Kabanata 36
Warning

Celestia Rogue

"Where am I?"

I mumbled as I look around and all I see is ruins with countless of leaks opening in the vast, clouded sky.

"That doesn't look good..."

I commented while staring at it.

Nagbabadya ang buong kapaligiran ng panganib kasabay ng pag labas ng iba't ibang klaseng ng katakot takot ng mga nilalang sa leaks.

Everything in this place is a mess, as if I am in a waste land. And all I hear is screams and cries of agony, begging for mercy.

Natigilan ako nang makaramdam ng kung anong mainit na likidong pumapatak saaking muka. Nang pinahid ko iyon gamit ang aking kamay ay ganoon nalamang ang pagtataka nang makita ang pulang likidong kumapit saaking kamay na nagmumula sa madilim na kalangitang napupuno ng ulap na nagmistulang kulay dugo.

"God! Why did you let this happen! bakit niyo kami pinabayaan!"

"We do not deserve this! wala kaming kasalanan!"

Patuloy na sigaw ng makasalanang nilalang habang unti unti silang nilalamon ng lupa at naliligo sa kani kanilang sariling mga dugo.

Pilit silang nagpupumiglas, ngunit ang mga kamay ng kadiliman mula sa ilalim ay lalo lamang silang hinihila pababa.

Patuloy ang pagpatak ng dugo mula sa kalangitan kasabay ng pagbagsak ng mga bolang apoy mula sa kalawakan.

Sigaw ng sigaw ang mga theians na humahagulgol at patuloy sa pag hingi ng tawad habang nilalamon ng mundong nagmistula ng impyernong lumilipon sa mga makasalanan.

"I warned you, but you never listened."

Malamig at kakila kilabot na saad ng isang napakapamilyar na boses na nagpatayo sa mga balahibo ko. There I saw a woman with her glowing hair and eyes that were slowly turning into red as the blood rain fall from the sky painted her. And her wings made out of light as she flew in the sky watching the world filled with pain and agony with a cold smile plastered on her face that brought shivers all over my system.

"I am no angel nor your god."

She whispered, then chuckled.

"I am also not the sinner's savior."

She added and was about to get hit by a ball of flame when someone suddenly absorbed it and protected her with it's dark wings. Someone I knew very well as my heart started pounding with the sight of the silver haired man with an stoic expression on his face.

Tila ba naestatwa ako saaking kinatatayuan nang magkasalubong ang aming mga mata habang naliligo ako sa dugo na nagmumula sa pula at madilim na kalangitan na bumabalot sa mala impyernong mundo.

"Why...."

I mumbled under my breath and stopped the moment hands from below started grabbing my foot.

"What is this... What is the meaning of this..."

I said as my eyes started to get dark and blurry. Sinubukan kong punasan ang luha, ngunit natigilan nang makitang puro dugo iyon.

"Draco, help me..."

I called but he remained looking at me coldly with that woman who looks like me.

"Draco...Why...."

I mumbled when I saw him forming an energy to attack me with no visible regret on his face, looking at me blankly.

The sight is enough to tear my heart apart...

I saw the world faced the destruction, the sinners getting punished and the whole place getting filled by darkness as the number of souls facing a horrifying fate, rose while the woman with the power of light is just watching them, with a visible satisfaction of her face.

Mukang may sinasabi siya ngunit hindi ko iyon maintindihan na lalo lamang nagpagulo saakin.

"This is the fate, the fate written in your hands... the fate that no power will be able to interfere.."

Saad niya habang nakatingin ng diretso saaking mga mata na bahagyang sumaid saaking lakas kasabay ng paninikip ng aking dibdib.

Napahawak ako roon at hinang hinang binalingan siya ng tingin.

"And tadhanang hindi mapipigilan ninuman o ng ano mang kapangyarihan."

"A fate that not even gods could stop."

"In order to fix, the world needs to to face destruction."

Patuloy na saad ng babaeng kamukang kamuka ko na nagpasigaw saakin saka pilit na tinatakpan ang aking tenga ngunit pinipigil iyon ng mga kamay na humihila saakin pababa.

