We kissed each other in front of Phoenix...

Hindi nagtagal ay tumilapon na lang si Terron dahil sa kanya. Hinawakan ako nito at pinaharap sa kaniya.

Puno ng luha ang mga mata at sinimulan na punasan ang labi ko. "Ayos lang na iwan mo pero babalik ka, pero h'wag mo naman sa'kin ipamukha na hindi mo na ako kailangan."

I remain silent "Ayoko na nakikita ka na may kasama ibang lalaki bukod sa'kin. Iniisip ko pa lang nasasaktan na ako.  Ngayon pa kaya na nakita ko na mismo gamit ang mga mata ko."

"Hindi na kita kailangan, Phoenix. Magkaiba tayong dalawa, ayaw na kitang makita pa. Aayosin ko ang sarili ko, ang buhay ko. Aayosin ko lahat ng hindi ka kasama sa mga plano ko." I feel a lot of knife stabbing my heart.

Naglalaban ang puso at isip ko sa sasabihin at gagawin ko. Yumakap siya sa'kin, sinubsob niya ang mukha niya sa balikat ko. "Liana..."

"Hindi mo na ako kailangan na intindihin, Phoenix. Tandaan mo ang araw na 'to, dahil tinatapos ko na lahat ng meron sa'tin."

Inipon ko ang buong lakas ko para maitulak siya papalayo sa'kin. Tumilapon siya dahil sa ginawa ko, napahawak na lang ako sa may banda ng puso ko.

Humakbang ako patalikod—palayo sa taong mahal ko habang walang tigil ang mga luha ko. Alam ko na ang pagiging malapit sa kanya ay ang pinaka dilekado sa mundong ito. Mahal namin ang isa't isa pero mali ang panahon na 'to.

Pinangako ko na hanggat kaya ko ay ipaglalaban ko siya.

"Masaya ka na ba? Binitawan ko na si Phoenix, tangalin mo na 'yang sumpa mo!"

Tumawa lang siya ng napaka lakas, para na itong isang baliw. "Ang iniwan mo pwede mo pa na balikan. Kailangan pa pala kita na kontrolin dahil alam ko na hinding hindi mo magagawa na bitawan siya."

"I want to kill you tripple!" I greet my teeth.

Ngumisi siya sa'kin "Ikaw ang pumatay sa'kin pero hindi kita titigilan hanggat hindi siya nawawala sayo..."

Napahagulhol na lamang ako noong mawala na ng tuluyan ang presensya niya. Kung alam ko lang na ganito ang gagawin niya ay sana hindi na ako nakaramdam ng awa para sa kanila.

And everything turn out like this..

I destroy everything I see. Nakagulo na ang lahat, naghahalo ang kaba, saya at takot sa puso ko. Kailangan ko pa na ayosin ang lahat pero alam ko na bigo na ako.

"Liana... Stop this, come on take my hand, hindi ka naman ganito hindi ba!" walang emosyon ko na tiningnan ang lalaki sa harap ko na ngayon ay nagtatakang lapitan ako habang nagsusumamo.

I almost laugh because of him. "Matagal na ako na ganito. Hindi mo ako kilala, hindi ko din pala kilala ang sarili ko. I warn you already, if you want to live, stay away from me."

Mabilis siya na umiling. "Hindi... Did you already forget about us? H'wag mo sila na hayaan na kontrolin ka, h'wag mo sila hayaan na lasonin ang puso't at isip mo."

I hold my sword tighter "I told you to go!"

Mabilis ang hakbang ko para lapitan siya. Inayos ko ang espada ko palapit sa kanya. Ang nararamdaman ko lang ngayon ay matinding galit dahil sa kanya.

"I give you one more chance! Umalis ka na habang hinahayaan pa kita." madiin kung sabi.

Walang emosyon akong tumingin ako sa kanya. Unti unti siya na lumapit sa'kin, hindi ko alam pero mas lalo na yumabong ang galit na nararamdaman ko para sa kanya. Hinawakan niya ang espada at mas lalo pa na inilapit sa kanya.

"Kung ito lang ang dahilan para maibalik kita sa dati gagawin ko. Kahit ayaw na ayaw mo na iligtas kita, pero mawawala rin ako gagawin ko para sayo. Im willing to risk my self just to save you..." Nanigas ako noong hinawakan niya ang pisngi ko para halikan ako. Kasabay ng paglapit siya sa'kin papalapit ang pagdiin ng espada na hawak ko.

I heard him groaned pero mas diniinan niya pa din ang paghalik sa'kin. I feel him passing something on me. Napaluha na lamang ako, nanginginig ako habang hawak ang espada na ngayon ay nakabaon na sa kanya. Mas lalo ako na umiyak noong maramdaman ko ang bigat ang panghihina niya habang hinahalikan ako.

Parang may kung anong humiwalay sa'kin dahilan para matauhan ako. Unti unti na nagliwanag 'yon at nawala.  Hindi pa naman huli ang lahat hindi ba... Natalo ko na ang kaaway ko sa wakas.

He will leave me if I kill the man I love.

"Phoenix..." I cried.

Humiwalay siya sa'kin, kahit sa mga mata ko na puno ng mga luha ko kita ko ang ngiti niya. "I know, baby! It's not your fault, Mahal na mahal kita tandaan mo 'yan."

Unti unti na lumuwag ang hawak niya sa'kin kasabay ng pagbagsak niya. Nanginginig at puno ng dugo pa man ang kamay ko. "I'm sorry... Don't leave me, Phoenix..."

"Phoenix, I'm sorry! Hindi ko sinasadya, gumising ka na please. Hindi ko na gagawin 'yon, bumalik ka lang. Ayaw ko na mawala ka.. Hindi ko kaya, Phoenix..." I cried ever when I didn't hear even a little response from him.

I careless his face "Bakit kailangan mo ako iligtas kung mawawala ka rin naman sa'kin. I told you don't risk your life for me."

"Bakit mo ginawa 'yon alam mo naman na mawawala ka sa'kin. At hindi na kita makakasama, I lost everything but not you please. Hindi ko kaya kapag nawala ka pa, open your eyes, please. . ."

Ilang ulit ko na sinubukan pero wala ako na nakuhang sagot. Humagulhol na lamang ako habang yakap ko ang walang buhay niyang katawan.

Nang dumating sila. Wala na si Phoenix, napahagulgol na lang ako habang yakap ko ang walang buhay niya na katawan.

"You are his one and only mate that she promised to love and protect even it cost his life. Ngayon ay tinupad niya talaga ang kanyang pangako. Now he finally save you... You can leave happily because he sacrifice his life because he love you..."

"Paano pa ako magiging masaya ngayong wala na siya?" malungkot na tanong ko.

Napalingon ako sa kanya noong marinig ko ang pag ubo. Mabilis ko na dinaluhan si Phoenix pero nawalan ulit siya ng malay.

"Secure the area we need to bring Phoenix to Diwata!" Mythos announce, tila bumagal ang paligid ko kasabay ng mga galaw nila. Happiness and panic was eating me but I'm sure he can do this.