Ik stap mijn ouders auto in. "Waar gaan we naartoe?" Mijn vader start de auto en rijd naar ik weet niet waar. "Dat is een verassing." "Niet eerlijk!" Ze lachen. Mijn moeder draait haar om en geeft mij een klein zwart doosje. Ik schud het doosje en hoor geratel. "Maak het maar open, Catharina." Ik open het doosje en haal er een ketting uit. Aan de ketting hangt er een symbool aan die ik nog nooit eerder gezien heb. "Gelukkige verjaardag!" "Dankje, mam, pap. Het is super mooi." Mijn vader glimlacht en kijkt naar mij via de spiegel die op mij gericht is.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik open mijn ogen. "Catharina, je bent wakker..." Mijn oom wrijft over mijn hoofd en huilt een beetje. Ik zet me recht op en zie dat ik in een ziekenhuis lig. "Ik snap het niet. Waar zijn mama en papa?" "Je herrinert je niet meer wat er gebeurd is?" Ik schud mijn hoofd. "Catharina, ze hebben jou kunnen redden... Maar, je ouders zijn omgekomen in de crash." Ik begin te huilen. "Ik laat je wel even alleen..." Hij verlaat de kamer en sluit de deur achter zich. Ik zie hem praten met een dokter. Ik kijk rond en zie op de kast een klein zwart doosje liggen. Ik pak het vast en open het. Ik haal er mijn ketting uit en doe ze aan. Oom komt terug binnen. "De dokters komen je zo halen. Ze gaan nog een paar testjes doen en als alles goed gaat mag je aan het einde van de week het ziekenhuis uit." Ik knik. "Dan neem ik je mee om bij mij te wonen." "Waar?" "Lothundre."