I LET Diego kiss my neck. His warm lips and soft bite in my skin felt like he was declaring his territory, claiming what was rightfully his without fighting. Like his enemies accepted their defeat and gave up in a peaceful way.

The kiss was just shallow, but it electrified every inch of my soul, and his hands wrapped around my waist was a temptation. Hindi ko maiwasan ang hindi mapapikit sa kakaibang sensasyon dulot ng labi niya. Mapaungol, na kahit mahina, alam kong alam niya, rinig niya.

He came to a halt, still catching his breath, and lifted his lips toward my ear for a whisper. "How about now? You feel it?"

Slowly, I opened my eyes, a bit disappointed that he took his lips off my neck. Bumungad ulit sa akin ang madilim pero puno ng mga kumikinang na ilaw na paligid. Parang sumasayaw ang mga iyon at sumasabay sa malakas at mabilis na pagpintig ng puso ko

For seconds, I couldn't think straight about my answer to his question. It seemed like he had corrupted my mind. At ang halik niya lang na iyon ang nananaig.

"You didn't?" 

I could hear the pain in his hoarse voice. I took a deep breath and shut my eyes again to clear my mind. Nang sa ganoon ay makapag-isip ako nang maayos. Is this right? Tama ba na tanggapin ko na may nararamdaman nga siya para sa akin? If I will allow myself, what will happen next? Magiging boyfriend ko siya? Magiging boyfriend ko ang anak ng boss ko at ang magiging boss ko in the near future?

Iniisip ko pa lang na magiging kami ni Diego ay naririnig ko na ang mapanghusgang boses ni Murky sa aking isip at ang magiging tingin sa akin ng mga kasamahan. For them... mas magiging masama ako. Pumatol sa amo dahil isang gold digger. B-in-oyfriend para umangat sa buhay.

Umiling ako. "H-Hindi... This isn't right, Sir."

Nagtatalo man ang isip ay nagawa ko pa rin na ikalas ang pagkakayakap ng mga braso niya sa tiyan ko. I walked towards the steel barricade. Ang lamig niyon sa mga palad ko at ang bumugang hangin sa mukha ko ay nagpakalma sa init na nararamdaman ko kahit papaano.

"Why is this wrong?" he asked painfully. "Is it because I was your boss? Is it because you work for my father? Is it, Ysabella?"

Naramdaman ko ang init ng katawan niya sa likod ko. Hindi ko magawang gumalaw kahit kaunti. I know he was standing too close to me, and that will be bad for me. Manipis na pisi na lang ang kumakapit sa katinuan ko. Kung mapipigtas iyon... I don't know what will happen next.

"Come on, Ysabella. Tell me. Did you feel something about my kiss?"

Hindi ako kumibo. Dahilan iyon para umismid siya at sapilitan akong pinaharap sa kanya. His eyes were dark. Pero namumungay ang mga iyon na tumitig sa akin.

I avoided his gaze.

"Tell me. May naramdaman ka, 'di ba?" puno ng pangungusap niyang tanong, at hinanap ang mga mata ko. 

It was hard for me to look at him because I knew he would see my answer through my eyes. Malakas ang kompiyansa niya na may naramdaman nga ako sa halik niyang iyon, pero gusto niya lang ikumpirma iyon mula sa akin.

Pumikit muli ako at marahan siyang itinulak nang magmulat. 

"Wala," I pretended as I walked past him.

Pumasok ako sa condo para makapag-isip sana kahit ilang segundo, pero maling desisyon pala iyon dahil sumunod siya kaagad.

"We're not done yet, Ysabella!"

When I reached the couch, he pushed me softly. Napasinghap ako nang mapahiga. Kaagad niya akong kinubabawan at itinukod ang mga braso niya sa magkabilaang gilid ko para ikulong ako.

"This... wala ka pa rin bang nararamdaman?" hamon niya, naniningkit ang mga mata.

I cleared my throat, gulping down the nervousness that attacked me. "Lasing ka lang, Sir."

A playful and dirty smirk curled across his lips. "Maybe... yes. I'm drunkenly in love with you."

He stared at my eyes with full of desires. Sa intense ng titig niya, wala akong nagawa kundi ang ibaba ang mga mata ko sa dibdib niya. He was still in his white dress, three buttons were unbuttoned, showing the subtle hair on his chest. Wala pa man ay nai-imagine ko na kung anong itinatago ng telang iyon.

