Sabahın ilk ışıklarıyla odamın penceresine vuran güneş yüzüme vurmaktaydı güneş okadar güzel parlıyorduki odamın içine saçtığı ışığıyla aydınlatıp ısıtıyordu içeriyi gözüme okadar çok vuruyorduki gözümü açmakta çok zorlanıyordum sağ gözümü hafiften açtığımda direk güneşle adeta göz göze geliyordum biyandan hem rahtsız ediyordu beni güneşin saçtığı ışık bir taraftanda içimi ısıtan bi sıcaklığı vardı daha çok uykumu getirmekteydi kendimi zorlaya zorlaya sonunda yaktaktan kalktım ve dışarıdan gelen kuş cıvıltılarını seslerini dinlemek için balkona çıktım bugün dışarıda çok güzel bir hava vardı güneş kuşlar etrafta koşuşan çoçuk sesleri balkonda havanın güzelliğine kendimi kaptırmış kuş seslerini dinlekteydim

Rüzgar : hayat! hey hayat burdayım duymuyormusun aşağıya bak burdayım

Hayat : aaa rüzgar senmiydin kusura bakma duymadım

Rüzgar : kendini havanın güzelliğine nekadar kaptırdıysan artık beni bile duymadın

Hayat : çok güzel değilmi ama hava

Rüzgar : evet çok güzel hadi gelde biraz dolaşalım bu güzel havanın tadını çıkartalım

Hayat : tamam bekle üzerimi giyiniyim hemen geliyorum.

Anne Esma sultan : hayat kızım gene gitmişsin bak o okula bir gün yakalanıcaksın ve senin için çok kötü olucak tamam şimdi iyi hoş kimse fark etmiyor okul kalabalık olunca dün bide hoca ceza vermiş rüzgarla konu anlatmışsınız

Hayat : offf anne beni bi rahat bırakırmısın dışarıya çıkıcam rüzgarla biraz gezip dolaşıcaz

Anne Esma sultan : tamam çık ama bidaha o okula gitme neolursun tamamı kızım

Hayat : lise yıllarımdan beri hep güzel sanatlar fakültesinde okumak istemişimdir liseyi zar zor bitirmiştim benimle aynı sene okuyan arkadaşlarımın hemen hemen hepsi bir yerleri tutturup okumaya devam etmişlerdi

resim yapmak benim için ayrı bi huzur mutluluk sebebi resim bölümünü kazanmak istiyordum çabada gösteriyordum ama belirli bi yere kadar sonra çalışırım diye kendimi kandırıyordum aslında biliyordum birdaha çalışmıyacağımı başka seylere kaptırıp çalışmıyordum

ama içimin bi kenarın da hep biyerde duruyordu okadar çok istiyordum ama herşey istemekle olmadığınıda biliyordum

2 senedir arka arkaya hep giriyordum ama olmuyordu barajı bile geçemiyordum

bu hattata zaten neyi başarmıştımki onu başaracaktım bende kendi hayallerim içinde yaşıyordum

bizim evin orda bi tane güzel sanatlar fakültesi vardı oraya gidip sanki oranın öğrencisiymiş gibi derslere giriyordum

hocalar ögrenciler fark etmiyordu bile çünkü fakültede okadar çok öğrenci vardıki benim oraya ait olup olmadığımı bile anlayamıyorlardı onlar anlamıyordu belki

ama  ben kendimi kandırıyordum onuda biliyordum bana iyi geliyordu oraya gidip durmak derslere girmek sanki kendimi oraya aitmiş gibi hissediyordum taki akşam olup eve dönesiye kadar acı gerçekle akşam başımı yastığa koyduğumda karşılaşıyordum

kendimi okadar çok yalnız hissediyordumki herşey hep üst üste geliyordu bazen başımı alıp gidesim geliyordu buralardan

rüzgarlada o gittiğim okulda karşılaşmıştım başalarda okadar çok gıcık olmuştumki ona serseri kendini beğenmiş diye kendi kendime söylenmiştim

sonra nerden bile bilirdimki bu hayatta beni tek anlayan içi derin karanlık kuyunun içinde benim elimi tutup aydınlığa tekrardan beni hayata döndüreceğine öylede oldu

rüzgar beni bu sıkıcı hayatta tek bana iyi gelen insan onunla konuşunca huzur buluyorum tek güvene bildiğim insan ben bu hatta kimseye güvenmezdim taki rüzgar karşıma çıkasıya kadar onun yanında kendimi ayrı bi huzurlu hissediyorum yanındayken hiç birşeyden korkumuyorum çünkü içimden bi ses hep rahat ol korkma o seni korur diyor rüzgar benim için arkadaştan daha öte bir insan

