The real monsters are humans without conscience. - Robert E. Keller

—————————-

Leon's POV

            Tinatawagan ko si Ghost para malaman ko kung ano pa ang dapat kong gawin pero unattended pa ang telepono niya. Kailangan kong malaman ang iba pang detalye ng tungkol sa Congressman na sinasabi niya. Hindi mababaw na akusasyon ang sinasabi ni Ghost. Congressman Mendiola was darling of the press. Sikat na sikat sa media na matulungin sa mga tao kaya medyo mahirap paniwalaan ang sinasabi niya.

            Napabuga ako ng hangin. Kahit itinutok ko sa kalsada ang tingin ko, nahihiya pa rin ako sa sarili ko sa nagawa ko kay Ghost. The fuck I was thinking punching him? I was sure I was the only one who did that stupid thing to him. Shit. Parang hindi ako maniwala na pinalampas lang iyon ni Ghost. Sinapak ko siya, and knowing that old man, he doesn't take things lightly lalo na nga at nasaktan siya. He was a brutal killer. Kung ako nakakapatay ng tao sa cage, Ghost was worst than that. He doesn't kill easily. He would make sure that the people he wanted to kill, would beg for him to kill them.

            Nakaramdam ako ng panlalamig nang maisip iyon. Paano kung pinalampas lang ni Ghost ang ginawa ko at pinapatapos lang ang case na ito? Pagkatapos saka niya ako papatayin? Fuck. Inis kong hinampas ang manibela ng sasakyan at napabuga ng hangin sa kagaguhan na nagawa ko.

            "You are fucking stupid, Dustin. Fucking stupid asshole." Mahinang sabi ko sa sarili ko.

            I compromised everything because of a woman. Because she dreamt of a fucking threesome with my boss? Jesus freaking Christ. Bakit ba hindi ako maka-get over sa nalaman kong iyon?

            Because you are jealous. Tudyo ng isip ko.

            Jealous? Fucking no way. I am not goddamn jealous.

            Pero saglit akong natigilan. Because there was the truth that I didn't want to face. I was acting an ass the moment I had Vie as my prize. I hated that Johnny was looking at her, hell touching her. I hated that she had a crush on Ghost. I hated that she dreamt about me and him in a lewd act. I hated that there was someone else.

            Because I only wanted her to be mine.

            Shit.

            I could have brought her now, but I decided to bring her home. With my mother. With my kids. She was a stranger to them, but I didn't care. I wanted her to be safe. Away from the monster that was trying to get a piece of her. And she would be safe with my family.

            Napahinga ako ng malalim. Nagtatanong ang nanay ko kung sino si Vie. Sa ilang taon naman kasi pagkatapos naming maghiwalay ni Kelsey, wala na akong babae na dinala sa bahay. After Kelsey, wala na akong nakitang babaeng ihaharap pa sa nanay ko. Nagkamali ako noong una at ayoko na namang magkamali uli ng babaeng ihaharap sa kanya. Nangako ako sa kanya na kung mayroon man akong dadalhing babae sa bahay namin, it would be someone that I love, and I would marry.

            Pero maiintindihan naman ng nanay ko sigurado na kaibigan ko lang si Vie. Well, she knew June kahit hindi niya madalas makita. Nadala ko na rin naman ang best friend ko sa bahay twice and kahit kailan hindi naisip ni Mama na may relasyon kaming dalawa.

            Huminto ako sa tapat ng isang opisina at sumilip doon. Kinuha ko ang papel na ibinigay ni Ghost sa akin at siniguro kung tama ang address na ibinigay sa akin. Dito daw ang opisina ni Congressman Mendiola. Hindi ako makapaniwala sa sinabi ni Ghost na isa ang Congressman na ito na tumatangkilik ng hunting game ng grupo ni Ulysses Venderbilt. Kaya tama ang sinasabi ni Ghost na malalaking tao ang nasa likuran noon.

            Tumunog ang telepono ko at si Ghost ang tumatawag. Alanganin akong sinagot iyon at wala sa loob na kinapa ang suntok niya sa pisngi ko.

            "Are you calm now?"

            Iyon ang bungad niya sa akin. Hindi naman galit ang tono niya pero nahihiya pa rin ako sa nagawa ko.