"Ito ang kapalarang nakaukit na saiyong mga mga kamay..."

Lumapit ito saakin at hinawakan ang aking muka habang patuloy ako sa pag luha.

"Grešnici moraju da se suoče sa gnevom bogova"

Saad niya sa katakot takot na boses na pumuno sa mundo.

"Ti si ključ, uništenje i život..."

Nakakakilabot ang boses niya habang sinasabi ang mga katagang iyon. Hindi ko man maintindihan ang lengwaheng kanyang sinasabi, ngunit ang bigat nito ay sapat na upang mapuno ng hindi maipaliwanag na bigat ng emosyon ang aking nararamdaman saaking kaibuturan.

"Svetlost će probuditi bogove, glas koji će se čuti, naša jedina nada."

"Pobedi izdajnika, zaustavi Boga sunca."

Patuloy niyang saad saka lumambot ang ekpresyon ng kanyang muka na hinalikan ako saaking noo na nagpapikit saakin.

"Alamin mo kung sino ka talaga, alamin mo ang misteryong bumabalot sa iyong pagkatao, Celestia. Gisingin mo ang natutulog sa iyong kalooban, lipulin mo ang mga makasalanang sumisira sa mundo, ilabas mo ang iyong galit na walang sino man ang gugustuhing makakita, iparamdam mo sakaniya ang galit ng lumikha at pag bayarin ito sakaniyang mga kasalanan...."

Turan niya saka ngumisi saakin.

"Molim se za tvoju prosperitetnu sudbinu, kćeri svetlosti..."

Iyon ang huli kong narinig at napabangon nalamang habang pilit na hinahabol ang aking paghinga at tagaktak ang pawis na iminulat ang aking mga mata at napaupo mula saaking pagkakahimbing sa gitna ng kagubatan.

"Daughter of the light...."

I mumbled softly, trying to remember my dream. Iyon lamang ang tanging naaalala ko saaking panaginip.

Isang pangitain na hindi ko na maalala pag gising ko.

It's a warning, a reminder.

"What's happening, Mr Strella.."

Malamig na saad ng isang boses na ikinatayo ng aking mga balahibo kasabay ng pagkakasalubong aming mga mata na bahagyang nagpatahip saaking puso.

"P-Prof!"

I said then stood up.

Inilibot ko ang paningin sa buong paligid at natigilan nang mapansing wala ng tao sa kagubatan kung saan ako nakatulog matapos ng hunt.

I remember winning the hunt after killing the biggest prey and then decided to sleep here since it's still early...

"You seem to be having a bad dream, your borrowed power almost leaked."

Malamig na saad niya. Oo nga pala at nagsinungaling ako sakaniya noong nakaraan na hiram ko lamang ang kapangyarihan ng liwanag na taglay ko.

"Yeah."

Bangag ko pading saad na pilit na inaalala ang ano mang nasa panaginip ko.

"What did you dream about?"

He asked then sat beside me, nakagat ko ang labi roon.

"I forgot about it, but I feel like you're in that dream."

Matapat kong sabi saka inilabas ang mixture saaking storage pouch.

"Can you freeze this prof?"

I asked, sinamaan ako nito ng tingin na ikinangisi ko lamang.

"What? it's an ice cream mixture, I need sweets to calm down. Come one prof, help this poor favorite student of yours cheer up."

Siniko sinko ko pa ito dahilan upang samaan ako ng tingin at hablutin ang ice creaam mixture mula saakin.

Gagawin din pala eh, dami pang hanash.

"This will be the last time."

He hissed then handed my ice cream to me.

"Yown, the best ka talaga prof!"

Masayang sabi ko saka naglabas ng kutsara at nilantakan iyon na para bang isang buwan akong hindi kumakain na ikinangiwi lamang niya. I can actaully freeze this myself, pero mas masaya kasing asarin si Drashit.

"There's this weird transferee in my class."

Sambit ko na ikinatigil nito, nangunot ang noo ko roon.

