"Bakit po?" magalang na tanong ko.

"We don't have garlic. We didn't use garlic." she smiled sparingly at me before drinking water.

Inaalo na ngayon noong papa niya si baby na umiiyak pa rin. "Allergic kami sa garlic, Liana." he finally  spoke now,  It's been quiet by my side for a while.

"Aww, sorry naghanap  pa ako noon nakikikain na lang ako." paumanhin ko sa kanila, medyo napayuko pa ako dahil nahihiya ako sa sinabi ko.

"It's fine! Go eat your food, para naman maka pagpahinha ka na rin." tumango na lang ako sa kanya.

Tinikman ko yung guto na nasa harap ko muntik pa ako na maduwal sa lasa noon pinigilan ko lang ang sarili ko.. Nakakahiya kung susuka ako dito. Ang sama ng lasa pagkain ba 'to. Wala na nga sila na bawang tapos para pang panis ang pagkain nila. Hindi ako nagrereklamo— nag reklamo pala ako. Deserve ko na kumain ng masarap na pagkain kasi kapag namatay ako ay hindi ko na 'to matitikman.

"Ayaw mo ba, Liana?" I shook my head at Pedrians while grimacing a little.

"Masarap." ngumiwi ako ng palihim pagkatapos kung sabihin 'yon.

"First time mag luto nyan dito ayoko na tikman. Mabuti naman nagustuhan mo, hindi rin naman namin alam ang gusto mo." it's really bitter. Maiiyak na yata ako sa lasa nito ayoko naman na hindi kainin baka sabihin nila maarte.

Pero yung lasa naman kasi what if ako na lang cook nila. Ikakamatay ko na yata kapag kinain ko 'to. Napatingin ako sa kanya ng pagpalitin niya ang pingan namin. Siya ang kumuha noong guto at tinikman 'yon. Napatingin ako sa dugo ng baboy na sa tingin ko ay inihaw nila. Ang sosyal ng red wine nila kaso ayaw naman ako na tikman. Bawal daw ako noon pero nakatikim din naman ako noon.

"Kumain ka na. Bilisan mo may pupuntahan pa tayo." I took the steak knife and fork, but what he was eating tasted good.

"Bago ka umalis ako nga pala si Venus at ang asawa ko na Peter. Ang anak namin na si Phedix ang bata na nasa tabi ng asawa ko. Ang nasa tabi ko naman na lalaki ay si Kael si Phedrians or Rian. Kami ang pamilya Andres." I nodded and remembered their names.

"Nice to meet you po. Ako naman si Liana Akhira." pakilala ko naman.

"Halika na." hindi ako tumagal ng kinaladkad ako papalayo ni Phoenix. Ang ganda ng pangalan niya bagay sa ibon. Kulang na lang ang pakpak sa likod niya. Sinubukan ko na iwaksi ang inisip ko na 'yon pero mas lalo na lumala ang imagination ko.

"I'm not bird." he said seems  annoyed. "Ha? Mind reader ka ba? Hindi ko naman alam ang sinasabi mo, saan mo ba yan nakuha."

Hindi niya ako sinagot binuksan lang ang isang pinto. Bumungad sa'kin ang magandang place kung saan mag sigth seeing.

Umupo kami na magkatabi sa bench doon parang nasa isa kaming veranda sa lawak ng bahay nila. Andaming pasikot sikot ng bahay nila. Hindi ko masa ulo sa laki, maliligaw ata ako rito.

"First of all how did you summon me?" he started and look at me intently. "I don't know what are you saying..."

He mess his hair and looked frustrated. "What, I'm going to do to you. You can't be here."

"Ayaw ko din naman na nandito ako. I-uwi mo na lang ako sa'min." desidido na sabi.

Suddenly his little brother pop up here pareho kami na nag iwas ng tingin. He approached his brother and hugged his leg while looking at me.

"Are you like us? Why your not afraid of garlic." inosenteng tanong nito sa'kin. "You seems, you love garlic. Hindi ka ba masasaktan noon, hindi ka takot ma hurt?"

"Phedix bumalik ka na sa loob, nag uusap pa kaming dalawa."

I lower my head kinunutan ko sya ng noo dahil hindi ko makuha ang ibig nyang sabihin. "Anong katulad nyo? hindi kita maintindihan."

Mag sasalita na sana siya ulit kung hindi langpinigilan ng nagbabantang boses ng kuya niya. "Phedix, do I need to repeat what I said."

"Okay!" he said sadly.

