twenty four

 
 
Beberapa bulan kemudian...

Aku duduk berhadapan lelaki bekerja sebagai pakar psikiatri itu. Jeon Jungkook. Pandangannya menentang pandangan kosong aku.

"Awak apa khabar?"

Tanya dia memulakan perbualan.

"Masih sama. Kosong."

Jawab aku tanpa reaksi. Jungkook menarik nafasnya. Tangannya jatuh pada tangan aku.

"Harim. Ceritalah masalah awak pada saya. Saya cuba bantu awak."

Ujarnya lembut. Aku tarik tangan aku dari genggamannya.

"Kenapa saya tak dikenakan hukuman gantung? Saya bersalah. Saya bunuh suami saya. Saya bunuh betina perosak tu. Kenapa saya dibebaskan? Diorang nak tengok saya terseksa lagi ke?"

Aku ujar persoalan aku tanpa reaksi. Aku seperti mati perasaan.

"Bukan macam tu Harim. Awak tak dikenakan hukuman gantung sebab-"

"Apa? Sebab saya sakit? Atau sebab saya gila?"

Aku beri senyuman sinis. Jungkook menggeleng perlahan.

"Awak tak gila Harim."

"Habis kenapa semua orang layan saya macam saya gila?!"

"Harim. Awak kena bersabar."

Aku hentak meja kuat.

"Kau tak tahu apa aku rasa! Jangan suruh aku bersabar! Aku dah cukup bersabar!"

Jungkook pejam mata dan menarik nafas panjang.

"Harim. Saya cuba bantu awak sekarang. Awak pun kena cuba bantu diri awak."

"Habis kau rasa aku datang sini sebab apa? Nak terus sakitkan diri aku? Aku cuba cari pertolongan! Tapi kau tak membantu langsung!"

Aku bangun bersedia untuk keluar.

"Terima takdir Harim. Awak tak boleh kembalikan masa. Awak tak boleh hidupkan semula yang sudah mati. Hidup awak perlu diteruskan. Saya ada. Saya akan bantu awak untuk cari semula diri awak. Saya janji."

Aku berhenti. Tangan aku yang memegang tombol pintu perlahan-lahan dijatuhkan.

"Janji awak tolong saya?"

"Saya janji."

Jungkook memegang bahu aku dan memusingkan aku kemudian dia menarik aku dalam dakapannya.

"Saya akan bantu awak Harim."

Ujarnya dan mengusap belakang tubuh aku perlahan. Esakan aku pecah didadanya.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top