Pov Justin

"Justin, hef je luie voeten nu eens op!" zeurt mam.
Zuchtend doe ik wat ze vraagt, zodat ze kan vegen op de plek waar net mijn voeten stonden. Ik trek mijn voeten op, zodat ik gemakkelijker in de zetel kan liggen.

Ondertussen hoor ik de achterdeur opengaan, wat betekent dat mijn zusje net is thuisgekomen van school.
"Hey, broertje, alles goed?" vraagt ze bezorgd.
"Ja, Mia, geen last meer van mijn keel en de koorts is al wat gezakt."
"Fijn om dat te horen! Hé, is Kyle hier nog niet?" grijnst ze.
Shit. Ik wist dat ik iets vergeten was.

Meteen spring ik uit de zetel, waardoor mijn hoofd begint te tollen. Ik probeer om naar mijn kamer te rennen, maar Mia houdt me tegen.
"Rustig, straks val je van de trap!"
Ze haakt haar arm in mijne en helpt me zo naar mijn kamer. Ik ruim snel wat rommel op, maar moet daarna op mijn bed gaan liggen, door de hoofdpijn die aan het terugkomen is. Beneden hoor ik de deurbel gaan. Ik kijk door mijn raam, maar kan niet zien wat er gebeurt. Gelukkig kan ik wel horen wat er aan de voordeur gezegd wordt.
"Hoi, Fenne, ik ben hier voor Justin," klinkt Kyles stem.
"Ah, juist, hij is op zijn kamer. De trap op, tweede deur links.

Even later hoor ik enkele voetstappen aankomen in de richting van mijn kamer, gevolgd door een zacht klopje op de deur.
"Jus? Ik ben het, Kyle, kan ik binnenkomen?"
De deurklink gaat langzaam naar beneden en ik voel de zenuwen opborrelen wanneer ik de bekende goudbruine ogen zie. Kyle en ik hebben het nog niet echt gehad over de 'kus' van gisteren. Of om het anders te zeggen: Kyle die mij mond-op-mond moest geven.
"Zullen we beginnen met wiskunde? Dan zijn we al van het moeilijkste af," stelt Kyle voor.
Alhoewel praten over zijn lippen op die van mij het moeilijkste lijkt, besluit ik maar om akkoord te gaan.

Kyle neemt rustig zijn map uit zijn rugzak en legt alles naast me op mijn bed. Hij trekt zijn schoenen uit en gaat in kleermakerszit voor me zitten. Ondertussen haal ik ook mijn map uit. Kyle begint met wiskunde uit te leggen, maar veel onthoud ik er niet van. Het enige waar ik nu aan kan denken, is dat Kyle gewoon voor me zit. De jongen die ik zou willen kussen en in mijn armen wil sluiten.
"Probeer nu eens deze oefening te maken, Jus,"
Ik schrik op wanneer Kyle zijn hand bemoedigend op mijn schouder legt. Het duurde maar één seconde, maar onmiddelijk voel ik het nerveuze gevoel weer opborrelen.
"Uhm... Wat moest ik ook al weer doen voor deze oefening?" vraag ik ongemakkelijk.
"Gewoon de lengte van de zijden van deze driehoek berekenen, Justin. Ik heb je net de cosinus- en sinusregel zitten uitleggen..." zucht Kyle.
"Ow...Misschien is wiskunde mijn ding niet echt?"

"Laten we iets anders proberen," besluit Kyle.
Hij stopt zijn map wiskunde weg en haalt een ander vak, ik denk Frans, uit.
"Kunnen we anders even pauzeren?" stel ik voor.
"Ja, is goed, misschien zal het daarna beter lukken om te leren."
Kyle en ik gaan naar beneden en halen iets uit om te drinken. We praten over wat random dingen en lachen even met Mia, die hallo kwam zeggen. Daarna gaan we terug naar mijn kamer, om verder te studeren. Helaas lukt het me niet om te concentreren, dus ook Kyles pogingen om me de les Frans van vandaag te leren, vallen in het water.
"Wat is er, Jus?" vraagt Kyle plots.
"Niks, hoezo?" antwoordt ik snel.
Té snel.
"Justin, ik kan zien aan je gezicht dat er iets is. Vertel het me gewoon, ik bijt niet!"

