Raceon en Blake's moeder verlaten de living en gaan naar boven met de bedoeling dat hun kinderen elkaar beter zouden leren kennen en nog beter, vrienden zouden worden. Er heerste even stilte voordat het onderbroken werd. "Mijn moeder moet echt dom zijn als ze denkt dat hun plan gaat lukken." "Ja, hé?" "Raceon moet echt eens werken aan het maken van plannen." Ze lachen beetje. "Jullie zijn leuker dan ik eerst dacht." "Jij ook, Blake." "Ik denk dat we goeie vrienden gaan worden." Blake knikt. "Gaan jullie naar Lothundre High School gaan?" "Ja." "Waarom?" "Ik ga daar ook naartoe. Wat denken jullie ervan als ik jullie morgen een rondleiding geef rond school?" "Maar morgen is de school nog gesloten." "Dat weet ik wel, Grey." "Is dat gevaarlijk? Wat als we betrapt worden?" "Maak je maar geen zorgen, Iryn. Ik heb dit wel vaker gedaan en ik ben nog nooit betrapt geweest." Het paar minuten stil vooraleer hij opnieuw begint te praten. "Zo? Zijn jullie in? Of zijn jullie uit?" "Wacht even." Grey en Iryn gaan een beetje verder staan zodat Blake hun niet kan horen. "Wat denk je?" "Ik ben niet zeker." Ze kijken even achter hun om er zeker van te zijn dat Blake hun niet hoort. "We kunnen betrapt worden." "Heb je Blake daarstraks niet gehoord of zo? Hij heeft dit vele keren gedaan zonder worden betrapt." "Dus? Dat betekent niet dat het voor deze keer hetzelfde geldt." "Hoe zit het daar? Al een beslissing genomen?" Blake begint langzaam ongeduldig te worden en tikt geïrriteerd zijn voet op de grond. Grey draait zich even om. "Un momento por favor!" Blake doet zijn ene wenkbrauw omhoog. "Tienes cinco minutos." Grey draait zich terug om. "Wat hebben jullie twee allemaal gezegd? En sinds wanneer kan jij Spaans praten, Grey?" "Online cursus maar, wat maakt dat nu weer uit." Ondertussen is Blake sneller beginnen tikken met zijn voet. "Ik vertrouw het niet, Grey." "Waarom niet? Hij lijkt best wel aardig." "Ik weet het niet. Er is ... gewoon iets aan hem." "Vertrouw je mij, Iryn?" Iryn knikt. "Dan vertrouw je hem ook." Beiden draaien zich om. "Cuál es su respuesta?" "Nederlands alsjeblieft. Ik versta geen Spaans." "Oh, sorry. Ik dacht, de broer spreekt Spaans dus zal de zus dat ook wel kunnen spreken." "Niet." "Dus, zoals ik al zei, jullie antwoord?" Broer en zus kijken elkaar even aan en knikken gelijktijdig. "We gaan mee. Maar...." Blake rolt even met zijn ogen. "Maar...? Maar wat?" "Maar.... Als jij betrapt wordt en wij niet kennen we je niet. Deal?" "Goed genoeg. Deal." Ze schudden elkaar de hand. Ze gaan naar de trappen die naar boven leiden. "Mam! Wij gaan even naar buiten. Ik ga hun een rondleiding geven rond Lothundre." "Is goed, schat. Kom wel terug voor het avondeten, hé!" "Jaja!" Blake doet zijn schoenen aan. Hij pakt zijn jas van de kapstok en doet deze ook aan. Ze gaan naar buiten en Blake sluit de deur achter hem. Ze volgen Blake naar hun nieuwe school. Onderweg legt hij de geschiedenis van Lothundre uit en wat er te kopen is in de winkels. Zo komen ze ook te weten over de vreemde, onopgeloste moorden die er gebeuren. Ze komen aan bij de school. "Dit is Lothundre High School." Ze stonden voor de school, voor de deur. Blake staart voor zich uit. "Ga je het nog open of niet?" Grey kruist zijn armen. "Als de deur niet open is binnen vijf minuten ga ik terug naar huis." Iryn draait zich om en telt af. "1..." Grey rolt zijn ogen. "2..." Blake zucht. "3..." Blake pakt een peperclip uit zijn broekzak. "4..." Hij doet het in het sleutelgat. "5..." Hij draait het tegenwijzersin en opent de deur. "Click." Grey gaat alvast naar binnen en Blake houdt de deur open voor Iryn. "Na u." "Dankje." Ze huppelt de school binnen terwijl Blake de deur achter hem sluit. "Ik hoop dat je een zaklamp hebt meegenomen." Blake pakt twee zaklampen uit zijn rugzak. "Waarom? Bang van het donker?" Hij houd de ene voor zichzelf en gooit de andere naar Iryn. "Pffft. Nee." Ze vangt het, doet het meteen aan en schijnt het de donkere schoolgang in. "Zal wel." Blake geeft hun een rondleiding rond de school: waar hun lessen gingen gebeuren, de toiletten en hij liet hun de picknicktafels zien. Ze volgde Blake tot aan het lacrosse veld. "Wat denk je, Grey? Ga jij lacrosse spelen?" "Speel jij het?" Blake knikt. "Ik ben in de eerste rij." "Ik zal er over nadenken." Plots springen de lichten aan. Ze kijken rond maar, er is niemand, behalve hun, op het veld. "Blake!" "Wat?" "Stop het! Het is niet grappig!" "Over wat ben je in hemelsnaam nou aan het praten, Iryn?" "Jij hebt de lichten uit gedaan!" "Wat? Nee! Dat heb ik niet. Trouwens, hoe zou ik dat nu kunnen doen?" Iryn kijkt wantrouwend om haar heen alsof er op elk moment iemand of iets kon op poppen. "Geen idee." De lichten knipperen, gaan aan en uit. "Oké. Dit is de druppel! Ik ben uit. Komen jullie?" "Grey?" "Blake en ik blijven hier nog even. Ga jij maar alvast." Iryn stampt boos met haar voeten op de grond. "Goed dan. Als jullie straks niet thuis zijn tegen middernacht vertel ik onze moeders." Ze stapt verder en verder weg van het lacrosse veld, van hun totdat ze alleen maar, een klein stipje is voor de jongens. Ze gaat de school terug binnen en verdwijnt uit het zicht.  "Even serieu, nu. Heb jij de lichten aan gedaan?" "Nee, heb ik niet. Jij en je zus moeten echt eens leren te relaxen." Blake schudt zijn hoofd en wandelt weg van Grey. "Ik weet het, ik weet het." Grey loopt naar Blake en heeft hem weldra ingehaald. "Jij was een goede gids, Blake." "Hehe, danku." "Blake, wacht even." Blake draait zich om en ziet Grey zich neer zetten op de zijn knieën. "Mijn veters zijn los." Blake zucht even. "Je hoeft niet zo te zuchten, hoor. Ben zo klaar." Blake zet zich neer op de tribunes. "AAAAHHHHHH!"