Vorige week had ik een beetje pech.

Gewoon, niet helemaal mijn dag, denk ik.

Met een extra tros bananen in mijn kar loop ik de schappen van de supermarkt af.

Ik voel een hand op mijn schouder waardoor ik omkijk.

Het is natuurlijk de jongen, maar ik was gewoon vergeten dat hij er ook meestal is als ik er ben.

'Gaat 'ie een beetje?' Vraagt hij met een frons op zijn hoofd. Ik kijk hem stil aan in zijn bruine ogen.

'Ja hoor, alles is prima,' zeg ik en glimlach naar hem. Stil kijken we elkaar aan.

'Ik weet je naam nog steeds niet,' zegt hij naar een korte stilte. Ik word weer rood. Deze jongen is wel erg vastberaden om mijn naam te krijgen.

'Ik zei toch dat je me "Banana" moet noemen?' Zeg ik dan. Hij lacht een keer.

'Ja, klopt, maar ik wil een echte naam weten zodat ik je fatsoenlijk aan mijn ouders kan voorstellen in plaats van met Banana,' zegt hij dan. Mijn hartslag gaat een paar slagen sneller. Aan zijn ouders voorstellen?

'N-n-Nathan,' hakkel ik.

'Oké, Nathan. Ik ben Luc. Leuk kennis te maken,' zegt hij. Ik glimlach naar hem.

'Ja, maar ik moet echt door, ik moet zo naar een feest,' lieg ik en maak aanstalten om weg te lopen.

'Doei,' zeg ik.

'Dag,' zegt hij.

---

Nou aintsoperfect , hier heb je je tweede naam xD