"GIRLALOOOO! Oh my god! Hindi ka maniniwala sa sasabihin ko! Shuta ka beh, talagang-talagang ang haba ng hair mo!"

"Pinagsasabi mo? Chaka!"

Pati tuloy si Adrian ay kunot-noong nakatingin din kay Lawreen na kalaunan ay ngumisi din. Parang tanga ang gaga, may pahampas effect pang nalalaman akala siguro hindi masakit ang hampas niya. Ang laki pa naman ng kamay, ambigat pa.

"Maka-chaka ka naman," sumimangot ito na ikinatawa namin. "Anyways, that's not the problem. But..."

Problem?

"Ano ba 'yan antea ha? Binibitin mo ang ferson." nakangisi si Adrian habang sinasabi iyon, na para bang may nalalaman silang dalawa na hindi ko alam.

"Your long time crush— i mean ex-long time crush, just arrived now here in the Philippines, antea. And guess what? May concert sila dito kaya napauwi ang hottie papa mo." parang tangang hinampas hampas nito si Adrian at inalog-alog pa.

"Pero sa tingin niyo uuwi 'yon ng Pilipinas kung hindi dahil sa concert niya? You know, it's been four fucking years since he left because of what you did—"

"Enough Lawreen, that's too much. Nasaktan din naman itong si antea natin. Hindi lang siya, and besides it's not Clarke's fault. It's his. Kung hindi siya naging pabaya noon at ipinaglaban si Clarke, ede sana masaya padin sila hanggang ngayon."

"But that's not a valid reason to ruined someone—"

"Ruined someone that ruined him too! Potangina Lawreen, saan ka ba talaga ha? Sa kaibigan mong mula pinanganak kayo eh bound to be best friends na kayo o sa lalakeng sumira ng buhay ng kaibigan mo?"

"I'm not biased here, but Adrian, Clarke hurt him that's why it leads—"

"It leads to what Lawreen huh? Na nakayanan niyang saktan si Clarke para umangat? Na nakayanan niyang iwan 'yong tao para sa sariling kapakanan niya? Huh! Lawreen, intindihin mo ang nararamdaman ni Clarke hindi nang potanginang Aaron na 'yon. He's just a piece of shit that can easily replace." natawa ng pagak si Lawreen at ngumisi ng sarkastiko.

Pabalik balik, salitan ko silang tinitingnan. Kung sino ang nagsasalita doon ako tumitingin. Hindi ko alam na umaagos na pala ang luha sa aking mga mata kung hindi lang ako napahikbi.

Nagsalita muli si Lawreen kaya napatingin ako sa kanya.

"Easily replaced huh," tumawa ito ng sarkastiko at napahilamos ng mukha dahil sa prustasyon. "Then why can't Clarke replaced him?"

Napasinghap ako, kasabay ng pagsinghap din ni Adrian. Agad niyang nilapitan si Lawreen at kinaladkad palayo, hindi ko alam kung bakit. Siguro ay para pagsalitaan ng hindi ko naririnig?

"That's too much Lawreen Faith! You are humiliating your own best friend in front of us? Really? That's too insensitive of you. Hindi na kita kilala tangina!" kahit malayo ay narinig ko padin ang sinabi ni Adrian kay Lawreen.

I just shook my head at tinalikuran ang dalawa na nakatalikod din sa akin. Mapait akong napangiti. My friends, best friends fought over me. Just because of a single mistake, it can ruined a circle of friends.

ILANG MINUTO din akong nagpahinga dito sa loob ng paborito naming cafe nina Lawreen at Adrian, malapit lang ito sa hospital na pinapasokan ko, sa labas lang ito ng hospital sa may gilid.

Malalim akong napabuntong hininga, nag-order ako ng Caramel Machiatto- large pa, pero hindi ko din naman nagalaw. I'm just busy thinking if what can i do to Lawreen and Adrian para magkabati ulit ang dalawa.

Masakit makita na nag dalawang paborito mong tao ay nag-aaway dahil sa walang kwentang bagay. Yea, walang kwentang bagay. Wala naman talaga, hindi worth it ang pag-aaway nila. Just because of Aaron? That brute! Bakit pa nga ba siya umuwi? Pwedeng-pwde niyang tanggihan ang concert na iyon.

He hated me a lot. He hated me to the fullest level because i ruined him. Well, deserve niya naman 'yon, slight. He also hurt me! Fuck! Bakit ko ba iniisip ang gagong 'yon?