"I think he knows about my power, prof---my borrowed power."

I uttered then glanced at him.

Nanatiling walang ekspresyon ang kaniyang muka habang sinasabi ko iyon.

"Did you perhaps told someone about it?"

I asked.

Si Draco lang ang nakakaalam ng kapangyarihan kong iyon.

"Do I seem like someone who would randomly tell your personal issues with anyone?"

Blangko ang mukang sabi niya na nagpangisi saakin saka nagpailing.

"Sabagay ay wala ka nga palang kaibigan, how old are you prof? 24 or 25 right? how could someone still have no friends in that age geez."

Kibit balikat kong saad na ikinangiwi lang nito.

"I don't need fake friends, and you're no different either, you don't treat anyone as your friend, you treat everyone as a mere acquaintance."

He stated making me laugh.

"Yeah, you're right."

Ngisi kong ikinailing lamang niya.

"I wonder how did Mr. Silvers find out about my power then."

Nakapangalumbabang saad ko ngunit natigilan nang mapansin ang taimtim na pagtitig niya saakin, dahilan upang magwalala naman itong sistema ko.

"Because you're reckless."

He hissed.

"Probably."

Kibit balikat kong sagot habang malamlam ang matang nakatingin sa gawi niya.

"But you're surprisingly sharp, how did you find out that he's after your power?"

Seryosong tanong niya na bahagyang nagpangisi saakin.

"Oh that?"

A playful grin plastered on my face.

"Maybe because I'm a genius?"

Ngisi ko dahilan upang balingan ako nito ng malamig na tingin na bahagyang nagpatawa saakin.

"Daddy, chill, I'm just being honest."

I said then winked at him, prof Drashit glared at me making me smirk.

"I don't know what he's up to, pero hindi ako ganoon kadaling pabagsakin at mapasuko."

Kalmadong saad ko habang kumakain.

"Who did you borrow that power from, anyways?"

He asked when I stood up.

Natigilan ako sa akmang paglalakad saka nginisian siya.

"That's a secret."

I said then winked at him then finally left the place, still trying to remember the weird dream I had, earlier.

I feel I should remember it but can't.

What the heck is this?

I frowned.

NANG SUMUNOD PANG mga araw ay ganoon ang nangyayari saakin sa tuwing gumigising ako.

"Hindi ko mawari kung anong ibig sabihin ng mga panaginip kong iyon, pero hindi ko makontrol ang kapangyarihan ko sa paglabas sa tuwing gigising ako."

Turan ko habang tinatanaw ang napakagandang lupain ng devine beasts. Tiyak na nawala nanaman ang clones ko ngayong naririto ako kaya hindi ako pupwedeng mag tagal dahil baka mag alala si mama.

Pero nagpaalam naman ako sakaniya at sila Leonard at Allen na ang bahala muna doon.

"Tila ba isang pangitain, isang paalala sa mga maaaring maganap."

Sambit ni haring Ives habang kasama ko itong umiinom ng tsaa.

"Siguro nga, pero iilan lamang ang natatandaan ko sa bawat panaginip."

Sambit kong nagpakunot ng noo nito.

"Maaari mo bang sabihin saakin?"

Tanong nito na nagpatango saakin saka ibinaba ang aking tasa sa lamesa.

"The sky turned bloody red as it started raining blood. There are screams everywhere, sinners are crying and begging as mytheia started eating them alive. While the innocent lives were protected by some kind of light. Nag mistulang impyerno ang mundo at nililipon ng misteryosong liwanag ang bawat buhay na madaraanan."

Iyon lang ang naaalala ko, pero para bang may kulang, pilit kong inaalala iyon, ngunit hindi ko talaga maalala.

"It's a warning, a prophecy and it is showing you the wrath of the gods. Mytheia is now filled with sinners that they are not afraid of gods anymore. Lalong lumalakas si Lucian dahil dito at lalo pang dumadami ang kanyang mga demonyong ipinadadala sa mundong ito. We need to warn theians, before they get devoured by their own sins, before the judgement."

