IT’S BEEN A WEEK since nakabalik ako sa apartment at sa trabaho. At first, Aaron didn’t allow me. But using his weakness i make him agreed.

"So…" pahabang wika ni Lawreen na siyang ikinairap ko. Gaga talaga. "Kayo na ulit?" dahan-dahan akong tumango na siyang mabilis niyang ikinahampas ng malaki, mataba at mabigat niyang kamay sa akin.

Lawreen is a chubby chix kind of girl. She’s not fat, she’s chubby. Being a chubby means more insecurities. But being Lawreen, hindi siya naiinggit sa iba. Wala siyang insecurities sa katawan, like hindi porket mataba siya, pandak siya, no. Lawreen being Lawreen is a kind of girl who’s contented to who she is.

"Aww! Masakit kaya, nanghahampas kaagad akala mo naman hindi mabigat ‘yang kamay niya." inis na reklamo ko. Pero imbis na humingi ng tawad ay hinampas lang ako nitong muli.

"Ilang linggo pa lang siyang nakabalik dito sa Pilipinas kayo na ulit? Sure ka bang wala kang sakit ha? Sure ka bang hindi ka baliw? Sure ka bang ikaw pa ang kaibigan ko? Hindi na ikaw si Clarke." tinawag pa nito si Adrian na hanggang ngayon ay walang gana. Naaawa ako sa kaibigan ko.

Simula ng maghiwalay sila ni Erox nong nakaraan, naikwento sa akin iyon ni Lawreen. Ay ganeto na siya, walang ganang kumain, walang ganang gumalaw, walang gana sa lahat. Palagi lang siyang nakatutok sa cellphone niya habang nakahiga sa kama o hindi kaya ya sa sofa.

"Adrian—" pinutol ni Lawreen sa sanang pagtawag ko kay Adrian upang kausapin ito.

"Ah-huh, no. H’wag mo ngang iwasan ang tanong ko. Bakit?"

"Anong bakit?" kunyareng hindi ko nagets ang tanong niya. Hinampas ako nitong muli na siyang mabuti na lang ay nailagan ko kung hindi ay magkakaroon na naman ako ng pasa.

"Bakit mo siya binalikan ng ganon-ganon lang? Bakit kayo ulit? Hindi mo man lang pinahirapan?" napabuntong hininga na lamang ako sa mga tanong niya. Noon lang kinakampihan niya si Aaeon tapos ngayong binalikan ko nagagalit siya.

"I just realized that both of us are in fault naman eh. Pareho naman kaming may kasalanan, we apologize to each other, pinatawad din namin ang isa’t-isa. Sinabi niya din sa akin ang rason niya kung bakit niya nagawa sakin ‘yon." paliwanag ko sa magaling kong kaibigan.

"Eh bakit nga daw niya ‘yon ginawa sayo?"

"Because someone threatened my life. Mayroon raw tao na gusto akong patayin. May tao daw na gusto siyang pabagsakin. At dahil hindi nila iyon magawa ng mano-mano kay Aaron ay ako ang naisipan nilang gamitin laban sa kanya dahil alam daw nilang hindi ni Aaron makokontrol ang sarili kapag ako na ang pinag-usapan.

Hindi ko nga maintindihan eh, what the hell are they talking about? Anong ibig nilang sabihin? I just think that posible kayang may sakit—" pinutol ng sunod-sunod na doorbell ang sanay sasabihin ko. Napasimangot kami ni Lawreen bago tumayo upang puntahan iyon.

Bakit ba kapag ako nagsasalita maraming pumuputol?

Tangina naman! Akala mo naman kung masisira ‘yon babayaran nila. Para namang napakaimportanteng tao ‘yang doorbell ng doorbell. Kapag talaga nalaman kong mga tambay na nantitrip ‘yan naku!

"Pota! Ano kapag nasira ‘tong doorbell namin ikaw magbabayad?" agad na bungad ni Lawreen sa taong basang-basa ang mukha dahil sa pawis at ang damit ay puno ng dugo. Nanghihina ang katawan at nakahilig na sa pader. Maraming pasa at sugat.

"E-erox…" pareho kaming natigilan ni Lawreen ng makita ang kanyang sitwasyon. Agad namin itong pinapasok, hindi na iniisip kong ano ang sasabihin at mararamdaman ni Adrian.

Nang makapasok sa sala ay nagkatinginan ang dalawa. Agad nag-iwas ng tingin si Erox kay Adrian ngunit ang huli ay nanatili lamang ang tingin sa dating kasintahan. Maraming dumadaang emosyon sa kanyang mga mata. Galit, inis, awa, pagmamahal, lungkot, lumbay, kirot— charot.

"W-what happened?" alam kong nasasaktan siya ngayong nakikita ang dating kasintahan lalo na sa ganitong sitwasyon. But he still managed to ask that thing. I smiled because of that.

"Nothing serious—"

"Tangina! Pupunta kang duguan dito tapos sasabihin mo nothing serious? Tanga ka ba ha? Bobo ka ba? Potangina naman Erox!" napapikit kami dahil sa matinis at may halong galit at inis na sigaw ni Adrian. Pati si Lawreen na palaging sinusupalpal si Adrian ngayon ay napalunok.

"I just got ambushed." simpleng sagot ni Erox na parang ayaw basta-basta sagotin ang simpleng tanong ni Adrian.

"Just? Seriously Erox ano ba talagang nangyare. Hindi ka pupunta dito ng puno ng dugo at sugat kung just lang ‘yan." seryoso kong saad na parang hindi niya naman ininda.

"Hindi ako pwedeng magbitiw lang ng salita lalo na sa inyo. Hindi ko hahayaang madamay kayo dahil lang sa akin." tumayo ito pero agad ding napaupo dahil sa kahinaan niya.

