Houden mijn ogen mij nu voor de gek? Dat kan toch niet! Ik pak Lily vast aan haar arm. "Heb je het ook gezien?" "Wat gezien?" Ze kijkt verward. Nee, dus. "Niks. Laat maar." "Huh? Oké." Wanneer ik terug naar Blake zijn ogen kijk zijn ze weer normaal. Ik zou gezworen hebben dat zijn ogen goudgeel geworden waren. Het zal wel mijn verbeelding zijn die op hol geslagen is. Ondertussen is iedereen naar de bar gekomen en hadden ze een cirkel gevormd met in het midden, de nog steeds vechtende, Blake en Grey. Elliott wurgde zich door de menigte en was tussen Grey en Blake gaan staan. Hij gaf hun tegelijk een box in hun maag, waardoor ze beiden door hun knieën zakken van de pijn. "Klaar?" "Jep." "Iedereen weg hier. Er is hier niks te zien." Iedereen die eerst niet in de bar was ging weg. Blake staat weer op. "Gaat het met je?" Raven is voor Blake gaan staan. Hij knikt. "Gaat wel." Iryn hielp Grey recht staan. "Kom, Grey. We gaan." Iryn trekt Grey mee. "Ja, wacht even." Grey trekt zich los. Hij komt bij mij staan. "Wat denk je van jij en ik, morgen, op een gezellig dineetje?" "Oké." Ik pak een servet en een bik en schrijf mijn nummer erop en geef het aan Grey die het met veel genoegen aanneemt. "Tot morgen, Catharina." "Tot morgen." Grey en Iryn gingen naar het podium, op hun stoelen zitten. "Iemand hier heeft een date voor Valentijn!" "Ik weet het!" We nemen elkaars handen vast en springen als bezetenen. "Gaan we terug? Ze hebben juist aangekondigd dat het weer gaat beginnen." "Ja." "Kom je niet mee?" Raven kijkt naar Blake. "Ik moet nog werken maar, je hebt mijn nummer. Ik bel je morgen, oké?" "Oké." Blake ging weer achter de toog gaan staan en wij zetten ons weer neer. De battles gingen verder en voor we het wisten was het al middernacht. We gaan naar de parking waar we hadden afgesproken dat Ian ons ging ophalen. "En? Hoe was het?" We stappen Ian zijn jeep in. "Gaat wel." Raven en ik antwoorden tegelijkertijd. "Ze hebben allebei een date." "Oh? Een date?" Ian is nieuwsgierig. Dat kan je aan zijn stem horen. "Lily!" Ik geef haar een schouderklop. "Wie is het?" "Zijn naam is Gr-" "Niemand!" Lily was op het punt om zijn naam te onthullen maar, ik stopte haar net op tijd door mijn hand voor haar mond te doen. "Hij noemt Grey." "Jason...!" "Grey wie?" "Grey Lys." Zijn naam was nu toch uit. Zo waarom geheim houden, hé? "Grey Lys? Zit hij niet in dezelfde klas als jullie?" "Ja." We zijn ondertussen thuis aangekomen. Ian parkeert de jeep en wij stappen uit. Ik pak mijn sleutels en open de deur. We gingen naar binnen en Ian sluit de deur achter zich. We gaan elk, één voor één, de badkamer in om ons te douchen, om te kleden en tanden te poetsen. Sommige gingen nog naar wc en dan gingen de trap op, naar de slaapkamer. We leggen ons neer in bed en we vielen vrijwel direct in slaap. Uren later worden we wakker gemaakt door onze alarm, die we de vorige nacht gezet hadden. We kleden ons om en gaan naar beneden. We zetten ons neer aan een gedekte tafel. Waarschijnlijk gedekt door Ian want je zag dat het bestek en de glazen verkeerd stonden. Oom en Ian zetten hun ook neer en we begonnen te eten. We waren klaar met eten en plots rinkelden zowel Raven haar gsm als die van mij. We hadden beiden een bericht gekregen. Raven had een bericht gekregen van Blake en ik van Grey. "En? Wat zeggen ze?" Lily kijkt nieuwschierig naar ons. "We gaan afspreken op het marktplein." "Wij ook!" "Samen gaan?" Ik stel voor om samen te gaan. Samen gaan is leuker dan alleen. "Is goed." "Gelukzakken! Jullie hebben allebei een date en ik? En ik heb niemand op Valentijn. Ik, het mooiste meisje van Lothundre ben alleen op Valentijn." Daar gaat ze weer. Layla is weer overdramatisch. "Je hebt mij..." "Dankje, Jay." Ze knuffelt Jay. Raven en ik maken ons klaar voor onze date. Voor onze date doe ik een topje aan met jeans en Raven doet een zwarte jurk aan. We pakken onze handtassen en doen onze gsm en geld erin. "Moet ik jullie weg brengen?" "Hoeft niet. Het is niet ver, we gaan al stappend." "Oké." "Bye, jongens." "Bye!" "Veel plezier." "Tot straks." "Vergeet hun niet te zeggen dat ik hun vermoord als ze jullie harten breken." "Jaja." We stappen naar de marktplein. "Laat los, dude!" We horen een jongen roepen. Het komt uit een nabijgelegen steegje. Ik herken die stem ergens van. "Is dat...?" Raven knikt. "Dat is Blake!" "Laat mijn vriend met rust!" We horen een andere jongen roepen. Ook zijn stem herken ik. Dat is Grey! Raven en ik kijken elkaar aan en we knikken. We rennen naar het steegje. Daar zien we Grey bewusteloos liggen. Ik ren naar hem toe. "Grey!" Ik schud hem maar, geen reactie. Ik kijk op en zie dat 3 jongens Blake vast hebben aan de armen en benen. "Laat Blake los!" Raven rent naar de 3 jongens en Blake. "Je vriendinnetje, Blake?" Alle 3 hadden een grijns op hun gezicht. Voor Raven iets kon doen was één van de jongens al voor haar gaan staan en gaf Raven een box in haar maag. Raven zakt door haar knieën door de pijn. "Raven!" Blake trekt zich los. Ik zie zijn ogen weer naar goudgeel veranderen en zie hem klauwen en hoektanden krijgen. Één van de 3 jongens rent naar mij toe en pakt mij vast. "Laat los!" "Nog niet." De jongen is extreem rustig. "AAAHHH!" Ik roep zo luid dat de hele wereld mij zou kunnen horen. Hij had in mijn arm gebeten. Huh? Wat is er aan de hand met me? Waarom voel ik me zo slap worden? Ik zak door mijn knieën en val op de grond. Alles word zwart voor mijn ogen...