Vermoeid loop ik door de supermarkt.

Gisteren heb ik geen oog dichtgedaan omdat ik maar aan de jongen van de supermarkt bleef denken.

Suf raap ik groentes en fruit bij elkaar en loop door naar de bananen.

Ik besluit een extra trosje mee te nemen om mezelf te verwennen.

'Hey, hoe is het?' Hoor ik de stem van de jongen opeens naast me. Ik schrok me echt dood.

Geschrokken kijk ik naar hem om.

'Oh, hallo. Ben een beetje moe. En jij?' Ratel ik om mijn rooie kop te verbergen.

'Ik voel met je mee,' is zijn antwoord. Ik knik.

'Ik moet gaan. Tot ziens,' zegt hij dan met een scheve glimlach op zijn gezicht.

'Tot ziens,' zeg ik terug en kijk hem na.