"MAAAAM!" Hope rende naar boven met de bloedrode zakdoek, die eerst spierwit was, in haar neus gepropt. "Hope? Heb je gevochten?!" Hope's moeder, Sarah, sprong op en liep naar haar, oogrollende, dochter toe. "Nee, Amy gaf me een tik op mijn neus en toen gebeurde dit." Hope trok de zakdoek uit haar, nog steeds bloedende, neus en wees ernaar. "We gaan gelijk naar de dokter!" Sarah keek paniekerig om zich heen. "Het is maar een bloedneus." mompelde Hope verveeld, ze pakte haar telefoon en deed die stiekem in haar broekzak. "Ik heb echt heel erg veel huiswerk." zei ze met een sip gezicht, ze was altijd al goed in acteren, al trapte haar moeder er nooit in. "Hope! Meekomen! En ik zag wel dat je je telefoon hebt." Hope keek hulpeloos naar haar moeder en rende, nadat haar moeder haar nog een dodelijke blik gegeven had, de trap af.

Eenmaal bij het ziekenhuis regelde Sarah, Hope's moeder alles bij de balie. Het enige wat Hope hoorde was 'testjes'. Zuchtend liep ze met haar moeder naar de lift. "Bedankt Amy." mompelde Hope. Na een ding-geluid van de lift liepen ze eruit. Ze gingen in een wachtkamer zitten en wachtten. Ze werden een kamer ingeroepen en stonden gelijk op waarna ze de kamer in liepen. "Ik ben mevrouw Bloem." een dokter met blonde haren en hazelbruine ogen stond op. Haar spierwitte jas vloog achter haar aan terwijl ze naar Sarah en Hope toe liep. "We gaan wat testjes doen." zei ze met haar vriendelijke stem. Hope knikte verward.

Ze deden een aantal testjes waarna ze weer naar huis mochten. Mevrouw Bloem zei dat ze over een paar dagen ,of misschien wel weken, een brief of telefoontje zouden krijgen. De volgende paar weken waren normaal, Hope kreeg nog wat bloedneuzen en ze zat onder de blauwe plekken. Haar moeder en Amy werden steeds bezorgder... Wat was er toch met haar?

A/N
Iedereen weet wat er is maar dat maakt niets uit xD. Wat vinden jullie van het verhaal tot nu toe? Vergeet niet te stemmen!