I shook my head as I felt that my cheeks were already burning because of the thought that played in my head.

I heard Diego chuckle. Napamulat ako at napatingin sa kanya.

"B-Bakit?" mataray kong tanong.

"You're blushing, sweetie—"

"Stop calling me that!" I cut him off. "At hindi ako nagba-blush dahil sa 'yo! Mainit. Nakapataong ka pa sa akin!"

He scoffed. "Just admit to yourself that you... have feelings for me."

I glared at him. Pero humalakhak siya at hindi ako sineryuso. He thinks this is all a play. He's just playing me.

In a swift move, Diego planted a soft kiss... again... on my lips! 

Napakurap ako sa ginawa niya. Ginawa niya na iyon kanina, pero ngayon na inulit ay mas lalong nakukumbinsi niya na ako na totoo nga ang nararamdaman niya para sa akin.

"Wala pa rin ba?" he asked, lifting his right brow.

Nakatitig lang ako sa kanya at hindi magawang ibuka ang bibig. Diego shook his head in amusement and kissed me once more. This time, ilang segundo ang tinagal.

"How about that?"

My lips trembled. "D-Diego..."

A triumphant smirk showed on his lips. "This time.. Diego. I love to hear you call my name, my Ysabella." 

With lust in his eyes, Diego bent and gave me a full kiss. Sa una, mabagal. Pero habang lumilipas ay bumibilis na.

I shut my eyes and involuntarily answered his kisses. Naging pagkakataon iyon para maipasok niya ang dila at tikman ang bawat sulok ng aking bibig. The mixed taste of mint and the bitterness of alcohol in his saliva made my stomach churn.

"Fuck!"

A sweet moan escaped from my mouth when his hand crawled across my abdomen. Dahil sa madulas ang texture ng suot kong roba, naging madali sa kanya na tanggalin ang pagkakatali niyon. 

I tried to look at his hand. Pero gamit ang isang malaya niyang kamay, inangat niya ang baba ko at hinalikan akong muli. Now, his hand had reached its destination. Napapikit ako. Dahil sa nipis ng suot kong underwear ay nagawa niyang ipasok ang kamay niya roon. 

His finger drew a small circle on my femininity that gave my body a tingling sensation, and I couldn't help but moan and protest.

"D-Diego..." I barely said his name, my lips shivering."This isn't right—"

Hindi ko nagawang tapusin ang sasabihin ko nang bigla niyang ipinasok ang daliri niya sa pagkababae ko. The pain that penetrated my womanhood made me shut my eyes tightly. Tears flowed down the sides of my eyes. Ramdam ko ang sakit nang biglang pagkapunit ng pagkababae ko... with just his finger! Papaano kung iyon na ang nasa loob ko?

"You're a..." he trailed off. "I'm so, so sorry!"

Napaigtad ako nang hugutin niya ang daliri at ang bigla niyang pag-ahon. Nanatili akong nakapikit dahil sa kahihiyan na nararamdaman. 

"I am sorry, Ysabella," he told me sincerely.

I bit my lower lips. Hindi ko magawang magmulat dahil alam kong namumula ang mukha ko. Is it a curse to be a virgin? That you have never had a sexual experience in your entire life, despite being twenty-three years old?

Iyon ang naiisip ko habang nakapikit at hiniling na umalis na si Diego. I wanted to be alone! Kasalanan ba na until now, wala ka pang karanasan?

Biglang tumahimik ang paligid. Nagmulat ako. The pain and regret were written all over Diego's face. Nakaluhod pa rin siya sa may pagkababae ko, nakatitig sa akin. Bigla akong nakaramdam ng guilt.

I batted my eyes and tried to smile to assure him that it was okay. Pero mas lalong dumilim ang hitsura niya.

"I... I am sorry, Ysa," he said it again, but this time... umahon siya nang tuluyan at lumabas ng condo, iniwan akong tulala.

Maybe... I was really bad at that kind of stuff. Unang karanasan sana, pero nabigo. 

Sa couch ako nilipasan ng buong magdamag. Nakatulugan ko na lang ang pag-iisip kung gaano ko nabigo si Diego, kaya tanghali na ako nagising kinabukasan. 

I know he lived in the States for half of his age. Marami nang karanasan at ang pagiging birhen ay napaka-big deal. 