            "Ghost, I-I would like to apologize for-"

            "Cut it. It's okay," putol niya sa sinasabi ko. "You're jealous." Ngayon ay natatawa na siya.

            "Of course not. I am not. You know me. I have anger issues," katwiran ko.

            Natawa pa rin siya at halatang hindi naniniwala sa sinabi ko.

            "Just fuck her, Leon. I am telling you everything will be fine if you fuck her," walang anuman na sabi nito. "Anyway, I'll send you some details about Congressman Mendiola. Where are you now?"

            "In front of his office. Waiting for your signal what to do next." Sumilip pa ako at nakita kong dalawang lalaking nakabarong ang lumabas mula sa opisina. Tingin ko ay member ng security detail ng congressman.

            "Hindi ko alam kung saan niya itinatago ang mga bata. But definitely, he will hunt today. You need to tail him. I've sent you photos of what happened to the kids that he adopted last year," biglang tumigas ang tono ng pananalita ni Ghost kaya sigurado na akong hindi maganda ang kinalabasan noon. "That animal needs to be stop today. My man hacked his server and got his email, he paid for five million pesos for the kids that he adopted yesterday. Walang schedule ng hunting game dahil natalo mo si Johnny pero hindi makatiis 'yang si Congressman kaya nagbayad ng special para makakuha ng mga bata. He cannot stop the animal in him."

            Hindi ako nakakibo at nanatiling nakatingin lang sa opisina.

            "Be careful, Leon. You don't have any back up there. The agency doesn't know about this. I cannot tell anyone but you and my new recruit. I don't want to rattle their cage yet so, if by any chance you need to take down the congressman, make it look like an accident. But as much as possible, I want to get him alive."

            Ghost voice was flat. Walang emosyon. At mas lalong nakakatakot kapag ganoon siya. Dahil alam kong walang puwang ang pagkakamali sa kanya lalo na sa ganitong mission.

            "Call for any details. Check your email," pagkasabi noon ay pinutol na niya ang call namin.

            Binuksan ko ang email ko at nakita kong may message nga siyang ipinadala. Binuksan ko iyon at agad na tumambad sa akin ang mga litrato. Nabitiwan ko pa ang telepono ko sa sobrang pagkabigla sa mga litratong naroon.

            Nakatingin lang ako sa telepono kong nasa sahig ng kotse at hindi ko agad magawang damputin iyon. The image was too much. Shit. What kind of case was this?

            Nanginginig ang kamay ko nang damputin ko ang telepono. Ilang beses pa akong huminga ng malalim bago muling tiningnan ang mga ipinadalang litrato sa email ni Ghost.

            Those were images of kids. Fucking dead kids. A boy and girl. Naitakip ko ang kamay sa bibig ko habang isa-isang bina-browse ang mga pictures. Pakiramdam ko ay naninikip ang dibdib ko. I've seen death all the time in the agency. Fuck I killed people inside the cage and when I was working as an agent. But I never saw something vicious like this. They were fucking kids for Christ's sake. Innocent kids and they were butchered like a wild animal.

            The boy aged ten has a slashed neck. Almost decapitated. His tiny body showed too much torture. Cigarette burns, knife wounds and stab wounds. His fingers were cut. His toenails were removed when he was still alive. All the post mortem details was there.

            And the girl...

            She was only eight or seven. Almost same age of Anna. She was beautiful even if the picture that I was looking at was her body on an autopsy table.

            But her body has full of tortures too. Like the boy, she got stab wounds too. She got thirty-five stabbed wounds on her precious little body. The killer used an iced pick. Her eyes were shut with melted candle wax. And it was done to her when she was still alive. And the worst part, the fucking animal that killed her stuffed four long iron bars in her...

            Fucking animal!

            Malakas kong pinaghahampas ang manibela ng sasakyan ko. Hindi ko namalayan na umiiyak na ako sa galit. I never imagined that this case was this brutal. I am an animal and killer, but I can never hurt women and little kids. Mabilis kong pinahid ang mga luha ko at inalis ang email na iyon. That was too much. I couldn't bear the thought of it. No wonder Ghost was so much invested in this case.

            Tinawagan ko si Ghost. Hindi agad ako nakapagsalita nang sumagot siya. Ang sakit sa dibdib nang nakita kong mga litrato.

            "H-how did he get away? The Congressman," nanginginig ang boses ko sa pinipigil na galit.