Anne Esma sultan : kızım hadi çocuk aşağıda ağaç oldu seni bekleye bekleye acele et biraz

Hayat : tamam anne

Acaba ne giysem üstüme sarı gömleğimimi giysem yoksa kırmızı tişörtümümü ooff hayat sen eskiden böyle değildin giy bişey işte ne oyalanıyorsun
En sonunda kırmızı tişörte ve mavi kota karar verip giyinmiştim

Rüzgar : şükür hayat sonunda gele bildin

Hayat : rüzgar ya

Rüzgar : şaka yapıyorum kız herzamanki gibi gene çok güzel olmuşsun

Hayat : teşekkür ederim

Rüzgar : nekadarda güzel olmuş hayat kımızı tişört nekadarda çok yakışmıştı üzerine bu gün o güzel beni benden alan dalgalı saçları sanki ahenkle hep birlikte dans ediyordu  bu kızı çözemiyordum hem çok inatçı hırçın bazende sanki o hırçın kızın altındaki çocuk ortaya çıkıveriyirdu o güzel gülümsemesiyle birlikte beliri veriyordu
"  rüzgar napıyorsun sen acaba hayat senin en yakın arkadaşın hatta arkadaşatan daha öte dostun "

Hayat : eeee napıyoruz

Rüzgar : aşağıdaki parka kadar koşalım kim kazanırsa onun dediği olsun ne yapcağımıza o karar versin anlaştıkmı

Hayat : Tamam anlaştık ama şimdiden söylemesi hile mızıkçılık yapmak yok tabi ben kazanıcağım için koşarken düşünüyüm ne yapacağımızı

Rüzgar : anlaştık tatlı şey görücez bakalım kim kazanıcak
Pardon hayat yanlışıkla çıktı ağzımdan

Hayat : yok tamam sorun değil

Rüzgar : Ooff rüzgar bukadar belli etmek zorundamısın hayattan hoşlandığından hep bu hatayı yapıyorsun ne söz vermiştin kenine hayat senin arkadaşın belki kız senden hoşlanmıyor boş boş kendine umut edip kandırıyorsun sakın bidaha böyle bi hata yapıp hayatın gözünde kendini küçük düşürme sende biliyorsunki hayat kolay bi kız değil heleki erkeklere olan güvensizliği hayat öyle her kıza benzemediğini bildiğin halde kızı kendinden uzaklaştırıp soğutacaksın sakın bidaha böyle saçmalık yapma

Hayat : az önce kulaklarımın duydukları doğrumu yoksa yanlışmı duydum rüzgar bana tatlı şey dedi yok yok doğru duydum evet öyle dedi rüzgar acaba oda benden hoşlanıyormudur kızım hayat duymadınmı ne dedi kedine gel yanlışıkla ağzından çıkmış işte hemen kendine yer arıyorsun böyle bi çocuğun hiç sevgilisi olmaz olurmu hiç bide düşündüğün şeylere gel

Rüzgar : hadi bakalım 3 ten geri ye doğru sayıyorum hazırmısın

Hayat : hazırım tabi

Rüzgar: ozaman 3.2.1 başala

Hayat : oho böyle olmuyor ama rüzgar hızlı koş biraz bu gidişle ben yenicem seni

Rüzgar : orası hiç belli olmaz hayat
koşarsam eğer biliyorum ki hayat daha çok koşucak daha çok yorulucak yavaş koşuyumki hem hayat yensin yarışmayı benden önce varsın bitiş çizgisi olan parka hemede daha az yorulsun madem sevgimi belli edemiyorum bende onu mutlu ederek böyle mutlu olurum

Hayat : yendim rüzgar seni yendim yendim ama ben sana demiştim yenerim diye

Rüzgar : evet hayat demiştin tebrik ederim seni
Biraz burda soluklanıp dinlenelim sonra ne yapcamızı söyle bakalım sen kazandığın için yarışmayı