He carefully place his little brother on the floor. I waved at him before looking back at the stars. "May pasok ako ngayon, doon ka lang sa kwarto h'wag kang mag gala."

"Gabi ka na pumasok pasok?"

"Hindi kami katulad ng sainyo," maikli niya na sagot.

Napairap na lang ako. Noong gabi na 'yon ay pumasok siya sa klase niya katulad ng kanyang sinabi. Nagising na lang ako mag uumaga na tulog na siya sa sofa. Gising kapag gabi tulog naman kapag umaga.

Tumingin lang ako sa kanya hindi ko alam ang gagawin ko. Lalabas na lang ba ako dito para kumain o gigising ko siya para magpasama.

"Stop starting at me." he said in his bedroom voice that made me jump on my position. Napatalon pa ako ng kaunti noong magtama ang mga mata namin.

Tumikhim ako bago tumayo na medyo malayo sa kaniya. Hindi ko mapigilan ang pag iinit ng pisngi ko dahil nakita niya ako.

"Gusto ko na kumain," I shyly told him.

Marahan siya na bumangon, kinusot niya ang mga mata niya bago inalis ang kumot na nakatakip sa kaniya.  Napalunok na lamang ako noong bumaba ang tingin ko sa katawan niya.

Nakasuot lang siya ng isang puting t-shirt ngayon ko lang nakita kung gaano ka-ganda ng katawan niya. His muscles are perfect, I wonder kung ilan ang abs niya.

Napakagat na lang ako ng ibabang labi ko dahil sa mga naiisip ko. Walang masama na magpantasya lalo na kung ito ang nasa harap mo. "Do you know how to cook noodles?"

Hindi pa nga busog na agad ako tingin pa lang sayo.

Nag ningning ang mata ko dahil sa sinabi niya. Dumeresto sa bathroom, hindi ko alam kung bakit. Tinoun ko na lang ang isip ko sa pagkain ko ngayon. Paglabas nya ay sinensyasan niya ako na sumunod sa kanya.

Nag elevator pa kami sa bahay nila para mas madali. Hindi ko talaga akalain na may elevator pa sila. Pag dating namin sa kusina sinusian niya ang isang drawer. May mga can goods doon at mga noodles.

"Bakit parang late na magising ang mga tao dito?"

"Natutulog sila."

"Obvious ba kaya nga sabi ko late sila na magising. May gising ba na kailangang gisingin."

He sigth then give me two noodles tinaasan ko pa siya ng kilay. Ginawa niya naman akong patay gutom dahil dalawa talaga.

"Kakain din ako." tinikom ko na lang ang bibig ko, palagi niya na alam iniisip ko.

"Sabi ko nga."

Siya na ang nagpainit ng tubig noon kumukulo na nilagay na yung nodles at yung seasoning niya. Kaya naman noong naluto na namin grabe ang tuwa ko.

He took two cups for us and put noodles in them. "Let's eat."

Nagsimula na ako na kumain dahil na enjoy ko talaga 'to. Kaya naman ng mag angat ako ng tingin sa kanya nawala ang ngiti ko ng makita ang itsura nya na nahihirapan. Nagsalubong ang kilay ko at nag alala  nakayuko siya para bang nahihirapan na huminga.

"Ayos ka lang ba?" I asked worriedly, I was about to stand up to approach him but he signaled me to stop.

"B-babalik ako sa k-kwarto ko." He took support from the table before walking away. He almost fell when he got a little far, fortunately he quickly grabbed the wall and got support.

Hindi pa din mawala ang pag aalala ko Kasi mukhang nahihirapan siya. Kinalma ko ang sarili ko bago kumain ulit dahil sayang. Hirap pa ako na ubusin 'yon kaya dinala ko na lang ang iba nilagay ko yun sa baonan.

Mabuti na lang at nakabalik ako sa kwarto nya sa dami ng pasikot sikot sa bahay nila. May nakaukit kasi sa may pinto niya na pangalan niya kaya hindi ako naliligaw. Saktong pagkasara ko ng pinto ang isang mabilis na presensya palapit sa'kin.

I was pinned on the door his hand was on my back to corner me. Nabitawan ko ang hawak ko dahil sa gulat dahil sa ginawa niya.

Lalo pa 'ang nagdagdag ang gulat at kaba ko ng magtama ang mga mata naming dalawa. Hindi sya ang Phoenix na nakilala ko. Pula ang kanyang mga mata at kitang kita ang matatalim nyang pangil. Kung tumingin siya sa'kin ay parang gusto niya ako na kagatin.