Again, malalim akong napabuntong hininga. Ako na ata ang pinaka-problemadong tao sa buong mundo. Kung iisipin pasan ko talaga ang buong mundo dahil sa bigat ng pakiramdam ko.

Napatingin ako saglet sa labas ng cafe, maraming dumadaang sasakyan, mga taong mukhang masasaya dahil sa lapad ng ngiti nila. Siguro nga ako lang ang pinaka-malungkot at pinaka-problemadong tao dito sa loob ng cafe, because even the people inside this huge cafe is smiling. They have a cute smile plastered on their lips, while me, ito ang dalawang kamay ay nakatukod sa magkabilang panga upang suporta sa maganda kong mukha. Hays.

Nag-ring ang bell na nasa pinto ng cafe, it means may bagong customer. Hindi sinasadyang ibinaling ko ang paningin doon, na sa huli ay pinagsisihan ko din at walang humpay na pinagalitan ang sarili dahil sana ay hindi ko na lang iyon ginawa.

His features, from his perfect jawline, his thick eyebrows, kissable and natural reddish lips, and his pointed nose. Arghh! Literal na nalaglag ang panty ko dahil sa hindi inaasahang pagtama nang mga mata namin. His beautiful hazel brown eyes darted on me. His jaw clenched.

Hindi mapakaling inayos ko lahat ng gamit ko, parang dinadaga ang dibdib ko sa kaba. Parang may mga kabayong nag-uunahan, nagkakarera sa loob ng dibdib ko dahil sa lakas ng tibok nito. Damn it! Calm down Clarke, calm down. Hindi mo dapat pinapakita sa kanyang apektado ka sa presensya niya. Huminga ako ng malalim at pinakalma ang aking sarili.

Maingat akong tumayo at nagpasalamat ako sa diyos dahil nakalabas ako ng hindi tumitingin muli kay Aaron. Yes he's fucking here! Iisang hangin na lang ngayon ang nilalanghap namin, so tell me, how can i calm down?

Hindi parin tumitigil ang bilis ng tibok ng puso ko kaya napahawak ako sa aking dibdib. Nang kumalma ang nagwawala kong puso ay napagpasyahan kong umalis na doon. Akmang aalis na ako ng mahigit ko ang aking hininga dahil sa isang taong hindi ko inaasahang hahawak sa siko ko. Nanlalambot ang tuhod na tumingin ako sa kanya.

He grinned which made me more nervous. Damn it! Fuck! His fucking signature which everyone can kneel.

"Hi baby..." he trailed off. "Nice to see you again." malademonyo itong ngumisi kaya parang tangang hindi ko na alam ang gagawin ko. Fuck! Fuck! Fuck! Compose your self Clarke. Hindi ka dapat manghina dahil lang sa presensya niya.

Sino bang hindi manghihina sa presensya niya kung first encounter niyo palang sa loob ng apat na taon na lumipas eh ganito siya kagwapo? Walang pagbabago, mas nagmatured lang ang features niya. Kontra ng bobo kung utak.

Inayos ko ang sarili at binawi ang siko ko sa kanya na hindi niya naman hinayaan. Tinaasan niya lang ako ng kilay kaya nangitngit ko ang ngipin ko sa loob.

"Mr. De Vieda, can you please tooks off your hands over mine?" pormal kung ani. Laking pasasalamat ko ng hindi ako nautal sa harap niya.

"U-huh? You look so tense baby, loosen a bit. Kakakita pa nga lang natin eh." may mapaglarong ngisi ito sa kanyang mapupula at perpektong labi.

"Just took off your hands on me Mr. De Vieda. I don't want someone touching me without my permission." he chuckled sexily na dahilan ng pagwala ng inner organs ko. Shit!

Binitawan nito ang siko ko dahilan upang napahinga ako ng maluwag, magpapasalamat na sana ako sa diyos kung hindi niya lang hinapit ang bewang ko papalapit sa kanya.

Napasinghap ako dahil sa mabilisan niyang aksiyon, at dahil sa gulat ay agad na napakapit ang kaliwa kong kamay sa kanyang dibdib.

Malandi nitong kinagat ang pang-ibabang labi na para bang nang-aakit bago magpakawala ng mahinang tawa. Kalaunan ay bigla ding nagseryoso, ang kanyang magagandang mata ay sumalubong sa akin. Sa hindi mapaliwanag na dahilan ay agad akong kinabahan ng dahil don.

"Destroying me is a big choice, but ruining me is a big mistake baby... Fuck! I'm sure to hell that you'll regret of what you did to me and pay for it."