Maaga akong nagising kinabukasan dahil hindi naman maayos ang naging tulog ko simula noong pag uusap namin ni Dylan. Hindi ko pa rin nakalimutan at isa pa yun sa nagpagulo ng isip ko. Marami rin ako na nabuo na katanungan katulad ng, mahal pa ba niya ako? mahal ko pa ba siya? Did I heal myself already?

Did I heal myself already kaya pinagiisipan ko kung subukan ulit na sumugal para sa pagmamahal ko. Noong nasa college pa naman kami ay kahit sa mga panahon na 'yon subrang saya ko. He never failed to make me the happiest woman alived. Yung pakiramdam na 'yon... hindi matutumbasan ng kahit ano. I treasure it kahit masakit ang naging bunga.

"Lalabas ka po ba miss tulala ka sa pinto mo?" Napatalon ako sa gulat.

Nanlaki ang mata ko ng mapagsino ang lalaking sumaway sa'kin. Naka board short 'to at plain white sando, hitik na hitik ang kanyang mga muscle sa suot niya.

"Lucas!" gulat kong tawag.

He waved his hand shly. "Hello Alexis, how are you?"

"I'm fine... Why are you here akala ko ba nasa ibang bansa ka rin?" tanong ko sa kaniya bago tuluyan nang sinara ang pinto ng hotel room ko.

"Would you like to have a breakfast with me?" Doon din nga pala ako pa punta kaya nasa labas ako.

Kaso nga lang naalala ko naman yung kagabi kaya tuloy kung saan saan napunta ang isip ko. Puro ba naman kaguluhan na nararamdaman ko nagsama-sama. Feeling ko nga sasabog na ang ulo ko sa dami ng mga iniisip ko.

Tumango agad ako. "I would love to. Sakto kakain na rin talaga ako, may iniisip lang kaya mukhang tulala," sagot ko sa kaniya.

Tinawanan niya ako. "Kaya pala tulala ka ryan, anlalim ng iniisip mo. Hindi maka-decide kung ano ang kakainin."

Tumawa na ako. Pinatulan ko na ang pagkakaintindi niya sa sinabi ko para hindi na magpaliwanag pa.

"It's nothing may inaalala lang ako kaya ganoon. Alam mo na work, nakalimutan ko kasi yung design na ginagawa ko."I explain para maligtas ko ang sarili ko sa kahihiyan.

"You should take a rest to refresh your mind. Ang hirap mag isip lalo na kung may iba pa na laman ang isip natin." Pinaghila niya ako ng upuan.

Napili namin na kumain sa isang simple restaurant dito malapit sa dagat. Hindi rin naman ito kalayuan sa beach. At sa hotel kung saan ako nag stay. Ano nga ulit ginagawa niya rito?

"Why are you here nga pala?"

"Vacation. . . Dito ako dumeresto pagkagaling ko sa Spain, " simpleng sagot niya.

"Kumusta naman yung Spain? Nasaan yung pasalubong ko?"biro ko pa.

"I forgot to buy you one. I didn't expect I will see you here." Tumawa ako, I'm just joking baka naman seryosohin niya.

I pouted my lips. "What can you offer Mr. Lucas?" I use my serios tone, when I'm dealing someone with business.

"I let you invest in my company?" Hindi sigurado na ani niya. let me think about it to.

There company was big and famous worldwide. If I invest in them that would be good partnership, rigth?

"75%?"sa isip ko lang. Masyado na malaki pero hindi naman yan aayaw si Lucas.

Tumawa lang siya. "Ikaw bahala."

Tinago ko ang ngisi ko sa pag inom ng tubig. "I wire money agad agad then, let's cheers for our partnership with shake hands. You can send me the copy of the contract, or we can meet some other time in Manila." Napangiwi ako ng mahawakan ko ang kamay niya at maramdaman kung gaano 'yon kalamig.

Nagplastiktohang napatingin ako sa kanya. "Are you feeling nervous, ako lang naman 'to bakit subrang lamig ng kamay mo. Kung hindi kita kaibigan iisipin ko na crush mo ako," biro ko at tinawanan siya.