"The moment you enter to our apartment nadamay na kami sa gulong pinasok mo Erox. Sino ang may gawa sayo nito? Sino-sino at ano ang motibo nila para gawin ang ganitong bagay sayo? Mukhang napurahan ka dahil kahit pagtayo ay hindi mo na kaya." hindi ito sumagot at inihilig lamang ang ulo sa backrest ng sofa.

A moment of silence— sabi ng kaklase ko dati kapag may tatlong segundong tahimik ang loob ng classroom namin.

"Aaron and you are back together right?" seryosong tanong ni Erox na siyang ikinakunot ng noo ko. Hindi dahil sa kung bakit niya nalaman kundi ang tono ng boses niya na para bang hindi niya nagustuhan na naging kami ulit ni Aaron. Nang pinsan niya.

"A-ah, yes, why? And how did you know?" hindi ko alam kung bakit ako nautal at kung bakit ako kinakabahan ngayon. Basta ang alam ko lang ay parang may hindi magandang mangyayare ngayong gabi.

"He’s the one who’s hunting me."

"He’s the one who’s hunting me."

"He’s the one who’s hunting me."

"He’s the one who’s hunting me."

"He’s the one who’s hunting me."

"He’s the one who’s hunting me."

Para iyong sirang plaka na paulit-ulit na nagrereplay sa utak ko.

"You gotta be kidding me. Hindi niya magagawa ‘yang binibintang mo." napatawa ito ng pagak.

"Nagawa nga niyang ipapatay ang sarili niyang mga magulang ako pa kaya na hindi niya totoong pinsan? Na hindi niya pamilya? Na hindi niya sariling kadugo?" tumawa itong muli, tawang walang emosyon.

"Y-you’re l-ly-lying!"

"Masakit mang aminin pero baliw ‘yang kasintahan mo! He’s fucking mentally ill! He need a psychiatrist as soon as possible. We always offered him to be treated, we always offered him the best psychiatrist, but he’s always declining our offer and saying he’s fine.

But his not! He will never be okay. Baliw siya, at alam kong alam mo ‘yon Clarke. Minsan niya ng naipakita sayo ang mga sintomas ng sakit niya. And i know, before i even know, you knew." napahilamos ako ng aking mukha dahil sa frustration kasabay ng pagpunas ko ng mga luhang hindi ko namalayang tumulo na pala.

"Delikado ka sa kanya Clarke, at ngayon pa lang i’ll suggest na unti-unti mo siyang paaminin. Make a plan on how he will confess everything to you. Make a plan na mapadala at mapakonsulta mo siya sa psychiatrist.

Dahil kapag nagtagal pa siya sa ganyang sitwasyon, hindi ko na alam ang gagawin ko kung paano siya pagtataguan, kung paano siya tatakasan. Hindi lang ako ang pwede niyng masaktan kundi pati narin ikaw. He’s madly in love with you Clarke. He’s a psycho!" hindi ako nakapagsalita.

"H-how did you know that thing? Ano bang pinagsasabi mo? Hindi kita maintindihan! I know, yes. May napapansin akong kakaiba sa kanya, pero god! Huwag namang umabot sa ganeto. Hindi siya baliw! May sakit lang siya." pagtatanggol ko pa kay Aaron kahit sa totoo lang ay alam ko namang totoo ng mga sinasabi niya.

I’m just indenial because i love him.

"May sakit siya, at baliw siya! He’s obsessed with you hindi mo ba nakikita ‘yon? Halos mag-dadalawang linggo ka niya bago pakawalan. Do you think normal na pag-iisip pa ng tao ang pag-iisip niya?" inis na inis si Erox habang kinakausap ako. Naiinis siya pero at the same time ay nahihimigan ko ang pag-aalala sa boses niya. Makikita mo rin ang mga iyon sa kanyang mga mata.

"H-he’s not—"

"Because you’re just in the indenial state! He’s a psycho, and there’s two types of possibilities that a psychopaths could do." hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan ng ganito. Iniisip pa lang ang sasabihin niya ay parang madudurog na ako.

"Anong posibilidad naman ang nga iyon Erox?" si Lawreen ang nagtanong. Hindi ko kayang marinig pa ang mga sasabihin niya pero traidor ang katawan ko, nananatili parin dito.

Napabuntong hininga ito, tiningnan niya si Lawreen, sunod ay ako bago si Adrian. Nagtagal ang tingin niya sa dating kasintahan na para bang kay tagal niya na itong hindi nakikita.

"Speak Erox," utos ni Lawreen na siyang ikinabuntong hininga nito ulit.

"First is, if the psychopath is obsessed to that person he will do anything for him/her. That psychopath will keep everyone away to that certain person or thing they’re obsessed with by being possessively harmful...

Or two, keeping away the person by killing him/her. That’s for the best for him/her, yes that’s how psychopaths think. If you’re wondering how did i know that things, i just did a little research about what psychopaths really is."

Napatulala ako sa sinabi niya. Hindi pa masink in sa isip ko ang mga pinagsasabi niya. Pati sina Lawreen at Adrian ay napatulala rin.

Napalunok ako ng sariling laway sa mga negative thoughts na pumapasok sa isip ko.

"S-so... we’re did Aaron belong?" kinakabahan ako sa isasagot niya. Para akong mauubusan ng hininga kakaintay, iniisip kong positibo ba ito o negatibo.

"The latter." at iyon ang hindi ko inaasahan. I’m definitely in danger.

If i choose to run away, he will surely kill me without mercy. But if i choose to stay, no doubt, he will still kill me.

What will i do now?