What king Ives said is enough to bring shivers down to my spine. Kakila kilabot na pangyayari ang sasapitin ng mytheia.

And I don't know if I should be happy or feel sorry.

"Theians are greedy creatures, their greed is something out of this world and dangerous that it reached to the point that their sins cannot be forgiven anymore that caused by their too much greed. Ito ang nagbibigay ng kapangyarihan ngayon kay Lucian upang magawa ang kaniyang mga pinaplano. If they don't change before the battle between us and Lucian, I'm afraid that they won't be able to take the wrath of the awakened gods. "

Mabigat ang mga salitang saad nito na nagpabuntong hininga saakin.

"All I could do for them is give them warning, sila ang magdedesisyon ng tatahakin nilang kapalaran."

Seryosong sambit ko na nagpatango tango rito at ngumiti.

"Indeed."

Makahulang saad ng pinakamatandang devine beast saka tumango tango saakin. Nailing nalamang akong kalmadong sumimsim ng tsaa mula saaking tasa.

"Anyways, I can't stay here for too long or my mother will get worried, nawawala ang mga clones ko sa tuwing nagtutungo ako rito sa kaharian ninyo kaya naman ay hindi ako pupwedeng magtagal."

Saad kong nagpatango sakaniya.

"I understand, it's an honor to have you as our guest, your highness."

He said politely as we both stood up.

"Mauuuna na ako, maraming salamat sa pagtanggap ninyo saakin, haring Ives. "

I said then bid my good byes to them, nakakatuwa ding makasama ang mga ito. Nailing nalamang ako saka pumasok sa portal pabalik sa tuktok ng bundok malapit sa village.

Ngunit natigilan ako nang may maramdaman.

'What happened?'

I asked Leonard and Allen through telepathy the moment I felt the dangerous force.

Pinalitan ko ang kulay ng aking buhok gaya ng nakasanayan, ang orihinal na kulay nito bago ako mamatay sa mundong pinamumunuan ko na ngayon.

'There 's a huge leak that appeared, it's an SS ranked.'

Sagot saakin ni Allen.

"How's my parents and the Village? as well as the other commoners around?"

Muli kong tanong.

'Don't worry we protected them and the barrier that you made is strong enough to keep them from harm.'

He added, napangisi ako doon at napatango tango.

'You don't have to close the leak, naroroon ngayon si Draco kaya makabubuting huwag ka na munang magpakita.'

Turan saakin ni Leonard, napakurap kurap ako roon saka tinanaw ang malaking leak sa gitna ng malawak na kagubatan, malapit sa kinaroroonan ko ngayon.

"What is he doing here?"

Well he is a guardian.

Pero nakakaloka lang at kung saan saan ko nalang siya nakikitang pakalat kalat.

Napaupo nalamang ako sa damuhan habang nakatitig sa magandang tanawin.

I took the rose Draco gave me when I died and stared at it.

Hindi parin iyon nalalanta, gawa ng kapangyarihan niya.

'Just who are you, Draco?'

I asked at the back of my mind while staring at the beautiful rose.

He is still a mystery to me and I honestly feel lost.

But atleast he feels the same.

Tiyak na wala din itong ka ide-ideya kung sino si Shadow guardian, kaya quits lang kami.

I'm bothered with my dream. Pakiramdam ko kasi ay naroroon siya at importeng parte iyon ng aking pangitain kung malabo ang ilang mga pangyayari sa panaginip ko.

I saw him opening his mouth like he said something to me but the rest is just a blur.

It's kinda frustrating.

Nailing nalamang ako saka inunat ang mga braso at saka tumayo na para umuwi ng bahay.

Ngunit sa pagharap ko ay gulat na muka ng lalaking walang ibang ginawa kundi guluhin ang sistema ko ang aking nakita.

Tila ba naestatwa ito sakaniyang kinatatayuan kasabay ng pagtulo ng kanyang luha habang tila ba nawalan ng lakas na titig na titig saakin.

"Is this another ilusion?"

