Frixiah P.O.V

Finocus ko pa ang camera sa harap ng dagat at kinunan iyon ng litrato napangiti ako nang makita ang larawan kitang-kita kung gaano kalinaw ang tubig, puting buhangin, bundok sa medyo malayo-layong lugar, at ang kulay-asul na mga ulap.

The place looked peaceful lalo pa at hindi maaraw. Isa lang ang masasabi kong sa lahat ng nakikita ngayong araw PERFECT.

Hindi ako makapaniwalang may ganoong kagandang lugar sa Pilipinas. It was their second day in Ginatilan Cebu at sa pagkakaalam ko ay iyon na ang huling island na pupuntahan namin.

We went island-hopping at kahit maaga kaming nagising at umalis ay hindi ako nakaramdam ng pagod at antok. I didn’t even care kung masunog ang balat ko basta ma-enjoy lang niya ang bakasyon.

Hindi naman pala nasayang ang pagpayag ni ko sa gusto ni Acy. Masarap din pala sa pakiramdam na wala kang ginagawa at wala kang iniisip na mga deadline.

Iyon na yata ang sinasabi ng mga magulang ko sakin... na kailangan kong mag-enjoy, magpahinga, at gawin ang mga bagay habang may oras at lakas pa ako dahil subsob ako sa trabaho hindi ko na namamalayan maraming magagandang tanawin sa Pilipinas.

Ayun tuloy... maraming oras na ang nasayang. I promised to myself na dadalhin ko ang pamilya ko sa lugar natu.

Kukuhanan ko pa sana ng litrato ang lugar nang bigla kong napindot ang shutter. Nabigla kasi ako nang lumitaw ang nakangiting mukha ni Jay Vincent.

“Anong kailangan mo?”

“Nagulat ba kita? Huwag mong ihampas iyang camera. I just wanna give this to you.” nakangiting sabi niya at iniabot sakin ang isang buko na may straw.

Hindi ko na  makita kung ano ang hitsura ng bukol ni Jay dahil may gasa nang nakatakip doon pero kahit ganoon ang ayos ay hindi nabawasan ang kaguwapuhan niya.

Tiningnan ko ang hawak niya.

“Ano iyan?”

“Buko? Hindi ka pa nakainom ng buko?”

Pinaikot ko naman ang mga mata ko saka padabog na tinanggap ang buko.

“Thanks....” I murmured and sipped my drink.

“Actually may bayad iyan, pero hindi naman pera ang hihingin ko kundi ang matamis mong ‘OO’." Napa-ubo naman ako dahil sa narinig muntikan na.
“Hinay-hinay lang. Hindi ka mauubusan niyan.” sabi pa ni Jay Vincent, saka hinagod ang  likod ko.

“Ano ba kasi ang pinagsasasabi mo?” naiinis na tanong ko nang makabawi.

“Matamis na oo bilang kaibigan mo.”

Gusto kong ipukpok ang buko sa ulo ko... Ano ba itong pinag-iisip ko? Siyempre kaibigan.

Hindi naman nanliligaw si Jay.

“Bakit ba gusto mo akong maging kaibigan?”

“Bakit naman hindi? Alam mo, ako kahit isang buko lang okay na basta ba ikaw ang buhay ko.”

“Pwede ba? Tigil-tigilan mo iyang kabaduyan mo?”

Saway ko kahit masakit na ang  panga ko at mga labi sa kakapigil sa pagngiti hindi ko pwedeng ipakita na naapektuhan ako sa sinabi niya.

“Hindi kaya baduy iyon. Alam mo, kung sa iba ko sinabi iyon malamang, kanina pa iyon tili nang tili by the way nawala ka ba kahapon? Wala ka kasi doon sa spa.”

Huminga muna ako nang malalim para maibsan kahit paano ang kilig na nararamdaman ko saka lumingon sakanya.

“At sinong nagsabi na wala ako roon?”

Okay na sana ang moment pero naalala ko na naman  ang halik at pang-iiwan na ginawa ni Jay Vincent kahapon. Naiinis tuloy ako parang kasing mas pinili nito ang fans kaysa sakin.

Hello! Hello...Teka, sino at ano ba ako  sa buhay niya?

I just won the raffle. Nothing more. Nothing less.

Makakakita pa ba ako ng lalaki na handang iwan ang lahat para sakin?

