"Linisin mo nga yung sala natin," utos ni Tita sa'kin.

Palihim akong napairap dahil kakatapos ko pa lang sa niluluto ko, pero may bago na naman siyang utos. Kanina ay hindi pa din ako tapos sa paghuhugas ay pinaluto na niya ako. Mga tamad sa gawain ayoko na maging bodega ng basura ang bahay ko. Kalat ng kalat puro naman utos hindi marunong mag linis.

Ngayon ay alam ko na kung bakit stress na stress si Lola sa kanya. "Opo, Tita!"

"Bilisan mo na dyan at linisin na 'yon."

"Oo nga po!" ulit ko at mas lalong nilakasan ang boses ko para naman marinig niya. Itinago ang pagka irita ko sa boses niya.

Kaya naman pagkatapos ko na magluto ay nilinis ko na ang kalat na sinasabi niya. Habang nag lilinis ako ay nilapitan naman ako ni Anais.

"Akhira, nasaan na yung sapatos ko!" Nagdadabog at galit na lumapit sya sa'kin. Gusto ko siyang hampasin sa ulo, oo nag aayos ako dito sa bahay na 'to pero, hindi naman ako hanapan ng nawawalang bagay.

Attitude na talaga ako para naman matuto sila baka sakaling makakuha ng manners. Na kinulang ang kanilang utak. Puro kasi kung ano ang alam. Kawawa ang pamilya na 'to, kaya ako gusto ko kapag nag asawa ako ay marunong sa mga gawain bahay.

Ayaw ko sa tamad!

Huminga ako ng malalim, hinabaan ko talaga ang pasensya ko. "Hindi ko alam. Ikaw ang gumamit noon bakit ko malalaman."

She frustratedly mess her hair and march like a kid. "Don't tell me hindi mo pa nilabahan? Inilagay ko na 'yon sa malapit sa labahan,"

Tumango tango ako ng maalala ko. "Yung nasa black na paper bag?" gilgil siya na tumango. Mahina akong napatawa at napatakip ng bibig ko. "Akala ko basura. Tinapon ko na."

Umawang ang bibig niya dahil sa gulat sa sinabi ko. Mas lalo na sumama ang mukha niya at nahaluan ng galit sa'kin.

"Bagong bili ko pa lang 'yon, Liana!"

"Pake ko," I said and rolled my eyes.

Kung kanino ako nagmana ay sarili ko lang hindi ko alam kung nasaan ang magulang ko. Siguro ay patay na wala akong idea.

"Mommyyyyy!" she march again like a poor kid and shout for tita named.

Nakatira ako dito sa bahay sabi ni Atty bahay ko naman daw talaga 'to. Dahil bago namatay si Lola ay pinamana niya 'to sa'kin pero hindi ko 'to masasabi na sa'kin. Bata pa lang ako noon at dito tumira si Tita at ang pamilya niya. Nag mukha akong sampid sa sarili kung pamamahay. Napatawa na lang ako sa sarili ko habang inaalala 'yon.

Ayaw ko naman na umalis dito dahil nga pamana 'to ng mabait  ko na Lola. At hindi din nila ako mapalayas dahil nasa akin nga nakapangalan 'to. Dinadaan ako nila sa ganito at mga salita nila. Kung wala lang akong awa ay matagal ko na sila na pinalayas dito. Pupulutin sila sa lansangan mga gastador kung mag gasta ng pera at parang mamatay na bukas.

Si Tita na masyadong mata pobre at si Tito na mahilig sa sugal hindi naman nanalo. Si Anais naman na palaging bumibili ng mga online shop ng kahit ano. Nakaka stress ang pamilya na 'to.

"Anong gagawin mo sasaktan mo rin ako?" tumawa ako ng mapakla "Subukan mo na lumapat ulit ang kamay mo sa'kin. Kung gaano kababa ang tingin mo sa'kin ganoon kataas ang tingin ko sa sarili ko."

Dinuro ako nito, "Ano ang pinagmamalaki mo ngayon?"

Dinuro ko rin siya. "I have a lot, try hurting me again I'm not a fragile girl like before. If you want to stay outside, do it." matalim ako na tumingin sa kanila.

