adele - remedy

"Bir sütlü kahve lütfen."

Kampüsteki kafede kahvemi beklerken büyük camlardan dışarı baktım. Eylül ayındaydık ve hava yeni yeni soğumaya başlamıştı. Normalde güneşli geçen günler bir anda kasvetli havalara dönmüştü.

Gerçi bu benim için iyi bir şeydi. Ben koyu havaları severdim.

"Buyrun."

"Teşekkür ederim." Ücreti ödeyip kahvemi aldıktan sonra kafeden çıkmak üzere arkamı döndüm. Ellerimi ceketimin cebine koyup kahvemden bir yudum aldığım sırada kafenin kapısı açılmıştı. Anlık refleksle kafamı kaldırdım ve ağır adımlarla gelen kişiye baktım.

Hwang Hyunjin.

Siyah kot ceketinin içine giydiği beyaz gömleği, siyah kot pantolonu ve aynı renk büyük boy çantasıyla tek kişilik, kapının yanındaki bir masaya oturdu. Çantasını masaya koyarken uzun, siyah saçlarını gözlerinin önünden çekti. Kafasını bile kaldırmadan bütün dikkatini telefonuna verdiğinde Jieun'un sözleri aklıma gelmişti.

Gerçekten de sessiz bir tip olabilirdi. Ayrıca uzun. Ve belki yakışıklı.

Kızlara attığım mesajlardan sonra Jieun bana fotoğraflarını attığı için tanımıştım onu. Daha önce diğerlerinin yanında görsem bile hiç dikkatli incelememiştim. Güzel Sanatlar Fakültesinin Edebiyat Fakültesine yakın olduğunu biliyordum, büyük ihtimal bu yüzden karşılaşmıştık. Bu kafeye sıklıkla geliyordu.

Rahatsızca kıpırdandım, yanlış anlaşılmak istemediğim için bakışlarımı ondan çektim ve telefonumu çıkardım.

Onu tanımıyordum, nasıl biri olduğunu bilmiyordum ama merak duygusu çoktan içimi kaplamıştı.

eunbyul: teklifini kabul ediyorum.

senin modelin olurum hwang hyunjin.

iletildi.

Mesajı attım ve cevap beklemeye başladım. Ne yazacak diye beklerken kendimi onun tepkilerini izlemekten alıkoyamadım. O beni hala fark etmemişti ama ben onu etmiştim.

Telefonda bir şeyler yazmaya başladığında ifadesi dümdüzdü. Soğuk bir ifadeyle ince parmaklarını hareket ettirdi ve işi bittikten sonra telefonu kapatıp masaya koydu.

Tepkisine karşı canım sıkılmıştı. Sevinmesi gerekmez miydi? Sonuçta onun isteğini yerine getirmiştim.

İşittiğim bildirim sesiyle ile bakışlarımı ondan çekip telefonuma indirdim.

hyunjin: güzel.

ne zaman buluşuyoruz?

iletildi.
görüldü.

Cevap vermedim. Kahvemden bir yudum daha alıp telefonu kapattım ve cebime koydum. Kafede gereğinden fazla kalmıştım.

Adımlarımı çıkışa yönlendirirken son bir kez ona baktım. Bakmamam gerekiyordu ama kendime engel olamadım.

Kapıyı açtım ve yüzüme vuran soğuk rüzgar eşliğinde kafeden çıktım.

"Gıcık herif..."

❁❁❁

selamlar sicak cikolatalarim!! bu kiz kis hasretiyle yanip tutusuyor. artik soguk havalar gelmeli ve ben kabanim esliginde elimde sicak kahvemle fakultemde yurumeliyim... 😩🍂❄️

saka bir yana ilk duzyazi bolumumle karsinizdayim. sunu her seferinde daha iyi anliyorum ki textinge duzyazi yazmak zor jdjdjdjdjd

siz de umarim begenirsiniz. kendinize cok iyi bakmayi unutmayin 😽💜🧚🏻‍♀️🦋