Bakit naman kasi naniwala pa ako kay Jay Vincent na pupunta kami sa spa? Dapat hindi na niya ginawa iyon kung iiwan lang naman pala ako sa isang tabi.

“I went there to check on you pero hindi ka raw nagawi roon.”

Bakit pa ako nito hinabol? Dahil nanalo ako sa raffle at kailangan akang i-entertain?

“Napagod na kasi ako kaya mas pinili kong matulog.” Liar!

Ang galing ko na siguro  humabi ng kuwento imbes na pumunta pa sa spa dumeretso na lang ako saming villa at doon nagmukmok.

“Alam ko na!” biglang bulalas ni Jay at nawala sa tabi ko.

Para akong naparalisa nang maramdaman ang kamay nito na nagsimulang gumalaw saking likod, His hands moved up and down my body in circular motions.

“W-what are you doing?”

Napapikit ako nang maramdamang idiniin ni Jay ang hinlalaki saking likod kahit may sando ay ramdam ko ang init na nanggagaling sa mga kamay niya.

“Since hindi ka nakapagpa-massage kahapon, I’m giving you free massage. You like it?”

I could sense that he was really close behind me because I could feel his warm breath behind my ears. Nagsitayuan din ang aking mga balahibo nang maramdaman ang mga labi nito sa tainga ko.

My heart was pounding hard against my chest. Hinawakan ko nang mabuti ang aking  inumin dahil sigurado ako na mahuhulog iyon nang wala sa oras, His hands kept on massaging my back.

“Can you—ano—pwede bang umalis ka sa likuran ko?” Even my mind couldn’t form a good sentence.

“Why would I? I’m enjoying my job in here.”

I wanted to moan pero kinagat ko nalang ang ibabang labi ko, I might like the way he massaged my back but I  didn’t like the unfamiliar feelings that I was starting to feel.

Ipinikit ang mga mata ko at nagbilang. I really needed to move away from him.

“Aray!”

Humarap ako saknya at nakitang hawak niya ang sikmura. Siniko ko siya eh, pero hindi ko alam na sa tiyan ito tinamaan ang alam ko kasi ay sa matigas na bagay tumama ang siko ko.

“Ang kulit mo kasi, Sabi nang umalis ka na sa likuran ko.”

“Bakit ba? I’m just doing you a favor.” katwiran ni Jay Vincent.

“Favor? At kailan ako humingi ng favor, aber?”

Namaywang pa ako. Kahit wala na ang mga kamay ng niya sa saking likod, his warmth still lingers around my body.

Sumilay ang isang ngiti sa mga labi niya at napailing.

“Hindi yata kita maiisahan.”

Gusto ko itong batuhin ng bukong hawak ko ngayon. Sa sobrang inis ay tinapakan ko ang paa ni Jay Vincent at ibinato ang buko rito pero nakailag din naman ang siya, Wala akong pakialam kung may makakita sakin na fan nito.

May masahe pang nalalaman si Jay at nagsisimula akong makaramdam ng kakaibang pakiramdam, pagkatapos ay sasabihing hindi ako nito maiisahan?

“Anong nangyari dun?” tanong ni Niel nang makasalubong ko. Ang tinutukoy nito ay si Jay Vincent.

“Hindi kasi marunong umintindi. Ganun ba talaga iyon? Imbes gamitin ang utak, inuuna ang pagpapaguwapo?” Sagot kopa na kinatawa naman ni Niel.

“Baka sayo lang. Hindi lang yata matanggap na may babaeng hindi nahulog sa charms niya kuno.”

Gustong kong kaltukan ang sarili  pero—

Alam ko naman kasi taglay ni Jay Vincent ang pagiging flirt pero hayun ako at nadadala pa rin sa mga ginagawa ng Buang.

“Dapat masanay siya na hindi lahat ng babae, nakukuha sa kaguwapuhan niya.” Dagdag ko pa.

“Baka magalit si JayVT kapag nakita niyang sinosolo mo si Frixiah. Alam mo na naman, hindi ba, ang pinag-usapan natin?” sulpot ng bagong dating na si Francis.

“Ano bang pinagsasasabi—”

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng dahil may humila sakin palayo sa mga lalaki. Alam ko na  kung sino iyon kahit hindi ko tingnan.

The familiar warmth that I  was feeling and those familiar hands that I was comfortable with.