"Masakit na nga ang mga sugat ko. Iniingit nyo pa ako sa subrang ka-sweet-an nyo." I open my eyes and looked at Mythos.

Napaupo din siya sa lupa habang sapo ang kaniyang mukha. Nakangiwi habang nakatingin sa'ming dalawa.

When I looked at Phoenix again he stand up nilahag niya ang kaniyang kamay noong tuluyan na siyang makatayo. Walang pagdadalawang isip ko 'yon na tinangap.

"I need my medicine. I really need to go home."

"Let's go home?"

"Kailangan ko mo na magpaalam kay mama. Kahit ayaw niya para sa'tin na dalawa gusto ko na maayos na magpaalam."

"Sasamahan kita. Gusto ko na hindi lang din ikaw ang may gusto sa'kin pati pamilya mo, Lia."

"May pagkain ba kayo? Nagutom ako dahil sa walang utak nyong kawal. Sinayang ba naman ang oras ko, ang hina nga noong mga suntok sa'kin para lang ako kinagat ng lamgam" reklamo ni Mythos hindi ko alam na nasa harap na pala namin siya ngayon.

"May prutas kami."

"Walang fresh meat? Chicken?" sinipa ko ang tuhod nyo dahil sa ka-artehan niya.

"Can you please shut up for now, Mythos. May sumasakit pa ulo ko dahil sa mga reklamo mo kaysa sa sakit ng mga sugat ko." asik naman sa kaniya ni Phoenix.

Napabusangot na lang Ito at pinukol kaming dalawa ng masamang tingin. Pagkatapos ng mga sagutan pinapasok ko sila sa loob ko. Tumawag ako ng maid para kunin ang medicine kit at magamot sila.

Pag apak pa lang namin sa sala bumungad na sa'min ang pigura ni Mama at ni Terron. Pareho malamig ang tingin nila sa'min.

"Mama gagamutin ko lang po sila. Pagkatapos po ay aalis na rin naman sila, hindi sila magtatagal dito."

Tumawa ito, I can felt his deadly stare giving me a warning to stop what I'm planning. "Aalis sila at maiiwan ka, hindi naman diba? Aalis ka at sasama ka sa kanya dahil sa pagmamahal mo."

Binaling nito ang tingin kay Phoenix. Napalingon tuloy ako sa kanya pero wala naman itong naging reaksyon. "Hindi mo ba alam na mawawala siya kapag nagpatuloy ka pa?"

"I will take a responsibility of my action-" napapikit ako dahil sa gulat ng minura niya si Phone.

"Bullshit! Fuck you! You don't know anything dahil sainyo nawala ang asawa ko at ngayon naman malayo na ang loob ng anak ko dahil Mahal na Mahal ka niya. Ano pa ang gusto nyo na kunin sa'kin?" galit niyang Sabi.

"Hindi po ako ang pumatay sa kanya. Ang ankan ko po 'yon hindi ako" madiin na sagot ni Phoenix.

Huminga ako ng malalalim bago sumabat "Ma, h'wag mo sila na sisihin kung bakit mas gusto ko na sumama sa kanila kasya manatili rito. Sana ay maintindihan nyo ako"

"Hindi mo alam ang sinasabi mo, Lia." sabat din ni Terron.

Pinilig ko ang ulo ko "Palagi nyo na sinasabi na hindi ko alam ang ginagawa ko pero matanda na ako. Alam ko ang mga sinasabi ko at lahat ng ginagawa ko." Tiningnan ko silang lahat. "Palagi nyo na inuulit na hindi ko kaya. Hindi ko alam ang mga ginagawa ko sawang sawa na ako. I'm not a kid!"

"Nabuhay ako ng maraming taon na ang tanging sarili ko lang ang kasama ko. Pero kinaya ko naman, wala kayo ng mga oras na 'yon. Sinasakal nyo ako ng walang kahit anong pantali."

"Lia, hindi iyon ang ibig-" masama ako na tumingin kay Terro. "Eh, ano?"

"Calm down, Liana." I feel Phoenix hand on my back carelesing it.

"Ganyan ka ba pinalaki ng kumupkop sayo? Iyan ba ang tinuro ng lalaki na 'yan sayo? Ang mawalan ka ng galang."

Mas lalong nag init ang ulo ko sa narinig ko. Humakbang ako palapit kay mama at pinatayan siya hindi ko na mapigilan ang galit ko wala ng makakapigil sa'kin.

Nang nasa harap na niya ako ay malakas ako na tumawa. "Now your saying I am bad. Ngayon ko isipin ang mga pagkukulang nyo, walang nagturo sa'kin na maging ganito kasi ako mismo ang nag turo sa sarili ko. Dahil kailangan ko na maging matapang para sa sarili ko dahil wala akong pamilya. Kasi pinabayaan nyo ako kaya ako nawala sain-" napatagilid ang mukha ko ng makatangap ng isang malakas na sampal mula sa kanya.

Naramdam ko agad ang pag higit sa'kin ni Phoenix dahil sa ngyari. Nag echo iyon dahil sa lakas, ngumisi na lang ako bago tumingin ulit sa kanya. "Did you satisfy your self." I asked mockingly.

I pushed Phoenix hands of me. He was about to approach me but I step back. "Anong sasabihin nyo sa'kin? Hindi nyo sinasadaya nadala lang kayo? H'wag kayong mag alalala, sanay na sanay na ako."

"Para sabihin ko sainyo simula pagkabata ko sanay na sanay na ako na sinasaktan ako. Hiniling ko na sana mayroon akong nanay para hindi ko iyon naranasan. Pero nagsisi din ako," I said looking at her eyes.

I saw how she hurt on what I said. "Mas mabuti pa na hindi na kita nakilala bilang totoong nanay."

Patakbo ako na lumabas pagkasabi ko noon. Kahit nagtaka ako kung paano ako ngayon nakakatakbo ng mabilis ipinagsawalang bahala ko na lang 'yon dahil pumabor pa 'yon sa'kin.

I run away until I feel safe where I am. I can feel the comfort I been searching on where I am.

Pumunta ako sa mga mundo ng bampira sa hindi ko malaman na dahilan. Kusa na lamang na humakbang ang paa ko papunta rito.

I was about to go back when someone stop me. Nagpumiglas ako sa pagkakahawak nito, nanghina ako noong tinakpan niya ang bibig ko ng panyo, may pinaamoy sa'kin dahilan ng panghihina ko.

My body weaken as my feel fell from the ground. My state became blurry and I lost my consiousness.