            Napahinga ng malalim si Ghost. "He said that he sent his adopted kids to the States. No one questioned. Not even the orphanage."

            "D-Do you think Vie has something to do with this? She was the one giving away the kids?" Dahil kung talagang may alam si Vie dito, hindi ko alam kung ano ang magagawa ko sa kanya.

            "I don't think so. Ilang beses na kaming nagpunta sa orphanage and she was so fond with the kids. She loved them. There is something more, Leon. I wanted to crush down Venderbilt but we need to act slowly. I am telling you, the people involved here are too powerful." Seryosong sabi ni Ghost.

            Hindi ako nakasagot dahil nakita kong dalawang sasakyan ang huminto sa harap ng opisina ng congressman. Tapos ay may mga taong palabas.

            "I've got to go. There is movement here." Pinutol ko na ang usapan namin habang nanatili akong nakatingin sa opisina ng congressman. Nakita ko si Congressman Mendiola na may sinasabi sa mga bodyguards niya. Sumakay ang tatlo sa isang kotse at si Congressman ay sumakay sa kasunod na sasakyan. Siya ang nagmaneho at wala siyang kasama. Nang umandar ang dalawang sasakyan ay sumunod ako. Hindi ko inaalis ang tingin sa sasakyang sinusundan ko. Nang makalayo-layo ay nakita kong lumiko sa isang kanto ang sasakyan ng mga bodyguards niya at ang sasakyan ng congressman ay dumeretso. Sumunod lang ako. Napakunot ang noo ko. Papunta ng Alabang. Hanggang sa huminto ito sa isang warehouse.

            Halatang abandonadong warehouse na iyon at bago makapasok ay babaybay pa ng masikip na kalsada. Kailangan ko nang iwan sa malayo ang sasakyan ko para hindi niya mahalatang sinusundan ko siya. Ipinadala ko kay Ghost ang location na ito para makasunod siya. Nakasilip ako nang bumaba ang congressman sa sasakyan niya at palinga-linga pa habang binubuksan ang kandado ng warehouse. Nang makapasok siya ay saka ako lumabas sa pinagtataguan ko at gumawa ng paraan para makapasok din doon.

            Bakante ang loob ng warehouse. Tanging mga naka-pile na mga kahoy ang naroon. Madilim din. Mula sa pinagtataguan ko ay nakita ko ang congressman na may kausap sa telepono niya habang naghuhubad ng suot na suit. Iniangat pa niya ang mahabang sleeves ng polo na suot hanggang siko. Lumakad siya patungo sa isang maliit na container van na nasa gilid ng warehouse. May susi siyang hawak at tumayo sa harap noon.

            "Thank you for granting my request. I told you, I can pay any amount just to get the rats that I want," tumatawang sabi ng congressman habang nakangiting nakatayo sa harap ng nakasarang container. Sinusian nito ang lock ng container at bumukas iyon. Lalong lumapad ang ngiti ng congressman nang makita kung ano ang nasa loob noon.

            Ang dalawang batang bagong ampon niya. Ito ang tinatawag niyang rats? Parehong natutulog ang dalawa at tingin ko nga ay mga hinang-hina na. Ikulong ba naman sa container van na wala halos hangin na pumapasok.

            "Yes. When will I play? Today. This is a treat for me. My stress reliever. Oh, when would be the next underground fight? I think I am going to change my bet. Johnny is getting rusty," natatawang sabi ng congressman. Lumayo ito sa container van at nilapitan ang isang mesa na may nakatabon na itim na tarpaulin. Inalis iyon ng congressman at nakita kong nakapatong doon ang kung ano-anong mga gamit. Crossbow, martilyo, lagari. Iba't-ibang klase ng kutsilyo. May baril at kung ano-ano pa. Napailing ako. This warehouse was the congressman's torture chamber. Dito niya pinapahirapan ang mga batang nakukuha niya.

            "That Leon was a good fighter. Hindi ako makapaniwala na napatumba niya si Johnny. Where did you find him?" Tanong pa niya at iniisa-isang i-check ang mga gamit niya. Napakislot ako nang damputin niya ang crossbow arrow at itutok iyon sa mga bata.

            Doon ako kumilos at dahan-dahang lumapit sa lugar niya.