"Ik... Het is gewoon..."
Kyles ogen kijken me onderzoekend aan.
"Het is raar om te weten dat jij me gered hebt..." zucht ik ten slotte.
"Bedoel je... De mond-op-mond?"
Ik kan de emotie in Kyles ogen niet aflezen, dus ik hoop dat ik nu geen foute dingen ga zeggen.
"Kijk, dat was mijn soort van eerste kus, en die had ik dus met één van mijn beste vrienden. En ik ben homo, dus dit voelt dubbel zo vreemd aan. Ik ben bang dat we elkaar nooit meer hetzelfde zullen aankijken nu..."
"Is dat alles?" lacht Kyle. "Je hoeft daar echt niet mee in te zitten, Jus, het was dat of jou zien verdrinken. De keuze was snel gemaakt hoor. En ik ga je heus niet anders bekijken doordat ik je mond-op-mond gaf," stelt Kyle me gerust.

Zijn gouden ogen lachen nu met hem mee, waardoor ik me op mijn gemak begin te voelen.
"En het spijt me van je eerste kus," excuseert Kyle zich nerveus.
"Ow, uhm, geeft niets!"
Ik kan Sebastiaan gaan spelen in Ariël, zo rood moet ik nu wel zijn.

"Wel, dit was mijn eerste kus met een jongen, dus het is nieuw voor ons allebei!" lacht Kyle, alsof het niets is.
"Wanneer had jij je eerste kus?" vraag ik nieuwsgierig, maar ook bang dat Kyle merkt hoe nerveus ik wel niet ben.
"Ik was 14 denk ik. Samen met wat vrienden en vriendinnen deed ik doen of durven. Toen moest ik een meisje kussen. Niet zo romantisch, toch?" grinnikt Kyle.
"Romantischer dan mijne," mompel ik zacht, zodat Kyle het niet kan horen. "Had je toen een relatie met dat meisje?"
"Nee, ik mocht haar totaal niet. Ik had wel af en toe een relatie van een week of twee, misschien drie, maar een 'echte' relatie had ik nog nooit," vertelt Kyle.

"Nu voel ik me echt stom... Ik ben zeventien en ik had nog nooit gekust, ik ben waarschijnlijk de laatste ofzo... Laat staan dat ik ooit al een relatie had met iemand..."
"Er is geen wet die zegt dat je op je vijftiende al een relatie moet hebben met iemand! Je moet gewoon afwachten tot je de juiste persoon hebt gevonden."
Kyle heeft echt geen idee wat hij nu zegt... Zou hij weten dat hij de juiste persoon zou kunnen zijn voor mij? Dat ik van hem hou?

"Misschien is het beter om over iets anders te praten," grinnikt Kyle.
"Hoezo?"
"Je bent duidelijk niet goed in praten over zoenen en relaties, aan je wangen te zien."
Shit, hij heeft dus wel degelijk gemerkt dat ik Sebastiaan uit Ariël ben.

Ik neem snel mijn hoofdkussen en duw mijn gezicht erin.
"Kom op Parker, het is niet erg om verlegen te zijn!"
Kyle trekt mijn kussen weg en staat op.
"Hé, geef terug!"
"Wat? Wil je deze?" plaagt Kyle, zwaaiend met mijn kussen.

Ik doe enkele pogingen om het kussen weer af te pakken, maar Kyle is me steeds te snel af. Uiteindelijk laat ik me terug op mijn bed vallen en sluit mijn ogen.
"Geef je het op, Parker?"
"Nooit!" grijns ik.
Ik wil terug rechtkruipen, maar doordat ik mijn ogen gesloten hield, wist niet dat Kyles hoofd vlak boven dat van mij hing. Gevolg: zijn lippen raken die van mij.
"Shit! Sorry!" stamel ik.

Ik voel daar beneden iets groeien en maak van de verwarring gebruik om het kussen af te pakken en snel op mijn schoot te leggen.
"Ik wou niet, ik wist niet, het was niet de bedoeling!" stotter ik.
Mijn hoofd gloeit en ik weet even niet meer wat ik moet doen. Kan dit moment nog genanter worden?

Kyles mond hangt open van verbazing en geschrokken kijkt hij me aan. Enkele seconden later beginnen zijn ogen plots te glimmen en verschijnt er een glimlach om zijn lippen, waarna ik zijn hand op mijn wang voel en zijn lippen terug op die van mij. Wat gebeurt er...?

---

HAPPY BIRTHDAY Lauratje1312, I LOVE YOU 💖💖

MENSEN, SPECIAAL VOOR LAURA EEN UPDATE VANDAAG, BECAUSE IT'S HER BIRTHDAY

ENJOYED THIS CHAPTER, PEEPS? 😏😏💖

(13/12/2017)

(De volgende update is zoals gewoonlijk weer op zondag 😊)