✴Hoofdstuk 5✴
(Lees A/N op einde aub)
Pov Chris
"Soph, truth or dare?" vraagt Kyle.
"Uhm... dare?"
"Kus Chris kort op zijn lippen."
Hoewel ik dronken ben, merk ik toch dat mijn wangen nu een rode kleur krijgen. Shit, ik vind Sophie zo leuk, ik flirt alleen maar met andere meisjes om haar te vergeten, ik maak toch geen kans! Soph kijkt hulpeloos in het rond. Uiteindelijk springt ze recht en holt naar buiten.
"Ik ga wel achter haar aan," stelt Justin voor.
"Zozo, wat een sukkel!" lacht Vanessa.
"Sophie is geen sukkel!" sis ik.
"Oh jawel, het is een simpel kusje, niet eens met tong, maar zelfs dat durft ze niet!" gaat Van vrolijk verder.
"Ze deed al mee met dit kutspel, dat is al meer dan genoeg voor één avond voor haar!"
"Waarom verdedig je haar? Het is gewoon een dom, lelijk kind," lacht ze. "En die jurk, waar haalt ze dat ding toch vandaan?"
Ik bal mijn vuisten om mijn woede in te houden.
"Het spel is veel leuker nu zij weg is!" eindigt Van.
Ik sta recht en wijs kwaad naar Vanessa.
"Luister eens goed, bitch! Sophie is het liefste en mooiste meisje dat ik ooit heb gezien! Zij heeft, in tegenstelling tot jou, een hart! Ze is niet zo fake als jou en ze ziet er niet uit als een slet!"
Ik voel hoe ik helemaal rood ben van woede. Een seconde na wat ik zei, krijg ik een pets op mijn wang. Vanessa kijkt me woedend aan.
"Dat deed je net niet..." sis ik.
"Oh, jawel!"
Ik storm op Vanessa af, maar wordt vastgegrepen door Julian en Kyle. Cat haalt snel hulp, wetend dat de jongens me niet lang kunnen tegenhouden om die bitch niet in elkaar te slaan. Hoe durfde ze Sophie zo te beledigen!
Net als ik me lostrek, voel ik een vuist tegen mijn kaak. Vanessa kijkt me zelfvoldaan aan en ik voel wat bloed uit mijn mond stromen. Shit, die bitch kan slaan zeg... Ik ben meteen weer nuchter door die mep...
"Vanessa, laat hem!"
Justin geeft Vanessa een duw, waardoor ze in de zetel valt. Hij is terug! Dat wil dus zeggen dat... Sophie ook terug is!
"Je bent nog niet van me af, Christian!" sist Vanessa.
Ze haalt haar neus op en stapt weg van ons. Een warme hand op mijn schouder laat me opschrikken.
"Rustig, Chris, ik ben het maar," fluistert Soph. "Kom, we moeten je wang en lip verzorgen."
Ze neemt mijn hand vast en sleurt me mee naar de badkamer, waar ze mijn wang verzorgt. Daarna dept ze een natte handdoek op mijn lippen om het bloed te stoppen. Een rilling gaat over mijn hele lichaam wanneer haar vingers mijn lippen raken. Ze trekt snel haar hand weer weg, maar ik pak haar pols en leg haar hand terug op mijn lippen.
"Hoe is dit gebeurt...?"
"Vanessa schold je uit en ik nam het misschien iets te goed voor je op..."
"Waardoor ze je sloeg?"
"Eerst gewoon met haar platte hand, toen wou ik haar in elkaar slaan en toen gebruikte ze haar vuist," leg ik uit, alsof het niets was.
"Je had het niet moeten opnemen voor me, dan was... dit... niet gebeurt..." zegt ze, wijzend op mijn blauwe kaak en gescheurde lip.
"Dat is nu eenmaal wat je doet voor het meisje waar je van houdt..." fluister ik.
"Chris, je bent dronken..." zucht Sophie.
"Nee... Door die klap ben ik nuchter, ik weet wat ik zeg. Ik hou van je."
Ik breng mijn hand naar Sophies wang en haak een krul achter haar oor. Mijn hand blijft rusten op haar zachte wangen en mijn andere hand verstrengelt zich in die van haar.
"Waarom? Ik bedoel, ik ben gewoon ik..."
"Je fantastische, prachtige, vriendelijke zelf. Het meisje waar ik van hou. Dat is wie je bent, Soph."
Haar 2 groenbruine ogen kijken me onschuldig aan. Fuck, ze is zo mooi...
"Kus me..." zegt ze zacht.
Dat laat ik me geen twee keer zeggen, ik wou dit al zo lang doen... Mijn lippen drukken op die van haar... En nu mag ik het eindelijk doen! Ik leun voorover en kus haar voorzichtig. Sophie beweegt haar lippen gelijk met die van mij, niet wetend wat ze moet doen. Ik stop met haar te kussen en laat mijn voorhoofd rusten tegen dat van haar.
"Fijn dat ik je eerste kus mocht zijn," grijns ik, waardoor haar wangen weer rood kleuren.
"Wil je terug naar de rest?" vraagt Sophie.
"Nee, ik wil hier blijven, bij jou. Het voelt veilig om bij je te zijn."
Ik open mijn armen en Soph nestelt zich erin. Haar hoofd rust op mijn borstkas, wat me een kalm gevoel geeft. Ik heb haar gewoon gekust! Ik kuste Sophie! God dat voelde zo goed!
Pov Kyle
"Ik ga even bier halen," mompelt Justin chagrijnig.
"Ik dacht dat jij niet dronk?" vraag ik verbaasd.
"Ja, en? Kan het jou wat schelen?" sist hij.
Ok, wat heeft hij plots?