            "Good. Two weeks from now? All right count me in. How about ten million?" Ngumisi pa ito nang parang demonyo. "And when he wins there will be a hunting game?" Lalong lumapad ang ngiti nito. "Well, I like this. Solo ko, pero mas masaya sa hunting game. Marami kami at maraming mga bubuwit na nagtatakbuhan. Nakakatuwa silang tingnan kapag hindi na nila alam kung saan sila magtatago. The fear in their eyes when we take their lives... priceless."

            Nanginginig talaga ang mga kamay ko habang kumukuha ng tiyempo. Kapag nahawakan ko ang animal na ito, baka hindi na ito maabutan pang buhay ni Ghost.

            "Sure. I'll transfer the money. Of course, I'll enjoy today. Talk to you soon," tatawa-tawa pa ito nang bitiwan ang telepono at muling inasinta ang mga batang natutulog. Nang humarap siya sa mesa ay isa-isang tiningnan ang mga gamit doon at saka ako kumilos. Agad kong nilapitan ang congressman mula sa likuran at iniipit ng mga braso ko ang leeg niya.

            Tinakpan ko ng kamay ang bibig niya para hindi siya makasigaw. Pilit na nagpupumiglas ang congressman para makawala sa pagkakahawak ko pero mamamatay muna siya bago ko siya bitiwan. Inilayo ko siya sa mga bata para hindi magambala ang mga ito. Dinala ko sa bandang likuran ng warehouse ang congressman habang patuloy na nakadiin ang braso ko sa leeg niya.  

            "H-hindi ako m-makahinga..." mahinang sabi nito habang pilit na gustong kumawala.

            "Gago. Talagang aalisan na kita ng hininga demonyo ka," bulong ko sa kanya. Luminga-linga ako at naghanap ng puwedeng maitali sa mga kamay niya. Nakakita ako ng kapirasong tela doon at iyon ang dinampot ko. Mabilis kong itinali ang mga kamay niya sa likod niya. Napaubo-ubo pa ang congressman nang mabitiwan ko ang leeg. Umuubo pa sa paghahabol ng hininga.

            Nanlalaki ang mga mata niya nang makilala kung sino ako.

            "I-Ikaw! A-anong ginagawa mo dito?"

            Seryoso lang akong nakatingin sa kanya at itinulak siya kaya napaupo siya sa semento. Kita ko ang takot sa mukha niya ahabang nakatingin sa akin.

            "Fucking child killer," gigil na gigil kong sabi sa kanya. Kung hindi lang talaga utos ni Ghost na kailangan niya ng buhay ang gagong ito ay kanina ko pa ito pinatay talaga.

            "What do you mean child killer? I am not a child killer," sagot niya sa akin.

            Malakas kong sinipa ang mukha niya nakita kong may mga tumalsik na kung ano sa semento. Ilang piraso ng ngipin niya iyon at nang humarap sa akin ay duguan ang bibig nito.

            "You killed two kids last year. At ngayon, mayroon ka na namang gustong patayin?"

            Kumunot ang noo niya. "I killed two kids last year? I don't remember." Naiiling na sabi niya tapos ay biglang nagliwanag ang mukha. "Ah, 'yong mga ampon ba ang sinasabi mo? Kids? They are not kids. They are nothing like rats who doesn't have a home. And those rats should be exterminated para hindi na makaperwisyo."

            "What the fu-" hindi ko naituloy ang sasabihin ko sa narinig na sagot niya. Sa gigil ko ay malakas kong sinuntok sa mukha ang congressman. Nanggigigil talaga ako sa kanya.

            "Why?!" Ngayon ay umiiyak na ito. Umaagos ang dugo sa ilong. "I am telling the truth. Mga abandonadong bata ang mga iyon. Wala ng mag-iintindi. Itinapon na ng mga magulang. Mabuti nga nagkakaroon pa sila ng silbi sa akin."

            Nangangatal ang buong katawan ko na dinukot ang telepono ko.

            "Ghost, please tell me I can fucking kill this man." Nanliliit talaga ang tingin ko sa congressman na nakalupasay sa semento.

            "No! Leon, no. Wait for me, malapit na ako." Wala na akong narinig na sagot kay Ghost. Ang sama ng tingin ko sa congressman na ngayon ay naiiyak nang nakatingin sa akin.

