nigdy nie należałam do osób, które wiedziały, czego chcą od życia. jedyne, czego byłam pewna, to to, że chciałam mieć spokój i żyć zgodnie z sobą, ale jak miałam to robić, nie wiedząc, czego dokładnie chciałam? w ciągu całego swojego życia zmieniałam decyzje dotyczące mojej przyszłości nieskończenie wiele razy, chciałam zostać dosłownie każdym - od prostytutki po prezydenta. i, powiem szczerze, to sądzę, że zostałam każdym po trochu. fajnie, nie?

na początku historii, którą chcę ci opowiedzieć, miałam dwadzieścia lat i zaczynałam studia, które jako jedyne wydawały mi się sensowne. żyłam z kolesiem, który miał dwadzieścia osiem lat, dobrze płatną pracę i był moim jedynym źródłem dochodów oraz pozwał mi zatrzymać mojego kotka, czyli jedyne stworzenie, z jakim kiedykolwiek odczułam przyjemność leniuchowania i przytulania się przez cały dzień. i, oczywiście, nie miałam pojęcia, co chcę robić.

jeżeli nie chcesz się na mnie denerwować przez tę całą opowieść, to radzę ci nie przechodzić do dalszych części. uwierz mi jestem naprawdę niezdecydowanym człowiekiem, a podejmowanie decyzji zajmuje mi dużo czasu. jeśli jednak chcesz się dowiedzieć czegoś więcej, cóż... mam nadzieję, że i tak wytrwasz do końca, bo mi się ledwo udało.