Pov Justin

Sophie en ik hebben ons geïnstalleerd op mijn bed. Er staat een komediefilm op, maar toch is de donkere sfeer goed aan te voelen.

"Justin... Het is bijna kerstmis..." zucht Sophie.
Elk jaar houden we met onze bende een kerstfeestje. Eerst dineren we met onze familie en daarna gaan we naar het huis van één van ons. Daar nestelen we ons in de zetel en kijken een film of spelen gezelschapsspelletjes. En als het sneeuwt, dan vind je ons buiten. Nu ja, vond...
"Ik weet niet of dat wel door zal gaan, met die ruzie tussen Cat en Julian..."
"Kerst is toch een periode van vrede? Kunnen ze niet heel eventjes een Wapenstilstand houden?"
"Dat hangt volledig van hun af, Soph..."

"Ze zouden eens met elkaar moeten praten, zonder elkaar te vermoorden..."
"En ik weet misschien hoe..." grijns ik.
Sophie kijkt me aan met een opgetrokken wenkbrauw.
"Heb je een plan?"
"Ik stuur hun allebei een berichtje dat ik ze wil spreken. We sluiten ze gewoon op in mijn kamer, totdat ze willen praten."
"Ok. En waar ga je slapen vannacht?" vraagt Soph oogrollend.
"Ze zullen vast wel praten. En anders slaap ik gewoon in mijn bed en kunnen zij op de grond liggen."

"Vooruit dan maar..."
Ik haal mijn gsm uit en stuur in privé een berichtje naar Cat en Julian.

Jus d'Orange
Klaar met studeren?

DonJulian
Jup, net klaar

Jus d'Orange
Zin om te chillen, bro?

DonJulian
Sure, ik kom er zo aan

"Dat is al eentje, nu nog de tweede," grijns ik.
"En toch blijf ik erbij dat dit een slecht plan is..."

Jus d'Orange
Heyy, zin om eens langs te komen?

KitCat
Even denken... 🤔
Nope, geen zin in

Jus d'Orange
Ik heb donuts 😏🍩

KitCat
Ben er over 5 minuten

"En dat is nummer twee!"
"Wacht even, als ik het goed begrijp ga je dus twee van je beste vrienden opsluiten?"
"Jup!"
"Je bent gek..." zucht Sophie.
"Dat ben je meestal als je geen herseninhoud hebt, maar geef toe: zonder gekken zou het leven maar saai zijn, toch?"
"Moet jij niet klaarstaan om twee andere gekken op te sluiten?"
"Ow, juist ja. Bijna vergeten. Julian zal hier elk moment zijn!"

Net wanneer ik dat zeg, gaat de bel. Ik haast me naar de voordeur en laat Jules binnen.
"Hey, Jus-"
"Meekomen."
Ik sleur Julian naar mijn kamer en sluit de deur snel achter hem.
"Justin! What the...? Doe die deur open!"
"Nope, jij hebt dringend iets te bespreken met iemand!"
"Met wie moet ik... Oh nee, Justin! Waag het niet om Cat te halen!" roept Julian.
Hij doet nog enkele wanhopige pogingen om te ontsnappen, maar mijn deur is stevig op slot. Ik ren opnieuw naar beneden. Wanneer ik de deur open, staat Cat voor mijn neus.
"He-"
Nog voor ze hey kan zeggen, sleur ik ook haar mee naar mijn kamer.
"Justin, wat doe je?"
"Je relatie redden. Veel plezier!" grijns ik, voor ik haar in mijn kamer duw en de deur weer sluit.
"Wacht, wat? Justin, godverdomme!"

Pov Julian

Een rilling gaat door me heen wanneer de deur open gaat en Cat naar binnengeduwt wordt. Zodra ze me ziet, rolt ze met haar ogen en probeert om de deur te openen.
"Wacht, wat? Justin, godverdomme!"
"Heeft geen zin. Hij is op slot."
Cat zucht en gaat tegen de muur leunen. Haar ijskoude blik is op mij gericht. Minuten gaan voorbij. Beiden zeggen we niks, maar Cat blijft me kil aanstaren.
"Heb ik iets van je aan, ofzo?"
"Eigenlijk wel, ja!" sist Cat terug.

"Ik heb je dat shirt gegeven..." fluistert ze erachter.
"Wil je hem terug?" roep ik kwaad.
Ik trek mijn shirt uit en smijt hem naar Cat. Ze vangt het shirt op, maar smijt het meteen terug.
"Wat wil je nu eigenlijk?" brom ik.

"Ik kan je niet serieus nemen als ik je abs zie..." mompelt Cat, zonder me aan te kijken.
"Ben je het beu om tegen me te schreeuwen? Is het daarom dat je nu zo zacht praat?" vraag ik argwanend.
"Nee, ik... Het was nooit te bedoeling om zo tegen je te schreeuwen..."
"Misschien niet, maar je deed het wel..." antwoord ik, nog steeds gekwetst van wat Cat gedaan heeft.
"Cat... Ik ken je al lang genoeg om te zien dat je nu iets voor me verborgen houdt."
"Je kent me veel te goed, Juju..."
"Zo, mijn bijnaam is terug?" grinnik ik.