            "Why are you doing this? Loyal na loyal ako sa underground fight. Sa iyo pa nga ako pumusta para sa susunod 'nyong laban ni Johnny." Tuluyan na itong naiyak sa harap ko.

            Hindi ako sumagot at nakatingin lang sa kanya. Kailangan kong kumalma dahil talagang mapapatay ko ang isang ito.

            "What I am doing is okay. There are lots of us doing this. We are giving those orphan kids a chance of their freedom." Sabi pa ng congressman.

            "Freedom? Nasaan ang freedom sa ginagawa 'nyo? You are torturing and killing innocent kids." Matigas na sagot ko.

            "Dahil wala ng mag-iintindi sa kanila! Mas mabuti pang pakinabangan sila para sa kaligayahan namin bago mamatay!" Sigaw ng congressman.

            Malakas ko siyang sinuntok uli sa mukha. Lugmok na ito sa semento at talagang sabog na ang mukha nito sa ibinigay kong suntok sa kanya. Lumuhod ako sa tabi niya at marahas na hinawakan ang kuwelyo ng damit niya .

            "I am going to kill you." Walang emosyong sabi ko sa kanya. Ang tingin ko sa kanya ay ang mga nakalaban ko sa cage. At kailangan ko nang bigyan ng killing punch ko.

            Kumuyom ang kamay ko at handa na akong suntukin siya sa dibdib nang maramdam kong may tumulak sa akin palayo sa kanya.

            "I told you I need him alive!"

            Ang sama ng tingin ko kay Ghost at halatang disappointed siya sa gagawin ko.

            "You're going to let him live? You sent me the pictures of those kids. He should die!" At disappointed ako sa kanya dahil bibigyan pa niya ng pag-asa ang isang ito.

            "I know what to do to him. Go home," pagtataboy niya sa akin.

            Tumaas ang kilay ko. "What?"

            "I said, go home. You're done for today." Malamig na sabi ni Ghost.

            "What the- that's it? I am done?" Taka ko.

            "For today. Yes, you are done. Go home. Have fun with your kids. With Vie. Go have a family day with them."

            "Bullshit, Ghost." Inis kong reklamo.

            Mabilis na lumapit sa akin si Ghost at hinawakan ako sa leeg tapos ay isinalya ako sa pader na naroon. Napaungol ako sa diin braso niya sa leeg ko. And for the first time, I've seen his eyes blaze with anger while looking at me.

            "If I said you're done, you are done. Go. I am going to call you if I need you," he said that in between his teeth and his face looked like the devil that could take my life any minute.

            Napalunok ako at tumango. Noon lang niya ako binitiwan at iiling-iling na lumayo sa akin.

            "Go." Mahina niyang sabi at humarap na sa takot na takot na congressman.

            Kahit labag sa loob ko at napilitan na akong umalis doon. Palabas ako ng warehouse nang may makita akong isang lalaki na papasok din. And who could this be?

            "The fuck are you?" tanong ko sa kanya.

            Tumaas lang ang kilay niya sa akin at tiningnan ako mula ulo hanggang paa tapos ay tumango-tango.

            "You must be the fighter." Kaswal na sabi nito. Sa hitsura pa lang ay parang kilala ako. Inayos pa ang backpack na nasa likod.

            "Who the fuck are you?" Matigas kong tanong sa kanya. Ngayon ko lang nakilala ang isang ito.

            "I am with Ghost. Riel." Inilahad nito ang kamay sa akin.

            Hindi ko iyon iniabot at masama lang siyang tiningnan. Napakibit-balikat siya at binawi ang kamay.

            "Okay. Nice meeting you. We have a job to do," ngumiti pa siya ng nakakainis sa akin at pumasok na sa loob ng warehouse.

            Mahina akong napamura at nagmamadaling bumalik sa kotse ko. Pabagsak akong naupo doon tapos ay inis na hinampas ang manibela.

            I should be the one who killed that monster, and I am going to give him the slow and painful death that he deserves.

            Pero napahinga na lang ako ng malalim. Sigurado akong may ibang plano si Ghost sa animal na iyon. Ini-start ko ang sasakyan ko at umalis na doon. I needed to talk to Vie.

            Dahil talagang aalamin ko kung may alam siya sa pagpapaampon ng mga bata. At kung mayroon man...

            She will taste my wrath.