Achter het verhaal van kant 1.

Sommigen hebben het gelezen en ik hoop dat jullie het een beetje aan het denken heeft gezet. Het is een vaag verhaal met heel veel beeldspraak. Er gebeurt erg veel en eigenlijk ook heel weinig. Hier leg ik het een en het ander uit over het verhaal. Misschien dat het dan duidelijker maakt, misschien ook niet.

Over de karakters:
Er zijn een aantal karakters in het verhaal. Harmonie, Schuld, Ego, Verstand, Emotie, Realiteit en Hein, waarbij Hein als enige een "normale" naam heeft. Ik zat te twijfelen om zijn naam te veranderen. Ik leg zo uit waarin en waarom.

Harmonie is het meisje over het verhaalgaat. Het is de bedoeling dat ze soort van leeftijdsloos is, maar ze is een tiener. 14 tot 19 jaar oud. Haar naam staat voor Harmonie en haar doel in het verhaal is balans vinden.

Verstand is letterlijk haar verstand, haar twijfel en haar redelijkheid. Als je dat uitzet, doe je soms/vaak domme dingen.

Schuld is een vijand van Harmonie. Ze komt op momenten dat Harmonie er geen zin in heeft, voornamelijk 's nachts. Dan vertelt ze verhalen over dingen die ze niet goed heeft gedaan, waardoor Harmonie zich slecht voelt.

Ego is soort van Harmonies broer. Figuurlijk gesproken. Hij vertelt haar dat ze voor zichzelf moet kiezen. Hij symboliseert egoïsme. Ik-gerichtheid. En soms is wat hij te vertellen heeft, juist, maar soms slaat het door.

Emotie. Een beetje straightforward lijkt me. Emotie beeld emotie uit. Haar haar verandert van kleur, naar de emoties die ze uitbeeld. Blauw voor verdriet.

Realiteit is iemand die Harmonie laat zien hoe het is. Op zich ook wel logisch. Harmonie verstopte zichzelf, maar Realiteit liet haar boven komen.

Dan hebben we nog Hein. Oftewel de Dood. Ik zat te twijfelen of ik hem de Dood zou noemen of Hein zou laten. De Dood is wat duidelijker en komt meer overeen met de namen van de anderen, maar Hein (als in Magere Hein) is wat zachter en minder zwaar.  Dit kwam uit een boek dat ik voor Nederlands moest lezen en het intrigeerde me heel erg, dus besloot ik het te gebruiken. 

Het thema:

Misschien was het wel duidelijk, maar natuur komt heel veel terug. Vooral de zee. De zee symboliseert haar gevoel. Haar angst en woede, bulderend in haar. Vandaar dat ze ook bij de zee afspreken. Het "land" waar Harmonie over spreekt, is de hemel. Dit komt trouwens ook terug in Narnia. 

De inhoud.

Wat gebeurd er nu precies? Zoals ik al eerder zei: Alles is beeldspraak. Heel simpel gezegd: Harmonie is depressief en wil zelfmoord plegen. Ze ziet het leven niet meer zitten. "Ik kan het niet meer, het heeft geen zin." Ego helpt haar en zegt: "kies dan voor jezelf". Mensen die depressief zijn kiezen voor zichzelf, ze worden egoïstisch. Verstand houdt haar tegen. Oftewel: Ze vraagt zich af of het wel een goed idee is wat ze doet. 

Vervolgens ontmoet ze Hein, de dood. Je zou kunnen zeggen dat ze dan een poging waagt tot zelfmoord, maar faalt. Hij wijst haar af en verteld dat het wel goed komt. Ze gaat naar huis waar ze Emotie en Realiteit vindt. Het verdriet dat ze al zo lang had opgekropt, gooit ze er dan uit. (daar is emotie voor). Realiteit staat voor het verwerken van de problemen. Vluchten heeft geen zin. 

Wat heeft de wereld er nu precies mee te maken? De wereld staat voor haar last (in het leven). Iedereen heeft een taak (ja, dit gaat wel diep I know.) en zij kan het niet meer aan. Ze stopt ermee, maar dat kan eigenlijk niet. Je kunt niet zomaar weglopen van je taak. Je jou zijn. 

Ik schreef dit verhaal toen ik een jaar of 15 was. Ik voelde me zoals Harmonie en deze "versie" troostte me. Het gaf me een soort duidelijkheid. Zoals de meesten wel weten ben ik voor vijf jaar depressief geweest en mogelijk is dit het jaar dat ik daar vanaf kom, maar al die tijd heb ik dit verhaal in mijn hoofd gehouden. Het is een symbolisme en ik ben best wel trots op het verhaal, zelfs nu... bijna vijf jaar later. :P