"Je bent niet gewoon van veel te drinken! Je hoeveelste biertje is dat al?"
"Vijfde ofzo..."
Mijn mond valt open. Vijf biertjes, maar geen alcohol gewend? Waarom heeft hij zo veel gedronken?
"Kom, Justin, we gaan!"
"Neeeeee! Ik wil hier blijveuh!" zeurt hij.
Hij is echt dronken, djeezes. Ik grijp zijn arm vast en sleur hem mee naar buiten. Justin probeert zelfs niet om weg te komen. Wanneer we, uiteindelijk, aankomen bij zijn huis, doet een slaperige Mia open.
"Kyle? Justin? The hell, het is half drie 's ochtends!"
"Justin is uhm..."
"Heeeey zussieeee!" roept Justin.
"Hou je kop!" sis ik.
"Heeft hij gedronken? Hij weet dat hij niet tegen drank kan!" roept Mia uit.
Net wanneer ze dat zegt, zakt Justin door zijn benen. Zuchtend til ik hem op en leg hem over mijn schouder. Zo draag ik hem naar boven, waar ik hem laat vallen op zijn bed.
"Succes ermee, ik ga weg."
"Wat? En je gaat dit niet uitleggen?" roept Mia.
"Ik weet niet waarom hij zo veel gedronken heeft, hij dronk vijf biertjes in een half uur of zoiets! Je zal het hem zelf moeten vragen, Mia..."
Daarna ga ik naar de voordeur en sla de deur achter me dicht. Fijn dat dit achter de rug is, ik hoop om nooit meer een dronken Justin mee te maken...
Pov Justin
"Jus! Justin! Wordt wakker, het is al middag! Je hebt je roes nu wel al uitgeslapen, of niet soms?"
Ik open mijn ogen, maar knijp ze meteen weer terug dicht door het felle licht. Shit, ik heb een kater...
"M-mia?"
"Ja, Mia. Je zus die vannacht de deur moest open doen voor jou en Kyle, gelukkig bracht hij je thuis! Wie weet wat er anders gebeurt was!" schreeuwt mijn allerliefste zus...
"Niet zo luid, ik heb een fucking kater..." mompel ik.
"Eigen schuld! Waarom dronk je dan ook zo veel?"
"Omdat Sophie en Chris zoiezo gekust hebben gisteren en ik enkel moest toekijken hoe Vanessa een intense tongzoen had met Kyle..."
"Heeft ze haar zinnen op hem gezet?"
"Ja..."
De bitch, ze is een slet, ze hoort niet te zoenen met iemand die zo geweldig is als Kyle!
"Ze zal hem nog vaak verleiden, Jus... Beloof me dat je je frustratie nooit meer uit door te drinken!" smeekt Mia.
"Goed..."
"Ik meen het, Jus!"
"Stop eens met zo bezorgd te zijn! Ik moei me toch ook niet met jouw leven?" roep ik uit. "S-sorry... Ik ben mezelf niet echt vandaag..."
Ik neem snel mijn jas en hol naar buiten om wat te wandelen in de frisse lucht. Wanneer ik bij het park kom, ga ik zitten op een bankje bij het meer. Een gelukkig stelletje passeert. Ze zijn zo verliefd naar elkaar aan het kijken, dat ze mij niet eens opmerken...
Waarom kan ik niet zo'n geluk hebben? Het is verdomme niet eerlijk!
"Hey..."
Geschrokken kijk ik naast me. Twee ogen, die ik maar al te goed ken, kijken me vrolijk aan.
"Al wat bekomen van vannacht?" grijnst Kyle.
"Ha-ha, heel grappig..."
"Ik dacht dat ik een mopperkont was?" grinnikt hij.
"Ben je ook!" lach ik.
Mijn lachbui stopt meteen als ik terug aan vannacht denk.
"Nog iets gehoord van Vanessa?"
"Nee, maar ik heb haar nummer, dus ik kan haar wel fixen denk ik," grijnst Kyle.
"Ze is niet goed voor je, Kyle... Het is een echte bitch, je wil haar toch niet als je vriendin?"
"Ah, ze valt toch wel mee? Ze wou eigenlijk met jou in bed, maar je wou niks van haar weten, dus je moet niet jaloers worden nu."
"Ik wil haar niet, ik voel niets voor meisjes! Ik bedoel, voor meisjes als zij!" verbeter ik snel.
Shit, hopelijk heeft Kyle niks door.
"Ik ook niet, wees gerust. Vanessa is gewoon een lekkere chick, meer niet. En ik heb geen behoefte aan een vriendin op dit moment."
Er valt een ongemakkelijke stilte. We weten allebei niet echt wat zeggen. Mijn maag die knort, is het eerste dat de stilte verstoort.
"Honger?" lacht Kyle.
"Jup..."
"Pizza?" vraagt hij met zijn mooie glimlach.
"Pizza!"
Gosh, ik hou van die glimlach. Ik hou gewoon van deze jongen.
---
"Homoseksueel zijn is iets dat je niet kan veranderen. Homofobie wel."
(Just saying: ik ben zelf straight, maar ik kan er echt niet tegen als mensen anderen afkeuren omdat ze op hetzelfde geslacht vallen)
Dit hoofdstuk is minder leuk dan de andere, I know, maar ik kreeg niks beters toen ik schreef. Ik denk dat mijn humor en sarcasme toen ergens onder een steen lagen te rotten.
En... De Engelse vertaling staat erop! Ga hem zeker eens checken op het account LoveWriting1306, vertaling is voor het grootste deel dankzij Lauratje1312 😘😘😘
Have a nice day 💖
(01/10/2017)
PS: WRITERSBLOCK, iemand tips ertegen? Of ideetjes voor dit boek? (Dat laatste liefst in privé)
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top