Bazen canımız cok yanıyor,
Bir karmaşanın içinde oluyoruz çoğu zaman.
Zihnimizde bir şey yok ama aklımız her yerde .
Aklımıza üşüşenler pire misali.
Ne yorganlar feda ettik
Ne yangınlara vesile oldu.

Halbuki yangınlar böyle olmamalıydı.
Yok etmemeliydi.
Bir ateş olarak kalmalıydı.
Isıtmalıydı içimizi.
Kurutmalıydı yaşanmamışlıkları, yanlışları.
İçimi, beni , seni yok etmemeliydi yangınlar

Sahi yangından kaçılır değil mi?
Biz kaçabildik mi yangınlarımızdan.
Biz kaçtıysak eğer geriye ne kaldı?
Ne kaldi senden geriye.
Neler yitip gitti beridekilerden

Dol şimdi gözlerim
Akıt içimin yangınına ateşler,
Damla damla olsun varsın
Her ateşe düştüğünde tuzlu suyun cızırtısı dolsun kulaklarıma.
Avaz avaz bağırsın ruhum varsın.
Ve patlasın kulaklarım
Hissetmeden ölmeyeyim
Varoluşun gerçekliğinde yiteyim