Aba malay ko, ikaw diyan yung nakawitness, wala pa nga ako sa tiyan ng nanay ko noon, bobo ka ba?"

Irap ko dahilan upang balingan niya ako ng matalim na tingin.

"Kung noong pinanganak ka ay binalot ng liwanag ang buong Mytheia, si Draco... ang lalaking iniibig mo ay ang pinagmulan ng misteryosong kadilimang lumukob sa sa mundo sa mga oras na iyon ng kaniyang pagsilang."

Tila ba binuhusan ako ng malamig na tubig sakaniyang itinuran. Walang namutawing salita saaking bibig habang seryoso ang mukang nakabaling ang tingin sa diyos ng apoy na nakasaksi sa nangyari noon.

"Ikaw ang liwanag at siya ang dilim, at kailan man ay hindi kayo maaaring magsama dahil nakatakda kayong maglaban. Panganib lamang ang idudulot saiyo nito, Celestia, huwag kang magpapadala sa bugso ng iyong damdamin."

Matigas na saad niya na ikinakuyom ng aking kamao.

"Kung ganoon ay bakit sa dinami rami ng lalaki sa mundo ay siya ang minahal ko?"

Mariin kong tanong sakaniya.

"Kung ayaw naman pala kaming pagsamahin ng tadhana ay bakit kami pinagtagpo? Wala akong pakielam sa sinasabi ng kapalaran Aragon, hindi namin parehong gustong maglaban kaya kami ang guguhit ng sarili ng tadhana."

Sambit kong ikinabuntong hininga niya.

"Hindi maaaring mabago ang nakatakdang mangyari---"

"It is possible, I will make it possible, Aragon. I will make my own fate, I will not let it control me. I will still save mytheia if that's what the gods want but I will change whatever that fucking fate wants with us."

I hissed then turned my back on him.

"Hindi ka maaaring umibig sakaniya Celestia, binabalaan kita habang hindi pa huli ang lahat."

Narinig ko pabg saad niyang hindi ko pinansin.

The thought of Draco being my enemy pains me, para akong sinasaksak ng paulit ulit sa posibilidad na kaganapan.

"No matter what happen, I will never be your enemy."

Draco's voice echoed in my head.

I believe in him.

Call me stupid, but I decided to trust him. And I won't let that fated light vs darkness crap decide for us and tear us apart.

Babaguhin ko ang nakatalang kapalaran sa abot ng aking makakaya.

Napatiim bagang nalamang akong napangiti.

"He really is my downfall."

I mumbled then looked at the vast sky from my window. Ang langit na magkukulay dugo sa nakatakdang araw ng paghuhukom.