Mariing tanong niya habang mariin ang titig saakin, tila ba natatakot pumikit dahil baka mawala ako sakaniyang paningin na bahagyang nagpalunok saakin.

"Long time no see, Drashit."

Sambit ko nang sawakas ay nagawa kong pakalmahin ang aking sarili. Ngunit napasinghap nalamang ako nang sa isang iglap ay nasa harap ko na ito at mahigpit akong niyakap na lalo lamang nagpabilis ng pagkabog ng puso ko.

"Y-You're real? You're real!"

Ngiting ngiting sambit niya habang patuloy ang pagluha na hinawakan ako sa magkabilang pisngi na nagpakurap saakin.

Ngunit hindi ko inasahan ang kaniyang sunod na ginawa.

Nang hapitin niya ako kasabay ng masuyong pagdamping ng kaniyang labi saakin na tila ba sadyang hinulma ang aming mga labi para sa isa't isa.

I answered his gentle kisses with the same passion and heck, I wish this won't end.

Dinama ko ang masuyo niyang halik na nagbibigay init saaaking kalmnan.

Napupuno ako ng kasiyahan sa bawat lasap ng aking unang halik habang nagdadasal na bumagal ang oras habang pinagsasaluhan ang init ng isa't isa na pakiramdam ko ay bumabaliw saakin.

Nakakapaso, nakakalasing at nakakawala iyon sa sarili kasama ng bolta boltaheng kuryenteng bigla nalamang dumadaloy saaking sistema.

"I-I can't believe it... you're real... h-how, how? I saw you, I saw your dead body, I-I burried you and fuck it! it hurts like hell... s-so how..."

Hindi makapaniwala at garalgal ang boses niya nang maghiwalay ang aming mga labi.

"De carabao, de batoten hehe."

Nagawa ko pang magbiro saka ngumiti sakaniya habang sinasalubong ang kaniyang na mga titig.

I feel like there's butterflies in my stomach as my heart continued beating like crazy. Hindi ko akalaing magtatagpo kami ng ganito.

Para akong nakalutang sa alapaap habang nasa kaniyang mga bisig.

Pero alam kong hindi dapat mag tagal ito.

The thought pains me and I hate it.

"No... I don't care anymore, j-just don't leave me again... please... please tell me this is not a dream, it hurts, sorry, patawarin mo ako, h-hindi kita nailigtas agad mahal ko...."

Tuluyan na siyang humagulgol habang mahigpit ang pagkakayakap saakin at naisisubsob ang muka saaking leeg.

"It's not your fault Draco..."

I mumbled.

Sila ang pumatay saakin at hindi naman siya.

"It's my damn fault for not being strong enough!"

Galit niyang saad habang ayaw padin akong bitiwan. Napabuntong hininga ako roon.

Nasasaktan ako, nasasaktan ako na hindi ako pupwedeng manatili sakaniyang yakap.

I will miss this warmth...

"Tell me this is not a dream, damn it, I'm begging you... I love you, I love you so damn much since the first time I laid my eyes on you. And I would trade everything just for you to be back so fucking tell me this is not a damn dream!"

He said desperately, napaluha ako roon saka matamis siyang nginitian.

"And I love you too, Draco."

I said as I tip toed for me to give him a gentle kiss of the lips I've been dying to taste.

Pinunasan ko ang aking luha habang pinanonood siyang bumagsak sa damuhan at mawalan ng malay na dulot ng aking kapangyarihan.

Mapait akong napangiti at naupo sakaniyang tabi at inilagay ang rosas na kaniyang ibinigay saakin, sakaniyang mainit na palad.

"Sleep tight, my love."

Bulong ko habang hinahaplos ang kaniyang kulay pilak na buhok.

"Don't worry, this is not a dream."

I smiled then kissed his forehead as I leave the place with my longing heart left in him

The right time will come and I will show myself to you. Just not now, I can't afford to take the risk right now.

****

A/n: Hindi ako kakatulog kakaisip nitong chapter so tinapos ko na. 😆 ❤