Bumuntonghininga na lang ako ng malalim. Ang hirap pa din talaga tiisin ang ugali nila. Padaskol din ako na lumabas sa bahay namin at pumunta sa may gubat sa likod ng bahay. Iniwan ko ang mga panlinis sa may sala bahala na pag uwi ko. Alam ko na dapat tinapos ko na 'yon. Pero isa din ako na masmaang bata na sanay sa sermon. Sila lang ang napapagod makikinig lang ako.

May tree house ako at maliit na tambayan sa may gubat. Safe naman dito 'to na din siguro ang safe place ko.

Medyo madilim na kaya ginamit ko ang cellphone ko para may ilaw ako patungo doon. Kailan man ay hindi ako nakakita ng ahas malinis naman. Wala din na multo natatakot lang siguro ako kapag nakita ko na 'yon. Pero hindi ko pa man ako nakakita noon.

Umakyat ako sa owned maid ko na hagdanan para mapunta sa taas. Tumingala ako sa langit nag aagaw ang liwanag at dilim. I have this feeling na kapag nandito ako ay safe ako. So I called this as my safe place.

"Paano ba 'yan hindi ka na naman kakain ngayon." pagkakausap ko sa sarili ko sabay himas sa t'yan ko.

Tiyak na uubusin nila ang niluto ko dahil kulang pa 'yon sa kanila. Minsan ay ayaw ko na talaga na magluto ulit kaya hindi na ako kumakain.

"I wish, I have a perfect life. Pero sa fairlytale lang 'yon ngayari. If I have a power, I will help everyone who need help." I wisper to wind why starting from above.

Humangin ng malakas siguro ay gusto din niya ang sinabi ko. Napunta ang ilang hibla ng buhok ko sa mukha ko kaya hinawi ko 'yon at nilagay sa likod ng tainga ko.

All of us have the rigth to be free, maging malaya pero ang pagiging malaya din natin ay may limitasyon lang. Hindi porket sinabi na malaya na tayo ay gagawa na din tayo ng mali.

"Liana. . . Liana" I nummed my named

"You're the best girl, the best ka basta alam mo yan sa sarili mo. Don't mind what other people say." pag papangaral ko sa sarili ko.

I'm trying to cheer up myself because I feel like I'm just a worthless piece. Para lamang akong isang basura.

"Someone helps me here, so we can find our escape together." mahinang hiling ko habang  tumatayo.

Lumakas ulit ang hangin na naging dahilan ng kakaibang kilabot sa sistema ko. Nanlaki ang mata ko ng maputol ang sanga na nahahawakan ko dahilan para mawalan ako ng balanse. Napapikit na lamang ako at hinihitay ang pagbagsak ko.

Bago pa man ako bumagsak may isang braso na sumalo sa'kin. Dahil sa medyong gulat ay napahawak ako  sa kanyang balikat ng mahigpit dahilan para mapa daig siya.

I can feel the coldness of his body when it press on mine. If I didn't hear his breath and if his not moving, iisipin ko na patay na siya.

"Arggg!"

Ibinaba niya ako sa lupa at nasapo sa kanyang balikat. Hindi naman masakit 'yon lalaki naman siya hindi ba matapang sila.

"P-paano ka napunta dito," nauutal kung tanong habang nakatitig sa kaniya.

"W-why did you summon me?" he asked in his rapsy voice.

"Wala naman akong ginawa." I tried to hold his hands but he step backwards. "Are you here to help me?"

"Woman..."

Dahil sa kadiliman hindi ko makita ang dinadaan ko kaya natisod ako ng kahoy. Saktong humangin ng malakas parang nasa loob kami ng isang ipo-ipo. Sa gitna ng pangamba na nararamdaman ko,  I feel his arms pulled me in a hug. As dry leaves fly, mapupuwing ata ako sa lakas noon kaya pinikit ko ang mata ko.

I can help but gasp when, I open my eyes nasa iba na akong lugar. A beautiful and fancy house we are no longer in the woods where my tree house is.

___________
Good evening! Marupok ako ngayong araw at the same time masaya dn ksi tapos na kmi sa mass demo. Enjoy reading