Mabuti na lang ay Sabado ngayon at wala akong balak na pumasok. Hindi ko kayang harapin si Diego matapos ang nangyari kagabi. Ala una nang tumunog ang cellphone ko. Still lying on the couch, I answered the call, knowing only that Diego was searching for me in the office. Sinabi ko na lang kay Mari na masama ang pakiramdam ko kaya hindi ako makakapasok. After that, wala nang nanggulo sa akin buong maghapon.

Nag-aagaw na ang dilim at liwanag nang mapunta ang mga mata ko sa labas ng terasa nang maalimpungatan. Tumunog ang tiyan ko. Saka ko lang naramdaman ang gutom. Hindi nga pala ako nakapag-agahan at pananghalian kanina kaya ngayon ay ramdam na ang panghihina.

Sinubukan kong umahon, pero kumirot ang tiyan ko kaya'y napabaluktot ako ng higa. Pilit kong inabot ang cellphone na nakapatong sa glass center table para magpatulong kay Tiya Flor o hindi naman kaya ay kay Aira.

Weekend kaya alam kong nasa trabaho na si Tiya Flor sa mga oras na ito. To save my small energy, I dialed Aira's number instead. Sumagot naman kaagad ang kaibigan.

"Aira—"

Pero nalunod ang sasabihin ko sa kanya nang mahagip ng mga mata ko ang pagbukas ng pinto at ang pagpasok ng isang malaking bulto. Wearing the long white sleeves rolled up until his elbow, black slacks, and black shoes, Diego strode toward where I was lying.

"You okay?" he asked. Ipinatong niya ang paperbag na dala sa ibabaw ng center table.

Napansin niya na ang titig ko sa dala niya kaya agad niyang dinugtungan ang sinabi.

"Ahm... I bought food for you. Sa restaurant lang iyan na katapat ng SEI."

Mula sa paper bag, nag-angat ako ng tingin sa kanya. "Anong ginagawa mo rito? At... paano ka nakapasok?"

Automatic na nagla-lock ang mga pinto dito sa condo sa tuwing sasara. Kaya sigurado akong nag-lock iyon nang lumabas siya kagabi.

He chuckled a bit and scratched his neck.

"Paano ka nakapasok?"

Inilabas niya sa bulsa niya ang isang susi. "I have your spare key."

Kumunot ang noo ko. "Paano?"

"I asked the receptionist—"

"At... ibinigay?"

He slowly nodded.

Dahil ba sa guwapo siya kaya agad ibinigay? Protocol kasi na kung hindi kakilala, kapamilya, o walang emergency... hindi ibibigay ang spare key sa kahit sino. At ngayong nasa kamay ni Diego ang susi nang ganoon kadali... hindi ko maiwasan na hindi mag-isip ng masama... ng marumi.

"I told her I was your boyfriend." He squinted his eyes, like he read what I was thinking. "So, she gave this to me."

"What?" Namilog ang mga mata ko. "Hindi kita boyfriend!"

Sa mga sinabi niya, iyon lang ang napansin ko.

"Magiging... pa lang?"

Gusto ko pa sanang makipag-argyumento sa kanya, biglang umatake naman ang matinding kirot sa tiyan ko. Napaungol ako at mas napabaluktot. 

"Are you okay? What happened?"

Dinaluhan ako kaagad ni Diego, nag-aalala. I wanted to answer him, but the pain in my stomach was unbearable. Nagsimulang pagpawisan ako ng malagkit sa sintido at unti-unting nahihirapan nang huminga. 

Nang mapansin iyon ni Diego ay kaagad niya akong binuhat at itinakbo palabas ng condo. Namalayan ko na lang na nasa ospital na ako, nakahiga, at napapalibutan nina Tiya Flor, Aira at si... Diego. Kung paano ako napunta roon ay hindi ko na alam, hindi na nabigyan ng pansin.

"Nalipasan ka raw," panimula ni Tiya Flor. Bagama't nag-aalala, nakatakas pa rin ang panenermon sa boses niya. "Hindi ka naman pumasok buong araw, bakit hindi ka nakakain?"

Sasagot na sana ako kay Tiya Flor nang biglang nagsalita si Diego.

"It's my fault. Hindi maayos ang pakiramdam niya nang dahil sa akin."

Napahagikhik si Aira. 

Sinamaan ko siya ng tingin.

"Masama ang pakiramdam nang dahil sa 'yo?" Nagtaas ng kilay si Tiya Flor kay Diego.

Aira chuckled again. "Siguro... naisuko na ang bataan."