"Die is nooit weggeweest..."
"Kan je het me uitleggen, alsjeblieft? Waarom je iemand anders zoende? En waarom je me daarna zo haatte, terwijl jij degene was die in fout ging?"
"Ik dacht dat de klik weg was tussen ons... Ik voelde niks meer toen we kusten..." fluistert Cat zacht.
Haar ogen staan triest en ze durft me niet meer aan te kijken.
"Dus toen kuste je gewoon een random gast?"
"Ja... Het is stom, ik weet het. En ik voelde me vreselijk... Dat werd erger toen ik het aan jou vertelde, je was gebroken... Ik besefte pas dat mijn gevoelens voor jou er nog steeds waren, toen ik jou kapot gemaakt had... En om je te beschermen voor mij, deed ik zo rot... Als ik niet in je buurt was, kon ik je ook niet meer kwetsen..."

Mijn mond hangt open van verbazing.
"Waarom heb je dat nooit eerder verteld?"
"Als ik het je had gezegd, dan zou je weten dat ik twijfelde aan onze relatie..."
"Dat weet ik nu toch ook?" vraag ik niet-begrijpend.
"Ja, maar nu... Zijn we niet meer samen..."
Cat zakt op de grond en begint te huilen. Van de stoere Cat, die alles en iedereen aan kan, blijft enkel nog een zielig hoopje over. Ik heb haar nog nooit zo gebroken, zo... Kwetsbaar... gezien... Het lijkt wel alsof ze een totaal ander persoon is dan de oude Cat.

Ik stap voorzichtig op haar af en til haar kin omhoog, zodat ze me wel moet aankijken. Ik voel een ander stukje van mijn hart breken bij het zien van haar ogen. Glazig, en rood van het huilen. En leeg. Alsof ze alles verloren heeft, wat misschien ook wel zo aanvoelt voor haar.
"Het spijt me..." fluistert ze bijna onverstaanbaar. "Ik had nooit die dude mogen kussen en ik had nooit zo mogen roepen je, het spijt me!" schreeuwt ze.

Ik trek Cat in mijn armen, waar ze onmiddellijk in huilen uitbarst. Pas enkele minuten later is ze rustiger geworden.
"Waarom doe je dit?" snikt ze.
"Omdat ik ook nog steeds van jou hou..."
Cats ogen lichten even terug op.
"... maar misschien moeten we voorlopig even vrienden blijven. Ik kan nog niet vergeven wat je gedaan hebt, maar nu begrijp ik het tenminste."
Cat knikt en slaat haar ogen terug neer.
"En wordt nu terug de stoere Cat, ik hou er niet van om je zo breekbaar te zien," zeg ik met een kleine glimlach.
Ik help Cat recht en geef haar een knuffel. Net op dat moment gaat de deur open.

"Jullie knuffelen! Zijn jullie terug samen?" vraagt Justin opgewekt.
"Nee... Gewoon vrienden..." zucht Cat.
"Ik zei toch dat dit zou werken, Soph!" grinnikt Justin.
"Sophie? Ben je hier ook?" stamelt Cat.
"Ja, maar dit was niet mijn idee!" antwoordt Sophie, die de kamer ook binnenkomt, snel.
"Toch bedankt. Vooral jij, Jus. Ik ben blij dat dit eindelijk opgehelderd is," zeg ik.
Ik neem Cats hand en geef er even een kneepje in om haar wat gerust te stellen.
"Trouwens, tortelduifjes, ik moet werken vanavond, dus jullie zullen me helaas moeten verlaten," zucht Justin, die doet alsof hij diep bedroefd is.

"Cat, gaan we nog iets drinken?" vraagt Sophie.
"Nee, ik uhm... Ik denk dat ik naar huis ga. Mijn make-up is vast uitgelopen."
"Als het een troost mag zijn, je bent de schattigste panda van de wereld!" lacht Justin.
Cat geeft Justin één van haar bekende moordblikken, wat ons allemaal doet lachen, inclusief Cat zelf.

"Betekent dit... Dat ons jaarlijks kerstfeest door kan gaan...?" vraagt Sophie plots voorzichtig.
"Was je bang dat het niet door zou gaan? Dat... Onze vriendschap weg was?" stamelt Cat.
"Dat waren we allemaal wel een beetje, of niet soms?" antwoordt Justin, om Sophie te verdedigen.
"Hé, we nu kunnen we er toch nog een koppelavond van maken!" stelt Sophie grijnzend voor.
"Ja, want het zal heel gezellig worden als vijfde wiel," zucht Justin.
"Awh, maar je hebt Kyle, toch?" grijnst Sophie plagend.

Justins wangen worden rood, waardoor we opnieuw moeten lachen.
"Ik ben blij dat alles weer goed is!" besluit ik.
"Jongens, ik moet echt weg nu, we regelen later wel alles voor het kerstfeest, ok? Eerst nog eventjes school."
"Dus je ziet een kerstfeest met Kyle wel zitten, toch? Drie koppeltjes?" plaagt Cat. "Ofja, Julian en ik als vrienden en de rest als koppel..."
"We zijn geen koppel! Ik vind, ik, hij, ik ben weg, laten jullie jezelf uit?"
Justin, die al knalrood is ondertussen, rent snel naar beneden. We horen nog zijn motor wegrijden, wat betekent dat hij vertrokken is.
"Zullen we pizza bestellen om hem te irriteren?"
"Tuurlijk, waarom niet?" grijnst Cat.
"Laat hem maar, ik denk dat hij het moeilijk genoeg heeft nadat Va-... Nee, niks, laat maar!" mompelt Sophie snel.
"Is er iets gebeurt met Vanessa?" vraag ik bezorgd.
"Nee, niks hoor!" stamelt Sophie, veel te snel.
Ok, dat was... Raar... Misschien vertelt Justin morgen zelf wat er gebeurt is?

---

Geen Jyle dit deel, maar volgende week EXTRA VEEL Jyle 😏😏

(03/12/2017)