Bir Kapı Eşiğinde

Bir akşamüstü, bir yorgunluk belirtisi.
Fazla mı yaşamıştık ne.
Tren istasyonlarından daha mı yorgundu bu ruhlar?
Yoksa sigara dumanıyla birlikte üstümüze sinen insanlık mı ağırlık yapmıştı bize?

Biz kimdik ki diyorum kendime.
Bir kapı eşiğindeki saksı çiçeği mi
Veyahut dışarıya bakmamızı engelleyen bir perde mi?

Geçiyorum sonra bir pencere önüne.
Seyrediyorum gelen geçen anıları;
Şehrin uğultusunda kaybolan sessizliğimiz ve bir o kadar da masum yıllarımız.
Neredeler?