Ze ziet haar moeder verder zwaaien terwijl ze verder en verder weg rijden en niet meer te zien is. Haar vader let op de weg terwijl hij, hemzelf en zijn dochter, naar hun jaarlijkse kampeerplaats brengt. Een anderhalf uur later zijn ze gearriveerd. Ze stappen de auto uit en halen hun spullen uit de koffer. Hij checkt voor de zekerheid nog even snel dat de auto af staat en dan gaan ze dieper en dieper het bos in tot dat ze aankomen bij een waterval. "Ik denk dat dit een geschikte kampeerplaats voor ons is. Wat denk jij, Catharina?" Ze zegt niets en bewonderd de schoonheid van de natuur. Aan haar sprankelende ogen weet haar vader genoeg en zet hij alles klaar. De tenten, eten, slaapzakken, vuur, enzo... Het is nacht en beiden beginnen honger te krijgen. Hun magen rommelen. Ze pakken hun pijl en boog uit hun rugzakken en vertrokken verder het bos in. Een paar meter verwijderd van hun kamp vinden ze eten. Haar vader richt zijn pijl op het zwijn. Catharina stopt hem. "Mag ik het eens proberen? Please?" Hij denkt even na en geeft toch toe. "Oké maar, wees voorzichtig." Ze glimlacht. "Jaja." Ze richt haar pijl op het zwijn, schiet en raakt het. Ze kijkt tevreden naar haar gevangen prooi en dan naar haar vader die het oppakt. Na het vangen van nog een paar andere vogels gaan ze terug naar het kamp. Hij houd ze boven het vuur, roostert ze en dan wanneer ze klaar zijn eten ze het op. "Prinses van mij, ik ga even zwemmen in de waterval." "Oké." Hij gaat zijn tent binnen en komt een minuut of 5 terug buiten in zijn zwembroek. Hij klimt op de rotsen naast de waterval om er vervolgens in te springen. "Bommetje!" Wanneer hij het water aanraakt, hoor je een hele grote splats. Catharina lacht even maar, merkt dat na 5 minuten hij nog steeds niet boven komt. Ze staat op en loopt heen en weer. Wat moet ze doen? Hoe kan ze haar vader redden zonder zelf te verdrinken? Ze werd uit het dagdromen gehaald door een kuch. Ze kijkt naar de rand van de waterval en ziet een wolf haar vader uit het water trekken. Ze haast er zich naar toe. Eenmaal in de buurt van de wolf stapt ze langzamer en probeert geen verkeerde beweging te maken. Ze zakte tot haar knieën en stak haar hand naar voor en deed haar ogen toe. Ze verwachtte een bijt maar, inplaats daarvan voelde ze iets zacht tegen haar hand vrijven. Ze deed haar ogen terug open en zag dat het de wolf's kop was. Ze keek even naar haar vader, ze kon zijn buik op en neer zien gaan, hem ademen en keek dan terug naar de wolf. Ze keek recht in zijn grote gele ogen. "Dankje." Voorzichtig doet ze haar beiden armen rond het dier's nek en knuffelt het. Zo gingen een paar minuten voorbij tot de oren van de wolf omhoog stonden en het in een andere richting keek. Ergens, ver weg, was er gehuil te horen. Catharina liet hem los en bedankte hem nog een laatste keer. Net alsof de wolf haar had verstaan buigde het even voordat het terug rende in het bos. De wolf draaide nog een laatste keer om en verdween in de nacht.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Catharina Special

Hallo iedereen,
Vandaag is het mijn verjaardag en ik dacht: Wat is er nou beter om een speciale dag te vieren dan een speciaal hoofdstuk ervoor te schrijven. Ik hoop dat jullie genoten hebben van dit hoofdstuk.