"Sayang!" mahinang bulong niya clueless ko siya na tiningnan, hindi niya naman sinagot. Nagpicture pa kaming dalawa para remembrance namin. I also posted it on Instagram kaso epal comments ng kaibigan ko. Tawang tawa ako habang napapailing.

@venaria:

Hala may spark akong nakikita. Ako lang naman ito si Venaira your friend Alexis.

knight:

@lucas anong ginagawa mo dyan? Tawag kana ng papa mo.

Reply @knight

gag* nasa kabilang buhay na papa ko. Balak mo pang pabangunin isama sa kalukuhan mo.

Knight:

Ayy sorry bro nakalimutan ko lang.

#peace

#makakalimutinsiknigth

Sheena:

@dylan Mr. payag ka na niyan?

@dylan reply:

the hell I'm not

Sheena: Shocks may pa the hell pa @Alexis ang gara naman.

Khate:

Bhie dapat sinama mo ako, kahit tissue na lang ganap ko dyan.

Chion:

G*go ano to...

Alexis:

Excuse me. Please lang lubayan nyo ang account ko at mga post ko. H'wag kayo dito magbardagulan.

Napasikdo ang puso ko ng lumabas ang message notification sa'kin ni Dylan. Huminga muna ako ng malalim bago binuksan.

It was my posted myday na kasama ko kanina si Lucas. Nag reply siya sa myday ko nagwawala na naman ang mga paro paro sa sistema ko.

Dylan:

Is it fun?

May bahid na pagka bitter niyang tanong kahit mensahe lang. Why did I feel like guilty? Wala naman akong ginagawang masama at the first place. Hindi naman kami ni Dylan

Me:

Oo. Why did you ask?

Dylan:

Nothing. Did you enjoy being with him?

Me:

Why are you sound like jealuse. Ofcourse it's fun to be with him.

Dylan:

I'm not gonna denied it. I'm jealuse, really jealuse so much.

Mas lalong lumakas ang kalabog ng puso ko at mas lalong nagwala ang mga paro paro sa sistema ko. Galit dapat ako.

Me:

Where not together, Dylan.

Dylan:

Oo nga pala hindi ka nga pala sa'kin.

Napakurap ako ng ilang ulit. Iyon ang huling message niya sa buong mag hapon natapos yung event by 6:30 pm iyon pa rin ang huling mesahe niya. Iyon naman kasi ang totoo bakit ba siya masyadong affected.

"Bakit ka naman nakabusangot dyan? Parang dala dala mo ang buong mundo, " tanong ni Khate ng mag groupcall kaming mga girls.

"Nag away siguro sila ni ex? " biro ni Venaira na ikinatawa ng iba.

"Bakit naman kami mag-aaway. Hindi naman kami masiyadong nag uusap noon!" pagtatangol ko.

"Sabi ng anak ko ang sweet nyo raw."singit ni Sheena.

Bumusagot ako. "Hindi kami sweet guni guni lang yun noong bata Sheena."

"Oy hindi sinungaling ang bebe namin," pagtatangol naman ni Khate. Napasapo na lang ako sa noo ko sinabi ko ba na sinungaling yung bata.

"Malamang hindi sinungaling ang anak ko," pagtatangol naman ni Sheena.

"Puro kayo may problema ayusin nyo nga yang mga buhay nyo." Pareho kaming tatlong napabuntong-hininga.

"Hirap ng buhay, pag naka uwi ka naman Alexis inom tayo. Gusto ko mag lasing hangang sa hindi ko na kaya ang buhay ko,"si Venaira. Akala mo naman kasi siya yung walang problema halos naman kaming lahat meron.

"Gusto ko rin mag inom," sabay sabay nilang sabi.

Ang video call namin na sana ay kumustahan ay nauwi sa pag plano sa gagawin namin paglalasing kapag naka uwi na ako.

Saaming magkakaibigan ako lang naman palaging wala dahil nasa malayo ang trabaho ko. Ayoko ko pa na dalhin dito sa Philippines mababaliw na ako kapag nandito ako.