ten


 
"Kau tahu aku sayang kau kan Taehyung?"

Aku soal Taehyung yang kelihatan lemah. Tak berdaya.

"Kau tahukan?!"

Aku meninggikan suara dan dia perlahan-lahan mengangguk.

"Habis kenapa kau kecewakan aku?"

Suara aku berubah lirih. Seiring dengan perasaan aku. Sebak bertandang dan aku tak kuasa mahu menahannya.

Esakan mula kedengaran. Taehyung pandang aku dengan pandangan lemahnya.

"Harim. Saya minta maaf."

Taehyung bersuara perlahan. Menaikkan darah aku secara drastik.

"TOO LATE TAEHYUNG! HARIM DAH LAMA MATI!"

Aku hentakkan tangan pada lantai. Aku marah. Dan menangis pada masa yang sama.

Emosi aku tak menentu.

Paling penting, aku takut dengan apa yang berlaku pada diri aku.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top